Ang Aking Kapaligiran

Isang mainit na gabi, ang unang pagkakamali ko. But the hell I care? Dinala ako sa langit ng lalaking iyun, magpabebe pa ba ako? sh*t gabi gabi kong hinahanap ang katawan ng lalaking iyun kaya gabi gabi akong bumalik sa bar para sa kanya. Doon ko lang rin siya makita sa bar sa gabi. Nanlaki ang mata ko ng makita ang news at nakita ko ang mukha ng ng lalaki, he's a billionaire!? the hell! may asawa ba yan!? Mabilis kong sinearch ang pangalan sa internet. Oh, single but delikado parin ang buhay natin sa lalaking iyan. Iiwasan ko na yan, hindi na ako babalik sa bar. Every night hinanap siya ng aking katawan pero tiniis ko lahat at ako nalang ang nagpapaligaya sa sarili ko. Hanggang sa nahanap ng lalaki ang condo ko. Umaga, tanghali, gabi man ginawa namin iyun pero syempre nagiingat kami lalo na ako! lugi ako pag may makatakas na sperm. Pag bumisita iyun wala kaming ginawa kung ang painitin ang isa't isa. Sa kusina, kwarto, sa hagdanan, sa sofa.. kahit saang sulok sa condo ko. Ngayon naiisipan niyang gawin namin iyun sa iba't ibang lugar, like beach, hotel at marami pa. Sino naman ako para tumanggi diba? argh! Pero hindi ko inakalang tumibok na ang puso ko para sa kanya. Hindi na ang katawan ko ang naghahanap sa kanya, ang buong pagkatao ko na. Delikado ako pero anong magagawa ako? napapasaya niya ako, hindi naman ako. Napapasaya ko rin siya. Fubu lang ang relasyon pero ginusto ko to, panindigan ko.

Catchline: "Maid niya lang ako! Ina lang ng magiging anak niya! Wala akong karapatang mag-inarte dahil kasalanan ko kung bakit ako nasa ganitong kalagayan. Kailangan kong itatak sa aking isipan na ang nasa sinapupunan ko ay kahalili ng anak niyang namatay— namatay nang dahil sa akin. Oo nga at masakit, pero wala pa ito sa kalingkingan ng nararamdaman niyang sakit no'ng pinatay ko ang anak niya." SYNOPSIS Dahil sa kahirapan napilitang pumunta ng Maynila si Olivia upang mamasukang katulong. Sa edad na beinte-sinco, second year college lamang ang kaniyang natapos sa kadahilanang hindi na kaya ng kaniyang mga magulang na sabay silang pag-aralin ng kaniyang kapatid. Nang tumuntong siya ng Maynila, akala niya doon na niya matatagpuan ang kaniyang pinapangarap na Prince Charming— sa katauhan ng kanyang gwapo ngunit masungit na among si Vanadium Abejero, na pangalan pa lamang ay malalaman mo na kaagad na galing ito sa mayamang pamilya. Ngunit nasira ito nang malaman niyang may asawa na ito't anak. Napakabuti ng kaniyang Senyora Isabel kaya hininto niya na ang anumang nararamdaman para sa kaniyang napakasungit na amo. Pero makalipas lamang ang ilang buwang panganganak nito sa kanilang anghel, namatay sa isang car accident si Isabel Abejero. Kaya muling nabuhay ang kaniyang pilit na tinatagong nararamdaman para kay Vanadium. At makalipas lamang din ng tatlong taon matapos mamatay ang kaniyang Senyora Isabel ay naganap ang isang aksidenting siya ang may kasalanan, na naging dahilan upang mabuo ang isang kasunduan sa pagitan nila ni Vanadium. Kasunduang maghahatid sa kaniya ng isang mapait ngunit masayang karanasan.

