Bumalik Ka Na Sa'kin Lyrics

Na véspera do meu noivado, uma notícia bombástica explodiu nas redes sociais: a sugar baby do meu noivo tinha acabado de dar à luz. O escândalo estava em todo lugar. Antes mesmo que eu pudesse confrontar Thiago Monteiro, ele se antecipou a explicar com a calma de quem não devia nada: — Isso não passa de um acidente. Concentre-se no jantar de noivado. Além disso, seu pai está em estado terminal. Cancelar essa união agora não seria vantajoso para nossas famílias. Naquela noite, Thiago sequer apareceu no jantar. Em vez disso, postou no Instagram uma foto do recém-nascido. — Tenho cuidado do bebê, então não tenho tempo para você. Na minha família, há gerações só nasce um herdeiro por vez. Essa criança é muito importante. — Disse ele, limpando a boca do bebê com delicadeza, sem culpa. — Mas fique tranquila. Quando o bebê completar um mês, mando para a Inglaterra. Em ocasiões importantes, você pode aparecer como mãe dele. O título de Sra. Monteiro será sempre seu. Fixei o olhar na aliança idêntica à minha, agora um símbolo vazio. Soltei uma risada amarga: — Thiago, é melhor cancelarmos o noivado. Ele riu, carregado de desdém: — Vai causar tudo isso por bobagem? Pare de agir como criança. Sem hesitar, encerrei a videochamada e disquei o número particular de Henrique Monteiro, pai dele. — Ouvi dizer que procura uma nova esposa. Que tal considerar a mim? — Perguntei, acariciando meu ventre com um sorriso irônico. — Tenho fertilidade invejável. Quantos filhos quiser, posso dar. "A família Monteiro sempre teve tão poucos herdeiros que chega a ser melancólico. Acho que está na hora de eu garantir que Thiago ganhe mais alguns irmãos para animar as coisas."

Après la mort de sa compagne, l'Alpha Cédric Didier a passé dix ans à m'en vouloir. J'étais la guérisseuse Oméga qu'il n'avait jamais choisie, liée à lui par le devoir, pas par l'amour. J'étais une remplaçante, une cicatrice existait toujours sur un lien que aucun d'entre nous n'avait demandé. Peu importe la profondeur avec laquelle je soignais ses blessures, peu importe le calme avec lequel je restais à ses côtés, tout ce qu'il disait, c'était : « Si tu veux vraiment me faire plaisir, Clara... alors disparais. » Mais quand la mort est arrivée, ce n'est pas moi qui suis tombée. C'est lui. Saignant dans mes bras, Cédric m'a regardée une dernière fois et a murmuré : « Si seulement je ne t'avais jamais rencontrée... » Aux funérailles, sa mère a pleuré. « Il aurait dû être avec Solène. Je n'aurais jamais dû le laisser s'accoupler avec toi. » Le regard de son père m'a transpercée. « Cédric t'a sauvée trois fois. Pourquoi n'était-ce pas toi dans cette tombe ? » Tout le monde regrettait qu'il se soit lié à moi. Même moi, je le regrettais. J'ai été chassée de la meute sans rien... Pas de titre. Pas d'argent. Pas de tanière à moi. Et puis... peut-être que la Déesse de la Lune avait pitié de moi. Elle m'a donné une dernière chance de réécrire le destin. Cette fois, je ne le supplierais pas de m'aimer. Cette fois, je ne l'attacherais pas à la douleur. Cette fois, je couperais le lien avant qu'il ne commence. Je pouvais déjà entendre les rouages du destin tourner, et cette fois, j'agirais en premier.

« Il n'est pas à toi ! » affirme-t-elle d'un air assuré et inébranlable. « De qui est-il l'enfant, alors ? » je m'interroge, mon regard se posant sur le garçon aux yeux bleus perçants comme les miens. Céline plisse les yeux, les mains serrées. « Il est à moi ! » « Et son père ? Qui est-il ? » Je baisse les mains paresseusement et la regarde intensément. « Ce ne sont pas tes affaires. » dit-elle sur la défensive. « Ça veut dire qu'il est à moi et que je le prends », conclus-je avec un sourire et je passe devant elle pour aller chercher l'enfant qui s'assoupit déjà. « Non, non, non ! » scande Céline en me barrant le passage. « S'il vous plaît, ne le prenez pas. Je vous en supplie ! » **** Après avoir réalisé qu'elle était enceinte, ce qui ne faisait pas partie du contrat qu'elle avait passé avec le milliardaire Bryan Martinez, Céline a quitté son manoir avant la fin du contrat. Lorsqu'ils se retrouvent et qu'il découvre le secret qu'elle lui cachait, il décide de la punir en prenant la garde de l'enfant. Que se passera-t-il lorsque le bébé voudra sa mère près de lui ? Ces retrouvailles permettront-elles de raviver l'amour qui les unissait avant son départ ? Quelle douceur la vengeance de Bryan apportera-t-elle à Céline ?

