Michael Vs Freddy Krueger

CEO vs Doctor Kung kailan gising na yung taong totoo mong minahal saka naman... makikita mo ang pagmamahal niya. Paano mo malalabanan 'yon?

แม่สื่อมือหนึ่ง VS รัชทายาทผู้มีโชคอัปมงคล...ศึกนี้ใครจะอยู่ ใครจะ(โดน)ฟ้าผ่า!? "เสิ่นอวี้เจา" แม่สื่ออันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวง ผู้ปฏิเสธงานจากตระกูลใหญ่ได้หน้าตาเฉย กล้าแว้ดใส่องค์จักรพรรดิ และตั้งปณิธานว่าจะไม่มีวันหาคู่ให้ "องค์รัชทายาท" ผู้มีโชคดั่งดาวหายนะเป็นอันขาด! แต่แล้ว...ด้วยแผนลวงอันแนบเนียน นางกลับถูก จับย้ายเข้าตำหนักรัชทายาท เสียเอง! การอยู่ร่วมชายคากับ "ฉู่มู่ฉือ" บุรุษผู้ปากร้าย พลังทำลายล้างสูง แต่หน้าตาดีระดับปีศาจ นับเป็นฝันร้าย หรือจุดเริ่มต้นของเกมอันตรายหัวใจ!? เมื่อนางยิ่งหนี เขายิ่งไล่ เมื่อนางคิดแก้เผ็ด เขากลับยิ้มรับราวกับถูกจีบ และเมื่อ "แม่สื่อ" ต้องมาคัดเลือก พระชายาให้ผู้ชายที่ตนเองไม่อยากยุ่งด้วยที่สุดในแผ่นดิน เรื่องวุ่นๆ จึงเกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวัน!

Meine Jugendliebe, die mir die Ehe versprochen hatte, sobald wir das Studium abgeschlossen hätten, machte der falschen Erbin Klara Weber einen Heiratsantrag – ausgerechnet bei meiner Abschlussfeier. Und Michael Hoffmann, der in den Augen aller als aristokratischer Mönch galt, erklärte mir öffentlich seine Liebe – nur kurz nachdem sich meine Jugendliebe verlobt hatte. Fünf Jahre lang war er in unserer Ehe außerordentlich liebevoll und verehrte mich zutiefst. Bis ich zufällig sein Gespräch mit einem Freund belauschte. „Michael, Klara ist inzwischen berühmt geworden. Willst du weiterhin mit Sarah Theater spielen?“ „Klara kann ich sowieso nicht heiraten, das spielt keine Rolle mehr. Außerdem kann sie, solange sie bei mir ist, Klaras Glück nicht im Wege stehen.“ Und seine kostbaren religiösen Schriften – in jeder einzelnen stand Klaras Name: „Möge Klara sich von ihren Obsessionen befreien, möge sie Frieden für Körper und Seele finden.“ „Möge Klara alles erhalten, was sie sich wünscht, möge ihre Liebe frei von Sorgen sein.“ ... „Klara, wir sind in diesem Leben nicht füreinander bestimmt, ich wünsche mir nur, dass wir im nächsten gemeinsam gehen können.“ Fünf Jahre der Selbsttäuschung, und ich erwachte in einem Augenblick. Ich besorgte mir eine falsche Identität und plante einen Ertrinkungsunfall. Von nun an müssen wir uns, Leben für Leben, nie wieder begegnen.

On our wedding anniversary, my CEO husband, Michael Grant, invited me to watch the ocean with him. Tragically, a typhoon hit. I stood there in the raging wind and rain for over two hours, and he never showed up. In the end, all I got was a text that he was suddenly going on a business trip and couldn’t make it. Right after that, his intern, Nora Blake, posted a video on her social feed. It showed my usually pampered husband barefoot while helping fishermen haul crates of seafood. Her caption read: "Our hardworking CEO loves to get his hands dirty!" I laughed and commented: "Diligent and enduring—a true role model for us all." The company Slack channel instantly exploded. Everyone was betting on whether I’d finally blow up this time. Michael called me, his voice tight with fury, "Lauren West! What the heck did you mean by posting that comment? Are you trying to humiliate Nora in public? "It was a typhoon. I helped her family move some fish. What’s the big deal? You’re such a pampered little princess who has no idea how hard life really is. Delete that comment now. I’ll take you to the coast another day." Disgust churned in me. I replied, "Let a man who’s already rolled in the mud take me to the ocean? Forget it." Yes. Michael was now tainted, and I didn’t want him anymore.

Ian Tost was the prince of the notorious underworld. Everyone in Harbor City knew he spoiled me rotten. He even went so far as to hire ninety-nine female bodyguards to keep me from harm. It did not prevent a kidnapping attempt on me. One of those bodyguards, Cece Yates, ended up with nothing more than a scratch. Ian immediately brought in the nation’s top medical specialists to treat her. To comfort her, he even took her to the Maldives for a vacation and gifted her an island. Not long after they returned from their trip, Beatrix Kazinsky, my mother, suddenly suffered a stroke and was hospitalized. Then, Michael Kazinsky, my younger brother, died in an accident during a competition. I burst into the morgue while in tears, only to overhear Ian comforting Cece. “All right now, it was my fault you got hurt last time. I’ve made Mira’s family pay for it. You’ve got too much grace to hold a grudge against her.” With my nails digging into my palms, I finally realized everything that had happened to my family was Ian’s doing. It was all just because his precious bodyguard got hurt because of me! I stumbled out of the hospital with my brother’s death certificate in a daze. On my phone, messages from that person kept coming. It added up to ninety-nine share transfer agreements, along with his promise. [As long as you want me, my arms will always be open for you.]