Featured Story

นิยายเซ็ต มาเฟียบ้านปีกซ้าย “ ไคเดน ” ชื่อนี้ที่มามาพร้อมกับภาพของมาเฟียหนุ่มรูปหล่อ และเจ้าชู้เสน่ห์แพรวพราว แต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวและความนิ่งเมื่อเขาอยู่ต่อหน้าคนที่ไม่ถูกใจ “ เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกผม ผมมีเมียที่ไหนแม่” “ ไม่ใช่ลูกมึงเลยสิ หน้าตาถอดแบบมึงมาเป๊ะ ไปทำผู้หญิงท้องตอนไหนมา” หรรษาที่ยืนกอดอกพร้อมกับไคเดน เบื้องหน้ามีเด็กหญิงน่าตาจิ้มลิ้มยืนอยู่ “ ผมไม่รู้แม่” “ มันน่าฟาดให้หัวแตกเลยดีมั้ย!!!” “เฮ้ยๆ อย่านะแม่ ผมไม่รู้จริงๆ คู่นอนผมมีเป็น 10 เป็น 100 ป้องกันทุกรอบ” “ ถุงยางอนามัยมันเสื่อมคุณภาพหรือไง ป้องกันยังไงมีเด็กหน้าตาเหมือนมึงอย่างกับย้อนเวลามายืนอยู่ตรงนี้เนี่ย!!” เสียงของหรรษาผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น “ ก็ผมไม่รู้จริงๆแม่” “ มึงไปหาคำตอบมา ไม่งั้นแม่จะฟาดที่หัวแตกเลย!!”

“เขต ปล่อยเนียร์นะ เจ็บ!!” “นี่ไง อาณาเขตที่เธออยากได้นักหนา!! นี่ไงซาเนียร์!!!” “เนียร์ ไม่ได้…ฮึก! ปล่อยนะ!!” “วันนั้นเธอเสนอตัวมาให้ฉันเอาถึงห้อง!! ยังบอกว่าไม่ใช่หรือไง!!!” เพียะ!!!!! ฝามือเล็กๆของซาเนียร์ฟาดลงบนหน้าหล่อๆของอาณาเขตเต็มแรง “เขตเคยฟังเนียร์มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น ฮึก!” “คงเกิด!! เกิดอยากได้ฉันจนตัวสั่นไง!” “ว่าไงนะ” “เธอจำไว้ ว่าเธอกล้าทำฉันเจ็บ เธอต้องเจ็บกว่าฉันเป็นร้อยเท่า!” “……” ชายหนุ่มเดินออกจากคอนโดของหญิงสาวไปด้วยความโมโห เขาเจ็บเจียนตายสาเหตุมาจากผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอ ความรักของเขาต้องพังลงจนไม่เหลือชิ้นดี

“ธันเดอร์” มาเฟียหนุ่มผู้ที่ฟาดผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มีวุฒิภาวะความเป็นผู้ใหญ่สูงพอตัว ผู้ชายพูดตรง ทำจริง เห็นผู้หญิงเป็นที่ระบายอารมณ์ จนกระทั่งมาตกม้าตายให้กับสาวแสบลูกมาเฟียเช่นกัน “บลิ๊ง” ลูกสาวคนโตของบรีสกับเฌอ(จากเรื่องรักพี่ชาย) หญิงสาวผู้ที่ไม่เคยกลัวใครนอกจากพ่อเท่านั้นเป็นลูกสาวคนโตที่โหดจนน้องๆแค่ได้ยินขื่อยังสยอง ความแสบไม่ต้องนับ เพราะเธอคนนี้มีมากกว่าที่คาดคิด จนกระทั่งมาเจอมาเฟียหนุ่ม เรื่องยุ่งๆก็เกิดขึ้นมากมายหลังจากนั้น “ใครเหนือใคร รอชม!!!”

I did three years in prison for my wife, Lilian Parson. The day I got out, she handed me an envelope for her company's grand opening. Inside was a single dollar bill. For a second, I thought it was a mistake. Then I saw her colleague, Nathan Ramsey, holding his envelope—his also contained a single dollar. Relieved, I pushed my doubts aside. I smiled, stood by Lilian's side through the entire ceremony, the picture of a proud, supportive husband. That night, scrolling through Instagram, I saw Nathan's latest post. A photo of a check. [Congratulations to Lilian Parson on the grand opening! So generous—100 million as a gift!] The comments section exploded with envy and blessings, congratulating him and "the boss" on finally becoming a couple. Lilian offered no explanation. Instead, she hurried to draw a line between us. "You just got out of prison," she said coolly. "It's not a good look to go public right now. Let's keep our marriage a secret. In front of others, just call me your boss." Then she turned around and liked Nathan's post. I wiped the tears from my eyes, picked up my phone, and dialed the number of her greatest rival. "From now on, I work for you," I said.

