Sa Isang Madilim Gubat Na Mapanglaw

Mr. Sebastian PANALO sa PuSo ng Kanyang Ex-wife ❤️Sa kanilang tatlong taong pagsasama, si Hailee ay naging masunuring asawa ni Zack. Akala niya noon, ang pagmamahal at pag-aalaga niya ay matunaw ang malamig na puso ni Zack, ngunit nagkamali siya. Sa wakas, hindi na niya napigilan ang pagkabigo at piniling wakasan ang kasal. Noon pa man ay iniisip ni Edmund na boring at matamlay lang ang kanyang asawa. Kaya laking gulat ko nang biglang binato ni Hailee ang mga papeles ng diborsyo sa kanyang mukha sa harap ng lahat sa anniversary party ng Sebastian Group. Nakakahiya! Pagkatapos noon, inakala ng lahat na hindi na magkikita ang dating mag-asawa, maging si Hailee. Muli, mali ang iniisip niya. Makalipas ang ilang sandali, sa isang seremonya ng parangal, umakyat si Hailee sa entablado upang tanggapin ang parangal para sa pinakamahusay na senaryo. Ang kanyang dating asawang si Zack ang siyang nagbigay ng parangal sa kanya. Habang inaabot nito ang trophy ay bigla nitong inabot ang kamay nito at buong kababaang-loob na nakiusap sa harap ng audience, "Hailee, I'm sorry kung hindi kita pinahalagahan noon. Can you please give me another chance?" Walang pakialam na tumingin sa kanya si Hailee. "I'm sorry, Mr. Sebastian. Ang inaalala ko lang ngayon ay ang negosyo ko." Nadurog ang puso ni Zack sa isang milyong piraso. "Hailee, hindi ko talaga kayang mabuhay ng wala ka." Pero lumayo lang ang dating asawa. Hindi ba mas mabuting mag-concentrate na lang siya sa kanyang career? Maaabala lang siya ng mga lalaki—lalo na ang dati niyang asawa.

Pagkatapos ideklara ng doktor na brain dead ang anak kong si Mia Powell, kinumbinsi ako ng asawa kong si Liam Powelle na pirmahan ang organ donation consent form. Kasalukuyan ako noong nalulunod sa pagdadalamhati at malapit na ring mawala ang katinuan sa aking isipan. Dito ko aksidenteng nadiskubre na ang doktor ng aking anak na si Blair Lincoln ay ang dating kasintahan ng aking asawa. Nagsinungaling sila sa pagiging brain dead ni Mia para pirmahan ko ang form at makuha ang puso nito na kanilang gagamitin para mailigtas ang anak ni Blair na si Sophia. Pinanood ko ang pagsundo ni Liam kay Sophia sa ospital. Nakangiting umalis ang mga ito para bang isa silang perpekto at masayang pamilya. Nang kumprontahin ko ang mga ito, agad nila akong itinulak para mahulog mula sa isang building na siyang ikinamatay ko. Nang mabigyan ako ng ikalawang pagkakataon, bumalik ako sa araw kung kailan ko dapat pirmahan ang organ donation form. Tahimik akong nangako habang tinititigan ko ang nakahigang si Mia kaniyang hospital bed. Buhay ang sisingilin ko sa lalaking iyon at sa ex nito nang dahil sa ginawa nila kay Mia.

Paano kung ang babaeng anak ng taong pumatay sa iyong pamilya ay ang babaeng pinakamamahal mo? Handa mo bang isakripisyo ang pag-ibig mo kapalit ng iyong paghihiganti?

Le Maître de la famille Moreau a été assassiné par une famille rivale, laissant derrière lui sa femme veuve, Irina. Son frère cadet, mon mari Gabriel, a pris sa place en tant que Maître de famille. Ce titre était assorti d'un devoir : assurer la pérennité de la lignée de Moreau en donnant un enfant à la veuve de son frère. « Adrienne est stérile depuis des années, c'est à Irina de faire ce qu'elle n'a pas pu faire, la famille Moreau ne peut pas être sans héritier. » La voix d'Isoline était pleine de mépris. Gabriel m'a serrée contre lui en murmurant des promesses. « Dès qu'Irina sera enceinte, je jure de ne plus jamais la toucher. » « Adrienne, tu es la seule que j'aime. » Trois mois, et il n'a pas mis les pieds dans notre chambre. Après qu'il m'ait ignorée devant tout le monde, choisissant Irina encore et encore, je suis finalement partie. J'ai pris ce qui m'appartenait et j'ai laissé une chose en partant : un test ADN. C'était mon dernier cadeau à Gabriel.

