Ukuran Trash Bag

Casandra wanita berumur 19 tahun, yang tidak pernah dianggap sebagai anak oleh Ayah nya. Karena telah menikah dengan wanita lain, setelah Ibu Casandra meninggal. "Ayah, selamat ulang tahun. Terimalah hadiah kecil dariku." Kata Cansandra sambil menyodorkan sebuah paper bag kecil kehadapan Tuan Kusuma, Ayah kandung Casandra. Tepat dihadapan semua tamu undangan, Tuan Kusuma membuang hadiah itu dan menampar pipi putrinya sendiri dengan begitu kuat. "Ayah, ke-kenapa kau menamparku?!" Tanya Casandra terbata bata, diiringi isakan tangis dalam hati. "Pergi dari rumah ini, jangan pernah injakan kakimu disini! Karena kau bukan Putriku lagi mulai hari ini!!" Teriak Tuan Kusuma begitu murka, dia menendang tubuh Casandra menggunakan kakinya sendiri. "Tapi ada apa? Apa aku melakukan sebuah kesalahan?" Tanya Casandra begitu dramatis. Beberapa pandangan tamu undangan, menatap iba dan kasihan kepada Casandra saat ini. Brugg... Ayo baca kelanjutannya

Blurb : “Maaf! A-anda s-siapa?” Kanaya tersentak dengan mata membulat menyadari ia kini berada bersama seorang pria dewasa asing dalam sebuah kamar tertutup yang cukup mewah. Ia mengamati punggung kekar lelaki yang menatap ke luar jendela dan membelakanginya itu dengan tubuh dan bibir gemetar. Lalu, mengamati ranjang ukuran king size tempat ia terduduk sambil mengatupkan lutut. Lelaki itu bergeming sambil menghisap sebuah cigarret di jemari. Tak berselang lama, asap pekat mengepul ke udara, menerpa rambut model under cut-nya. Asap pekat itupun pecah di udara. Kanaya semakin gentar. Ia berupaya mencari jalan untuk bisa keluar dari tempat itu, atau lari dari lelaki misterius yang terlihat menyeramkan itu. Jantungnya berdegub kencang, tubuhnya gemetar. Ia sadar, saat ini ia sedang berada di tempat yang salah dan di dekat orang yang salah. Perlahan ia beringsut dan melangkah ke arah pintu. Namun, di saat yang sama, lelaki itu berbalik dan menatap Kanaya tajam dan dingin yang menikam. Dua netra bulat Kanaya makin membulat sempurna. “Om, siapa?” tanyanya gugup. *** Viona tidak menyangka dibalik kebahagiaannya hidup bersama Dion, ternyata memicu sebuah petaka beruntun yang harus ia hadapi. Api dalam sekam dendam seorang anak angkat yang ia cintai sepenuh hati, membawa Viona pada petaka demi petaka yang membuat ia kembali terpuruk. Kasih sayang yang ia berikan pada Kanaya tidak sedikitpun meredam dendam masa lalu Kanaya pada ibu sambungnya tersebut. Gadis itu berupaya keras memberikan hukuman yang ia pikir setimpal untuk Viona, karena baginya, Vionalah penyebab ia kehilangan kesempatan bersama ibu kandungnya. Kasih sayang yang selama ini ia rasakan dari Viona baginya hanya sebuah kepalsuan dan sandiwara. Sehingga, ia tega menggiring Vion pada petaka. Hingga, akhirnya Viona bertemu dengan seorang lelaki yang terobsesi untuk membunuh Viona secara lahir dan bathin. Mampukah Viona bertahan di antara tekanan peristiwa demi peristiwa menyakitkan itu? Siapakah lelaki yang menjadi monster menakutkan bagi Viona tersebut?

On Valentine's Day, I set up a candlelit dinner and waited. At 9 PM, my husband, Alfred Johnston, finally texted. [Something came up at work. Don't wait for me.] Then I saw her post. [On a business trip with the CEO for Valentine's Day. Every hotel is fully booked—awkward...] Vivian Bianca, his secretary. Attached was a photo of a guy in a bathrobe, standing by a floor-to-ceiling window. The comments were all 'ooh, CEO's so hot and girl, you're in for a night.' Vivian? Just dropped a smug emoji. So that's what "something came up" meant—a romantic getaway with his secretary. I screenshotted it, posted it on my own feed, and added a smiling emoji. A second later, Alfred called, fuming. "Vivian was joking! Why are you so petty? She's young, not as calculating as you!" I didn't let him finish. "Then let's get a divorce. That way, I won't have to care when you screw around and catch something."