Shanala Arunika adalah gadis dengan hidup yang mengerikan. Di balik senyum ramahnya tersimpan pikiran yang kusut dan rumit. Dia tak akrab dengan ibu kandungnya. Sang ibu membencinya, lebih sayang pada kakaknya. Dia dapat trauma fisik dan mental semenjak kecil. Dia mencoba baik-baik saja meski hatinya runtuh setelah diusir sang ibu di usia 18 tahun. Dia hidup menyambung napas dari hari ke hari. Saat usianya 19 tahun, dia berhasil menjadi pramugari maskapai nasional, Nusantara Airlines. Hidupnya mulai terasa indah dan bermakna. Bahkan, dia memiliki kekasih seorang pilot bernama Ganta. Namun, semua berubah saat orang-orang dari masa lalunya mulai muncul lagi. Sang kekasihpun mulai berubah. Sanggupkah dia tertabrak badai kedua kehidupannya? Seberapa kusut dan mengerikannya hidup Shanala? Bagaimana jati dirinya sampai sang ibu membenci Nala mati-matian? Adakah seseorang yang menolongnya? Adakah pahlawan yang akan mengentaskan kesedihannya?

Le jour du divorce de Claire Leroux, une convention de divorce a fait sensation sur Internet.[En raison du dysfonctionnement sexuel de mon mari, il est incapable de remplir les obligations fondamentales et de me satisfaire]Cette nuit-là, Claire a été entraînée dans une voiture. L’homme lui a mordu les lèvres et lui a dit avec un regard féroce : « Que je sois dysfonctionnel ou non, tu pourras le vérifier ce soir. »Après le divorce, Claire s’est transformée en styliste internationale avec d’innombrables beaux hommes autour d’elle.En la voyant entourée de plus en plus d’hommes, cet ex-mari froid et indifférent ne pouvait plus rester les bras croisés. Quand il était libre, il allait la chercher. D’un ton autoritaire et doux, il a dit :« Chérie, rentre à la maison avec moi, d’accord ? »« Monsieur, l’amour tardif est aussi insignifiant que l’herbe. »« Tu as raison, mon amour ne vaut rien, mais je sais que j’avais tort, reviens... »

Pouco antes do casamento, descobri que estava grávida de dois meses. Meu noivo, Diogo Bragança, com o hálito de quem havia bebido, pousou a mão na minha barriga, murmurou em tom de brincadeira: — Francisca, acho que ainda não estou pronto pra ser pai. Vamos... deixar esse bebê pra depois? Respondi com o coração vazio: — Tudo bem. Na vida passada, insisti em ter esse filho. Na mesma época, Antonella Coutinho sofreu um aborto e perdeu a chance de engravidar. Diogo me culpou por isso e, depois do casamento, foi frio comigo até o fim. O filho que carreguei com dor e quase à custa da minha vida, Lenor Bragança, mais tarde passou a chamar Antonella de “mamãe” aos gritos. No dia em que sofri um acidente e perdi muito sangue, pai e filho passaram por mim sem sequer olhar para trás. Eles tinham pressa. Antonella estava em trabalho de parto. Lá em cima, eu morria, esvaída em sangue. Lá embaixo, eles comemoravam o nascimento de uma nova vida, balançando bastões de luz. Desta vez, não vou mais me abandonar por ninguém. Disquei para o diretor do instituto: — Quero me juntar à expedição na Antártida.

