Sakit Ng Ulo Sa Bandang Likod

Mereka yang kusayang, mereka yang kubela ternyata menusuk dari belakang. “Akanku balas rasa sakit ini, Mas. Begitu juga dengan perlakuan manipulatif keluargamu.”

The De Leon's anual ball is coming, and Miranda's mom is hellbent on pursuing one of the De Leon's prided bachelors to be her son-in-law. Unfortunately, Miranda is her only daughter. Mayroon lamang siyang 0.1 poryentong tyansa na masungkit ang kahit isa sa mga anak ng Don. Lalo pa sa ugali ni Miranda na si-siga-siga at kilos lalaki. 'Sasakit lang ang ulo mo, Maman!' Gayunpaman, no one can deny an Isle their incredible beauty and slyness. Alam ni Miranda na naghihirap na ang kanilang pamilya ngunit para sa kaniya, hindi itong sapilitang daan ang sagot sa mga problema nila. "What?" bulalas ni Shanelle, "You'll—" "Steal." Ngumiti si Miranda. "Habang nagsasaya silang lahat, nanakawin ko ang maliit na parte ng yaman nila." Miranda expected Shanelle to be horrified. Surprisingly, the girl nodded. "Kung 'yon ang gusto mo." Somehow, Miranda felt that there's something wrong with her abrupt acceptance of her evil, well-thought plan. Ngunit hindi na iyon mahalaga. Kailangan niyang maghanda, sa maraming paraan.

Nagpakasal si Marga kay Franco the same day after their college graduation. They've been in love with each other since high school days. Mahal na mahal niya si Franco at pangarap niyang bumuo ng masayang pamilya sa piling nito, ngunit nalaman niya pagkatapos ng kanilang kasal na may sakit siya... Breast Cancer. Stage Two. Halos gumuho ang mundo ni Marga. Natakot siya sa magiging reaksyon ng kanyang asawa oras na malaman niya ito. Kaya ng gabing dapat ay honeymoon nila, tumakas siya at nagpakalayo-layo. After thirteen years, muli siyang nagbalik bilang isang successful CEO. Walang sakit, walang cancer. At sa pagtatagpo ng landas nila ni Franco, ang tamis at sakit ng nakaraan ay muling nagbabalik. Pero paano niya ito pakikitunguhan, kung sa bawat pagtatagpo ng kanilang mga mata ay nababakas niya ang tindi ng galit nito? At paano ba niya pipigilan ang kanyang pusong huwag mahulog dito gayong may asawa na ito?

Matigas ang ulo, matalas ang dila, at spoiled brat. Ganyan si Leticia Traviesco, isang anak ng gobernador. Lumaki siyang may ginintuang kutsara sa bibig. Ngunit nakukuha man ang lahat ng gusto, may isang bagay ang kulang sa kanya—ang kalayaan niya. Kahit saan magpunta ay palaging may nakasunod sa kanyang bodyguard. Kaya madalas, tinatakasan niya ang mga ‘yon kahit na gaano pa katindi ang pagbabantay ng mga ito sa kanya. Pero makakahanap ng katapat si Leticia nang mag-hire ng bagong bodyguard ang ama niya, si Kane Cueves. Sa una pa lang ay badtrip na si Leticia sa binata dahil sa pangyayari nang una silang magkatagpo. Idagdag pang tila daig ng binata ang GPS. Kahit saan siya magpunta ay natutunton siya nito. At ang malala, dahil sa isang pangyayari ay tuluyang maglalaho ang kalayaang inaasam-asam ni Leticia. Sa isang iglap, natagpuan na lang niya ang sariling nakakulong sa bisig ni Kane. And the worst is, he has no plans to let her go. Paano na lang siya makakalaya mula sa isang Kane Cueves?

