คุนหนิง บทยอดนิยม (เจียงเสวี่ยหนิง เซี่ยเวย)

คุนหนิง นวนิยายจีนย้อนยุค แต่งโดยคุณนักเขียนshijing ซึ่งถ่ายทอดเรื่องราวของเจียงเสวี่ยหนิง หญิงสาวผู้มีจิตอไมตรี แม้หน้าตาของเธอจะงดงามปานใด แต่ไม่อาจจะปฏิเสธความอำมหิตของนางได้ ผู้คนมากมายที่ถูกใช้มารยาเล่ห์เหลี่ยมของเธอหลอกใช้ ล้วนมีจุดจบไม่สวยงามนัก แม้คนพวกนั้นรู้อยู่แล้วว่าตนมีจุดจบอย่างไรหากยังคบค้ากับเธอต่อ แต่ใจลุ่มหลงไม่อาจโงหัวขึ้น น้อมจะทำทุกอย่าง ประหงมเธอดั่งดอกไม้แก้ว นานวันความปรารถนาสูงสุดของเธอเป็นจริงได้ดังหวัง ตำแหน่งหญิงสูงสุดแห่งแผ่นดินตกเป็นของเธอ เธอถูกเรียกว่าฮองเฮา แต่คนพวกนั้นไม่อาจจะยกย่องเธอดังคำเรียก เจียงเสวี่ยหนิงนึกย้อนการกระทำอันโหดเหี้ยมของเธอ หลอกใช้ความเชื่อใจของคนมากมาย มองดูแล้วช่างไร้ค่า ไม่เหมาะสมแก่ตำแหน่งที่ได้รับ จิตใจนึกละอายจึงสังหารตัวเองสังเวยชีวิต แต่เมื่อลืมตาขึ้นกลับพบว่าตัวเองย้อนกลับมาในตอนที่เรื่องราวเปื้อนเลือดยังไม่เกิดขึ้น นางจึงคิดแก้ไขเรื่องราวในอดีตที่เคยทำผิดพลาดไม่ให้เกิดขึ้นอีกครั้ง

เรื่องราวเจียงเสวี่ยหนิง ดำเนินไปจนถึงตอนที่35  เรียกยอดอ่านจากชาวนักอ่านได้ถึง274k สามารถติดตามเรื่องราวของเธอต่อจากนี้ เธอกำลังเฝ้ารอคุณอยู่

พล็อต

เจียงเสวี่ยหนิง หญิงสาวที่ถูกสับเปลี่ยนให้ถูกไปอยู่บ้านนอกตั้งนานนม จนเรื่องราวจำเป็นให้เธอได้ย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองอีกครั้ง เป็นคุณหนูรองแห่งตระกูลเจียง นิสัยที่ดื้อรั้นไร้ความปราณี ยากเกินจะแก้ไข จิตใจจึงมัวหม่นไร้ความดี ด้วยความดื้อรั้นอยากจะเป็นใหญ่ เธอใช้ความไว้ใจที่ผู้คนเหล่านั้นมอบให้ กลายเป็นเครื่องมือนำพาเธอสู่ตำแหน่งสูงสุดที่พึงหวังอย่างฮองเฮา เบื้องหลังการควบคุมของเซี่ยเวย เขาหยิบยื่นความตายให้แก่นาง ใจที่นึกละอายจึงสังเวยชีวิตตนเพื่อล้างปาบ

ดวงตาที่ค่อยไปเบิกโพลงขึ้น พบว่าตัวเองยังคงมีชีวิตอยู่ และที่แย่กว่านั้นคือเธอย้อนไปเมื่อคราวที่เรื่องราวนองเลือดยังไม่เกิดขึ้น เธอจึงคิดเปลี่ยนชะตาที่เคยเป็นให้ดีขึ้น นางจะไม่ยอมเดินตามทางเดินที่ชิงชังอีกต่อไป แต่เรื่องบางอย่างไม่เป็นดังใจ สุดท้ายเธอก็ได้เข้าวัง อันเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวเหล่านั้น

ตัวละคร

เจียงเสวี่ยหนิง

หญิงสาวที่ดวงใจยากหยั่งลึกถึงความรักใคร่ เธอผู้มีนิสัยดื้อรั้น เอาแต่ใจ ไร้ความยั้งคิด ความทะเยอทะยานของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังแห่งอำนาจ เล่ห์เหลี่ยมและความไว้ใจถูกใช้เป็นเครื่องมือนำทางสู่ตำแหน่งฮองเฮา คนมากมายต้องมีชะตาแตกหักเพราะนาง

