“Nagliligpit ka…” puna ni Cassian sa ginagawa ni Ember na naabutan. “Why? Tapos na ba ang selebrasyon sa birthday ko?” Pilit na ngumiti si Ember at sinalubong ang mga tingin ni Cassian. “Naisip ko na hindi naman ako ang gusto mong kasama ngayon kaya hindi na ito kailangan. And about your birthday… may naisip akong mas magandang regalo para sa ‘yo. Sigurado kong magiging ma—” “Huwag ka na mag-abala,” putol ni Cassian sa sasabihin niya. “Hindi ko kailangan ng regalo mula sa ‘yo.” Natigilan si Ember. Napakurap. Mapait na nangiti sa sarili. Paano niya bang minahal ang lalaking ito sa harap niya nang gano’n katagal? Hindi lang lima kung hindi lampas dekada na espesyal ito sa kaniya at nag-iisang itinangi. “Promise,” muling wika ni Ember. “Promise at magugustuhan mo ang ireregalo ko. I want divorce, Cassian.” *************** Nang bumalik si Lauren, ang stepsister at dating kasintahan ng asawa niyang si Cassian Montgomery Syquia... alam na agad ni Ember na wala siyang laban. Mula pa noon ay alam ni Ember na si Lauren lang ang minahal ng asawa. At kahit ang sariling ina ay ito ang laging pinapaboran. Kaya bago pa siya masaktan ng lubusan, nagdesisyon si Ember na makipag-divorce para magparaya. Pero si Cassian? Bakit nang sabihin ni Ember na mag-divorce sila ay ayaw nito? At bakit kung kailan ayaw na niya ay saka naman ito naging interesado sa kaniya?
Lihat lebih banyakNatigilan si Ember na nakatingin sa message request na naroon sa messaging app na gamit. Picture ni Cassian—asawa niya—ang nasa profile at ang pangalan ay Boss Angel. Dahil akala niya ay bagong account ng asawa niya iyon ay agad niyang tinugon ang request.
Pag-open pa lang ni Ember sa message ay mga larawan na agad ang tumambad sa kaniya. Larawan na hindi kay Cassian. Larawan na iba-iba ang kuha pero lahat ay walang mukha kung kanino iyon.
Babae.
Babae ang nasa mga larawan na ikinakunot-noo ni Ember.
Muli niyang inisa-isang tingnan ang mga larawan. Sa larawan na kamay ang kinuhaan ay halatang ang singsing na suot ang gustong ipakita sa kaniya ng kung sinong nagpadala. Ang isang larawan naman ay nakatutok sa leeg ng babae sa larawan at ang kuwintas na kapares ng suot nitong singsing ang mas pinapakita.
Set ng alahas ang pinapakita sa kaniya ng kung sinong Boss Angel na iyon. Imposible naman na naging alahero na ang asawa niyang CEO ng isang triple-A construction company at pinadala sa kaniya ang mga larawan para ipakita lang.
Napalunok si Ember sa kung anong sama ng loob na nagsisimulang magpakabog sa dibdib niya. Hindi siya tanga para balewalain ang mga larawan. Hindi niya kilala kung sino ang babae dahil ayaw magpakita ng mukha at halatang nang-aasar lang.
Muli niyang tiningnan ang mga larawan isa-isa. Nahinto siya sa pinakahuling larawan dahil kakaiba ang suot nito roon sa mga nauna. Iisa lang ang dress nito sa anim na pictures pero sa ika-pitong larawan nito ay nakasuot ito ng uniform sa isang university.
University student ang babae kung gano’n.
Ang kabit ng asawa niya ay isang kolehiyala?
Ibababa na sana ni Ember ang phone sa mesa nang may message na kasunod pumasok.
BOSS ANGEL: Happy to celebrate Cassian’s birthday in Tranquil later. 🥰
Tranquil? Hotel iyon ng kaibigan ni Cassian at ang mensahe ay para sa kaniya talaga. Sinasadyang ipinapaalam sa kaniya ng kung sinong babae ng asawa niya na magkikita ito mamaya at si Cassian.
Mga walanghiya!
At Angel? Parang gusto niyang kabahan sa pangalan pero nilunok na lang niya muna ang lahat ng agam-agam. Hindi siya dapat magpadala agad sa galit at hinala.
Sa muling pagtunog ng message notification ng phone ay nakuyom na niya ang kamao habang binabasa ang kasunod na message.