 Mataman ko lamang siyang pinagmamasdan mula rito, sa may ‘di kalayuan. Batid ko na kanina pa siya sa akin naghihintay.  Halata ang labis na pagkainip na mababanaag sa kaniyang hapong mukha, ngunit sadyang hindi ko magawang maihakbang ang aking mga paa palapit sa kaniya… hindi ko pa kaya.  Alam ko, na sa sandaling gawin ko ang bagay na iyon ay ito na rin ang magiging simula nang tuluyan kong paglimot sa kaniya— na matagal ko na sanang ginawa.      ●  SA edad labing-anim, labis na nasaktan ang murang puso ni Cinderella, nang malaman nito na ang lalaking lubos n’yang hinahangaan ay may napupusuan na palang iba.  Dahil sa nangyari, isinumpa niya sa sarili na hinding-hindi na siya muling iibig pa. Na si Miguel Balbuena lamang ang nag-iisa at natatanging lalaki na kakikiligan niya –wala ng iba.  At para maisakatuparan ng dalagita ang bagay na iyon, napagpasyahan nito na baguhin ang sarili niyang katauhan– ang maging isang tomboy.   Hanggang kailan mapaninindigan ni Syd ang pagtotomboy-tomboyan, kung makasalamuha niya na ang lalaking katulad ng isang Juan Benedicto Antonio III?   Juan Benedicto Antonio III, a 25-year-old future CEO of Antonio-Go Corporation, one of the largest distributor of Agro-Chemicals, fertilizers and seeds in the Philippines. A certified womanizer at never pang nagseryoso sa isang babae. Ayaw nitong pinagsasabay ang business and pleasure,kaya naman agad nitong sinisibak sa trabaho ang sinuman sa mga nagiging sekretarya, na nagpapakita ng mga kakaibang motibo sa kaniya.  Paano kung makasalamuha na ng binata ang kakaibang sekretarya sa katauhan ni Syd Santos, isang lesbiyana at nang nagsabog ang Diyos ng lakas ng sex appeal sa mundo ay sinalo na nito lahat.  May mamuo kayang love story sa pagitan ng dalawang nilalang na ito, na parehong nakararanas ng Pogi Problem Syndrome?

"No! H'wag Alex! Parang-awa mo na! Nakikiusap ako! Pakawalan mo na 'ko! Palayain mo na ako! Hayaan no na akong makahinga!" "Ahhh! Fuck!" Tumilapon na lamang ako sa kama habang hawak ko ang mukha ko. Isang malakas na sampal ang natanggap ko mula sa asawa ko. Halos dumilim ang paningin ko. Para akong madismaya. My heart thuds painfully in my chest as my tears fall endlessly. Humahagulhol lamang ako sa pag-iyak. Bumubuhos ang mga luha ko. I shook my head terribly. Suddenly my eyes widened. My fears crawled on my throat. "H-Huwag Alex!" As I glowled in fear. As Alex ever did. He's a ruthless husband, a devil husband. Lagi niya akong pinapahirapan at sinasakal. I know he wants to suffer me after all. "No!" It will be worsen. It's fucking hell. Napagapang ako sa kama paatras. Nangangatog ang mga tuhod ko sa takot. I bite my nails. I'm screaming in pain. I shook my head. Everything went dark when Alex closed the door. Gusto kong sumigaw. Gusto kong humingi ng saklolo. Gusto kong tumakbo but I have nothing. Papatayin ako ni Alex kapag ginawa ko 'yon. Paparusahan niya ako. Agad akong naalarma nang makita kong papalapit sa akin si Alex. Nakahawak ito sa kaniyang sinturon. Hinuhubad niya ito mula sa kaniyang pantalon. Nanlilisik ang bawat titig niya sa akin. Kita ko ang paglagok niya. Niyakap ko na lamang ang mga tuhod ko habang nanginginig ang mga ito. Napahikbi ako sa pag-iyak. Walang boses ang lumabas sa aking bibig dahil sa sobrang takot. My lips trembled down. "You will never escaped with me Juliana. If you tried to escape with me? You will die! Hindi ka makakalabas ng buhay sa mansyong ito kapag tinangka mo 'yon! You will only serve your beauty with your master."

“Maaari ko bang isangla muna sa iyo ang kwintas na ito kasama ng singsing ng aking mommy?” Anya ng pitong taong gulang na batang babae sa isang lalaki na nakapikit habang nakasandig ang ulo sa sandalan ng upuan sa isang waiting area ng hospital. Seryosong tumitig ang 20 years old na binata sa isang munting bata sa kan’yang harapan. “Alam ba ng mommy mo na isinasangla mo ang ang wedding ring niya?” Seryosong tanong na hindi maalis ang tingin sa mala anghel na mukha ng bata. “Ang sabi ng doctor ay kailangang maoperahan si mommy, pero wala akong pera, hindi mo naman siguro ipapaalam kahit kanino na sinangla ko ito sayo, di’ba?” Malungkot na sagot nito, bago matapang na sinalubong ng batang babae ang mga mata ng lalaki. “Paano kung kukunin ko ‘yan, paano mo ito matutubos sa akin? Hindi ako tumatanggap ng pera.” Seryosong pahayag ng lalaki. Saglit na nag-isip ang bata na wari mo’y naguluhan. “Kukunin ko ‘yan at sasagutin ko ang operasyon ng mommy mo pero sa isang kondisyon, magiging akin ka at pagtuntong mo sa tamang edad ay ikakasal ka sa akin. Kung hindi ka tutupad ay hindi ko babalik sayo ang kwintas at ang singsing ng mommy mo.” “Pumapayag po ako.” Inosenteng sagot nito. ————— Isang batang babae ang nakipagkasundo sa nag-iisang tagapagmana ng pamilyang Smith, si HARRIS SMITH. No read, no write at mangmang sa lahat ng bagay ‘yan si ZAHARIA LYNCH. Isang simpleng dalaga na sinamantala ang kainosentihan ng mga taong itinuturing niyang pamilya. Paano magkakaroon ng katuparan ang kasunduan ng dalawa kung sa apat na sulok ng kwarto umiikot ang mundo ni Zaharia?

