Lin Qi

The novel is mainly about the forgotten British poet/writer named C. J Richards who lived in Burma/Myanmar in colonial times and he believed himself as a Burmophile. He served as I.C.S (Indian Civil Servant) and when he retired from I.C.S service, he was a D.C (District Commissioner) and he left for England a year before Burma gained its independence in 1948. He came to Burma in 1920 to work in civil service after passing the hardest I.C.S examination. He wrote several books on Burma and contributed many monthly articles to Guardian Magazine published in Burma from 1953 to 1974 or 1975. Though he wrote several books which had much literary merit to both communities, Britain and Burma (Myanmar), people failed to recognize him. The story has two parts: one part is set in the contemporary Yangon (then called Rangoon) in 2016 context and a young literary enthusiast named “Lin” found out unexpectedly the forgotten writer’s poetry book and there is surely a good deal of time gap that led him into a quest to know more about the author’s life. The setting is quite different comparing to colonial Burma and independence Myanmar (Burma), early twentieth century and 2016 which is a transitional period in Myanmar. The writer’s life is fictionalized in the novel and most of the facts are taken from his personal stories and other reference books. It is a kind of historical novel with a twist and it has comparatively constructed the two different periods in Myanmar history to convince readers, locally and abroad more about history, authorship, humanity, colonialism, and transitional development in Myanmar today.

Setiap gadis akan gembira menyambut hari yang ditunggu-tunggunya seumur hidupnya, yaitu hari pernikahan. Begitu juga dengan Rania, dia sangat gembira. Karena kekasih pujaan hatinya, hari ini akan menyunting dirinya. Tapi kegembiraan Rania pupus seketika, hatinya kecewa. Hidup Rania hancur seketika, pada hari pernikahan. Kekasihnya yang ditunggu-tunggunya, Bayu tidak datang. Rania menunggu kedatangan kekasihnya, untuk menunggunya di altar. Tapi yang ditunggu tidak datang. Tidak ada yang menunggu dirinya di altar, hanya ada tatapan iba dan simpatik dari kerabat dan tamu undangan. Menatap Rania. Apa yang terjadi pada Bayu, kenapa dia tidak datang ? Apakah dia meninggalkan Rania ?

"Jangan berharap lebih padaku, Arinda!" "Kenapa, Mas? Bukankah Mas berjanji akan meresmikan pernikahan kita ini?" "Dan kamu percaya kata-kata itu, Arinda?" "Tentu. Aku tak memiliki alasan untuk tidak memercayai suamiku sendiri, Mas!" "Kamu salah, Arinda. Kamu tidak perlu mempercayaiku!" "Maksud kamu apa sih, Mas?" "Nanti kamu akan tahu sendiri." Arinda. Perempuan cantik yang menikah di usia muda itu, hanya bisa menatap kepergian laki-laki yang baru meninggalkan kamar dengan tatapan bingungnya. "Maksud Mas Ardi apa?"

Menikah itu hal yang sakral. Una tahu itu. Namun, dalam keadaan yang tidak bisa dipahaminya, dia harus menikah dengan Abi--dosennya sendiri. Tanpa cinta dan tanpa rencana, Una kira semua akan berakhir begitu saja. Tapi, jika rasa cinta itu semakin muncul, sementara ada hati yang harus dijaga, bagaimana Una bisa menyelesaikan semua?

« Tu ne veux pas t'excuser ? Alors, réfléchis bien ici ! Ressens un peu combien Agnes a été blessée ! » Le premier amour d'Alpha Kennard avait été accidentellement enfermée dans un débarras pendant trois jours. Pour me punir, il m'a enfermée seule dans un entrepôt frigorifique abandonné. Il m'a laissé un minuscule morceau de pain, puis, il a verrouillé la porte. Mais il ne savait pas que cet entrepôt n'était pas vraiment hors service. À peine est-il parti que le système frigorifique s'est mis en marche. J'ai crié désespérément, j'ai cherché partout un moyen de survivre, mais en vain. J'ai gratté les murs jusqu'à ce que mes ongles laissent apparaître mes phalanges, sans que personne ne vienne me sauver. Une semaine plus tard, il s'est enfin présenté à l'entrée de l'entrepôt, espérant m'entendre lui présenter des excuses. Mais lorsqu'il a ouvert la porte, ce qu'il a vu, c'était mon cadavre, morte de froid.

