Essay About Wika

RATED SPG/DETAILED BED SCENES/BAWAL SA BATA! "Sa akin ka lang, Roxanne... ako ang tunay na nagmamay ari sa iyo. Akin lang ang puso, kaluluwa pati na ang katawan mo," may diing wika ni Rain Tyler Montenegro.

“Ameliá is back,” wika ni Dominic Juarez, kuminang ang guilt sa mga mata nito. Kinibot ni Hazel Xaviera ang dulo ng labi. “And so?” “Let's postpone our wedding.” “What the—” “May malubha siyang karamdaman,” mabilis nitong wika sabay abot ng brown envelope sa kanya. “Mas mabuti siguro na mag-aral ka muna sa abroad.” “Ah, gusto mo akong umalis para may oras kayong maglampungan, tama? Ok, fine!” Marahas niyang hinablot iyon at pinunit hanggang sa magkapira-piraso. “Tsaka hindi na kailangan i-postone ang kasal, let's just cancel it immediately.” Pinagkait kay Hazel Xaviera Trevisan ang lahat simula noong pinanganak siya. Ipinagpalit siya ng kanyang yaya sa anak nito sa tunay niyang pamilya, binenta siya sa misteryosong pamilya, malamig ang turing ng kanyang tunay na mga magulang noong bumalik siya at pinagtaksilan siya ng kanyang fiancée. Ang masakit pa’y paborito ng lahat ang fake daughter na si Amelia. Muli niyang isinulat ang kanyang kapalaran at pinasyang maghiganti. Ngunit sa kanyang paglalakbay ay dinala siya sa mundo ng krimen at natuklasan ang madilim niyang nakaraan. Natuklasan din niya na may lihim na pagtingin sa kanya ang kanyang kinakapatid at ang biglaang paghahabol sa kanya ng dating nobyo. Napagtagumpayan niya kayang maghiganti o magpapadala na lamang sa kanyang emosyon?

Kinailangang makipagbalikan ni Kristine sa dati niyang asawa na si Zanjo, para makuha ang mana niya. Iyon kasi ang kondisyon ng yumaong ama para makuha ang pamana nitong iniwan sa kanya. Dahil kung hindi siya makikipagbalikan kay Zanjo ay mapupunta ang dapat na mana sa kanyang stepsister na walang ibang ginawa kundi maglustay ng pera. "Papayag lang ako sa isang kondisyon," wika ni Zanjo nang sabihin ko ang pakay ko sa kanya. "What... condition?" A naughty smile formed on his lips. "I want you to... pleasure me, Kristine."

“I'm so sorry, Leo,” I rasped, my voice barely a whisper. Tears of guilt and self-blame streamed down my cheeks as I stood before him, eyes cast downward. Despite the fact that I was his prisoner and he was my warden, I couldn't bear the thought of anything bad happening to him. I told him, “It's my fault. I shouldn't have let you go-” “Damn it, Alessandra. I don't want your apology,” Leonardo snapped, lifting my chin with a firm finger, forcing me to meet his gaze. His voice was hard as steel as he continued, “I want you to write a fucking essay about how much you think about me. How you crave my touch. I want to hear you say you love me, because I swear it in this life, mia principessa, there won't be anyone else but me.” ----------------------------------------------------- When Alessandra Scavelli is forced into marrying Leonardo De Castello, her childhood sweetheart turned feared mafia kingpin, her world is thrown into chaos. Leonardo, still madly in love with her, sees this as a chance to reclaim their lost romance. Alessandra, however, is torn by a secret mission handed to her by her family: infiltrate Leonardo's syndicate and bring it down from within. As she delves into Leonardo's dangerous world, Alessandra finds herself conflicted between her family’s demands and the undeniable pull of her own heart. The once clear lines between loyalty and love blur, and she must navigate a treacherous path where betrayal lurks at every corner. Will Alessandra follow through with her family's plan, or will she surrender to the passion that threatens to consume her?

For my friends. "Ikaw ang papakasalan ko, Meggay. Ikaw ang gusto kong maging asawa," sincerong wika ni Patricio habang nakatingin sa akin ng maigi. My eyes sparkle with different emotions, thousands of butterflies are emerging to my stomach. Then, He married someone else. "Meggay Minx Foreister," also known as the most famous architect in the Philippines; but she can't move on from what happened to her seven years ago, when she met the man who stole her first kiss, and was her first love. She met him again, and he acted like nothing happened between the two of them, and because of him, she became the most ruthless woman in the mafia world.

At the parent-teacher conference, Emery Carey's essay, My CEO Mom, won first place, earning thunderous applause from the class. But the mood soured when my daughter ran to me in tears, her cheeks marked with red handprints. "Emery hit me again. He said I don't belong in his class and spat in my face." I scooped her up and marched to the teacher to demand answers. The teacher brushed it off. "It's just kids' horseplay. Don't blow it out of proportion. Emery's mother is the CEO of Mills Group. Get the picture and pull your kid out. Don't affect the mood." I froze, shocked by the absurdity. Then I dialed my lawyer. "Prepare the divorce agreement. Olivia is leaving with nothing." She'd been using my money to fund her lover and his son. That betrayal would not go unpunished.

Every one thinks her life is perfect but inside her, she knows it's far from even good or she should say that it's more like a luxurious hell. She has everything that makes life fancy but no meaning. She never receives love from her own home Her heart is totally empty until her secret prayer came to life. That one night when she asks her mom who passed away long time ago, after giving birth to her for something she never thought possible. "I know it's impossible for me to be with you and I don't know kung hanggang kailan ko kayang mag-isa... well you could at least send me an angel." nakangusong wika niya sa kawalan habang nakatingin sa nakangiting larawan ng kanyang ina. Nasa ganoon siyang tagpo nang may biglang kumatok. Who could possibly that be?

