Dagli Tungkol Sa Pag Ibig

Sa kaarawan ng anak ko, ang asawa ko ay hiniling sa kanyang first love na sunduin ang anak namin sa bahay. Noong nagpupumilit akong tumanggi na payagan siyang umalis, nagkaroon ng malaking sunog sa hallway habang nag-aaway kami. Tinamaan ako ng mga bumabagsak na piraso ng nasusunog na kahoy, at nagsimulang tumulo ang dugo mula sa ulo ko. Pero, ang anak ko ay ligtas habang nakahiga sa ilalim ko. Ang asawa ko, na bumbero, ay iniligtas kami. Pero ang binigyan niya ang nag-iisang gas mask sa kanyang first love. “Mahina ang pangangatawan ni Miss Leia. Ama, pakiusap ilabas mo muna siya. Ma, hintayin mo na iligtas ka ng ibang mga bumbero!” Pinanood ko silang umalis habang nakangiti ako ng ng mapait. Mukhang pareho na nilang nakalimutan na may matinding asthma ako at ang katotohanang mamamatay ako dahil wala akong gas mask.

Si Beatrix Del Rosario ang bunsong anak ng mga Del Rosario. Pitong taon na itong kasal kay Miggy Sandoval ngunit dahil sa hindi niya mabigyan ng anak ang kanyang asawa ay nagawa nitong mangaliwa sa kanyang pinsan at gusto siyang hiwalayan. Dala ng sakit ay nagpakalasing siya at nagawa pang humila ng isang lalaki sa hotel para lamang mapawi ang sakit na nararamdaman. Paggising sa umaga ay ni ayaw niyang makilala ang lalaking nakasiping at tanging ang tattoo lamang nito sa likod ang kanyang naaalala. Sinubukan niyang kalimutan iyon at ipokus ang sarili sa kumpanya lalo pa't malapit na silang matalo ng isang Levi Archer Alcantara na kanyang kinasuklaman sa taglay na kahambogan at isa ang lalaki sa suspect niya sa pagkamatay ng kanyang pamilya. Ngunit paano kung magbunga ng kambal ang isang gabing dala ng kalasingan? At paano kung makita niya ang tattoo sa likod mismo ng isang Levi Archer Alcantara na kanyang kaaway? At paano siya magiging masaya nang tuluyan kung nakatali pa siya sa dati niyang asawa?

The purpose of our lives is to be happy. Curiosity about life in all of its aspects, I think, is still the secret of great creative people. Curiosity about life in all of its aspects, I think, is still the secret of great creative people. There is always some madness in love. But there is also always some reason in madness. When you find that one that's right for you, you feel like they were put there for you, you never want to be apart. — Copyright 2022 © Xyrielle All Rights Reserved No Copy Stories No Plagiarism Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, business, events and incidents are the products of the author’s imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Pendant huit ans, j'ai été le secret d'Alpha Adrian. Il a fallu attendre le centième anniversaire de son grand-père pour qu'il accepte enfin de ramener notre fils, Gauthier, et moi dans la meute. Il m'avait juré que les Anciens avaient finalement donné leur bénédiction. Notre fils, surexcité, sautait sur le lit en brandissant sa médaille de champion, celle qu'il avait gagnée lors du tournoi junior de combat. Il s'était battu bec et ongles, juste pour rendre son père fier. Mais à peine avions-nous posé le pied sur le domaine de Boisnoir… qu'on l'a vu. Adrian, dans les bras d'une louve blonde, l'embrassait à pleine bouche. Avec un sourire aux lèvres, il nous l'a présentée : « Ma compagne, Sophia. » Gauthier s'est précipité vers lui, furieux, tendant le doigt vers la marque de morsure bien visible sur mon cou. « C'est la marque que Papa a faite à Maman ! Vous la voyez tous, non ?! » Le Chef des Anciens s'est avancé. Il a à peine jeté un regard, puis a lâché un ricanement glacial : « Une astuce de magie de sang, rien de plus. Ça peut imiter une odeur, mais jamais la connexion d'âme d'un vrai lien d'âmes-sœurs. N'importe quel loup expérimenté s'en rend compte au premier coup d'œil. » Je me suis tournée vers Adrian, paralysée, incapable de bouger. Lui, il m'a ignorée… et a caressé doucement la vraie marque sur le cou de Sophia, qui brillait d'un éclat argenté sous la lumière de la lune. « La meute de Boisnoir n'acceptera jamais une sang-mêlé incapable de se transformer, » a-t-il dit froidement. « La seule digne de se tenir à mes côtés, c'est Sophia. » Je l'ai regardé… et un rire amer m'a échappé. Penser que j'avais réprimé mon propre sang Royal Alpha… pour un homme pareil.