The moment my roommate walked in, she used my locker. She claimed to have too many things and nowhere else to put them. I rolled my eyes. Why should I let her get her way? I was not her parent. She was no princess, but she acted like one. I was ready to argue, but she tossed 200,000 dollars at me. “At your service, Your Highness!”

As the upcoming tour approached, the dance troupe suddenly revoked my position as the lead dancer. Anxious to get an explanation in person, I lost my footing due to my distracted state and tumbled down the stairs. While enduring the sharp pain and preparing to call for emergency services, a notification popped up on my phone screen: “Redwood Dance Troupe: Welcome our new lead dancer, Averil Wells, and our generous sponsor, Julian Ford." The accompanying photo featured two smiling faces—my husband of seven years, whom I had secretly married, and his pampered mistress. Julian had his arm wrapped around Averil's waist as he placed a gentle kiss on her cheek. Meanwhile, Averil clung to Julian's neck, her face radiating shyness and delight.

I worked for a restaurant, and our boss loved making empty promises about giving us restaurant shares. The boss said we would start with zero shares, but we could earn 0.01% for every two hours of overtime, covering someone else’s work or saving the restaurant 1,000 bucks. I suggested she write this down in an official document and have someone track it properly. She just smiled and told everyone to work harder. She never actually put it in writing. The experienced staff did not believe her, but one prep cook took it seriously. At the end of the year, he went to the boss to claim his shares. The boss said, “Sorry, the head chef told me there’s no official document, so it doesn’t count. You can’t claim any shares.” The prep cook worked hard all year and got nothing for it, so he took his anger out on me. The day before I was going home for the New Year, he killed me with a knife. “If you hadn’t said it doesn’t count without an official document, this whole restaurant would’ve been mine!” I lay in a pool of blood. When I opened my eyes, I was back to the day the boss first made those empty promises.

After I turn five years of age and have my very own phone, I start receiving strange messages every single day. For some reason, the sender keeps referring to me as their mom. At 3:00 am, they send me another message. "Mom, I saw you in my dreams again. The rain is seeping into the attic. My stepmom told me to use a rag to soak up all the water, but the rag is too small. Even though I tried to wipe it up all night, it still wouldn't dry. Mom, I'm so cold and hungry. I miss you so much…" I tilt my head, looking at the rain pouring outside the window. I then earnestly reply, "Don't be scared, sweetheart. Where are you right now? I will bring you something yummy!"

May nag-post ng pagtatapat ng pag-ibig para sa akin sa confession wall ng college. Pero nag-iwan ang nobyo ng kahati ko sa kwarto ng komentong nakipagtalik na ako sa bawat lalaki sa campus. Galit na galit ako at handa nang tumawag ng pulis. Nagmakaawa ang kahati ko sa kwarto na patawarin ang nobyo niya, nangangakong uutusan niya itong manghingi ng paumanhin sa confession wall. Pero bago dumating ang paumanhin na iyon, isang sensitibong video ang nagsimulang magkalat sa mga group chat. Sinasabi ng lahat na ako ang babae sa video. Ipinatawag ako ng college para sa makipag-usap at iminungkahi kong kumuha ako ng leave of absence. Pag-uwi ko, tumanggi ang mga magulang ko na kilalanin ako bilang kanilang anak. Nawala sa akin ang lahat. Kinain ako ng depresyon, at kasama ng walang katapusang tsismis, nawalan na ako ng pag-asa at winakasan ang buhay ko. Pagkamulat ko ulit ng mga mata ko, iyon ulit ang araw na unang lumitaw ang pangalan ko sa confession wall.

It was a national holiday and we decided to drive back to my husband's hometown to spend the holidays. One day before we left, my husband's childhood crush came crying to him that she had not managed to buy train tickets home. My husband immediately decided to let her have my seat in the car and insisted that I take the train instead. I looked at him in disbelief. There was shock in my eyes. Even my son insisted I take the train. "Mommy, Aunt Rosie is so pretty. How could you make her take the train?" I did not argue. I booked my train ticket right in front of them. However, it was to my own hometown. I no longer wanted a biased husband and a disloyal son.