“Ahhh!…. K-uya, masakit!…” naluluhang wika niya habang dahan-dahang pinapasok ng kinakapatid niyang si Hunter ang pagkalal*ki nito sa makipot niyang kweba. “Ako ang bahala, bunso. Magtiwala ka lang sa akin. Alam kong masakit pa ito sa una dahil birhen ka pa, pero pinapangako ko sa’yo… I’ll be gentle...” "Kuyaaa!!!... Ang sakit talaga, ayaw ko na, please! huhuhuh!!!..." Parang bata siya kung umiyak. Well, bata pa naman talaga siya… ‘Yun sana ang araw ng pagiging ganap niyang dalaga dahil 18th birthday niya sa gabing iyon. "Hindi ko na pwedeng hugutin… naipasok ko na ang kalahati… ahhhh… ang sikip kasi!…" wika ni Hunter sa ibabaw niya pero lalo cyang umiyak. Humugot muna ito ng malalim na hininga bago bumaba sa ibabaw nya at tumabi ng higa. “Sorry, bunso… di ko na itutuloy. Pero promise me, akin ka na ha? Hihintayin kita. ‘Wag kang magnobyo ng iba sa Manila… akin ka lang.” Hinahaplos nito ang kanyang mukha, pinunasan ang mga luhang lumabas mula sa kanyang mga mata. “Sorry na, bunso… shhh. Don’t cry, Baby. I will take care of you. I promise, akin ka na, papanagutan kita sa pagdating ng panahon. From now on, you’re mine!” Humihikbi cyang nagtakip ng kumot sa hubad na katawan nya. Siya si Yasmin Therese Ledesma, at kinakapatid niya si Hunter Rosales. Debut party nya iyon… araw ng pagiging ganap nyang dalaga... at iyon din ang gabi ng pagkawasak ng pagkababa*e niya! Paano nya haharapin ang mga darating pang araw kasama ang kinakapatid na si Hunter? At paano naman siya seseryosohin nito kung titibo-tibo cya?

Utang ang dahilan kaya napapayag ni Dr. Storm Davis si Judith Dimaculangan na magpanggap na fiancee niya. Ang Lola Anastacia kasi niya gusto siyang mag-asawa na gayung hindi siya naniniwala sa pag-ibig kaya't para matigil na ang pangungulit sa kanya ng kanyang lola, naisipan niyang ipakilala rito si Judith bilang soon to be mapapangasawa niya. Ngunit, hindi niya goal na magustuhan ng lola niya si Judith kundi para sabihin ng lola niya ba 'ayoko sa kanya para sa'yo'. Ngunit, kabaligtaran ang nangyari. "I like you, iha," wika ng kanyang Lola Anastacia. Pero, hindi pa doon nagtapos ang pagkabigla niya. "I like you para sa apo kong si Jiwan." "No way," mariin niyang sabi nang marinig ang pangalan ng kapatid sa ina. Hinding-hindi makukuha ni Jiwan sa kanya si Judith, papakasalan na niya ito ASAP.

"Hello Bestie.. Kumusta?" sagot ni Roldan sa kabilang linya. "Bestie, help!!!! Hindi ko na kaya" habol ang hininga na sagot ni Carissa. "Bestie, what happened.... Saan ka ngayon pupuntahan kita" natataranta na sagot ni Roldan. Humihikbi na sumagot si Carissa " Dito sa park Bestie.. Please puntuhan mo ako.. Hindi ko na kaya... Nakipaghiwalay na siya sa akin...... Ang sakit...... Sakit.." sumisigok na sagot ni Carissa. Halatang pinipilit na lang nitong magsalita. "Saang Park Bestie??? Please hold on.. Wag mong masyadong isipin ang problema.. Pupuntahan kita diyan promise.. Send mo sa akin ang location mo ok????... Tarantang sagot ni Roldan. Hindi sumagot si Carissa.. Patuloy lang ito sa pagluha. " Hello Bestie naririnig mo ba ako?? Send mo sa akin ang location mo Para napuntahan kita." halos nagmamakaawa na wika ni Roldan. Alam niya kasi na wala sa huwesyo ang kanyang kaibigan baka mapahamak ito. "Bestie please magsalita ka naman. Sige na send mo na sa akin kung saan ka. Paalis na ako.... Nandito na ako sa kotse." wika ulit ni Roldan. Nag-umpisa na din ito magdrive. Maya-maya pa ay nareceived na din niya ang location kong saan naroon si Carissa. Agad niya itong pinuntahan at natagpuan sa isang upuan. Nakayuko ito at halatang hirap sa paghinga. Nang mahawakan ni Roldan ay agad niyang itinaas ang mukha ni Carissa. Nagulat siya sa hitsura nito. Maputla ito at nakapikit na. Bakas sa mukha nito ang mga luha at paghihirap. Agad na niyakap ni Roldan ang kanyang kaibigan. Maya-maya pa ay naramdaman niya itong lumungay-ngay sa kanyang balikat. Bumagsak din ang mga kamay nito. Nataranta si Roldan ng marealized niya na nawalan ng malay si Carissa . Agad niya itong binuhat at isinakay sa kotse. Pinaharurot agad niya papuntang hospital.