BOSS ANGEL: Room 3635. Cassian truly wanted us to celebrate his birthday so grand and solemn. Lucky me, right? Actually, he promised me that he will divorce you this year. I will invite you to our wedding, don’t worry.
Napahigpit ang hawak ni Ember sa telepono. Pakiramdam niya ay sasabog ang dibdib niya sa sama ng loob. Tiningnan niya ang cake na personal niyang ginawa para kay Cassian. Tiningnan niya rin ang mga nalutong pagkain na inihanda niya dahil mamaya ay gusto niyang sorpresahin ang asawa.
Tranquil Hotel? Pupunta ba siya para hulihin ang asawa niya at babae nito o mas mabuting magkunwa na lang siyang hindi alam ang tungkol sa pagtataksil ni Cassian sa kaniya?
Kailangan niyang magdesisyon. Binalikan niya ang huling message ng babae. Imbitasyon iyon para mahuli niya ang mga ito sa akto. Patibong na rin para tuluyan siyang hiwalayan ni Cassian.
Binalikan niya tingnan ang mga alahas na suot ng babae sa mga larawan. Napakagat siya sa ibabang labi sa pagpigil na umiyak. Naalala na niya ang mga iyon, nakita niya nakaraan sa mga gamit ni Cassian. Inisip pa nga niya na baka pang-surprise ng asawa sa kaniya. Next month kasi ang birthday niya.
Inayos ni Ember ang sarili. Suot ang pantalong maong at puting blusa ay lumabas na siya ng apartment unit kung saan sila nakatira ni Cassian. Sa limang taon nilang kasal ay mas gusto ni Cassian na doon lang sila sa apartment nito sa 3rd Avenue sa New York City nakatira. Mula pa noon ay hindi siya inuuwi sa bahay nito sa Pilipinas, pinaparamdam sa kaniya lagi na hanggang papel lang ang kasal nila at hindi siya ang gusto nito maging asawa.
Pinahid ni Ember ang luhang pumatak sa pisngi dahil sa limang taon na sinayang niya para kay Cassian. Tatlong taon niya itong inalagaan dahil na-comatose ito at dalawang taon niyang tiniis ang pambabalewala nito mula nang magkamalay.
Nasa Tranquil Hotel na si Ember at dire-diretso na siya sa 36th floor. Nasa harap na siya ng Room 3635 nang maningkit ang mga mata niya sa galit. Nag-doorbell si Ember. Palakas nang palakas ang tibok ng puso niya habang hinihintay may magbukas ng pinto. Magdo-doorbell pa sana siya ng pangalawa nang bumukas na iyon at nanlaki ang mga mata niya sa nakita.
“Lauren?!” gulat niyang tanong sa stepsister na nakangisi sa harap niya. Tiningnan niya ang suot nitong kuwintas at singsing. “Ikaw?!”
“Yes, Ember dear. Ako nga,” proud nitong tugon sa tanong niya.
“Pumasok kayo,” utos mula sa loob ang ikinalaki lalo ng mga mata ni Ember dahil kilala niya ang boses na ‘yon.
“Mama?” gulat na sambit ni Ember. “Nandito kayo?” aniya habang pinaglilipat-lipat ang tingin sa ina, asawa nito, at kay Lauren.
“Pag-usapan na natin agad kung bakit ka namin pinapunta rito,” wika ng Michelle Villareal—ang mama ni Ember habang nakatitig sa anak na nanlalaki pa rin ang mga mata sa litong nararamdaman. “Obviously, Lauren is back. Divorce Cassian.”
“No,” masama ang loob na usal ni Ember. “Kung gusto namin ni Cassian mag-divorce ay kami ang mag-uusap.”
“Cassian never touched you,” paismid na wika ni Michelle sa anak. “Your marriage has never been consummated so what’s the fuzz?”
Masama ang loob na napailing si Ember. “Ma…” pabulong niyang simula sa sasabihin. “Anak mo ako, ‘di ba? Bakit parang si Lauren lang ang importante sa ‘yo? Ano ‘yon? Palibhasa bumalik si Lauren ay dapat lahat papabor na lang sa gusto niya? Na naman? Siya na naman?”
Tumayo si Michelle at nilapitan ang anak. “Divorce Cassian, Ember,” hindi mababaling utos niya. “Huwag mong pahirapan ang sarili mo sa taong hindi sa ‘yo una pa lang. You know well that you are just your sister’s replacement from the start. At ngayon na narito na si Lauren, gawin mo ang nararapat.”
