Kung Wala Ka Nang Maintindihan Lyrics

"Hector, totoo ang sinabi ko sayo. Gusto kong magka-in love-an tayo, at magkasama nang seryoso, tulad ng magkasintahan, mula sa pagiging estranghero hanggang sa magkaintindihan tayo. Gusto kong maranasan yung pakiramdam na pantay tayo. Ikaw si Hector, bilang si Hector na asawa ko at hindi tiyuhin ng ibang tao, at ako si Anne bilang si Anne na asawa mo at hindi kasintahan ng ibang tao. Mag-ipon tayo ng mga alaala, isang taon, dalawang taon, tatlong taon, sampung taon, kung okay lang sayo?" Inabot ako ni Hector at hinila para umupo sa kanyang kandungan, at sinabi nang mahinahon "Okay, pero, love, wala akong karanasan, kailangan mo akong turuan pa. Pero..." Hindi ko alam kung sinasadya ni Hector na biglang huminto at hinaplos ang kaniyang maiinit na labi sa gilid ng aking mukha "Pero... Pagdating sa pagkahulog, dapat ang lalaki ang mag-initiate. Maghintay ka lang, susuyuin kita."

Pagkatapos ng tatlong taon naming pagdadate ni Nathan Foster, inakala kong alam ko na kung saan kami tutungo. Pero hindi siya kailanman nagpropose sa akin. At sa halip ay nagawa pa niyang malove at first sight sa aking stepsister. Naging direkta at walang tigil ang ginawa niyang panliligaw dito na hindi nagiwan ng pagdadalawang isip sa aking isipan. Pero sa pagkakataong ito, hindi na ako nagbreakdown o naghintay pa sa mga mangyayari habang umaasa na babalik pa siya gaya noon. Napagdesisyunan ko nang makipaghiwalay. Itinapon ko ang lahat ng regalo niya sa akin, pinagpunit punit ko rin ang wedding dress na lihim kong binili at noong kaniyang kaarawan, iniwan ko sa aking nakaraan ang Riverdale. Nang sasakay na ako sa aking flight, nagmessage si Nathan sa akin: “Nasaan ka na? Hinihintay ka ng lahat.” Ngumiti ako, pero na ako nagreply sa kaniya habang binoblock ko siya sa bawat platform. Wala siyang ideya na dalawang linggo na ang nakalilipas mula noong tanggapin ko ang proposal ng aking college senior na si Eustace Cooper. Nang lumapag ang eroplano sa bagong siyudad na aking titirhan, nakahanda na kami ni Eustace na simulan ang bagong yugto ng aming mga buhay nang magkasama—bilang magasawa.

“Wala ka bang balak magpakasal?" Ang tanong na paulit-ulit na sinusundan si Abraham Consunji, isang kilalang negosyante na sa dami ng ari-arian, wala pa ring sariling tahanan pagdating sa pag-ibig. Hindi dahil bitter siya, kundi dahil masyado siyang abala sa pagpapatakbo ng imperyo ng pamilya. At kung tutuusin, ayaw niya talaga sa istorbo. Malapit na siyang tumuntong ng kwarenta, pero ni minsan, hindi niya naramdamang may kulang. Para sa kanya, sapat na ang katahimikan at kontrol sa buhay—dalawang bagay na sa tingin niya ay mawawala kapag may babae sa paligid. Pero isang pabor ang babaligtad sa takbo ng lahat... ang pag-aalaga sa inaanak niyang si Yvonne, na ngayon ay isa nang makulit at maganda nang dalaga. At sa bawat araw na magkasama sila, hindi lang ang pasensya niya ang sinusubok, pati ang pagpipigil sa sariling naaakit sa isang bagay na hindi dapat. Makakaiwas ba siya? O tuluyan na siyang matatalo sa tukso ng isang bawal na damdamin?

Ipinangako ni Shana sa mga magulang at kapatid na iaahon niya ang mga ito sa hirap. Kaya baon ang pinaghirapang diploma at pag-asang makakahanap ng magandang trabaho ay lakas loob siyang lumuwas ng Maynila. Ngunit ang pag-asang iyon ay unti-unting natupok when the ruthless Cairo Luther Sylvestre came in her life and offer her to be his Daughter substitute mom. "Bakit mo ba ginagawa saakin ito? Sinabi ko na sayo diba? Ayaw ko! ano bang hindi mo maintindihan sa salitang ayaw ko ha Mr. President? Ayaw kong maging asawa mo!" "Ayaw din kita maging asawa Miss. Pero gusto kang maging Mommy ng anak ko kaya sa ayaw at sa gusto mo, you will work for me. And besides, wala narin namang tatanggap sayo kahit saan ka mag-apply." "Dahil pinakalat mo na huwag akong tanggapin bwisit kang Kapre ka! Akala mo hindi ko mahahalata? Unggoy!" "Bungangera" "Aba't!—" "Shh. Just stop Lucianna. Dahil kahit anong gawin mo. Akin ka na—" "Anong sayo na ako? Hoy!—"

