Httyd Fanfiction Watching The Future Httyd 2

เมื่อวิสุทธิ์ รักแรกที่ลืมยากของ ราม กลับมาใช้บริการร้านนวด GeorKing Massage อีกครั้ง ทำให้เขาได้พบกับ ไททันและพีเจ หมอนวดคนใหม่ที่ลีลาแข็งกล้าไม่แพ้ราม ที่การกลับมาครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งก่อน 100%

Alors qu’Evalina se découvre une nouvelle famille et que les mystères concernant sa naissance se brisent peu à peu, les événements prennent une tournure dramatique. Emportée de force au Cœur de Réturis, elle comprendra vite que dans la guerre qui l’oppose à l’ennemi, le risque de tout perdre est omniprésent. Face à la noirceur qui l’habite, nombreux sont ceux qui commencent à voir en elle un être pire que la Démone. Les Surnaturels la craignent, mais lorsque l’un d’eux est brusquement assassiné, c’est toute l’alliance avec les métamorphes qui menace de voler en éclat. Comment continuer à se battre quand on devient son propre adversaire ? Le véritable ennemi de Réturis s’est-il vraiment montré au grand jour ?

All he cares about is power, and she's powerless – he decided that he is far from wanting her. Alice Wood was nothing more than a burden to her pack members. Not that she was just an omega offspring, she ended up being nothing more than a human without any signs leading to that she might have a wolf. Yet, her soul was stronger than anyone else from her pack. The fire in her soul made it even hard for her Alpha to keep her controlled. Since she was born as a human, no one thought even for one second that she might have a mate – including her. Again, life decided on playing one of its own games on the little girl. It ended up that she does not only have a mate, but she's more powerful than any can be...

Life seemed to have an affinity for handing Myla lemons: a messed-up sleep cycle, birth parents she never knew, jealous witches, and the torment of being bullied by the strongest Alpha in the Moon Stone pack. These challenges were all lemons. A string of unfortunate events leads her to live with the most powerful Alpha: a roguish Adonis who would stop at nothing to ensure she stays by his side, even if it means hunting her across New York City. Now, she is caught between two vicious alphas: her moon-chosen mate and the man who would spill blood to keep her safe. Life didn’t get the memo; this isn’t just a lemon—it’s a scented grenade.

Prologue: Moi: Mais papa enfin! Lui: N'insistes pas ma décision est prise. Moi: Tu n'as même pas essayer de m'écouter! Elle: Quand l'homme parle, la femme écoute et se tait. Moi: Maman!... 0_0... Je n'arrive pas à croire qu'elle soutienne la décision de papa. Qu'est-ce que je dis?... Elle a toujours été de son côté de toute fâçon. Mais j'espérais pour une fois qu'elle prenne ma défense vu les enjeux. Moi: comment vous pouvez prendre de telles décisions? Lui: Ce n'est pas à toi de décider ma fille mais à moi. Et j'estime que tu as trop fait l'école. Dans nos traditions la femme ne doit même pas y mettre les pieds mais toi tu y es allée alors maintenant c'est fini. Moi:...mais... Quoi? À cause de ces stupides traditions encore?...je ne sais même plus quoi dire, quoi faire pour les convaincre de me laisser continuer.

A wealthy heiress from Belvoria’s elite circle asked me to be her dead boyfriend’s substitute. My compensation included a 50,000-dollar base salary, plus 8,000 dollars per shared meal and 10,000 dollars per accompanying shopping trip. My hypocritical older sister quickly stopped me from agreeing to this deal. “We come from a respectable family. How can you sell your dignity for such little money?” Yet she later became a rich man's mistress and successfully married into wealth. Meanwhile, I struggled to balance work and studies to pay for my tuition. This hurt my academic performance. After graduation, I could only find a job with a monthly salary of 3,000 dollars. I even developed a tumor from overworking. I eventually died in a cold and impersonal hospital, unable to afford treatment. When I opened my eyes again, I had returned to the day the young heiress asked me to be her dead boyfriend’s substitute. This time, I agreed without hesitation. I was determined to take this role.