No dia do julgamento, meu noivo, Tiago Assis, me pediu para não insistir mais na defesa da minha inocência e me pediu para assinar o acordo de confissão. — Eu sei que você é inocente, mas a Barbara está grávida de um filho meu. Eu não posso deixá-la ir para a cadeia. — Ele segurou minha mão, com lágrimas nos olhos. — Mari, eu também estou fazendo isso pelo seu próprio bem. Sem hesitar, assinei o acordo de confissão. Na vida passada, eu não aceitei assumir o crime no lugar da Barbara Lins. Como resultado, não só fui para a cadeia do mesmo jeito, como também fui torturada por ordem de Tiago até ficar estéril para o resto da vida. Agora que voltei no tempo, escolhi satisfazer o desejo dele. No dia seguinte, as notícias sobre meu suposto roubo de informações confidenciais se espalharam por todos os lugares. Barbara chegou a se apresentar como testemunha: — Sim, foi ela! Eu vi ela invadindo o Grupo Lopes com meus próprios olhos! Mas, à tarde, na audiência, o denunciante, Ricardo Lopes, retirou o processo e desistiu da ação. Sob os olhares surpresos de todos, ele tirou um anel de diamante e se ajoelhou diante de mim. — Mari, você aceita se casar comigo?

Ang bunsong anak ko, na pitong taong gulang palang, ay natuklaw ng ahas. Dinala ko siya sa ospital ng aking panganay na anak para ipagamot. Sa hindi inaasahan, inakala ng girlfriend ng aking panganay na anak na ako ay kanyang kabit. Hindi lang niya pinipigilan ang mga medical staff sa pagpapagamot sa bunso kong anank, kundi sinampal niya pa ako. "Perfect match kami ng boyfriend ko. Ang kapal ng mukha mo para dalhin ang hindi mo tunay na anak dito para hamunin ako!" Idiniin niya ako sa sahig habang hinahampas at sinasaktan niya ako. Sumigaw pa siya, "Ang isang malandi na tulad mo ay titigil lang sa pang-aakit sa iba kapag hindi mo na kaya!" Binuugbog ako, maraming pasa, at duguan habang dinadala ako sa emergency room. Ang aking panganay na anak ang humahawak sa operasyon. Nanginginig ang kanyang kamay habang nakahawak sa kanyang scalpel, at mukha siyang mapula. "Sino ang gumawa nito sa iyo, Ma?"

Walang perpektong pamilya, alam ko iyon. Away-bati. Tampuhan. Pagtatalo. Normal na tagpo ang mga iyon sa tahanan ng sinumang mag-asawa. Wala kaming ipinagkaiba ni Gavin pero kampante ako sa pagmamahal na ibinibigay ng asawa ko. Naniniwala akong sa kabila ng kawalan namin ng anak ay sa akin pa rin siya laging umuuwi. Ako pa rin ang nagmamay-ari ng mga salitang hangad na marinig ng karamihan sa mga babaeng nangangarap ng matinong kabiyak. Pero ang lahat ng bagay ay kumukupas nga ba pati ang pagmamahal? Sa araw ng wedding anniversary naming ay ginimbal ako ng kataksilan ng asawa ko. Gusto ko sana siyang sorpresahin pero ako ang ginulat niya sa annulment paper na nilapag niya para pirmahan ko. Bumagsak ang aking mundo at sa sobrang desperasyon ay naisip kong magpakamatay. Pero imbis na magawa ang gusto ay natagpuan ko ang sariling pinipigilan ang lalaking nakasampa rin sa railing ng tulay at gusto ring tumalon tulad ko. Sa pagtatagpo naming dalawa, umusbong ang damdaming kinatatakutan ko na kung ang bilyonaryong kapitan ay handa akong samahang mahiga kahit sa mga tinik sa kama?

Sa mundo ng mga diwata, kapag may taong nakasabay nila sa oras kung kailan sila isinilang ay itinuturi nila itong kakambal. Magkaiba man ng mundo, nakagisnang buhay ay hindi pareho pero sa paniniwala ng diwata kakambal niya ito. Siya ay si Alea, isang tao na laging dinadalaw ng kakambal niyang diwata. Ngunit pilit silang inilalayo sa isa't-isa kaya lumaki silang hindi nagkakasama. Lumipas ang maraming taon at hindi na rin nagpapakita ang kambal nitong diwata. Ngunit nang dumating ang nalalapit na panglabing-walong taong kaarawan nila ay muli itong nagparamdam at nagpakita. Siya ay si Avaleighra, ang kakambal niyang diwata.