Eveline avait toujours rêvé de trouver l'âme sœur, mais lorsque le moment arriva, ce ne fut pas du tout comme elle l'avait imaginé. Anton, son compagnon, un puissant Alpha, ne voulait rien avoir à faire avec elle. Froid, distant et dur, il la repoussa, l'accusant de ne désirer que le statut de Luna. Malgré sa cruauté, Anton refusa de la laisser partir, laissant Eveline prisonnière d'un lien douloureux. Déchirée entre son désir d'amour et le supplice du rejet, Eveline se sent prisonnière de sa propre vie. Le cœur brisé et son destin lié à un compagnon qui semble déterminé à la briser, Eveline doit choisir entre se battre pour sa liberté et risquer le tout pour le tout pour découvrir la vérité sur le comportement cruel d'Anton. Eveline survivra-t-elle au piège de son propre compagnon, ou trouvera-t-elle la force d'échapper à son emprise et de forger son propre chemin ?

Ma vie était toute tracée. Je savais que j’hériterais de la meute, mais je ne savais pas qu’un mariage arrangé faisait partie des devoirs de l’Alpha. Donc, évidemment, je n’aimais pas la fille que mes parents avaient choisie, même si c’était ma compagne — belle et intelligente !Mon instinct de compagnon m’avait poussé à la revendiquer, mais mon côté rationnel me força à la rejeter après une nuit parfaite. Je n’ai réalisé mon amour pour elle que lorsque je l’ai perdue, quand elle a quitté la meute pour réaliser ses rêves. Cependant, mon amour n’était pas mort quand je l’ai revue, lors de mes fiançailles avec quelqu’un d’autre. Cette fois-ci, je ne la laisserai pas partir, même si ça voulait dire blesser une autre fille, ou même provoquer une guerre de meute. Mais elle m’avait dit que ce n’était pas possible, qu’elle aimait quelqu’un d’autre et qu’elle avait déjà eu un enfant de lui. Déçu et désespéré, je pensais l’avoir perdue pour toujours, mais… Pourquoi est-ce que son bébé me dit quelque chose ?

Sa araw ng divorce ko, nag-update ng social media ang dating biyenan ko gamit ang isang larawan. Ito ay ultrasound ng kerida ng asawa ko – buntis siya. Binati siya ng kanilang mga kaibigan at pamilya. Habang ako naman ay nag-share ng isang premarital medical report. Ito ay pag-aari ng anak niyang si Owen Wade. Malinaw na nakasaad dito na mayroon siyang congenital necrospermia. Hindi ko kailanman nanaisin ang isang lalaking baog!