Tidak selamanya pernikahan karena cinta selalu bahagia dalam pernikahannya. Begitu juga yang terjadi dengan Dina. Kesederhanaannya ternyata membuat Danang malu untuk mengenalkan Dina dengan rekan kerja suaminya itu. Lantas, haruskah Dina bertahan atau memintai cerai jika sudah tak ada yang dapat pertahankan? Menyesalkah Danang melepas Dina nantinya?

ADITA X NICKO Sebagian mengatakan bahwa 'cinta tak akan bisa dipaksakan' namun, kini berbeda. Pria itu memaksakan perasaannya, hatinya, untuk terus mengisi hari-hari seorang DJ cantik. Akankah ia mampu untuk itu?

Après une fausse couche, je suis sortie seule de la chambre et me suis dirigée vers le bureau du médecin où Serge se trouvait. Alors que je levais la main pour frapper à la porte, j'ai entendu leur conversation. Serge : « Enlevez l'utérus de ma femme, je ne veux pas qu'elle me donne un autre enfant. » Il a saisi la femme à ses côtés et l'a conduite devant le médecin, la main caressant son ventre : « Mais l'enfant qu'elle porte, il faut absolument le préserver, c'est mon seul héritier. » Cette femme, je la connaissais bien, c'était Jessica Picard, la secrétaire de Serge depuis trois ans. Il a répété avec sérieux et anxiété ses instructions au médecin : « Utilisez les meilleurs médicaments ! Je ne tolérerai aucun accident ! » J'ai replié ma main, et tout mon corps s'est figé, comme plongé dans un abîme glacé. Je ne m'attendais pas à ce que l'homme que j'avais aimé, après avoir perdu notre enfant, prenne une décision aussi cruelle. Je ne pensais pas que ma confiance en lui se transformerait en une lame acérée, qui me poignarderait le cœur... Si l'amour a une autre forme, c'est probablement celle de laisser partir, pour lui permettre d'être heureux.

Rosaline meninggal dunia, dan Sean secara pribadi membuat Jane dipenjara karenanya. "Tolong rawat dia dengan baik"— kata-kata itu membuat hidup Jane seperti di neraka selama 3 tahun di penjara bahkan mengorbankan satu ginjalnya. Sebelum Jane masuk penjara, ia berkata "Aku tidak membunuhnya." Tetapi Sean tidak bergeming. Setelah ia bebas dari penjara, jane berkata " Aku yang membunuh Rosaline, aku sangat bersalah" Sean pucat pasi dan menjawab, "Diam! Aku tak mau mendengar hal itu!" Jane tertawa. "Ya, Aku bunuh Rosaline Summers dan aku dipenjara 3 tahun untuk itu." Jane melarikan diri dan Sean mencarinya sampai ke ujung dunia. Sean berkata, "Aku akan memberikanmu ginjal, kalau kamu menyerahkan hatimu" Tetapi Jane hanya menatap Sean dan menjawab " Aku tak mencintaimu lagi, Sean..."

Pinatay si Rosaline at personal na nilagay ni Sean si Jane sa kulungan ng mga babae dahil dito. “Alagaan mo siya ng mabuti” — ang mga salitang sinabi ni Sean ay ginawang impyerno ang buhay ni Jane sa kulungan at nagdulot pa para mawalan siya ng kidney. Bago siya mapunta sa kulungan, sinabi niya, “Hindi ko siya pinatay,” ngunit walang epekto ito kay Sean. Matapos niyang makalaya mula sa kulungan, sinabi niya, “Pinatay ko si Rosaline, kasalanan ko ito!” Gigil na sinabi ni Sean, “Tumahimik ka! Ayokong marinig na sabihin mo iyan!” Tumawa si Jane. “Oo, pinatay ko si Rosaline Summers at nakulong ako ng tatlong taon para dito.” Tumakas siya at hinagilap ni Sean ang buong mundo para sa kanya. Sabi ni Sean, “Ibibigay ko ang aking kidney, Jane. Kung ibibigay mo ang iyong puso.” Ngunit tumingala si Jane kay Sean at sinabi, “Hindi na kita mahal, Sean...”