Lirik Lagu Heartbeat Marcus

Alira yang duduk di depan panggung mulai bingung. "Hah? Gila, apalagi nih, Tio?" Tio menoleh ke Alira dan tersenyum penuh arti. "Lo pikir cuma lo doang yang bisa bikin kejutan, Lan?" Alira cuma bisa ngangkat bahu, dan Tio pun mulai nge-set musik. Kejutan pertama udah bikin semua orang terharu, tapi kejutan kedua ini bakal bikin semua orang ngakak. Lagu dangdut mulai terdengar, dengan irama yang cukup kencang. "Eh, gimana kalau kali ini kita sedikit ganti suasana? Kita, band indie, bakal nyanyi dangdut bareng-bareng!" kata Tio, dan nggak lama, lagu dangdut pun mengalun di speaker besar, Penonton yang awalnya bingung, langsung heboh dan ketawa-ketawa. Tio mulai nyanyi dengan penuh semangat, dan seisi sekolah mulai ikut terkejut. Alira yang awalnya nggak ngerti, mulai tertawa terbahak-bahak. Tio mulai menunjukkan aksi kocaknya.

Dahil sa matinding pangangailangan, napilitan si Raine Almiro na ibenta ang katawan niya kay Marcus Laurent, ang estrangherong nakilala niya sa bar. Desperada na siyang makalikom ng pera na ipambabayad sa tuition fee niya kaya nagsinungaling siya sa lalaki—sinabing kaya niyang ibigay ang kaligayahang hinahanap nito nang gabing ‘yon. Pero ang totoo, virgin pa siya. Iyon ang unang beses niya at handa siyang ibigay iyon, ganun siya kadesperada. Pagkatapos ng mainit na tagpong ‘yon, hindi na muling nagpakita ang lalaki. Pero may iniwan itong pabaon sa kanya... Nabuntis siya nito. Four years later, hindi niya inaasahang muling magtatagpo ang mga landas nila. Marcus is now her new boss—at mukhang tuluyan na siyang nakalimutan nito. And what’s worse? Her first job is to find the woman he met four years ago. Kailangan ni Marcus ang anak niya para makuha nito ang mana. At kapag hindi nahanap ni Raine ang babaeng iyon sa loob ng isang buwan ay matatanggal siya sa trabaho. Pero nang malaman niya kung bakit pinapahanap siya ng lalaki, pinanghinaan siya ng loob. Gusto na lang niyang tumakbo at muling magtago. But she also needs her job—ayaw na niyang bumalik sa pagpa-part time para lang maitaguyod ang anak niya. Now, she’s torn between losing her job and keeping her peace.

Sa loob ng walong taon, buong pusong ginampanan ni Isabelle Reyes-Trinidad ang pagiging isang perpektong ina at asawa. Tahimik siyang sumuporta kay Lucas—sa kanyang negosyo, sa kanyang reputasyon, at sa kanyang ambisyon. Nanahimik siya sa likod ng camera, sa mga board meeting na hindi siya inanyayahan, at sa mga sandaling kailangan niya ng karamay pero wala ni isang halik o salitang ginhawa ang kanyang nakuha. Ang mas masakit? Wala siyang lugar sa sariling tahanan. Hindi lang si Lucas ang may paboritong kasama. "Mas gusto ko si Tita Karina kaysa kay Mommy!"—sambit ng anak nilang si Marcus habang nakangiti si Lucas, tila sang-ayon. Ginawa na ni Isabelle ang lahat para mapanatiling buo ang kanilang pamilya. Pero imbes na pagmamahal at respeto, ang gantimpala niya’y pagtataksil at pangungutya. Habang binubura siya mula sa buhay ng asawa’t anak, si Karina Sison—ang ex ng kanyang asawa—ang inilalagay sa pedestal. Ginawang presidente. Ginawang reyna. Hanggang sa dumating ang gabing iyon. Ang gabing tuluyan siyang nagising sa katotohanan—na minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo na kayang manatili sa isang lugar na matagal ka nang hindi pinipiling mahalin pabalik. Pagod na siyang umasa. Pagod na siyang maging tanong sa pamilyang matagal nang may sagot—at hindi siya iyon. Kaya handa na siyang magpalaya. Handa na siyang iwan ang tahanang dati niyang ipinaglaban, sa piling ng mga taong mas masaya nang wala siya. Ngunit nang sa wakas ay iniabot na niya ang divorce papers sa kanyang asawa… Hindi galit ang sumalubong sa kanya. Hindi rin pakiusap. Kundi isang malamig na titig lang. Isang mapanganib na ngiti. At ang mga salitang… “You’re not going anywhere, Isabelle.”

Le jour où j'allais accoucher, une meute de loups renégats m'a encerclée. Ils m'ont éventrée et ont réduit mon enfant en lambeaux. Mon compagnon Alpha, Marcus, est devenu fou. Il m'a conduite d'urgence au centre de soins et a ordonné aux guérisseurs de sauver ma vie. « Si quelque chose arrive à ma compagne, vous le paierez de vos vies », a-t-il crié. Alors qu'on me transportait vers la table d'opération, j'ai entendu sa conversation avec son Bêta. « Alpha, ces loups déguisés en renégats ont déjà été relâchés en secret de la Prison d'Argent. » « Tant qu'on obtient sa lettre de pardon, le Conseil des Alphas ne poursuivra pas l'affaire. » « C'est juste que… à la fois Luna et Mlle Céleste portent vos enfants. N'est-ce pas un peu cruel envers Scarlett… » Le ton de Marcus s'est glacé tandis qu'il a lancé un regard d'avertissement à son Bêta. « Scarlett ne peut pas donner naissance à cet enfant ! Mon héritier ne peut naître que de Céleste. Je lui ai promis que son enfant serait l'héritier Alpha. » Son Bêta n'a pas osé contredire, il a seulement contenu son mécontentement. « Mais… il y avait d'autres moyens. On n'était pas obligés de laisser Mlle Céleste engager des renégats pour littéralement déchiqueter l'enfant de Luna… » « La louve de Luna est restée endormie depuis le début de sa grossesse, ce qui l'a privée de ses capacités de guérison. Les guérisseurs disent qu'elle pourrait ne pas survivre. » Marcus est devenu froid, mêlé d'impuissance. « Je ne m'attendais pas à ce qu'ils soient aussi brutaux. » « Monte la garde. Assure-toi que les guérisseurs la sauvent. S'il lui arrive quoi que ce soit, ils savent ce qu'ils risquent. C'est tout ce que je peux faire désormais. Plus tard, je lui offrirai toutes les ressources de la meute en guise de compensation. » Les portes du centre de soins se sont refermées lentement, coupant à jamais mon amour pour Marcus. Quand je me suis réveillée, il ne restait que la douleur lancinante dans mon bas-ventre, et un amas de chair et de sang…