Pouco antes do casamento, descobri que estava grávida de dois meses. Meu noivo, Diogo Bragança, com o hálito de quem havia bebido, pousou a mão na minha barriga, murmurou em tom de brincadeira: — Francisca, acho que ainda não estou pronto pra ser pai. Vamos... deixar esse bebê pra depois? Respondi com o coração vazio: — Tudo bem. Na vida passada, insisti em ter esse filho. Na mesma época, Antonella Coutinho sofreu um aborto e perdeu a chance de engravidar. Diogo me culpou por isso e, depois do casamento, foi frio comigo até o fim. O filho que carreguei com dor e quase à custa da minha vida, Lenor Bragança, mais tarde passou a chamar Antonella de “mamãe” aos gritos. No dia em que sofri um acidente e perdi muito sangue, pai e filho passaram por mim sem sequer olhar para trás. Eles tinham pressa. Antonella estava em trabalho de parto. Lá em cima, eu morria, esvaída em sangue. Lá embaixo, eles comemoravam o nascimento de uma nova vida, balançando bastões de luz. Desta vez, não vou mais me abandonar por ninguém. Disquei para o diretor do instituto: — Quero me juntar à expedição na Antártida.

No dia do julgamento, meu noivo, Tiago Assis, me pediu para não insistir mais na defesa da minha inocência e me pediu para assinar o acordo de confissão. — Eu sei que você é inocente, mas a Barbara está grávida de um filho meu. Eu não posso deixá-la ir para a cadeia. — Ele segurou minha mão, com lágrimas nos olhos. — Mari, eu também estou fazendo isso pelo seu próprio bem. Sem hesitar, assinei o acordo de confissão. Na vida passada, eu não aceitei assumir o crime no lugar da Barbara Lins. Como resultado, não só fui para a cadeia do mesmo jeito, como também fui torturada por ordem de Tiago até ficar estéril para o resto da vida. Agora que voltei no tempo, escolhi satisfazer o desejo dele. No dia seguinte, as notícias sobre meu suposto roubo de informações confidenciais se espalharam por todos os lugares. Barbara chegou a se apresentar como testemunha: — Sim, foi ela! Eu vi ela invadindo o Grupo Lopes com meus próprios olhos! Mas, à tarde, na audiência, o denunciante, Ricardo Lopes, retirou o processo e desistiu da ação. Sob os olhares surpresos de todos, ele tirou um anel de diamante e se ajoelhou diante de mim. — Mari, você aceita se casar comigo?

Halos muntik lang naman malunod habang lumalangoy ang kapatid ni Hadden, at para diyan, itinulak niya ako sa pool pagkatapos itali. Iniwan niya lang ako ng maliit na butas para sa hangin na may sukat na isang pulgada. Sinabi niya na pagbabayaran ko ang lahat ng doble para sa bawat pagdurusang dinanas ni Julia. Hindi ako marunong lumangoy. Wala akong magawa kundi subukan ang aking buong makakaya habang umiyak ako at pinakiusapan siya na pakawalan ako. Pero ang natanggap ko lang ay leksyon. “Hindi ka matututo kung hindi kita tuturuan ng leksyon ngayon.” Nagpumiglas ako para manatiling nakalutang, pero… Inabot ng limang araw bago naglaho ang galit ni Hadden at itinigil niya na ang pagdurusa ko, pero huli na ang lahat. “Pakakawalan kita sa pagkakataong ito, pero huwag mo nang uulitin ang parehong pagkakamali!” Namatay na ako sa pagkalunod.

