Ikaw Ang Pahinga Ko

Angel married the heartles billionaire para tulungan ito na makuha ang mana niya , ngunit hindi niya inaasahan na mahuhulog pala siya dito dahil sa paraan ng pakikitungo nito sa kaniya.Pero ng araw na iyon ay hindi niya nasabi Kay Lance ang totoo niyang nararamdaman dahil sa sulat na nakalagay sa kama nila "My job to you is done nakuha ko na ang mana ko at Wala na akong ibang kailangan pa makakabalik ka na sa dati mong buhay at kung inaakala mong mamahalin kita nagkakamali hinding hindi Kita minahal at kailanman,kapag Nakita pa Kita dyaan sa loob ng pamamahay ko mamayang gabi ako mismo ang kakaladkad sayo palabas" ang mga salitang iyon ang dumurog sa puso niya at ang dahilan ng pagkasira ng relasyon nilang dalawa

Spain – isang tahimik na parke. Isang araw na dapat ay tulad ng iba, ngunit isang pamilyar na presensya ang yumanig sa mundo ko. "Mommy!" Napalingon ako sa sigaw ni Selene, mabilis na tumatakbo palapit sa akin. Kasunod niya si Cassian, mahigpit na nakahawak sa kamay ng isang matangkad na lalaki. Isang lalaki na hindi ko kailanman inakalang muli kong makikita. Nanlamig ang buong katawan ko. Hindi maaari. Dahan-dahan siyang lumuhod, bahagyang tinatapik ang ulo ni Cassian bago bumaling sa akin. "They got lost," malamig ngunit malalim ang tono niya. "I figured their mother would be worried." Napalunok ako, hindi makapagsalita. Alam kong nakita niya. Alam kong ramdam niya. "You…" bulong ko, halos hindi lumalabas ang boses ko. Ngunit bago pa ako makakilos, isang mas mabigat na presensya ang lumunod sa paligid. "Seraphina!" Napapitlag ako nang marinig ang boses ng taong matagal ko nang tinakasan. Si Daddy kasama si Mommy… at si Victor Alaric Vasquez. Malamig ang titig ni Daddy nang mapadako ang tingin niya sa kambal. "Who are these children?" malamig niyang tanong. Bago pa ako makasagot, isang malakas na tinig ang pumuno sa hangin. "They're mine." Napalingon ako sa kanya sa lalaking minsan ko lang nakilala ngunit ngayo'y handang ipaglaban ako.

"Magkano ang kailangan mo, upang layuan ang anak ko?" tanong ni donya Marsha kay Estella, "hindi kita maaaring tanggapin dahil isa ka lamang dukha! saan ka ba napulot ni Ludwig? sa club? At sinong nakakaalam, kung yang dinadala mo, ay sa anak ko?" Isang sampal iyon para kay Estella. Ang inaasahan niyang maayos na pagtanggap sa kanya, ay magiging isa palang bangungot! Ang akala niya, matapos niyang matakasan ang matandang ipinagkakasundo sa kanya ng kanyang ama, ay magiging maayos na ang buhay niya, hindi pa pala. Kaharap niya ngayon ang isang repleksiyon ng matapobre niyang madrasta. Kuyom ang kamao, nilisan niya ang lugar na iyon, upang hindi na maalipusta pa, ng kahit na sino, sa pamilya ni Ludwig, dala dala ang anak nilang kambal, na hindi pa man naiisilang, ay itinakwil na. "Ako ang bahala sa inyo mga anak. Hindi ko hahayaang may mang-api pa sa inyo, gaya ng naranasan ko," kinakausap niya ang mga bata sa kanyang tiyan. "Babangon ako, at maniningil!" Tiningnan niyang muli ang mansiyon, sa huling pagkakataon. Hinulma niya sa isipan ang sinabi sa kanya ng kanyang biyenan. Saka hilam ng luha ang mga matang lumayo, na hindi alam kung saan tutungo.

Galit na galit ako ngayong araw na ito. particularly sa isang tao or rather sa isang stupidyante. Bakit ako galit? Kinuha lang naman niya sa akin ang isang napakahalagang bagay na iyon, na ibibigay ko lang naman sana sa aking future husband. Pero anong nangyari? Nawala na lang ng ganon ganon lang at sa isang babae pa. Magbabayad talaga siya. Kulang pang kabayaran ang sampal ko sa kanya. Kulang na kulang pa iyon

Hindi ko inasahan na nagpakasal ako sa lalaking inakala ng karamihan ay walang kwenta, iyon pala ay isang nagtatagong billionaire.