SAMPUNG TAON... Ganoon katagal nitong minahal si Noah hanggang umabot sa puntong naging parte na ito ng buhay niya. Wala siyang ibang pinangarap kung hindi ang lalaki at kung kailan akala nito ay magiging masaya na sila sa piling ng isa't isa ay kailangan na pala nitong magising sa mahaba at masarap niyang panaginip. "Finally, matatawag ko na ring Nicole Saavedra ang aking sarili nang walang halong pag-aalinlangan. Siguro oras na para anihin ko ang bunga ng pagsisikap ko bilang butihing maybahay ni Noah," aniya saka napangiti sa kinatatayuan. Dalawang taon ang lumipas magmula nang ikasal si Nicole sa bilyonaryong apo ng lalaking kumupkop at nagpalaki sa kaniya. Hindi masukat ang tuwang naramdaman ng puso niya nang mga oras na iyon hanggang sa alukin siya nito ng isang kasunduang maghihiwalay sila pagkatapos ng tatlong taon oras na manatiling walang apoy ang kanilang pagsasama. Sa kabila noon, ginawa ni Nicole ang lahat upang maging mabuti at mapagmahal na asawa habang hindi rin naman ito nagkulang na iparamdam sa kaniya ang prebelihiyo bilang misis nito. Muntik na nga nitong makalimutan ang kasunduan dahil naramdaman niyang tunay na ang ipinapakita nila sa isa't isa. Ngunit sa kaniyang kaarawan, isang annulment paper ang natanggap nitong regalo mula sa asawa. Dahil sa malungkot na balita ay nawalan siya ng lakas ng loob na sabihin ang tungkol sa anghel na nasa kaniyang sinapupunan. Sinubukan nitong alamin ang dahilan ng pakikipaghiwalay ng asawa hanggang sa tuluyang gumuho ang mundo niya nang malamang balak palang balikan ni Noah ang babaeng muntik na nitong pakasalan five years ago. Magagawa niya kayang iwan si Noah kung wala siyang ibang minahal sa tanang-buhay niya kung hindi ito lamang? Paano kung kailangan niyang maging lihim na asawa nito kapalit ang pananatili at pagiging responsable nitong ama sa kaniyang ipinagbubuntis?

𝗣𝗥𝗢𝗟𝗢𝗚𝗨𝗘 Agad akong nagbihis nang makaalis si Damian, narinig kong mamayang alas syete ng gabi pa ang uwi nito. Pagkakataon kona ito para makatakas Matapos kong magbihis ay sumilip muna ako sa labas ng kwarto. Alam kong maraming bantay ang nandito pero kailangan kong gawan ng paraan 'to. Gustong gusto ko nang makatakas sakanya “ pst! ” sitsit ko sa isang bantay “ Ano po 'yun señorita? ” “ Nauuhaw ako, Gusto ko ng tubig. ” saad ko. “ Sandali lang po. ” Nilibot ko ang aking paningin. Ang ibang bantay ay abala sa paglilinis ng mga armas nila. Kaya naman dahan dahan akong naglakad, halos hindi na ako makahinga dahil sa ginagawa kong ito. Konti nalang ay malapit na rin ako sa pinto Makakatakas rin ako rito.. Makakasama kona ulit sina mama at papa Bubuksan kona sana ang pinto ngunit agad 'yong bumukas at bumungad saakin ang madilim na mukha ni Damian “ trying to escape again? ” “ damian.. ” umatras ako dahil sa takot. dahan-dahan itong lumapit sakin “ you can't escape from here, Avril. ” matigas na sabi nito “ damian, pakawalan mona ako please.. ” nagmamakaawang sabi ko “ Why would i? You're now my wife. ” Umiling ako, “ Nahihibang kana Damian. Kahit kailan hindi ko papatulan ang isang demónyong gaya mo! ” lakas loob na sigaw ko Oo nga't asawa niya ako. Asawa niya lang ako sa papel. mula nang kidnapin ako nito ay naging impyerno na ang buhay ko. Wala na akong ibang naramdaman kundi puro takot at pangungulila sa mga magulang ko “ So this is the evil you're talking about. ” matigas na aniya at pinutukan ang isa sa mga katulong rito. napaiyak ako sa takot. Wala nang buhay ang inosenteng katulong Ito ba talaga ang nakatadhanang buhay para saakin? Ang pang habang buhay na maitali sa isang demònyong kagaya niya? Ang maging isang asawa ng demònyong 'to

