ผู้สร้างตัดฉากไหนเมื่อดัดแปลง แฮ รี่ พอ ต เตอร์ 6 เป็นหนัง

หลายฉากที่อ่านแล้วจุกคอจากหนังสือหายไปเมื่อปรับเป็นภาพยนตร์ของ 'แฮร์รี่ พอตเตอร์กับเจ้าชายเลือดผสม' และนั่นเป็นสิ่งแรกที่กระทบจิตใจผมทันที เพราะหนังสือให้เวลาขยายความสัมพันธ์และภูมิหลังของตัวละครรองมากกว่าที่หนังจะทำได้ ตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุดคือการตัดฉากพิธีศพของดัมเบิลดอร์ออกไปทั้งหมด หนังสือมีช่วงเวลาที่เพื่อนร่วมงานและศิษย์มาร่วมไว้อาลัย ซึ่งเพิ่มมิติทางอารมณ์ให้กับการสูญเสีย ส่วนหนังกลับเลือกจบฉากด้วยภาพการจากไปและการโฟกัสไปที่ความช็อกของแฮร์รี่กับคนใกล้ชิด ทำให้ความรู้สึกของความสูญเสียแบบรวมหมู่หายไป และผมคิดว่ามันทำให้บทตอนต่อมาดูแห้งลงไปเล็กน้อย

ภาพยนตร์ยังย่อหรือข้ามความทรงจำในเพ็นซีฟหลายส่วนซึ่งเป็นหัวใจสำคัญของเล่มหก หนังสือสลับภาพความทรงจำของโวลเดอมอร์และชิ้นส่วนอดีตของตัวละครต่างๆ เพื่อค่อยๆ เผยเบาะแสเกี่ยวกับโฮรกรอกซ์ แต่ฉากเหล่านี้ในหนังถูกตัดทอนให้สั้นลงมาก บางความทรงจำที่ให้บริบทสำคัญต่อความเป็นมา เช่นรายละเอียดเชิงครอบครัวหรือภาพชีวิตในวัยเด็กของโวลเดอมอร์ ถูกย่อหรือไม่ปรากฏเลย ซึ่งทำให้ข้อมูลบางอย่างสำหรับคนที่ไม่เคยอ่านเล่มมาก่อนอาจจะรู้สึกขาดๆ ไป นอกจากนี้บทของฮอราซ สลักฮอร์นถูกย่อจนความซับซ้อนทางจิตวิทยาและความละอายใจของตัวละครไม่ค่อยชัดเท่าที่หนังสือวางไว้

อีกส่วนที่สังเกตได้ชัดคือฉากชีวิตประจำวันในฮอกวอตส์และความสัมพันธ์รองหลายอย่างถูกลดทอน หนังสือใส่ฉากเล็กๆ ที่ทำให้ตัวละครรองมีความเป็นมนุษย์มากขึ้น เช่นมิตรภาพ ภาวะอึดอัดของรอนกับลาเวนเดอร์ หรือการเติบโตของจินนี่ แต่ภาพยนตร์เลือกโฟกัสที่พล็อตหลักและจังหวะของหนัง จึงตัดฉากเล็กๆ เหล่านี้ออกไปเพื่อลดความยาวและรักษาโทนที่เข้มข้นขึ้น การตัดฉากพวกนี้ทำให้บางความสัมพันธ์ในหนังดูผิวเผินกว่าในหนังสือ และคนดูที่ไม่เคยอ่านอาจจับรายละเอียดอารมณ์บางอย่างไม่ได้

ท้ายที่สุดเข้าใจได้ว่าหนังต้องเลือกฉากเพื่อให้จังหวะและเวลาเหมาะสม แต่ในฐานะแฟนที่อ่านเล่มนั้นหลายรอบ ผมยังคงเสียดายฉากที่ช่วยเติมเต็มรายละเอียดตัวละครและความเป็นโลกเวทมนตร์บางส่วน การขาดฉากพิธีศพกับเพ็นซีฟที่เต็มไปด้วยความทรงจำทำให้การเดินทางไปสู่เล่มสุดท้ายรู้สึกตรงและเร็วขึ้นกว่าที่คาดไว้ แต่ก็ต้องยอมรับว่าภาพยนตร์ยังทำให้ช่วงสำคัญหลายฉากมีพลังทางภาพได้ดี อย่างน้อยฉากบางฉากยังคงทิ้งรอยความเศร้าและบาดแผลให้ผมคิดต่ออีกนาน