Filter By
Updating status
AllOngoingCompleted
Sort By
AllPopularRecommendationRatesUpdated
She Married the Stranger Book 1

She Married the Stranger Book 1

yoursjulieann
"Kapag lumalapit ang isang tao sa'yo tapos..tapos..biglang bumibilis ang tibok ng puso mo---" hindi ko na naituloy ang sunod ko pang sasabihin dahil pinutol na niya at diretso siyang sumagot. "Inlove! You're inlove with him!!" "Inlove? S-sure ka?W-walang halong biro?" nakakunot na noo na tanong ko. "Oo. Inlove ka. Bakit? Kanino mo nararamdaman 'yan?" "Ah. Eh. Nevermind." sagot ko na parang walang pakialam sa sinabi niya. Inlove. It can't be. "Kay stranger ka inlove?" "Hindi! Hindi!" agad kong sagot. Sa dinami-dami ba naman ng pangalan na sabihin niya kay stranger pa talaga. ----------------------------------- Basahin ang storya ni Mesaiyah na ikinasal sa estrangherong tagapagmana ng Yakuza. Tunghayan kung paano siya unti-unting mahuhulog dito.
YA/TEEN
105.6K viewsCompleted
Read
Add to library
Traicionada, Rechazo el Vínculo

Traicionada, Rechazo el Vínculo

Durante el ataque vampírico en la frontera, tanto yo como la amiga de la infancia de mi compañero nos vimos atrapadas en el campamento. Sin dudarlo un segundo, mi compañero, Damon, se transformó en lobo y la rescató. A mí me dejó sola, enfrentando un infierno de llamas y la embestida de los vampiros. Al día siguiente, solicité formalmente al consejo de ancianos de la manada que se rompiera nuestro vínculo. Él, con el rostro sombrío, me increpó: —Tienes la sangre de sacerdotisa que te permite sanarte. Lydia es más vulnerable. Por eso la salvé primero. ¿Acaso tienes celos de eso? Lo miré con serenidad y respondí: —Bueno, ahora ya no importa.
Short Story · Hombres Lobo
1.3K viewsCompleted
Read
Add to library
La novena vez que se fue

La novena vez que se fue

Tres años después de mi matrimonio arreglado con el heredero de la familia Valachi, el que se escapó regresó. Me dejó por Julia ocho veces. La novena vez, me dejó sangrando al costado de la carretera con una herida de bala para ir corriendo hacia Julia, quien lo había llamado porque se sentía un poco mareada. —Ella me necesita. Lo entiendes, ¿verdad, Leona? Esta vez, no luché por él. Él no sabía de la apuesta que hice con Julia. La novena vez que me abandonara, sería yo quien se marcharía para siempre. Así que, el día de su cumpleaños, dejé un juego de papeles de divorcio firmados en su escritorio y me subí a un avión.
Short Story · Mafia
729 viewsCompleted
Read
Add to library
Arrepentimiento de Mi Esposo

Arrepentimiento de Mi Esposo

En el tercer mes de mi embarazo, la amiga de la infancia de mi esposo mafioso regresó. Todos decían que si no hubiera sido por la repentina partida de Estela García tres años atrás, nunca habría sido yo la esposa de Mateo Pérez. Ahora que Estela había vuelto, debía cederle mi lugar. Evidentemente, Mateo pensaba lo mismo. Consintió que Estela me lastimara una y otra vez, y hasta mi hijo se convirtió en una víctima de su amor. Desesperada, tomé la decisión de marcharme y poner fin a toda relación con Mateo. Pero cuando desaparecí por completo de su vida, ese hombre comenzó a buscarme por todas partes como un loco.
Short Story · Mafia
1.9K viewsCompleted
Read
Add to library
Despedida de Siete Días