ซินน์ + หมอนาวิน ซินน์...ผู้หญิงเอาแต่ใจที่สุดในสามโลก ชอบแกล้งละเมอออกไปเที่ยวกลางคืน แต่โกหกไม่เนียนไปเรียนมาใหม่! พ่อแม่เริ่มไม่ไหว ต้องรีบหยุดก่อนที่จะเสียตัวเลยเถิดไปมากกว่านี้ ท่านจึงงัดไม้เด็ดหาสามีให้ลูกสาวทันที นั่นก็คือจัดคุณหมอฟันดีกรีลูกเจ้าของโรงพยาบาล ที่ทั้งดุและชอบฟัน เข้ามาฟัน เอ้ย! ดัดนิสัยยัยซินน์ตัวแสบ •_________• ไออุ่น + เวียร์ เวียร์...นักธุรกิจสุดหล่อ เจ้าของโรงแรม ห้าง โรงงานเหล้า เขาทั้งสุขุม ทั้งเย็นชาหาใครเปรียบไม่ได้ แต่ไออุ่นขอผ่าน! ขอหนีไปไกลๆ หล่อรวยเพอร์เฟ็คที่ไหน?! ผู้ชายอะไร๊... บงการไปถึงสีกางเกงในของเธอ •________• น้ำปั่น + ไทม์ สัตวแพทย์อย่างน้ำปั่น...กำลังจะทำหมันคน ฟังไม่ผิดหรอก! เพราะเธอทนกับพฤติกรรมนักธุรกิจหนุ่มเพลย์บอยอย่างไทม์ไม่ไหว เธอโดนเขาล่วงเกินทุกครั้งที่เผลอ โดยที่เขาบอกว่าตัวเองมีสิทธิ์! แถมยังบอกว่าพ่อแม่เราอยากให้ได้กัน ยังไงก็ต้องได้ ตายๆนั่นปากเหรอไอ้บ้า!? ไม่มีวันซะหรอก!

Menikah dengan pria yang baru ditemuinya dalam hitungan hari tidak masuk dalam bayangan dan juga pikiran Naila. Permasalahan dengan pria dari masa lalunya telah selesai tapi tidak dengan dokter yang dijanjikan sebuah jawaban, dan Naila tidak akan bisa menjawab apapun pada dokter tersebut yang tidak lain adalah sahabat sepupunya. Irwan menikahi Naila karena pertemuan pertama saat melamar kerja di cafe milik ayah Naila, pertemuan kedua tanpa sengaja membuat Irwan yakin untuk menikahi Naila. Kemudahan di dapat dengan kehadiran saudaranya yang memiliki hubungan dekat dengan keluarga Naila, saat itu juga Irwan memutuskan menikahi Naila dengan kesederhanaan ketika mereka liburan. Apa tujuan Irwan menikahi Naila? Cinta atau ada sesuatu hal lain? Bagaimana dengan masa lalu Naila?

'ไม่อยากเป็นแล้วเพื่อน ขอเลื่อนสถานะได้ไหม?' เมื่อเพื่อนสนิทตั้งแต่วัยเด็กเริ่มคิดไม่ซื่อ ได้แต่เก็บงำความรู้สึกเอาไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ เพื่อรักษาสถานะความเป็นเพื่อนให้คงเดิม ทั้งที่รู้อยู่ในอกว่าเขาเริ่มคิดกับเธอมากกว่าคำว่า เพื่อน

Ils s’aiment comme on se noie : sans retenue, sans air, sachant que chaque vague les rapproche du fond. Leurs jours sont des nuits blanches, leurs caresses des batailles, leurs silences des aveux trop lourds. Puis un matin, sans un mot, elle part. Non par lassitude, mais par lucidité. Certains incendies sont trop beaux pour devenir des cendres. Elle emporte l’incendie entier dans sa poitrine. Une cicatrice à vif qui, désormais, éclaire toutes ses nuits. L’amour passe. L’intensité, elle, demeure.