Pranic Healing Indonesia

The Moon Goddess offered me her protection. If I died, I'd get one chance to be reborn through the werewolf trials. I was born with "sensory impairment." I wasn't an Omega, but I couldn't shift into a wolf. I couldn't see or sense wolves in their lupine forms or their power. When I appeared alongside ninety-nine other trial candidates in an ancient rainforest shrouded in thick fog and darkness, everyone assumed I wouldn't make it past the first day. But here I was, in the terrifying rainforest nests, treating a ghostly wolf pup, drowned for its unusual coat color, as my own little cub. And, I flirted with a bloodthirsty vampire spirit who took pleasure in killing, treating him like a lover. I even befriended the evil twin Hexenbiest, treating them like sisters. The first time we met, I reached out and ran my hand over the vampire's abs. "Nice body," I commented, "just a bit on the short side." He let out a humorless laugh, reattached the head he'd been holding to his neck, and gripped my chin. "I'm six-foot-five," he said. "Want to take another look?"

My good friend, Kiera, committed suicide after being raped, yet I covered up for the murderer. Kiera's family begged me to identify the murderer, but I ruthlessly kicked them out. Pack members smashed the door and made a scene. I planted Wolfsbane around the house, preventing them from coming in. Years later, my best friend, Sienna White, who had become the Alpha Female, ordered my exile while I was dying. On the day of my exile, she summoned the most powerful witch, who bound me to an altar and used dark magic to share my memories with everyone present. "Nyla Gotham, Kiera considered you her best friend, yet you covered up for the murderer who hurt her. Today, I'll use dark magic to examine your memories and find out who the murderer you've been painstakingly protecting really is." When the true culprit's face appeared in everyone's minds, my best friend collapsed to the ground in horror.

My husband, Finn Dawson, and I get into a car crash on our way home for the holidays. When I open my eyes again, I find myself back to before Finn and I started dating. In my past life, we were married for seven years. We got along well enough, yet he refused to give me a child. Only later did I find out it was because he was still hung up on his true love. Now that I've been reborn, I decide to give him what he wants. He and I delete each other's numbers and keep our distance. We choose wholly different paths in this life. Seven years later, Finn becomes one of the world's best traders. He and his true love, Yvonne Gray, make things official during a class reunion. When he sees that I'm alone, he can't help but mock me. "I know I'm the one you love most, despite living two lives, Sylvia. You don't have to keep waiting around for me, though." I ignore him and hold my son's hand. The blood drains from Finn's face when he sees this, and his eyes turn bloodshot. He snarls, "Didn't you say you would love me forever? Didn't you say you would only have my children?"

Without Kaelen's knowledge, I had his little plaything sent out of North America. That same night, he cast a blood-vine curse on my parents, banishing them to the wilds—a wasteland prowled by rogues. He was going to trade my parents' lives for the whereabouts of his plaything. Kaelen pushed a communication crystal in front of me. Inside it, my parents were ensnared by blood-red vines, the thorns digging deep into their flesh. Drops of dark crimson blood fell, one by one, onto the barren earth. A countdown timer pulsed in stark red digits on their chests. 23:59:59 23:59:58 He sat across from me, a black suit tailored to perfection molded to his lean, powerful frame. His long fingers tapped a light, steady rhythm on the solid wood table, as if he were waiting for a trivial business deal to close. "Estelle, you have twenty-four hours." His voice was low and calm, laced with a venomous tenderness. "Tell me, where did you send Cassandra?"

I had a perception disorder that messed with how I saw and felt stuff. So when I got dropped into a horror game, everyone else freaked out trying to survive— Me? I thought I was in a dating sim. I raised a young fae like she was my kid, fell for the vampire count, and treated the undead like my in-laws. The first time I saw the vampire—face torn up, soaked in blood—I straight-up blushed. "You're really handsome." He froze. Then, low and uncertain: "Am I... really handsome?"