“Nararapat?” masama ang loob ni Ember na humakbang palayo. “Mula pa noon ay puro nararapat para kay Lauren. Bakit gan’yan ka, Ma? Napaka-unfair mo naman sa—”
Sampal ang tumapos sa sasabihin pa sana ni Ember. At tawa ni Lauren ang nagbalik sa kaniya sa realidad na pagdating sa ina ay puro ang stepsister niya lang ang mahalaga.
“Divorce Cassian at huwag na huwag mo akong kokontrahin, Ember,” banta ni Michelle sa kaniya nang muli niyang inangat ang mukha para salubungin ang tingin nito.
Tumango si Ember. Bakit pa ba siya dapat magmatigas?
Tama naman ang ina. Isa lang siyang replacement. Isang substitute. Isang stand-in ni Lauren. Huminga ng malalim si Ember at tumalikod na para lumabas ng kuwarto nang habulin siya ni Lauren para bulungan.
“Don’t wait for Cassian, Ember dear. We will spend the whole night together as we plan. Alam mo naman…” Malanding ngiti ang pinakawalan ni Lauren, “laging sabik sa akin ang isang ‘yon tuwing magkikita kami.”
“Hahayaan na lang ba natin siya, boss?” tanong ng isang tauhan ni Leonard sa kaniya habang pinapanood ang mga kaganapan sa labas ng ospital. Marami nang patay na tauhan nina Mathias at Nikias ang makikita sa paligid. Leonard grinned. Hindi basta mapapasok ni Lauren ang ospital kung ito lang mag-isa, of course tumulong ang mga tao niya. Kagaya ng pangako niya. “She needs to do it alone…” mapanganib at malamig na tugon ni Leonard. Ang totoo ay ayaw ni Leonard madamay. Sakaling mabulilyaso ang gustong gawin ni Lauren ay mas okay na ito lang ang magkaproblema. Ayaw niyang madawit ang pangalan niya sakaling mahuli ito ng mga pulis na siguradong mangyayari. “Hindi ko hahayaan maikonekta sa akin si Lauren. Mainit pa sa mga balita ang nangyari sa simbahan kaya hindi tamang maiugnay sa ginawa natin doon ang kamatayan nina Cassian at Ember,” patuloy ni Leonard paliwanag sa tauhan niyang kanina pa takang-taka kung bakit si Lauren lang ang kailangan pumasok sa loob ng ospital at tumapos sa mag
Alas kuwatro ng madaling araw. Ang ospital ay tila tulog, maliban sa mga nurse na nagroronda. Ngunit mula sa likod ng emergency exit, isang maliit na ingay ang umalingawngaw—tunog ng kandadong marahang binubuksan. Si Lauren iyon. Nakapasok siya ulit, dahan-dahan, maingat. Nakasuot siya ng puting coat ng nurse, at sa unang tingin, hindi siya mapapansin. Pero ang kanyang mga mata, malamig, nakatutok sa iisang direksyon: ang ICU kung saan naroon si Ember. Habang naglalakad siya, nakasalubong niya ang isang nurse. “Miss, hindi ba dapat sa kabilang wing ka naka-assign?” tanong ng nurse. Ngumiti si Lauren. A wicked and dangerous smile. Bago pa makapagsalita ang babae, mabilis na tumarak ang scalpel sa tagiliran nito. Tahimik na bumagsak ang nurse, at itinabi niya ang katawan nito sa isang storage room. Wala man lang narinig ang iba. “See that, Ember,” bulong ni Lauren. “Gan’yan din ang ending mo mamaya…” ********* Biglang napatayo si Ember. “Cassian… may mali.” Tumingin si Cassian, a
Sa isang abandonadong sasakyan na nakaparada sa isang bahagi ng madilim na kalsada, ay may isang babaeng nakaupo, nakasuot ng mahabang coat. Si Lauren.“Hindi niyo ako tuluyang maitatapon,” bulong niya habang sinusundan ng tingin sina Cassian at Ember na palabas ng ospital. Mahina lang ang boses niya pero puno ng galit. Nakangising sinundan niya ng tingin ang dalawa. Sa kanyang isip, malinaw ang plano na huwag muna siyang aatake. Hayaan muna niyang matakot si Ember, hayaang lamunin ng paranoia at takot ang bawat segundo ng kanyang pagkatao.“Soon, Ember,” bulong niya. “I’ll take everything away from you. Cassian, your family, your life. At ako ang huling mukhang makikita mo bago ka mawala.”Ngumiti si Lauren. Sa kanyang mga palad, nakapulupot ang manipis na lubid at isang maliit na kutsilyo. Sa kanyang bulsa, may nakatuping sulat—isang peke, na nagsasaad na nagpakamatay siya sa tulay. Isang papel na papaniwalaan ng mundo. Kagaya ng sabi ni Leonard ay iyon ang kalayaan niya. Wala nang
