Bubble Guppies Theme Song In G Major

น้ำหวานสาวน้อยที่อ่อนแอไร้เดียงสา ตกหลุมรักพี่สายชล เพื่อนสนิทของพี่ชายเข้าอย่างจัง โชคชะตาจึงนำพาทั้งสองให้ได้มาใกล้ชิดกันและกัน ความรักที่เฝ้ารอคอยมาเนิ่นนานก็เริ่มเบ่งบานขึ้น จากเพื่อนพี่ชายสุดเงียบขรึมแปรเปลี่ยนเป็นหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์ แล้วแมวน้อยอย่างเธอจะรอดพ้นไปได้อย่างไร ติดตามเรื่องราวความรักที่เต็มไปด้วยความโรแมนติก ความหวานซาบซ่า และความท้าทายของหัวใจใน "รักแรก คนเดียว คือเธอ" นิยายที่จะทำให้คุณหลงรักในทุกย่างก้าวของความสัมพันธ์ระหว่างน้ำหวานและสายชล

เนตรดาว ดาราสาวที่อยู่ในช่วงประสบความสำเร็จสูงสุดของอาชีพนักแสดง แต่แล้วอุบัติเหตุก็พาให้เธอต้องกลายมาเป็นสาวใช้ในจวนท่านแม่ทัพ ฮวาอิงหลง บุตรสาวของขุนนางต้องโทษ จากคุณหนูสูงศักดิ์ต้องกลายมาเป็นสาวใช้ แผนพิชิตใจท่านแม่ทัพจึงเริ่มต้นขึ้น.... “ท่านแม่ทัพเคี่ยวกรำข้า จนแข้งขาข้าล้าไปหมดเจ้าค่ะ”

เมื่อซุปตาร์อัลฟ่าผู้เย่อหยิ่งอย่าง อิสรา ต้องมาร่วมงานกับ คีรินทร์ โอเมก้าหน้าหวานที่เขารังเกียจตั้งแต่แรกเห็น อคติที่มีต่อกันกลับค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นแรงดึงดูดที่ไม่อาจหลีกหนี ฟีโรโมนที่ไม่เข้ากันกลับพันธนาการหัวใจของทั้งคู่ไว้โดยไม่รู้ตัว นี่คือเรื่องราวของศัตรูที่ถูกโชคชะตาบังคับให้ใกล้ชิด และอาจลงเอยด้วยความรักที่ไม่มีใครคาดคิด

นิยายเรื่องนี้เป็นภาคแยกจากนิยายเรื่อง "ชะตารักพันธนาการ" เมื่อภัทราอ่านนิยายเรื่อง "ชะตารักพันธนาการ" จบ เธอก็รู้สึกอึดอัดคับข้องใจแทนหานอี้หลง พระรองของเรื่อง หานอี้หลง ชายหนุ่มที่อ่อนโยนแสนดี แต่กลับต้องมีชะตากรรมที่น่าสงสาร และเมื่อภัทราได้ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในร่างของเจียงอันเล่อ ตัวละครในนิยาย ภารกิจพิทักษืหานอี้หลง ชายในดวงใจที่ใครๆ ก็ตีตราว่าเป็นแค่พระรองก็เริ่มต้นขึ้น แล้วภัทราจะช่วยให้หานอี้หลงหลุดพ้นจากชะตากรรมอันเลวร้ายได้หรือไม่ ติดตามใน "ข้าน้อยเป็นติ่งพระรอง"

เรื่องราวความรักของ "เพทาย" กับ "ใบข้าว" ที่เข้ามาเกี่ยวข้องกันจากแผนการบางอย่างของเพทาย ความใกล้ชิดทำให้ทั้งคู่เกิดความรู้สึกที่ดีต่อกัน อะไรต่างๆมันคงจะง่ายกว่านี้ถ้าความสัมพันธ์นี้ไม่ได้เริ่มจากการหลอกลวง