. นี่หรือคำว่ารัก ? “ หยุดนะมิน พี่บอกให้หยุด จะไปไหน ! ! ! ” “ ปล่อย ฉันไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ต้องเห็นหน้าคุณ ! ” “ อย่าฝันไปเลย ” “ มินหยุุด ! ” การฉุดกระฉากดึงและผลักของทั้งภวิชทั้งมินตราทำให้ทุกคนชะงัก มินตราสะบัดมือออกจากเขา ภวิชเองก็เริ่มโกรธจัดแล้วเหมือนกัน “ พี่บอกให้หยุด มิน ปัง ๆ ๆ ๆ ” เสียงปืนหลายนัดที่ดังขึ้นมาทำให้ทุกคนตะลึงตกใจ รฎายกมือขึ้นปิดปากไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำ ภวิชมองปืนในมือตัวเองที่เล็งไปที่มินตราเขาเล็งลงพื้น ทุกคนในบริเวณนั้นไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ มินตราเองก็นิ่งงันไม่แพ้กัน เขายิงเธออย่างนั้นเหรอ เขาทำแบบนี้ได้ยังไง ควันจากกระบอกปืนที่ยิงลูกกระสุนออกไปทำให้ภวิชถึงกับมือสั่น ไม่มีใครในบริเวณนั้นขยับไปไหนสักคน อากาศบริสุทธิ์ไม่น่าพิสมัยเช่นเดิม มันอึดอัดยิ่งกว่าอะไรดี...

ชีวิตผมกำลังอยู่ในเส้นระหว่างความเป็นกับความตายแต่แค่เพียงลมพายุพัดกระหน่ำท้องฟ้าวิปริตแปรปรวนเสียงร้องคำรามของสัตว์สี่ขาและเสียงร้องเอะอะของผู้ร้ายก็ดังสลับกับเสียงร้องหวยโหยก็ดังขึ้นมาพร้อมๆกับสัตว์สี่ขาร่างกายใหญ่โตลายพาดกลอนและเขี้ยวแหลมของมัน บ่งบอกได้ชัดเจนว่ามัน คือ 'เสือ'

เจ้าไฟ อนาลา ศิลาหัตร์ทัย >อายุ 29-30< [-หัวร้อนเอาแต่ใจไม่ชอบให้ใครมาเถียงหรือขัดใจ-] เขาพาเธอมา ก็เพื่อแผนการแก้แค้น แต่ทว่าหัวใจดันกระโดดลงไปเล่นในเกมนี้ด้วย ทำให้เส้นทางมาเฟียที่จะได้เป็นต้องเลี้ยวกะทันหัน และเกือบเสียหลักเพราะโดนพ่อตาสั่งกระทืบ แก้มขวัญ กีรติกร >อายุ 19-20< [-นิสัยคล้ายเด็ก ดื้อ ชอบเถียง ขี้อ้อน หลอกง่าย-] วันนั้นที่เขาช่วยชีวิต เธอจึงหวังว่าเขาจะเป็นที่พึ่งสุดท้ายและเป็นคนที่จะสามารถปกป้องเธอได้ " ฉันชอบคนที่ฟังคำสั่งฉัน!! แต่เธอกลับดื้อด้าน ชอบทำให้ฉันโมโห!!! "

"อึก ศิลาอย่าทำฉันเลย ฮือๆ ปล่อยฉันไปเถอะนะ" "ถ้าปล่อย แล้วเธอจะกลับมาคบกับฉันไหม?"

เธอที่ชีวิตยากลำบากมาตั้งแต่เด็กก็ไม่รู้ว่าโชคชะตาอยากช่วยหรือเกลียดเธอกันแน่ที่ให้เธอมาเจอกับเขา ฟอลคอร์รองหัวหน้าแก๊งมาเฟียที่เห็นผู้หญิงเป็นแค่ของสะสม "เก็บปากดีๆ ของเธอไว้ร้องชื่อฉันดีกว่าลลิตา"