Ultraman Y

BEHIND THE BROKEN MARRIAGE Si Alyssa Reyes-Delgado, isang matagumpay na obstetrician at mapagmahal na asawa, ay pilit binubuo ang mga piraso ng matagal nang nagkakabitak na relasyon nila ng kanyang asawa, si Marco Delgado. Lumaki silang magkasama, pinanday ng panahon ang kanilang pagmamahalan, ngunit sa paglipas ng mga taon, unti-unting nawala ang init sa kanilang samahan. Sa hindi inaasahang pagkakataon, muling bumalik sa kanilang buhay si Samantha Cruz, ang dating kasintahan ni Marco at ang unang babaeng nagpatibok ng kanyang puso. Ngayo’y isa nang sikat na aktres, si Samantha ay determinado na muling makuha si Marco, hindi alintana ang damdamin ni Alyssa. Habang pilit nilalabanan ni Alyssa ang sakit ng pagtataksil at muling pagbuhay ng nakaraan, isang taong di niya inaasahang magiging sandigan ang kusang lumapit—si Dr. Lucas Reyes, isang kapwa manggagamot na may tahimik ngunit malalim na pagmamalasakit sa kanya. Ngunit sa gitna ng masalimuot na damdamin at mga lihim na bumabalot sa kanilang kasaysayan, mapapanatili kaya ni Alyssa ang kanyang pamilya? O sa huli, mas pipiliin niyang buuin ang kanyang sarili kaysa magpatuloy sa isang pagmamahalang durog na? Sa pagitan ng pag-ibig, pagtataksil, at pagpapatawad, mahahanap kaya nila ang daan tungo sa muling pagkakabuo? O ang kanilang kasaysayan ay mananatiling isang alaala lamang sa likod ng wasak na pagmamahalan?

Akala ni Evan ay tama ang desisyon niyang pakasalan ang lalaking pinapangarap niya---hanggang sa ang desisyong iyon ay nauwi sa isang bangungot. Naipit siya sa isang loveless marriage, muntik makunan ng dinadalang sanggol, at sa huli’y nakulong pa ng limang taon. Hindi naman siya masamang tao, ngunit hindi niya alam kung bakit naging ganito ang takbo ng buhay niya. Ngunit tila may ibang plano ang tadhana, dahil ang dinadala pala niya ay hindi kay Kenneth. Isang pagkakamaling hindi sperm cell ng asawa ang naiturok sa kaniya sa ospital. Dahil sa takot, inilayo niya ang anak kay Kenneth at iniwan ang pangangalaga nito sa isang kaibigan. Paglaya ni Evan, nalaman niyang ang malamig at tahimik na tiyuhing si Kevin ay nagkaroon ng anak habang siya’y nasa kulungan. Pero ang mas ikinagulat niya ay nang makaramdam ng kakaibang koneksyon sa bata. Mas lalo siyang naguluhan nang hindi na niya mahanap ang kaibigang pinag-iwanan sa sariling anak. "Ella, kapag nahanap mo ang file ng doktor na iyon para sa akin, I will divorce Kenneth immediately. Ang kailangan ko lang ay mahanap ang taong inaasam ko buong buhay ko sa kulungan, hindi ako narito para makipag-agawan sa'yo sa asawa ko."

Knox advanced slowly toward her as she pressed herself against the wall. He seized her hair, and yánked it forcefully which caused her head to snap back. At the same time, he snaked his hand underneath her skirt, and palmed her mound possessively through her panties. “This is mine…ours,” he said, staring at Killian, his twin brother who gave a curt nod. Zena glared at him and her eyes welled up with angry tèars. However, she remained silent. "I can practically see the anger burning inside you," Knox smirked, unfazed. His grip tightened páinfully, causing her to whîmper…as tears streamed down her cheeks. "That's it, Zena, let your tears flow. Let the ráge consume you, knowing that the man you despîse is about to take control of your body, and there's nothing you can do to stop it," he táunted. Zena felt a powerful urge to spit at the ruthléss Alpha who had taken everything from her. But, it took every ounce of her self-control she had to resist. “I hate you so much," she hissed, her words drippîng with vènom. Knox leaned closer, his cheeks touching hers, “I know,” he whispered, "Don’t ever stop." . . . The Skull Rogues have never relented when it came to attacking The Blue Moon Kingdom—and they were not going to stop until they had successful killed alpha Knox and alpha Kylian, the twin alpha princes. However, things take a drastic shift when Zena, the leader of the Rogues, is captured and delivered into the hands of her enemies. And the twin alpha princes were hell–bent on exacting their revenge upon her in a hundred–fold. But fate had other plans in store for them.