Ketika kapal pesiar tenggelam dan hanya tersisa satu tempat di perahu penyelamat, Zayden memilih untuk menyelamatkanku. Aku berhasil diselamatkan, tetapi Caitlyn tidak sempat menunggu perahu penyelamat kedua dan akhirnya meninggal karena tenggelam.  Zayden berpura-pura tidak peduli dan tetap memilih untuk mengadakan pernikahan denganku. Lima tahun setelah pernikahan kami, dia membuat hidupku sengsara dan menyalahkanku atas kematian Caitlyn. Ketika aku sudah tidak tahan dan ingin bercerai, dia malah memilih mati bersamaku. Saat membuka mata lagi, aku sudah kembali ke hari terjadinya kecelakaan kapal pesiar. Kali ini, aku memutuskan untuk memberikan kesempatan hidup kepada orang yang paling dia cintai.

Saat aku dan cinta pertama tunanganku terjatuh dari gedung bersamaan, sebagai seorang dokter, tunanganku lebih dulu menyelamatkan cinta pertamanya. Sementara aku yang sedang mengalami pendarahan hebat dibiarkan menunggu ambulans. Di ambang kematian, aku memohon padanya untuk tidak meninggalkanku. Namun, Peter Tanata menendang tanganku dan berkata, “Feli, bisakah kamu sedikit lebih baik? Kamu nggak melihat Julia sudah pingsan? Aku bahkan belum menyalahkanmu sudah mendorongnya jatuh!” Namun, Peter tak akan pernah punya kesempatan untuk menyalahkanku lagi. Karena setelah dia menggendong cinta pertamanya dan pergi, aku dan bayi di dalam perutku mati bersama.

"Oo ford! ...ako nga ang iyong asawa na pinabayaan mong mamat*y sa kamay ng ina mo at sa babaeng tinuri kong kapatid buong buhay ko!" walang tigil sa pagpatak ang aking luha habang sinasabi lahat sa kaniya lahat ng sakit na dinanas ko sa kamay ng kaniyang pamilya at sa t*ksil kong kaibigan. "M-maniwala ka sakin hon ...please-e maniwala ka wala akong alam sa sinasabi mo" paliwanag niya habang sinusubukan niya akong yakapin. "Tigilan mo ako sa mga kasinungalingan mo! magmula ngayon, hindi na ako ang dating mahinang si gwen! dahil hindi na ako muli pang magpapa-api sa inyo!" kumalas ako sa pagkakahawak niya sakin saka tumalikod sa kaniya. "Maniwala ka gwen ...ikaw parin ang babaeng pinakamamahal ko-o" tumulo ang aking mga luha habang nakikinig sa kaniyang kasinungalingan. "M-mahal? ...kung mahal mo ako ford sa akin ka naniwala! sa lahat ng tao dapat ikaw yung unang kumampi sa akin! alam mo ba yung sakit na dinanas ko?! ...ford hindi mo alam kung anong hirap at pasakit naranasan ko sa inyo!" Wala paring hinto ang pagtulo ng aking mga luha habang isa isa kong sinasabi sa kaniya lahat ng nangyari mula noong nasa pamamahay nila ako. "Maniwala ka ...wala akong alam sa nangyari, patawarin mo ako kung, kung hindi ako nakinig sayo mga panahong yun" while crying saka nakaluhod papalapit kay gwen. "T-tama na ford! ...tama na! ...hinding hindi ko kayo mapatatawad lalo ka na!" muli akong bumitaw sa kaniya saka nagpatuloy sa paglalakad habang ang agos ng ulan tuloy tuloy padin. "You're the worse man i've ever met!" in her mind Muling nagsipag patakan ang noo'y nais kong pigilan na mga luha ngunit kusa itong lumalabas at ayaw paawat.