Melati, anak perempuan Aira yang baru berusia 7 tahun, jatuh sakit parah. Dokter mengatakan hanya ada satu harapan yaitu perawatan mahal yang tak terjangkau oleh Aira. Dengan tabungan yang habis dan tidak ada cara untuk membayar biaya rumah sakit, Aira terjebak dalam dilema antara harapan dan kenyataan yang pahit. Dalam keputusasaan, Aira berusaha segala cara untuk mencari uang, namun waktu terus berjalan. Ketika Melati semakin lemah, Aira harus memutuskan: apakah ia akan menyerah atau terus berjuang meski tak ada lagi jalan?

Rasa sakit mampu menciptakan kekuatan luar biasa yang sulit ditandingi. Kehilangan orangtua tercinta membuat Angelina bertekad untuk membalaskan dendam. Nyawa harus dibayar dengan nyawa!

"One contract. One year. No feelings. Dapat gano’n lang kasimple." - Lucian Villafuerte *** Ysabelle Cruz needed money. Lucian Villafuerte needed a wife. Isang kontrata ang nag-ugnay sa kanila—walang love, walang commitments, at higit sa lahat, may expiration date. Sa loob ng isang taon, magpapanggap silang perfect couple sa harap ng mundo, pero sa likod ng saradong pinto, para silang estranghero. Pero paano kung isang gabi, isang halik, isang yakap ang tuluyang gumulo sa plano? Paano kung ang pusong matagal nang sarado ay matutong umasa… at masaktan? Just when Ysabelle started to believe in their marriage, she discovered the painful truth—she was never meant to stay in his life. Isa lang siyang pawn sa isang mas malaking laro. At sa mundong ginagalawan ni Lucian, love is not enough to save her. When the contract ends, will he fight for her… or will he let her go?

In a marriage built on convenience, will she finally find the love she’s been denied all her life? *** Si Chloe Lazaro ay isang babaeng walang boses sa sariling pamilya, tinatawag na malas, tinataboy, at walang halaga. Sa bawat araw na kasama ang mga magulang at kapatid, unti-unti niyang nakalimutang karapat-dapat din siyang mahalin. Hanggang sa dumating si Jiro Ramirez . Isang makapangyarihan at mayamang lalaki na kilala sa malamig na ugali at imposibleng lapitan. Ngunit sa likod ng kanyang malamig na anyo, si Jiro lamang ang unang kumupkop kay Chloe, ang unang humawak ng kanyang kamay, at ang unang nagsabi ng mga salitang hindi niya narinig kailanman: “Don’t be nervous… you’re my wife now.” At sa piling ng isang lalaki na estranghero, matutuklasan ni Chloe na may mga kasal na hindi lang papel ang nagbubuklod… kundi puso.

perjalanan seorang gadis yang mencari keberadaan bapak kandung. setelah ketemu justru sempat ditolak kehadirannya. ini membuat gadis itu sakit hati dan ingin membalas bapak dan ibu tirinya.

Aku didiagnosis menderita lupus eritematosus sistemik stadium berat dan akan meninggal tiga hari lagi. Setelah 188 kali telepon permintaan tolongku ditolak suamiku, aku membawa hasil pemeriksaan dan melangkah masuk ke kantor pelayanan perawatan akhir hayat. “Halo, tolong bantu jadwalkan proses kremasiku dan ajukan juga bantuan subsidi dari pemerintah.” Sepuluh menit kemudian, mereka datang. Belum sempat aku bicara, suamiku yang seorang pengacara langsung menamparku tanpa ekspresi. “Demi merebut perhatian dari Penny, kamu pura-pura sakit parah?” Kakakku yang seorang dokter merebut hasil pemeriksaanku, lalu membuka dan menatapku, sambil mencibir, “Lupus? Kalau mau pura-pura sakit, setidaknya yang masuk akal. Penyakit seperti ini hanya diderita satu dari sejuta orang.” Aku menahan rasa sakit di tubuhku, lalu kembali ke meja petugas dan menyerahkan formulir, serta hasil medis lagi. Melihat ruam berbentuk kupu-kupu di pergelangan tanganku, petugas itu tampak iba. “Aku sudah nggak punya keluarga lagi.” “Aku ingin mendaftar layanan kremasi tiga hari lagi, lokasinya bebas. Aku hanya berharap kematianku nggak menjadi beban bagi siapapun.”