"Anong dahilan ito ng pakikipaghiwalay mo?" tanong ni Zeus kay Maureen, "hindi kita mapaligaya sa kama? anong kalokohan ito?" "Totoo naman, hindi mo ako mapaligaya sa kama. Uuwi ka ng bahay, matapos ang ilang linggo mong pagkawala, tapos, lalayasan mo ulit ako pagkatapos. Kaya tama yang nababasa mo, hindi mo nameet ang standards na gusto ko!" sagot ni Maureen sa lalaki. "Talaga ba? Ilan ang gusto mo? makapito tayo sa isang gabi? Sige, humanda ka sa akin pag uwi---" hindi na nito naituloy ang sinasabi dahil agad niya itong sinagot. "Sino namang may sabing uuwian pa kita? ano ako, baliw?" kaagad pinutol ni Maureen ang tawag na iyon. Alam niyang galit na galit ito sa kanya. Subalit pagod na siyang habulin ang lalaki, gayong ang trato nito sa kanya ay isang basura! Tapos na ang pagiging masunurin niyang asawa. Sinayang lang nito ang pagmamahal niya. Paglipas ng panahon, naging isa siyang successful na fashion designer. Napapalibutan na siya ng mga bata at gwapong kalalakihan. Madalas niyang nakakasalamuha sa mga events ang dati niyang asawa. Minsan, kinorner siya nito sa sulok saka hinalikan. "Maureen, mahalin mo ulit ako, please.." pakiusap nito. "Gaya ng dati. Handa akong magpaalipin sayo, balikan mo lang ako."

Mother-in-law: “You shall leave my daughter immediately, you’re a complete piece of trash who isn’t worthy of her.”Three days later, the son-in-law drives up in a luxurious car.Mother-in-law: “Please, I’m begging you, don’t leave my daughter.”

Isang maganda at nakapang-aaya na pook ang BAGAC. Subalit sa aming paglalakbay sa ilang bahagi nito ay di sinasadyang naakit naming sumama sa aming hanay ang ilang paranormal na nilalang na siya ring naging saksi sa aming mga makamundong pagnanasa, malikot na pag-iisip, at pagtatahi-tahi ng mga pinagmulan at solusyon sa aming mga pakikipag-engkwentro sa kanila. Ako si Hardy. Tuklasin ang pusok at pakikipagsapalaran ko at ng aming mga kaibigan, kalaguyo at kapamilya laban sa mga taga-ibang dimensyon.

She was betrayed, almost raped, imprisoned, and killed. Everyone thought she was dead, but someone helped her escape. Five years later, bumalik siya kasama ang babaeng anak niya. Ngunit hindi niya inaasahan na kambal pala nito ang anak ng CEO. Sumilay ang nakakabighani na ngiti sa labi ng CEO habang nakatitig sa mga labi niya. "Looks like your daughter resembled my son. It means they are twins. Why don't you marry me and add them three?"

Pinatay si Rosaline at personal na nilagay ni Sean si Jane sa kulungan ng mga babae dahil dito. “Alagaan mo siya ng mabuti” — ang mga salitang sinabi ni Sean ay ginawang impyerno ang buhay ni Jane sa kulungan at nagdulot pa para mawalan siya ng kidney. Bago siya mapunta sa kulungan, sinabi niya, “Hindi ko siya pinatay,” ngunit walang epekto ito kay Sean. Matapos niyang makalaya mula sa kulungan, sinabi niya, “Pinatay ko si Rosaline, kasalanan ko ito!” Gigil na sinabi ni Sean, “Tumahimik ka! Ayokong marinig na sabihin mo iyan!” Tumawa si Jane. “Oo, pinatay ko si Rosaline Summers at nakulong ako ng tatlong taon para dito.” Tumakas siya at hinagilap ni Sean ang buong mundo para sa kanya. Sabi ni Sean, “Ibibigay ko ang aking kidney, Jane. Kung ibibigay mo ang iyong puso.” Ngunit tumingala si Jane kay Sean at sinabi, “Hindi na kita mahal, Sean...”

Natuklasan ni Lilibeth ang pagkatatksil ng boyfriend niya na si Joliever matapos niyang makita ang sex video nito sa kaniyang phone. Nagbanta si Beth na magbabayad si Joliever sa panloloko na ginawa niya. Dahil doon, napagtanto ni Joliever na upang protektahan ang kanyang reputasyon, kailangan niyang sirain una ang reputasyon ni Lilibeth. Sinet-up niya si Beth upang ipag@hasa sa iba upang kaniyang masira ang dangal na iniingatan nito. Ngunit dahil sa kamalian ng mga tauhan niya, nailagay nila si Lilibeth sa maling kwarto. Ang kwarto kung saan pinasukan ng isang estranghero na siyang sinukuan niya ng kaniyang pagkabirhen. Wala siyang kaalam-alam na ang estrangherong iyon ay walang iba kun’di si Lucio, ang uncle ni Joliever, na pinakamayamang bilyonaryo na galing sa angkan ng Floreza.

For sixteen long years, Eulalia Clearwater gave everything to Percival Dunraven, her first and only love, only to be cruelly pushed aside for his new infatuation. Percival believed that without Eulalia, a world of happiness awaited him, a fresh start with a new love. But when he stumbled upon Eulalia's devastating medical diagnosis, panic set in. Rushing to her side, he found her hand entwined with another's, her eyes filled with a resolve he had never seen before. "Why didn't you tell me about your stomach cancer?" he demanded, his voice trembling with fear and regret. Eulalia's response was a bitter laugh, her eyes gleaming with a mixture of pain and liberation. "Didn't you wish for my early demise?" she mocked. "Percival Dunraven, in the final moments of my life, I no longer want to love you."