"Whether you like it or not! You need to abort the baby! I don't need your fucking mercy Iris! You don't have to project yourself as a victim!" Nanlilisik ang mga mata ni Lucas habang nakatitig sa akin. Gusto niya akong burahin sa kaniyang mga mata. Isang basura ang tingin niya sa'kin. Isang maruming asawa. "Pagkatapos mong makuha ang lahat? Ito ang gagawin mo? Ipapalaglag mo ang bata? Wala kang puso. Wala kang awa. Hayop." Hinampas ko si Lucas sa dibdib ng aking mga kamay. Galit ang nararamdaman ko sa kaniya. Niloko niya ako. Ginawa niya akong tanga. Pinaglaruan niya ang nararamdaman ko. Umiiyak lamang ako habang pinapalo ko siya sa dibdib. Gusto siyang saktan. Gusto ko siyang paluin ng mga kamay ko para magising siya sa katotohanan. Wala akong magawa kundi ang hampasin si Lucas sa dibdib habang umiiyak ako. Ang sakit-sakit ng ginawa niya. Isang bagay ang tingin niya sa'kin, na pagkatapos niyang gamitin at pagsawaan ay itapon na lamang. Walang halaga ang pagkababae ko para sa kaniya. Marahas niyang pinigilan ang mga kamay ko. Nangingilid lamang ang mga luha ko. Parang pinipiga ang puso ko nang mga sandaling ito. I thought he is my happily ever after? But I was wrong! The man I adored was hurted me. He broke my heart after all. "Stop being fool Iris. Nothing can blame but you. Dahil ginusto mo ang nangyari sa atin. Ikaw ang may kagustuhan ng lahat," Nanlaki ang mga mata ni Lucas sa akin dahil sa galit. Pagkamuhi ang nararamdaman ng puso niya para sa akin. Agad akong sinakal ni Lucas sa leeg. Napahawak ako sa braso niya. Nakatingala lamang ako sa kaniya, hindi makahinga. Pumapatak ang mga luha ko. "You need to abort the baby. You will do it to protect my identity Iris."

" Kapag nasa kakahuyan ka na, tumakbo ka lang. Huwag kang hihinto at higit sa lahat huwag kang lilingon." Ang nagbabadyang luha ni Estella ay tuluyan ng kumawala na sa kanyang mga mata nang bitawan ni Lucas ang mga salitang iyon. Pakiramdam niya mapupunit ang kanyang puso habang naiisip niyang hindi na niya ito makikita pa kailanman. Ito na ang huli at wala siyang magagawa. Hinaplos niya ang maamo nitong mukha. Kitang-kita niya ang lungkot at pait sa abuhin nitong mga mata.  " Ngunit paano ka?Natatakot ako sa gagawin nila sayo kapag nalaman nilang tinulungan mo akong makatakas. Ayokong mawala ka sakin, Lucas. Ayakong-" Hindi niya natapos ang sasabihin ng siniil siya ng binata ng matamis na halik. Ninamnam niya ang nitong labi. Tahimik niyang naipanalangin na hindi na matapos ang halik na iyon kahit na alam niyang impossible. " Mahal kita," anito at dinala kanyang mga kamay sa matipunong dibdib nito. Ramdam niya sa kaniyang palad ang ritmo ng pagtibok ng puso ng binata. "Makakalimutan ka man ng aking isip pero patuloy na titibok ang puso ko para sayo." " A-anong ibig mong sabihin?." Natigilan ang dalawa ng may marinig silang mga yabag mula sa di kalayuan. Umaalingawngaw di ang kanilang mga boses.   " Malapit na sila. Tumakbo ka na at iwan mo na ako dito. " " P-pero..." pagsusumamo ni Estella sa binata. " Lilituhin ko sila upang mabigyan ka ng oras na makatakas dito. Diretsuhin mo lang ang kakahuyan at igigiya ka nito sa pangpang kung nasaan naghihintay ang isang bangka. Gamitin mo iyon upang makatawid sa kabilang isla." Niyakap niya ang binata ng mahigpit  bago tuluyang tumakbo papunta sa madilim na kakahuyan. Tanging ang liwanag ng buwan ang nagpapaninag sa kanyang dinaraanan. Hindi siya tumigil kahit na narinig niya ang napagsigaw ni Lucas sa di kalayuan.