Tahimik ang bawat segundo sa ospital, tila ba ang mismong orasan ay pinipilit pigilan ang pag-ikot. Ang mga ilaw sa hallway ng ICU ay malamlam pa rin, nagbibigay ng malamig na kulay sa mga dingding na tila ba nakikiramay din sa bigat ng sitwasyon. Sa bawat pag-ugong ng air-conditioning at sa bawat beep ng mga makinang nakakabit kay Giancarlo, ang puso ng kanyang pamilya at mga kaibigan ay muling pinapaalalahanan na ang buhay niya ay nakabitin lamang sa manipis na sinulid.Nakaupo si Ember sa bench, yakap-yakap ang rosaryong ilang ulit na niyang dinaanan ng dasal. Paulit-ulit, walang humpay, na para bang ang bawat Hail Mary ay magsisilbing gamot na magbabalik sa kapatid niya mula sa bingit ng kamatayan. Paminsan-minsan, titingala siya sa pintuan ng ICU, umaasang lalabas ang doktor na may dalang mabuting balita. Ngunit sa bawat minutong lumilipas, ang katahimikan ay lalong sumasakal.Si Cassian, laging naroroon sa tabi niya, mahigpit ang hawak sa kanyang kamay. Ramdam niya ang pangingini
“Twenty-four hours daw ang pinakamahalaga…” mahinang bulong ni Ember, halos wala nang lakas. “Paano kung hindi kayanin ng katawan niya, Cassian? Paano kung—”Inikot ng tingin ni Ember ang hallway ng ospital ni Adrian. Wari ay naging kulungan ang bawat sulok ng hallway sa pakiramdam niya. Ang mga fluorescent light na normal na malamlam ay parang nag-aalangan na manatiling bukas. Maging ang tunog ng mga makina mula sa ICU na tanging pumupunit sa katahimikan ay parang lahat nananakot kay Ember. Sa loob, nakaratay si Giancarlo, halos wala nang malay, habang sa labas ay nagpupumilit ang kanyang pamilya na kumapit sa pag-asa.Nakaupo si Ember sa gilid ng bench, yakap-yakap ang rosaryo na iniabot ng ina. Ang mga daliri niya’y nanginginig, bawat dasal ay halos pabulong, paulit-ulit, para bang kung titigil siya kahit saglit, tuluyan nang bibitaw ang kanyang kapatid. Sa tabi niya, si Cassian ay hindi na bumitaw mula sa kanyang balikat, marahang hinahaplos ang buhok ng asawa.Hinawakan ni Cassian
Kinabukasan…Tahimik ang kuwarto ng mental hospital. Ang puting dingding ay malamig, walang laman maliban sa kama, maliit na mesa, at bintanang may rehas. Doon, nakaupo si Lauren, nakatitig sa hawak niyang matalim na piraso ng salamin mula sa basag na frame ng larawan. Ang mga daliri niya ay nanginginig, ngunit ang mga mata—hindi baliw, kundi puno ng malinaw na determinasyon.Sa labas ng pinto, dalawang nurse ang nag-uusap.“Dapat bantayan si Lauren Moretti. Napaka-delikado ng kondisyon niya,” sabi ng isang nurse.“Oo, pero wala na siyang laban. Parang wala nang pag-asa pang gumaling,” tugon ng kausap nito. Napangiti si Lauren, mapait at mapanlinlang. ‘Oo, isipin niyo na lang na baliw ako. Isipin niyo na lang na tapos na ako. Mas madali para sa akin ang makawala.’Dahan-dahan niyang nilapit ang piraso ng salamin sa pulso niya. Huminga siya nang malalim at bigla niyang hinagod ang balat—sapat para magmukhang malalim at duguan. Sumirit ang dugo, kumalat sa malamig na sahig. Kaagad siyan
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen