Name Something Millionaires Buy Just For Fun

"ถ้าพี่ต้องการแค่เพื่อนเที่ยวคงไม่นอนกับธาม ไม่พาไปเจอครอบครัว ไม่ต้องสนใจว่าพ่อแม่พี่จะคิดกับธามยังไง ไม่พามาที่ฮ่องกงด้วยกัน ไม่จำเป็นต้องให้ใครรู้ว่าธามมีตัวตนอยู่ในชีวิตพี่" ธามไทไม่จำเป็นต้องมีตัวตนเลยก็ได้ เพราะสถานะของเขามันก็แค่เด็กในปกครองของเธอ แต่เฮสเทียก็ให้สิทธิ์เขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเธอ รู้จักกับคนสำคัญในชีวิตซึ่งไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นเลยก็ตาม "ธามอาจจะคิดว่าพี่เห็นแก่ตัว แล้วใครบ้างที่มันไม่เห็นแก่ตัว ใครจะอยากเจ็บ ใครมันจะอยากทำร้ายหัวใจตัวเอง ถึงคนอื่นให้คำนิยามว่าพี่เป็นเจ้าแม่ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าพี่จะควบคุมทุกอย่างได้นะ" เฮสเทียเปิดเผยความรู้สึกทั้งหมดให้เขารับรู้ เพราะเธอไม่อยากให้เขาเข้าใจอะไรผิด ๆ ว่าสิ่งที่เธอทำมันเป็นการให้ความหวังลม ๆ แล้ง ๆ แก่เขา "ธามคิดว่าธามพยายามอยู่ฝ่ายเดียวเหรอ พี่เองก็กำลังพยายามอยู่เหมือนกันนะ"

It was all about a year. Just one simple year. They got married because of his Grandmother's wish. He didn't fall for her in that one year but she did. She didn't expect he would still hold on that contract after being married for a whole year but he did. He terminated the contract after a year and told her that it was over without any regret. He had gifted her divorce papers on their first wedding anniversary. He had expected her to throw a tantrum but too bad cause she didn't. Instead she just packed her bags and left just like he had asked her to. Then all of sudden one year later they met again. But she didn't change like those cliche heroines after divorce. She was the same as she was a year ago. Stupid, clumsy and stubborn. He didn't realise what he lost like those cliche ex husbands when he saw her for the first time after a year. But why did it sting watching her talking to some other men so casually? Why did it sting when she didn't look at him with those puppy lovesick eyes anymore? Why did it sting so much when she treated him like other ordinary people? It shouldn't have right? SLOW UPDATE AND UPDATE 3 DAYS PER WEEK. PLEASE MAKE SURE TO READ THIS AND DON'T COMPLAIN LATER:)

“I never loved you. You were never meant to be in my life—you just showed up, uninvited, and ruined everything like a curse I never asked for.” Iyon ang pinakamasakit na katagang narinig ni Zenie sa kanyang asawa na si Aice Bustillos, ang CEO ng Nexora, isang leading car company sa Pilipinas. Isang magandang buhay ang tanging hinangad ni Zenie, kaya’t labis ang kanyang tuwa nang makilala niya si Aice. Ngunit sa loob ng walong taong pagiging mag-asawa nila ay walang ibang hinangad si Zenie kung ‘di ang maging maganda ang kanilang pagsasama, ngunit kabaliktaran iyon sa kanyang inaasam. Simula na maging mag-asawa sila ni Aice ay hindi niya naramdaman ang pagmamahal nito ni kahit isang beses, kung ‘di puro panunumbat dahil sa pagsira sa buhay nito at sa buhay ni Naiana, ang childhood sweetheart ni Aice. Kahit anong gawin niya para tanggapin ng pamilya ni Aice ay hindi siya nito magawang tanggapin, dahil ang gusto rin ng mga ito ay si Naiana para sa kanilang anak. With all the pain Zenie had endured, where will it lead her? Will she rise and reclaim her worth—or will it destroy her? Or will it ignite a fire in her to make every person who mocked her regret ever crossing her?

โซ่ แส้ กุญแจมือ มุมหนึ่งก็น่ากลัว แต่อีกมุมหนึ่งก็ให้ความรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก "เห็นแล้วเป็นยังไง" ชายหนุ่มเดินมายืนซ้อนแผ่นหลังคนตัวเล็ก พลางโน้มใบหน้าลงไปกระซิบข้างใบหูของเธอ "น่าสนุกใช่มั้ย" "ร่างบางรู้สึกมวนท้องกับสิ่งที่ได้เห็น และเสียงแหบพร่าที่ได้ยิน ก่อนที่อีกฝ่ายจะยกมือขึ้นมาปิดตาของเธอไว้ "หลับตาแล้วปล่อยใจฟัง"

Kesucian Laras direnggut paksa oleh Tira yang ingin membalaskan dendam atas kematian adiknya－Putri. Putri meninggal bunuh diri karena calon suaminya selingkuh. Sayangnya Tira salah sasaran. Seharusnya wanita yang ia tangkap adalah Saras, bukan Laras. Malam ketika Tira memaksa Laras, ia menyadari bahwa gadis itu masih suci. Sejak saat itu Tira merasa ada yang janggal. Sebab, wanita yang selingkuh dengan calon adik iparnya itu sudah pasti bukan perawan. Laras yang sangat terpukul akibat ulah Tira pun trauma. Ia mengundurkan diri dari perusahaan tersebut. Sayangnya, pengajuan resign Laras tidak langsung di-ACC. Ia harus bekerja selama minimal satu bulan sambil menunggu penggantinya. Akhirnya Ayas－nama sapaan Laras, terpaksa menyetujui persyaratan itu. Selama satu bulan, ia tetap bekerja dan selalu berusaha agar tidak bertemu dengan Tira. Sementara itu, Tira yang baru mengetahui bahwa dirinya salah sasaran pun dihantui rasa berdosa. Terlebih kala ia mengetahui bahwa Laras tengah mengandung hasil dari perbuatannya. Sayangnya ketika Tira hendak bertanggung jawab, Laras menghilang tanpa jejak. Hal itu membuat Tira sangat frustasi. Namun ia pantang menyerah dan berusaha mencari Laras, meski tidak mudah. Beberapa tahun kemudian mereka tidak sengaja bertemu. Namun kala itu ada pria lain yang sedang dekat dengan laras. Tira tidak terima itu. Ia merasa laras adalah miliknya. Terlebih saat itu Laras telah memiliki seorang anak yang begitu mirip dengan Tira. Akhirnya Tira berusaha mendekati Laras dengan cara mengambil hati anaknya untuk menarik simpatik Laras. Cover designed By @Lanamedia

DEVIL'S CURSE ต้องคำสาป 'เขา' ผู้นั้นเคลื่อนไหวอย่างดุดันอยู่เหนือร่างของเธอ ในความฝัน รสจูบ และการเสียดสี สร้างความสุขสมเสียจนไม่อยากให้มันจบลง เธอจมดิ่งสู่ห้วงจินตนาการมาอย่างยาวนาน กระทั่งเสียงทุ้มกระซิบข้างหู "มีความสุขให้พอ เพราะมันเป็นวันสุดท้ายของเจ้า" ดังนั้นความสุขในค่ำคืนนี้เธอจะขอรับไว้ทั้งหมดเอง

When Rachel's father falls ill and a mountain of debt stares her family in the face, she is thrown at her wit's end. To save her father's life, she succumbs to the shocking proposal of her cold, powerful boss, Noah Sinclair. Noah needs a wife to silence his family's demands, while Rachel needs his riches to pay for her father's hospital bills. But the shocking part is: He wants a marriage based on business only-no feelings, no romance, and no expectations.

"ฉันจะแต่งค่ะ" "หือ?" ไวซ์ครางอย่างประหลาดใจ ผิดคาดที่คิดว่าพรีมจะปฏิเสธการแต่งงานกับเขา "แต่ฉันอยากตกลงอะไรกับคุณก่อน" พรีมรู้ว่าเงื่อนไขที่เธอคิดไว้มันอาจจะเห็นแก่ตัว เพราะไวซ์เองก็คงไม่ได้อยากแต่งงานกับเธอ แต่เธอขอเลือกความรู้สึกของตนเองก่อน "ว่ามาสิ" เธอกัดริมฝีปากอย่างชั่งใจ และตัดสินใจว่าจะพูดมันออกไปให้จบๆ "ฉันอยากให้การแต่งงานเป็นแบบสัญญาแต่สัญญาของเรามีระยะเวลาแค่หนึ่งปี" "..." "คุณตกลงมั้ยคะ" พรีมสบตากับไวซ์อย่างคาดหวัง ขณะที่เขาตีสีหน้าเรียบเฉยจนมองไม่ออกว่าจะปฏิเสธหรือตอบรับข้อเสนอของเธอ ผ่านไปหลายวินาทีเขาถึงจะตอบว่า "ต้องนอนด้วยกัน" "คะ?" "ถ้าผมกับคุณแต่งงานกันแล้วแปลว่าคุณจะกลายเป็นเมียผม นอนด้วยกันก็คงไม่เป็นอะไรถูกมั้ย" "มันก็ใช่ค่ะ แต่..." ไวซ์เลือกพูดความต้องการของตนเองแทรกข้อแม้ที่พรีมกำลังจะหยิบยกมาโต้แย้งกับเขา "แต่ถ้าคุณไม่โอเค ผมก็ไม่แต่ง อย่างน้อยหนึ่งปีที่ผมเสียไปต้องได้อะไรกลับคืนมาบ้าง"

Intan yang sedang melaksanakan koas di rumah sakit Harapan Keluarga begitu benci pada konsulenny—Zein yang sangat galak dan selalu memarahinya jika melakukan kesalahan, sialnya ternyata mereka telah dijodohkan dan harus menikah. “Saya harap Prof bisa membatalkan perjodohan ini!” pinta Intan pada Zein yang sedang sibuk dengan laptopnya. “Siapa kamu, berani menyuruh saya? Jika memang kamu tidak menginginkan perjodohan ini, silakan kamu sendiri yang membatalkannya!” sahut Zein, dingin. Intan mengerutkan keningnya. “Oh, jadi Anda memang ingin menikah dengan saya?” tuduhnya. Zein menyeringai dan mengalihkan pandangannya ke arah Intan. “Bagi saya pernikahan itu tidak penting. Saya menerima perjodohan ini hanya karena menghargai orang tua. Jika kamu bisa membatalkannya, silakan! Tapi maaf, saya tidak ada waktu untuk membahas hal remeh itu,” ucap Zein. Kemudian ia beranjak dan meninggalkan Intan. Sikap Zein yang seperti itu membuat Intan semakin benci padanya. Terlebih ketika ia dikirim ke perbatasan untuk magang. Namun, saat sedang magang di perbatasan, Intan bertemu dengan Fabian－seorang komandan angkatan darat yang sedang menjaga perbatasan tersebut. Gejolak dimulai ketika Intan harus memilih diantara Zein yang pernah ia benci atau Fabian yang selalu mencuri perhatiannya. Cover By: Leonidas Design

"..as you can see from the title.. it's our last letter for you..", mom is sobbing as dad said that and he pulls my mom closer to him and kissed her temple, normally I would gag at their affections but this time I couldn't bring myself to do that. ".. we know you had so many questions you want to ask us about.. but time is still time.. we're mortal.. we can't run from it.. like we can't reach the edge of the universe no matter how much speed and power and technology we have today..", he then pauses.