แต่เมื่อเธอฟื้นจากความตาย กลับพบว่าเธอย้อนกลับมาในอดีตอีกครั้ง ก่อนที่เรื่องราวมากมายจะเกิดขึ้น ด้วยความละอายที่เคยทำ เธอจึงคิดแปรเปลี่ยนเรื่องราวน่าชิงชัง

เซี่ยเวย

ชายผู้มีความเฉลียวฉลาดเป็นที่ตั้ง ดำรงตำแหน่งเป็นราชครูแห่งพระราชสำนัก ด้วยสติปัญญาอันเฉียบแหลม ยากไร้ผู้คนจะเข้าถึง ความคิดที่แปดเปื้อนของเขาจึงยากที่จะมีคนหยั่งรู้

แต่ไฉนเลย ในความสมบูรณ์แบบนั้น มีความลับที่ไม่อาจจะให้ผู้ใดได้ล่วงรู้ซ่อนอยู่ ด้วยจิตใจยากจะเข้าใจ ตัวเขามีอาการบางอย่างที่เผยออกมาในยามเหมันต์มาเยือนเยี่ยงสัตว์ร้าย มีเพียงเจียงเสวี่ยหนิงผู้นั้นที่ล่วงรู้และยากจะควบคุม เซี่ยเวยจึงทำทุกทางให้นางได้เข้ามาอยู่ข้างกายเพื่อเก็บงำความลับตลอดไป

บทยอดนิยม

บทที่1

เจียงเสวีายหนิงมองดูรอบกาย ตำหนักคุนหนิงที่นางเคยฝันใฝ่จะได้เห็น บัดนี้นางได้เห็นจนเอือมตา ทั้งยังดำรงเป็นเจ้าของอย่างตำแหน่งฮองเฮา นั่งนึกย้อนเรื่องราวมากมายที่ตนเคยทำแก่บุคคลมากมาย ในใจนึกละอายจนไม่อาจจะปฏิเสธ นึกถึงชีวิตที่เป็นอิสระ หากนางไม่เลือกเดินหนทางนี้ ชีวิตจะดีกว่านี้หรือไม่ สิ้นความคิด นางก็สังหารตนเสียแล้ว แต่เมื่อตื่นขึ้นกลับพบว่าตนกลับมายังในอดีตอีกครั้ง ก่อนที่เรื่องราวน่าชิงชังจะเกิดขึ้น

บทที่2

บัดนี้นางตื่นขึ้นพบว่าตนอยู่ในสถานที่หนึ่ง การตกแต่งดูเรียบง่าย แต่ยังคงความหรูหราไว้ นางตกใจเผลอตบหน้าคนผู้หนึ่งไป เมื่อเห็นว่าคนผู้นั้นเป็นบุรุษ เยี่ยนหลินที่เห็นดังนั้นจึงชักกระบี่ออกมา นางนึกย้อนไป พบว่านี้คือเรื่องราวก่อนที่นางจะได้เข้าวัง ในใจนึกดีใจไม่น้อย เมื่อนึกได้จึงเอ่ยบอกว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น มองดูชายผู้นี้คือคนที่จะสืบทอดตำแหน่งฮ่องเต้ในการถัดไป นางจึงเอ่ยขอโทษ ในใจนึกตั้งปณิธาน เรื่องราวพวกนั้นจะไม่เกิดขึ้นอีกครั้งเป็นแน่

นักเขียน

คุณนักเขียนshijing ผู้มีจินตนาการสุดสร้างสรรค์ ที่สามารถถ่ายทอดเรื่องราวของยุคจีนโบราณได้ออกมาสนุกและน่าติดตาม บอกเล่าความจริงของมนุษย์ที่ไม่อาจเลี่ยง ความชิงดีชิงดี มุ่งหวังในอำนาจล้วนเกิดขึ้นได้ไม่ว่ากับผู้ใด และล้วนมีผู้คนมากมายยอมโง่งมเพราะความรัก นำพามาซึ่งโศกนาฏกรรม บรรยายออกมาด้วยภาษาวลีที่สละสลวยดั่งคำกลอน นามปากกาshijingปรากฎนวนิยายเพียงแค่2เรื่องเท่านั้น แต่ในแต่ละเรื่องมีความยาวของตอนให้ได้ติดตามกันหลายเล่ม จึงไม่ได้เหี่ยวเฉาสำหรับแฟนๆนักอ่าน สิ่งที่ดำรงให้นักเขียนสรรค์สร้างนิยายสนุกให้ได้อ่านกัน ก็คงจะเป็นรอยยิ้มเสียงหัวเราะที่เป็นกำลังใจแก่นักเขียน