Ma famille a été attaquée par des loups sauvages lorsque nous avons pénétré sur leur territoire. Ma louve a été gravement blessée, et finalement, c'était moi qui ai sauvé tout le monde. Alors que je m'effondrais, épuisée, personne n'est venu vers moi, ils ont tous couru vers ma sœur adoptive, Félicie, en se souciant de quelques égratignures superficielles. Lorsque les membres de la meute m'ont transportée à l'infirmerie, le guérisseur m'a annoncé la terrible nouvelle : ma louve avait été frappée par un poignard d'argent et que le petit d'un mois que je portais dans mon ventre ne survivrait pas. Pourtant, mon compagnon, Luc, a donné à Félicie le seul traitement qui pouvait sauver la vie. N'ayant pas d'autre choix, j'ai refusé les remèdes du guérisseur et j'ai soulagé la douleur de ma louve avec des herbes rudimentaires, sachant que cela ne nous donnerait que trois jours avant la mort. Au cours de ces derniers jours, j'ai tout laissé aller. J'ai donné à Félicie toutes mes possessions et l'argent de l'assurance, tandis que mes parents souriaient en signe d'approbation. J'ai signé sans hésiter l'accord de rupture de lien que Luc m'a glissé sur la table. Luc était satisfait, convaincu que j'étais attentionnée. Kévin, mon frère, a hoché la tête lorsque je lui ai dit de donner ma chambre à Félicie. Même mon fils Jérémie, quand je lui ai demandé d'appeler Félicie « maman », s'est écrié joyeusement. Personne ne m'a demandé pourquoi j'avais donné toutes mes affaires à Félicie, et leurs regards approbateurs en disaient long : « Bien. L'ancienne Emmanuelle est de retour. » Mais à mesure que le temps passait, une pensée me hantait : « Quand ils trouveront nos corps, celui de ma louve et celui de mon petit à naître, cette satisfaction se transformera-t-elle en regret ? »

My family was attacked by rogue wolves when we entered their territory. My wolf was gravely injured, and in the end, I was the one who saved everyone.
As I collapsed, exhausted, no one came to me—they all ran to my adopted sister, Fiona, fussing over a few shallow scratches.
By the time pack members carried me to the infirmary, the healer delivered the cruel news: my wolf had been struck by a silver dagger, and the one-month-old pup in my womb wouldn’t survive.
Yet my mate, Luke, had given the only life-saving treatment to Fiona. With no other choice, I refused the healer’s remedies and numbed my wolf’s pain with crude herbs—knowing it would only buy us three days before death.
In those last days, I let everything go. I gave Fiona all my possessions and insurance money while my parents smiled in approval. I signed the bond-severing agreement Luke slid across the table without a second thought. Luke was satisfied, believing I was considerate. Kane, my brother, nodded his head when I told him to give my room to Fiona.
Even my son, Jim, squealed with joy when I asked him to call her “mom.” No one questioned why I gave all my belongings to Fiona, and their approving gazes said it all: “Good. The old Emma is back. But as the clock ticked down, one thought haunted me:
When they find our bodies—my wolf and my unborn pup—will that satisfaction turn to regret?

เมื่อความรักคือโชคชะตา เมื่อเธอและเขาคือพรหมลิขิต เมื่อเธอต้องการมีลูก เมื่อเขาอยากเคียงข้างเธอ เมื่ออิงฟ้าตกหลุมรักภาคินตั้งแต่แรกพบ แต่เมื่อโชคชะตาทำให้เขากลับกลายเป็นแฟนของเพื่อนรัก เธอจึงได้แต่ยอมตัดใจ จนกระทั่งวันหนึ่งเธอต้องการมีบุตรโดยด่วน การตามหาสามีอุ้มบุญจึงบังเกิด และเป้าหมายของเธอก็คือรักแรกของเธอนั่นเอง เรื่องราวความรักอันลึกซึ้ง และการฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น อิงฟ้าและภาคินจะสมหวังหรือไม่ โปรดติดตามใน “สามีอุ้มบุญ”

Failing my audition, I gave up on the dream of singing and was at the lowest point of my whole existence. At that time an angel came to me, giving me confidence... After three months, returning to normality, I started getting ahead in my life, leaving everything of my past behind. Never in my senses did I expect that my job will be to assist the person who saved me. Wow… Seems like an angelic romance book right? No, nothing is like the way you see it. The angel I had expected to be good was a lion in a sheep's form. He was the worst person I could see in my entire life. ************* The first time I met him, he was the light to my darkness. But the second time, he was the darkness himself? What the hell?

"You died four days ago. You were buried yesterday. That's fast healing, even for us," Clara explained. "Us?" Clara smiled. "You have risen from the dead and have healed all your wounds. You have no pulse. You do not breathe, and we've been giving you blood so that you can survive. And the last thing you can remember is a tingling in your neck before you died." She clasped her hands together. "I've read your personnel file, Shamira. I know you're not stupid, even if your former bosses thought you were. You can figure this --" "Vampire? You're kidding, right? You have to --" "Wanna go ahead and say 'But there's no such thing as vampires' so we can get that out of the way?" "There's no such thing as vampires!"