Despedida de Siete Días

Mis padres adoptaron a un huérfano. Yo le tomé mucho cariño y lo quería como a un hijo propio. Hasta que me di cuenta de que se parecía cada vez más a mi esposo, Javier Mendoza, y que a mi hermana menor llamaba "mamá" a escondidas. Resultó que mi esposo que tanto amaba me había sido infiel desde hacía tiempo. Él y mi hermana habían formado una feliz familia en secreto. Hasta contaban con la bendición de mis padres. Cuando todo se supo, mi hermana me rogó que los dejara ser felices, y mis padres me ordenaron que les cediera el lugar. El niño que había criado con todo el amor me gritó que ojalá muriera de la peor manera. Pero lo que nadie esperaba era que Javier se negara al divorcio. Lloraba suplicándome perdón, diciendo que me amaba profundamente y que lo del niño había sido solo un error. Fingí creer en su pasión y le dije: —Siete días. Te doy siete días. Si logras demostrarme tu sinceridad, te perdonaré. Él, eufórico, cumplió mi cada deseo y me trató como a un tesoro. Hasta donó todos sus ahorros a mi nombre y obligó a mi hermana a arrodillarse en la nieve para pedirme perdón. Todos pensaron que al final lo perdonaría, hasta el día en que la policía vino a pedir la identificación de un cadáver. Ese día él enloqueció por completo. Lo que Javier nunca supo es que en realidad yo llevaba siete días muerta. La Muerte me había permitido regresar por siete días para darle mi propia despedida.
Short Story · Romance
840 viewsCompleted
Read
Add to library
Renací Y Me Río Viendo A Mi Amiga Y Mi Mestizo

Renací Y Me Río Viendo A Mi Amiga Y Mi Mestizo

Mi amiga, Sofía Santos, la misma que siempre juró que jamás se casaría, me acompañó a la clínica el día de mi inseminación artificial. Pero justo cuando estaba por elegir la muestra de esperma... ¡me la robó! En ese instante lo entendí: ella también había vuelto a vivir. En mi vida anterior, yo solo quería tener un hijo mestizo, así que decidí hacerlo por mi cuenta. Recuerdo que Sofía se burlaba de mí, diciéndome que era una tonta por querer tener un hijo de un desconocido. Lo que nadie imaginó fue lo que vino después: dos semanas más tarde terminé en la corte real. Resultó que el donante que había elegido era, nada menos, que un príncipe extranjero. No solo quiso casarse conmigo, sino que juró que nuestro hijo heredaría el trono. De repente, mi hijo y yo nos convertimos en figuras importantes de la familia real. Las joyas que me regalaban pesaban tanto que apenas podía sostenerme de pie. Mientras tanto, Sofía, tan obsesionada con sus ideas de liberación y ese afán de ir siempre contra todo, terminó metiéndose con la gente equivocada. La despidieron de su trabajo y quedó vetada de la industria. Cuando se enteró del bautizo de mi hijo, viajó desesperada para buscarme. Pero en cuanto la recibí, hizo lo impensable: empujó a mi hijo al suelo, matándolo al instante, y luego me arrojó ácido. —¿Por qué a ti te va tan bien? —gritaba—. ¡Eres una maldita desgraciada, no lo mereces! Cuando volví a abrir los ojos, estaba otra vez en el mismo día... el día en que Sofía me acompañó a la clínica.
Read
Add to library
What You Give Is What I Give

What You Give Is What I Give

Ivy Loud
Likas na kay Julius ang pagiging babaero. Simula nang tumuntong siya ng high school ay kinahiligan niya na ang pagpapalit-palit ng babae.Laro lang sa kanya ang pakikipag-relasyon, not until he met Ezra; the drop dead gorgeous transferee of their department.Mabilis siyang nahumaling sa dalaga, kaya naman pinagsikapan niyang makuha ang loob nito. Masyado itong tahimik at mailap, kaya naman medyo nahirapan siya sa paglapit palang dito. Pero hindi niya ito sinukuan, hanggang sa tuluyan niya nang makuha ang matamis nitong oo.Pero isang paalala ang sinabi nito sa kanya na binilin nitong huwag na huwag kalilimutan..."Kung ano'ng ibigay mo sa 'kin, gano'n rin ang ibibigay ko sa 'yo, Honey; ng higit pa."At sa hindi niya maipaliwanag na kadahilanan ay parang bigla itong nagbigay ng hindi maipaliwanag na kaba sa kanya.
1016.6K viewsCompleted
Read
Add to library
La Decimoctava Traición, Enterré Mi Corazón