Patuloy parin umaasa at naghihintay si Melisa na balang araw ay magkikita muli sila ng kanyang kaibigan na si Albert. Simula kasing nag aral si Albert ng kolehiyo ay Manila ay wala na itong balita pa. Pero alam niyang babalikan siya ni Albert upang ipagpatuloy ang kanilang pangarap na makapag patayo ng Dream House sa lugar na kanilanh tagpuan. Ngunit isang araw ay nabalitaan niyang magpapakasal na si Albert kay Devina. Gumuho ang mundo ni Melisa ng malaman niyang ang pinagawa ni Albert na Dream House ay magiging bahay na pala nila ni Devina. Ngunit lingid sa kaalaman ni Melisa na ito ay para talaga sa kanya at hindi para kay Devina. Gustong kausapin ni Albert ang dalaga upang maintindihan niya kung paano at ano ang nangyari sa kanya noong siya ay nag tatrabaho sa America. Ngunit hindi ito nagpapakita sa kanya. Nagpakalayo muna si Melisa upang makalimutan ang bangungot na kanyang naranaaan. Lumipas ang taon ng malaman ni Melisa na hanggang ngayon ay hindi pa kasal si Albert at Devina. Nabalitaan din niya sa kanyang ina na araw-araw siyang hinahanap ni Albert upang magpaliwanag at muling mag balik ang kanilang pagkakaibigan at (Pagmamahalan). Bumalik si Melisa. At ibang Melisa na iyon hindi na mahina hindi na iyakin at hindi na kailan pa matatalo at masasaktan. Nagkita sila ni Albert sa hindi inaasahang lugar. Dahil sa pananabik ni Albert kay Melisa ay bigla niya itong hinalikan sa mga labi. Kapwa sila nagulat sa nangyari. Isang malakas na palad ang dumapo sa pisngi ni Albert. Magiging huli naba ang lahat para kay Melisa? Maipaglalaban pa kaya niya ang kanyang tunay na nararamdaman para sa kaibigan? Lalo na at magpapakasal na ito kay Devina.

Ang bunsong anak ko, na pitong taong gulang palang, ay natuklaw ng ahas. Dinala ko siya sa ospital ng aking panganay na anak para ipagamot. Sa hindi inaasahan, inakala ng girlfriend ng aking panganay na anak na ako ay kanyang kabit. Hindi lang niya pinipigilan ang mga medical staff sa pagpapagamot sa bunso kong anank, kundi sinampal niya pa ako. "Perfect match kami ng boyfriend ko. Ang kapal ng mukha mo para dalhin ang hindi mo tunay na anak dito para hamunin ako!" Idiniin niya ako sa sahig habang hinahampas at sinasaktan niya ako. Sumigaw pa siya, "Ang isang malandi na tulad mo ay titigil lang sa pang-aakit sa iba kapag hindi mo na kaya!" Binuugbog ako, maraming pasa, at duguan habang dinadala ako sa emergency room. Ang aking panganay na anak ang humahawak sa operasyon. Nanginginig ang kanyang kamay habang nakahawak sa kanyang scalpel, at mukha siyang mapula. "Sino ang gumawa nito sa iyo, Ma?"

Na minha vida passada, Gabriel Lacerda, meu irmão, escolheu acompanhar a amante Camila Soares para ver uma chuva de meteoros. Levou consigo todos os seguranças da casa, deixando-nos completamente vulneráveis. Naquela noite, inimigos que ele mesmo havia destruído aproveitaram a oportunidade e invadiram nossa mansão para se vingar. Minha mãe foi gravemente ferida tentando me proteger. Liguei para ele, desesperada, implorando que voltasse. Ele retornou com os seguranças, mas já era tarde demais. Embora os invasores tenham sido capturados, uma nova tragédia aconteceu: Camila havia desaparecido e deixou uma carta de suicídio. Na carta, ela me acusava de usar a situação para afastar Gabriel dela e de deixar ela sozinha, exposta à vingança dos inimigos. Gabriel queimou a carta bem na minha frente. Sem raiva, sem dor. Apenas disse: — Esquece isso. Não vale a pena. Apesar de tudo, ele foi responsabilizado. Meu pai me confiou o controle da empresa da família. Mas naquela mesma noite, durante a festa de comemoração, Gabriel entrou no meu quarto e me matou. Com o olhar frio, ele disse: — Pessoas como você já deviam estar mortas. A herança é minha por direito. Morri sem paz. E quando abri os olhos novamente… O som dos inimigos arrombando os portões ecoava do lado de fora da mansão.