"Akin ka lang, Ninang Ruth! Walang ibang magmamay-ari sa’yo kundi ako!" Ramdam ko ang panginginig ng kanyang kamay habang hinawakan ko ito. Nanlilisik ang mga mata ko, puno ng pagnanasa at pag-angkin. Pero sa halip na matakot, marahan lang siyang ngumiti—isang ngiting may halong pangamba… at pagnanasa rin. "Wag ako, Ace," mahinahon niyang tugon, pilit tinatago ang emosyon sa kanyang tinig. "I’m older than you. I’m thirty… habang ikaw, twenty-five pa lang." Ngunit sino bang makakapigil sa puso? Ako si Ace Pattern, dalawampu’t limang taong gulang, isang business tycoon na sanay makuha ang gusto. Lahat ng gusto ko… maliban sa kanya. Si Ninang Ruth. Ang babaeng pinagbabawal mahalin. Ang babaeng dapat kong irespeto, pero mas gusto kong angkinin. Masama bang magmahal sa isang Ninang? Sabi nila, mas masarap daw ang bawal. At ngayong naranasan ko na siya… handa akong sirain ang lahat — kahit ang sarili kong pagkatao —mapasaakin lang siya.

« Papa, j'ai accepté l'alliance matrimoniale avec la meute du Boisnoir. » Un silence s'est étiré de son côté du lien avant qu'il ne réponde enfin : « Caterina, es-tu certaine ? » « Je le suis. » Je ne lui ai pas dit la vraie raison. La nuit dernière, une douleur déchirante m'a transpercée à travers notre lien de compagnons. À travers ce maudit lien, j'ai tout vu… Mon Alpha, Rocco, était dans la cabane de ses terrains de chasse privés, clouant Scarlett, son amie d'enfance, contre le mur et l'embrassant avec une frénésie désespérée. Je l'ai confrontée directement lors de la réunion de la meute. Un éclair de triomphe brillait dans ses yeux avant qu'elle ne feigne l'innocence. « Caterina, je n'ai aucune idée de ce dont tu parles. » À ce moment-là, la voix de Rocco a rugi à travers le lien mental ouvert, résonnant dans les esprits de tous les présents. « Caterina, en tant que Luna de la meute, tu ne devrais pas créer une scène comme celle-ci. Scarlett n'est qu'une amie. » À cet instant, mon cœur est mort complètement. Il était mon Alpha, mon mari – l'homme avec lequel j'avais passé des années à l'aider à gravir les échelons du pouvoir. J'ai rompu mon lien mental avec Rocco. La douleur de cette déconnexion forcée était tellement intense que j'avais du mal à tenir debout, mais j'ai redressé ma colonne vertébrale et ai envoyé ma réponse. « Je serai à la maison dans deux semaines. » Retourner à la maison et épouser l'Alpha le plus puissant en France. On dit qu'il est froid et impitoyable, indifférent à toute louve. Parfait. Je n'ai pas besoin d'amour. J'ai juste besoin d'un Alpha assez fort pour m'aider à sécuriser la meute de la Lune Argente. Et quant à Rocco ? La Déesse Lune nous a donné un destin, et c'est lui qui l'a brisé de ses propres mains. Maintenant, je vais saisir le mien.

Três meses antes do divórcio, ela protocolou o pedido de transferência no trabalho. Um mês antes do divórcio, enviou os papéis de divórcio para o Ricardo pelo correio. Nos últimos três dias antes do divórcio, arrumou todas as suas coisas e se mudou da casa onde viveram juntos. ... Seis anos de relacionamento chegaram ao fim no momento em que Ricardo apareceu na frente dela com sua paixão antiga e o filho dela, deixando a criança chamá-lo de "papai". Foi aí que ela caiu na real. Já que ele sempre a fez engolir sapo e se humilhar por causa daquela mulher e do filho dela, como se ela fosse a amante que tinha que se esconder nas sombras, então que fosse. Ela ia acabar com esse casamento de uma vez e deixar o caminho livre para ele ficar com o amor da vida dele. Mas quando ela realmente sumiu do mundo dele, o cara pirou de vez. Ela achava que o Ricardo finalmente ia conseguir se casar com a mulher que sempre amou, mas não fazia ideia de que esse homem poderoso ia aparecer na televisão, de olhos vermelhos, implorando como um coitado pelo amor dela: — Eu não traí e muito menos tenho filho por aí. Eu só tenho uma esposa que não me quer mais. O nome dela é Luana, e eu estou morrendo de saudade dela!