La Decimoctava Traición, Enterré Mi Corazón

Cuando mi novio piloto canceló por decimoctava vez nuestra boda, me cansé. La primera vez, dejó todo porque su alumna tuvo la regla y corrió a comprarle té de jengibre con azúcar moreno. La segunda, su alumna falló en una misión; él solo dijo que estaba de mal humor y me convirtió en el hazmerreír de todos en el banquete. En tres años de relación, siempre que ella tenía un problema, él me dejaba plantada sin pensarlo dos veces. Al fin, comprendí: quizá en su corazón yo nunca importé. Así que compré un billete a París y decidí viajar sola por el mundo. De esta forma, ya nadie volvería a abandonarme.
Short Story · Romance
1.4K viewsCompleted
Read
Add to library
Una Criminal Me Robó la Vida

Una Criminal Me Robó la Vida

Mi esposo era alabado por mis amigos como un amor perfecto. Todos decían que me amaba locamente, que me trataba como una princesa. Hasta que fui a mi chequeo de embarazo. Mi prima Aurora, antes de suicidarse, le hizo una llamada de despedida. Sin dudarlo, me abandonó, que embarazada de seis meses y salió corriendo despavorido. Mi madre quería que fuera comprensiva y que "prestara" a mi esposo a Aurora con depresión. Mi hermano también me regañó: —Que sigas en esta familia se lo debes a ella. ¡Lo que ella pida, se lo das! Me pareció absurdamente ridículo. ¿Acaso yo no era la familia de ustedes? Ella solo era una intrusa que se adueñó de lo ajeno. Pero cuando por fin decidí renunciar a todos ustedes, ¿por qué se arrepintieron?
Read
Add to library
Morí traicionada, renací para destruirlo

Morí traicionada, renací para destruirlo

El mismo día que me tocó dar a luz, la alumna de mi esposo —embarazada y con el orgullo atravesado— decidió largarse sola a escalar la Cordillera de los Andes. Mientras él se la pasaba buscándola sin dormir, como un desesperado, yo estaba en el hospital, desangrándome en un parto complicado que me mandó directo a terapia intensiva. Cuando por fin abrí los ojos, lo primero que vi fue al médico entregándole a mi esposo el parte donde decía que mi vida estaba en riesgo... y él, en vez de acercarse a darme un poco de consuelo, me aventó en la cara los papeles del divorcio. —Camila es mi mejor estudiante —me soltó, serio—. No me voy a quedar de brazos cruzados viendo cómo hace semejante locura. Tú vas a ser mamá, te toca aguantar. En esa vida no firmé. Apenas salí de la sala de partos, me fui directo a la universidad a denunciarlo por la relación que tenía con su alumna. A ella la terminaron sacando del posgrado, y la presión fue tan fuerte que un día se cortó la garganta delante de mí. Cuando él llegó, ya no había nada que hacer: dos vidas se habían ido de golpe. Él no dijo una sola palabra, organizó el entierro y después me trató como si nada hubiera pasado. Yo, ingenua, pensé que por fin la vida iba a darme un respiro. Pero el día que nuestra hija cumplió un año, él le pisó al acelerador y el carro en el que íbamos se fue directo al precipicio. Ese mismo día... se cumplía un año de la muerte de su alumna. Cuando volví a abrir los ojos, estaba otra vez en la sala de partos, justo en el momento en que casi se me iba la vida.
Read
Add to library
PREV
1
...
1112131415
...
28
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status