Serena’s POV Matagal kong inakalang hawak lang ako ng kontrata—isang papel na pumirmi sa buhay ko, sa katawan ko, at sa kalayaan ko. Pero ngayong nakahiga ako sa tabi ni Damien, natatakpan ng init ng balat niya ang lahat ng sugat sa puso ko, alam kong mali ako. Hindi na kontrata ang nagbubuklod sa amin. Hindi na utang. Hindi na desperasyon. Ako mismo ang pumili sa kanya. Dahan-dahan niyang hinila ang kumot pababa, inilantad ang bawat bahagi ng katawan kong kanina pa nanginginig, hindi dahil sa takot kundi dahil sa pananabik. Mainit ang hininga niya sa leeg ko, at ang bawat halik na inilapat niya ay parang panata na hindi na niya ako bibitawan. “Wala nang papel na nagdidikta sa’yo, Serena,” bulong niya habang pinapadaanan ng labi ang balikat ko. “Ako na ang pipiliin mo. Ako na ang kailangan mo.” Napapikit ako, hinayaan ang katawan kong lunurin ng bawat haplos niya. Hindi na ito transaksyon. Hindi na ito kasunduan. Ito ay kagustuhan naming pareho. Nagtagpo ang mga labi namin, mas mariin, mas buo—parang wala nang bukas. Ang bawat paghinga niya ay naging akin, ang bawat ungol ko ay naging kanya. Hanggang sa wala nang natira kundi ang mga katawan naming nag-uusap, nagsasanib, nagtatakda ng bagong simula. At sa gitna ng dilim ng kwarto, habang pareho kaming nilalamon ng init at ng pagmamahal, alam kong wala nang atrasan. Ako si Serena Villareal. Hindi na bilang alipin ng kontrata, kundi bilang babaeng kusang nagpa-angkin, kusang nagmahal, at kusang nagpasakop—sa lalaking siya ring nagpalaya sa akin.

It's been one month, one month simula nung mapansin ko na there's something off about me, something's not normal at nag simula lahat after THAT night. "Shots! Shots! Shots! Shots!" "One shot! One shot! Woahhhhhh" "Truth or Dare?" "Dare!" "See that handsome guy on the bar counter wearing a black polo shirt? Get his number" "EZ! So easy!" Nag simula sa dare na dapat hihingin ko lang ang number and ended waking up next morning in a bed with a total stranger, BOTH NAKED.

Noong pandemic, para kumita ng mas malaking pera para magbayad ng bills, bumalik ako sa aking dating part-time na trabaho bilang bulag na masahista. Subalit, hindi ko inasahan na sa top floor ng office building, merong tagong special service na inaalok. Ang unang customer ko ng pumunta ako sa top floor para magtrabaho ay ang magandang CEO sa aking full-time na trabaho, si Rosaline Dunne. Humiling siya ng espesyal na masahe mula sa akin…

I married Zephyrus Jones under a one-year contract—walang sabit, walang emosyon, puro pirma lang at katahimikan. Kailangan niya ng asawa para sa billion-dollar deal. Kailangan ko ng pera para mailigtas si Papa. We lived like strangers under one roof… hanggang sa dumating ang araw na iniwan niya ako—papers signed, puso kong wasak, at mga pangakong hindi natupad. Sabi niya, may mahal na siyang iba. Sabi niya, never akong naging parte ng plano. Kaya nag-divorce kami. Apat na taon ang lumipas, bumalik ako—hindi para sa kanya, kundi para sa sarili ko. Pero nang muli ko siyang makita, he wasn’t the cold-hearted man I once knew. Ngayon, he looks at me like I’m the only thing that matters. Ang problema? Natuto na akong mabuhay nang wala siya. At ngayong bumalik siya sa buhay ko… hindi niya alam na may kambal kaming anak—at wala akong balak sabihin sa kanya.

He kidnapped me, he lured me, he tormented me day and night, HE RAPED ME. I had no choice but to abide with his demonic rules and give myself to him. Kahit anong gawin ko ay hindi ko kayang makatakas mula sa impyernong kinalalagyan ko. I suffered day and night until I got the chance to ran away from him. I ran away with the biggest secret na ako lamang ang nakakaalam. Now I'm free from my tormentor, I'm finally free from Gene Marcus Carter.