“Nagliligpit ka…” puna ni Cassian sa ginagawa ni Ember na naabutan. “Why? Tapos na ba ang selebrasyon sa birthday ko?” Pilit na ngumiti si Ember at sinalubong ang mga tingin ni Cassian. “Naisip ko na hindi naman ako ang gusto mong kasama ngayon kaya hindi na ito kailangan. And about your birthday… may naisip akong mas magandang regalo para sa ‘yo. Sigurado kong magiging ma—” “Huwag ka na mag-abala,” putol ni Cassian sa sasabihin niya. “Hindi ko kailangan ng regalo mula sa ‘yo.” Natigilan si Ember. Napakurap. Mapait na nangiti sa sarili. Paano niya bang minahal ang lalaking ito sa harap niya nang gano’n katagal? Hindi lang lima kung hindi lampas dekada na espesyal ito sa kaniya at nag-iisang itinangi. “Promise,” muling wika ni Ember. “Promise at magugustuhan mo ang ireregalo ko. I want divorce, Cassian.” *************** Nang bumalik si Lauren, ang stepsister at dating kasintahan ng asawa niyang si Cassian Montgomery Syquia... alam na agad ni Ember na wala siyang laban. Mula pa noon ay alam ni Ember na si Lauren lang ang minahal ng asawa. At kahit ang sariling ina ay ito ang laging pinapaboran. Kaya bago pa siya masaktan ng lubusan, nagdesisyon si Ember na makipag-divorce para magparaya. Pero si Cassian? Bakit nang sabihin ni Ember na mag-divorce sila ay ayaw nito? At bakit kung kailan ayaw na niya ay saka naman ito naging interesado sa kaniya?

Zandro's father exiled him to leave their mansion. He was just only 8 then when it's force him to leave in his foreign country. Together with his butler they moved to the philippines and lived a simple life. Not knowing the real situation he begin to feel a deep livid unto his father. He begin to shut off his self to anyone. But only one person can actually change him. A person which he didn't expect with to treasure the most. "ZANDROOO!" matinis na sigaw ng isang babae. Isang ngite ang namutawi sa kanyang mga labi bago ito tuluyang hinarap. "What?" paingos niyang tanong dito. Namumula sa galit ang may kaliitan nitong mukha at halos umusok na ang ilong nito sa galit. Nakakatuwa talaga itong pagmasdan kapag nagagalit. Ngunit isang malakas na batok ang ibinigay nito sa kanya dahilan nang pagkakatayo niya sa kanyang pagkakaupo. Napatingala ito sa kanya nang tuluyan na siyang tumayo. Halos hanggang balikat niya lang ito. "Hindi ka na naman pumasok sa klase natin. Isusumbong na talaga kita kay Uncle," panenermon nito sa kanya. "Tss." 'Bakit naman siya papasok sa loob ng room nila kung wala din naman ito doon.' "Umalis lang ako sandali dahil ipinatawag ako ni Ma'am Jie. Kung saan-saan ka na agad napapadpad gawain ba nang matinong estud-" Naputol ito sa pagsasalita nang hablutin niya ang maliit nitong beywang saka ito siniil ng halik. Halos ramdam niya ang paninigas nito dahil sa ginawa niya. Nang bitawan niya ang mga labi nito ay nakita niya sa mga mukha nito ang pagkagulat. "Your too noisy Eury," he huskily said and intertwined his hands with hers. "Bumalik na tayo sa klase." Hila niya rito. Eurydice Solarte is the Mafia's son obsession.

Rowan Villaraza is rich, good-looking, and used to being chased by women. Para sa kanya ay laro lang ang lahat. Pa-cute dito, pa-charming doon. Wala pang tumanggi sa kanya. Walang hindi bumigay. Pero nabaligtad ang mundo niya nang dumating si Paige Acosta—ang bago niyang secretary na parang laging galit sa mundo. Luma kung manamit, laging seryoso, and the way she looked at him... it was as if she saw something disgusting on the floor. Hindi siya ‘yung tipo ni Rowan. At lalong hindi siya ‘yung babaeng mapapatingin ka ulit sa kanya. Pero ewan ba niya kung bakit ito pa ang hindi niya matigilan pagmasdan. Lalo pa nang hindi man lang ito natinag sa mga pa-charming niyang siguradong epektibo sa iba. Kaya nang biruin siya ng mga barkada na paibigin si Paige ay tinanggap niya ang hamon. Easy lang naman yun kay Rowan. One look, one smile, and game over. Pero habang tumatagal, iba ang nangyari. Imbes na ang secretary niya ang paibigan, mukhang siya pa ang mahuhulog. Imbes na siya ang nilalapitan, siya ang gustong lumapit. And by the time he realized everything was real, he was already the one chasing after her.