Fireblight Ganon Botw

Living alone was hard for Kestrel being a working student. Kailangan niya ng pera upang masustentuhan ang sariling mga pangangailangan. Kahit mahirap at nahihirapan siya. He wants to live independently. He wants to stand alone by his own feet. Ayaw na niyang umasa sa magulang dahil may mga kanya-kanyang pamilya ang mga ito. Ayaw niyang umasa sa mga ito dahil kung ano-ano ang naririnig niya sa mga anak ng magulang niya. Kestrel was a fruit of a forbidden love kaya ganon na lamang siya kamuhian ng dapat ay pamilya niya. That's why he decided to live alone even if it's hard. One night, after his shift, Kestrel decided to walk his way home pero may mga lalaking nakaitim ang humarang at dinakip siya. Sinubukan niyang magpumiglas at humingi ng tulong sa paraan ng pagsigaw ngunit pinatulog lamang siya ng mga ito at ipinasok sa van. Nagising na lamang siya sa isang hindi pamilyar na lugar at suot ang bagong damit. He's in a lady’s gown and heels. Ang hanggang balikat niyang buhok ay nakalugay na. At ang mga paa't kamay na nakagapos at bibig na may tela. Kaba, takot at gutom ang nararamdaman ni Kest. Nang lumiwanag ang paligid, doon niya nalamang nasa isang auction house siya at pinakilala na siya bilang isang rare item hanggang sa nagsimula ang bidding. Habang pataas ng pataas ang bid ay siyang pagtaas ng kanyang kaba at takot. Napalinga-linga siya at biglang tumama ang paningin niya sa lalaking may gintong maskara na nakaupo sa isang sulok. Nagmamakaawa niya itong tiningnan. Hindi niya alam kung bakit niya ginawa iyon. He's so desperate to get away from that house. Will that guy wearing golden mask help him? Makakaalis kaya siya sa auction? Mababalik pa kaya ang tahimik niyang buhay? Sino ang lalaking may gintong maskara?

Disclaimer:THIS STORY IS PURELY WORK OF FICTION. ALL CHARACTERS, NAMES, PLACE OR EVENTS MENTIONED IN THE STORY ARE USED FICTITIOUSLY, PLEASE DON'T ASSOCIATE THE CHARACTER TO THE ACTUAL PORTRAYER. >>> Naglalakad ako ng may marinig akong ingay sa bandang kusina. Nung una benaliwala ko lang yun pero ng may narinig ako iyak ng batang babae ay agad ko tinungo ang kusina dahil alam ko kung sino yung batang babae umiiyak. Pagdating ko ng kusina nakita ko umiiyak ang kapatid ko at bukod dun nakita ko rin na pinapagalitan s'ya ni Beatrice. Agad ko naman nilapitan ang kapatid ko para tanongin kung bakit s'ya umiiyak. "Yana anong ngyari? bakit ka umiiyak?" nagaalala tanong ko. Pinunsan nito ang mga pisnge n'ya bago ako sagutin. "A-Ate ako po kasi sinisisi ni ate Beatrice na kumuha ng necklace n'ya kahit hindi naman po talaga ako ang kumuha." sagot nito sa tanong ko habang umiiyak. "At talagang masisinungaling kapa bata ka! eh! Ikaw lang naman ang pumasok sa kwarto ko bago mawala yung necklace ko!" asik ni Beatrice sa kapatid ko. Hindi ko maiwasang hindi s'ya patulan sa pagbibintang n'ya sa kapatid ko. Alam ko hindi magagawa ng kapatid ko ang binibintang n'ya dahil hindi ko ganon pinalaki ang kapatid ko. "Ano ba Beatrice? Bakit mo naman pinagbibintangan yung kapatid ko? Eh wala ka naman ebendinsya na s'ya ang kumuha ng necklace mo!" sabi ko sa galit na tuno. Pagak itong tumawa bago muling nagsalita. "AT TALAGA KINAKAMPIHAN MO PA YANG KAPATID MO MAGNANAKAW" asik nito sa akin at sa kapatid ko. "Opss! Nakalimutan ko palang anak kayo ng mga magnanakaw! Mga mukang pera! gold digger!" sambit nito sa mapangasar na tuno. Sa puntong yun hindi ko na napigilan ang galit ko. Idamay na n'ya ang lahat wag lang ang kapatid ko at lalong-lalo na

Sabi nila lahat ng bagay at tao my lugar may pwesto, may panahon at oras makakapagpasaya man sayo o hindi. Gaya na lang ng araw sa umaga bwan sa gabi, ang tubig sa ilog umaagos at ulan ay pumapatak, ang tao ay nabubuhay at namamatay... But Im not buying it kasi kung ganon? Bakit kinuha agad ang mahal ko? Ang lugar at pwesto pati panahon at oras nya ay dapat sa tabi ko. Kaya isa lang ang ibig sabihin LIFE IS A BIG BULLSHIT UNFAIR! Sandali ko lang syang nakasama pero kinuha na lang sya bigla. Marami pa kaming gustong gawin at puntahan. Marami pa syang pangarap na gustong tuparin. Kung maibabalik ko lang ang oras. Pero kahit anong gawin ko di na ko makakabalik sa oras na yon. Yong masaya at kasama ang mahal ko. *** Tumgin ako sa salamin at yuko. Tumingin uli ako sa salamin... Tingin sa likod.... Sa salamin uli.... "Oh jesus!!!!" "Waaaaaaahhhhhh..." Sigaw ko habang nakaturo sa salamin. Subra talaga ang takot ko kaharap ko ang bata kong pag mumukha! Sigaw pa rin ako ng sigaw buti na lang walang tao kundi para akong baliw. Totoo ba to? Kinurot ko sarili ko at pinag sasampal. "Aray! Putik ang sakit" "Ano bang nangyayari? Ganito ba sa heaven?" Lumabas ako hahanapin ko na si mahal walang duda patay na ko! As in dead. Pero pano si mommy? Hinihintay ako. "Bala na si batman basta mahanap ko si mahal." Napadaan ako sa labas ng at.. Ano ba showing nila mga luma na pang 2014 pa. sariwa pa sa akin ang mga taon ng nakilala ko si mahal. Teka? Parang may di tama. Kaya nag duda na ko nagtanong- tanong ako at sa 20 na taong tinanong ko isa lang ang sagut... Today is APRIL, 17,2014. Hindi pwede, 2055 na sa panahon ko.