Hunger Games Finnick Actor

พายุ มาเฟียหนุ่มวัย 26 ปี ผู้ทรงอิทธิพลระดับประเทศ เขาเป็นผู้ประสบความสำเร็จในทุกด้านตั้งแต่ยังอายุน้อย นิสัย ดุ โหด เงียบ และไม่พูดเยอะ วันหนึ่งพายุได้เจอกับเธอที่เป็นลูกสาวของลูกหนี้ของเขา และนี้ก็คือจุดเริ่มต้นของเขากับเธอ

เมื่อขวัญตาถูกพ่อบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ เธอค้านหัวชนฝาแต่พ่อไม่ยอมบอกถ้าไม่แต่งครอบครัวเธอก็จะไม่เหลืออะไร "นี่พี่เองเหรอผู้ชายที่ฉันต้องแต่งงานด้วย" คิณมองคุุณหนูปากดีที่เขาเกลียดหนักหนาแล้วนึกสนุก จากที่ไม่อยากแต่งกลับรู้สึกสะใจขึ้นมาซะงั้น "สุดท้ายคูณหนูปากดีแบบเธอก็ต้องมานอนครางใต้ร่างคนอย่างฉัน" นิยายในเซตเดียวกัน อ่านแยกกันได้ค่ะ 1.วิศวะร้อนรัก เพลิง&ปิ่นมุก 2.วิศวะลวงรักร้าย คิณ&ขวัญตา 3.วิศวะร้ายพลาดรัก เสือ&มะปราง 4.เล่ห์รักพายุร้าย พายุ&ลินดา

“เลิกเรียกพี่ว่าวายวอดสักที…โรสรินทร์!!” เขาตะคอกใส่หน้าเธอ เพราะเขารู้สึกหงุดหงิดเต็มทนแล้วกับชื่อนี้ “ทำไมจะเรียกไม่ได้ พี่วายวอด พี่วายวอด ๆ ๆ” “ถ้ายังไม่หยุดเรียกพี่ว่าวายวอดแล้วล่ะก็…พี่จะให้เธอเรียกว่า ‘ผัว’ แทนนะ!!” เขาพูดกดเสียงต่ำ สายตาคมจ้องตาเธอไม่กะพริบ

True is an ex assassin,Joe, Josephine is an actress,with a secret disorder,which makes her want to live the life of her characters. True's grandad might not make it quarter way through the new year,and requests one thing from True. That he gets himself a girlfriend. Will True be able to find someone he can truly relate to and can Joe find solace somewhere and learn her who she really is? Can they both work together,pretending to be a couple and get the one thing they both need from the world. Can they both find freedom?

ติณภพ (จางเหยนโย่) "หึ ผมไม่แต่ง ป๊าม๊าผมจะให้ผมแต่งานกับใครไม่รู้ ผมไม่ชอบที่สุดก็คือโดนคลุมถุงชน ยังไงผมก็ไม่แต่ง" "เราไม่จำเป็นต้องมีความสุขกันแค่บนเตียงอย่างเดียวนะครับ" "แต่งงานกับพี่แล้วเธอจะเหนื่อยแค่เรื่องเดียว" นรินดา (ลี่หลิน) ต่อมาแต่งงานใช้สกุลจาง (จางลี่หลิน) "ฉันต้องแต่งงานกับใครที่ไหนไม่รู้ นิสัยใจคอยังไม่รู้เลย ป๊าม๊าบังคับแต่ยังไงฉันก็ไม่แต่ง" "ดูดาวแบบไหนหรอคะ" "ในหัวมีแต่เรื่องอย่างว่าหรอคะ" "เหนื่อยแล้วค่ะ พักก่อนได้มั้ย" "พี่มีวิธีดูดาวอีกแบบนึงสนใจมั้ย" "แบบไหนคะ" "หึ หันหลังแล้วเกาะริมระเบียงไว้สิเด็กดี"

Cut"" “ว๊าย ปล่อย! ปล่อย!” “....” ยูร์ดันมิ้นเข้าห้องน้ำเเล้วล็อกประตูก่อนที่จะจับมิ้นมานั่งตักเเล้วล็อกตัวไว้ ทำเอามิ้นที่ตกใจไม่กล้าเเม้เเต่มองหน้าเขา ได้เเต่ตัวสั่นไปหมด เพราะกลัวริลจะรู้เเล้วผิดหวังในตัวเธอ “ไม่รู้จักฉันงั้นเหรอ…” ยูร์ถามพร้อมจูบซอกคอมิ้นที่กำลังตัวสั่นอย่างได้ใจ ยิ้งเขาเห็นเธอกลัวยิ่งทำให้เขารุ้สึกใจเต้นพิลึก “...ขอโทษค่ะ ฉัน ฉันต้องไปเเล้ว” มิ้นพยายามดิ้นเเต่ด้วยตัวที่เล็กกว่าเลยทำให้ไม่สามารถสู้เเรงยูร์ได้ “..ฉันจำเธอได้ ทุก อย่าง” “คะ คุณ” “ทุก...ตำเเหน่ง” “คุณคิดจะทำอะไร

"เรียกพี่สิครับ ไม่เรียกจูบนะ!" "ฟางไม่กล้าเรียกหรอกค่ะ" "ทำไม พี่อนุญาต ไม่เรียก..จูบจริงๆนะ"

“ก็แค่คิดจะจีบเล่น ๆ...แต่กลายเป็นว่าพี่แม่งคลั่งเธอจริง ๆ" จากที่คิดแค่แกล้ง กลับกลายเป็นติด จากที่คิดแค่เล่น กลับกลายเป็นหลงจนโงหัวไม่ขึ้น!”

“พี่ช่วยฉันได้ไหมคะ?”ก่อนจะขึ้นรถเธอถามเขาย้ำอีกครั้งพร้อมกับจับแขนเขาแน่น เธออยากได้ความมั่นใจว่าเขาจะช่วยและไม่ทิ้งเธอไปกลางคัน“ช่วยให้ยายฉันปลอดภัยจากคนพวกนั้น แล้วพี่ต้องการอะไรจากฉัน ฉันจะให้พี่ทุกอย่าง” “หมายความว่าไง?”คาเตอร์หรี่ตามองเธอเหมือนสงสัยคำพูดของเธอ มองก็รู้ว่าเธอไม่มีอะไรจะให้เขา ผู้หญิงที่ทำงานตัวเป็นเกรียวหัวเป็นน็อตขนาดนี้จะมีปัญญาอะไรมาชดใช้อะไรให้เขาได้นอกเสียจากว่า… “ตัวฉันค่ะ พี่เอาไปได้เลย ฉันจะยอมพี่ทุกอย่างขอแค่รับปากว่าจะช่วยฉันและยายให้ปลอดภัยไปตลอด” คาเตอร์เหยียดยิ้มออกมาอย่างไม่เชื่อว่าผู้หญิงแบบเธอจะเสนอตัวเองให้เขาเพื่อแลกกับความปลอดภัยของตัวเอง แต่ทว่ามันคงเป็นอย่างเดียวที่เธอจะให้เขาได้“เธอแน่ใจนะที่พูดออกมา”

"ฉันไม่น่าเลือกแต่งงานกับคนแบบพี่เลยจริงๆ" "ทำไม...หรือว่าเธออยากจะแต่งกับน้องฉัน?" "หึ!...ใช่ อย่างน้อยมันก็ดีกว่าคนเลวๆ แบบพี่"