Upang maitaguyod ang pangangailangan nilang mag-ina, lahat ng paraan ay ginawa ni Anna nang pumasok siya sa mundong hindi niya nakasanayan—ang Manila. Lahat ng klase ng raket ay pinasok niya—basta marangal at kikita siya rito. Hindi iniinda ang pagod dahil ang mahalaga lamang sa kaniya ay matugunan ang pangangailangan nila ng anak, lalo't single mom siya at wala siyang ibang aasahan kundi ang sarili lamang niya. Subalit ang pagiging ina niya'y sinubok nang isang araw ma dengue ang kaniyang anak at kailangan niya ng malaking pera. Isang kaibigan ang nagbigay ng raket sa kaniya na may malaking suweldo. Ang hindi niya aakalain ay dahil sa raket na iyon ay muli silang magkikita ng lalaking iniibig niya. Si Brett Valle. Ang ama ng kaniyang anak. This story is book two of Still Holding On.

Si Elyssa, nagmahal at nasaktan sa maling tao. Sa muling pagbubukas ba ng kanyang puso, maling tao na naman kaya ang iibigin niya? Si Alyjah, nasaktan sa kinahinatnan ng kanyang ina. Poot at galit ang itinanim niya sa kanyang puso. Mababago kaya ito ng isang wagas na pagmamahal? Si Lauro, nagmahal kahit pamilyado. Gustong balikan ang babaeng sa kanya'y bumuo. Pero paano kung may iniibig na itong bago? Matatanggap niya kaya kung ito ay anak niya mismo? Lahat sila ay pag-uugnayin ng isang kasal. Ngunit may mas malalim pa palang ugnayan ang unti-unting mabububungkal. Sanga-sangang pag-ibig. Sanga-sangang problema. Anong magiging bukas nila? Kaya ba nilang magpaubaya at magmahal nang buo, kung nababalot sila ng misteryo at sikreto? Sino ang magtatamo ng kaligayahan? Sino ang malulugmok sa kalungkutan? Mapapalaya kaya sila ng isang wagas na pagmamahalan?

Sila'y pinag-isang dibdib ng kanilang masidhing pagnanasa— ang maghiganti at manubos para sa mga inosenteng buhay na isinangla kay kamatayan. Kapwa nanumpang palaging iingatan, poprotektahan, pahahalagahan, at mamahalin ang isa't isa mula sa araw na ito at sa mga susunod pang bukas, subalit ito'y hindi pangkaraniwang kwento ng romansa. Sila'y kapwa nanunumpang dudurugin, sasaktan, kasusuklaman, at kikitilin ang buhay ng isa't isa mula sa araw nang pagkakabunyag ng nakaraan at sa mga susunod pang bukas, hanggang si Kamatayan na mismo ang tumapos sa kanilang ugnayan. Bilang nag-iisang anak ng tanyag na mafia boss, lumaki si Quinn Amara Montejo sa pagkandili ng mga baril at patalim. Sa paghele ng karahasan at kalupitan, kanyang nasaksihan ang walang-awang pagbawi sa buhay ng kanyang mga minamahal. Ganid at uhaw sa dugo ang kaniyang kinalakihang mundo. Tila isang bombang nasa binggit ng pagsabog, rebelyon ang kanyang nakitang tanging susi upang makalaya mula sa anino ng kaniyang ama, ngunit agad itong natuldukan nang mag-aklas ang mga guhit sa kanyang palad. Ni hindi naligaw sa kanyang hinagap ang pagpapakasal, lalong hindi kay Gunther Zenith Dragoza, isang tanyag na business magnate na maraming sikretong itinatago. Lahat ay umaayon sa plano ng binata subalit kung siya'y ipinagkanulo't pinagtaksilan ng sariling puso, sino ang mananaig? Paghihiganti o pag-ibig? Dalawang pusong buong tapang na naglayag sa iisang sagradong tipanan. Sa bisig ng isat isa nga ba nila matatagpuan ang tahanang kanilang matagal na pinananabikan, o sila'y kapwa estrangherong dumaong lamang sa maling isla?

Prologue: Moi: Mais papa enfin! Lui: N'insistes pas ma décision est prise. Moi: Tu n'as même pas essayer de m'écouter! Elle: Quand l'homme parle, la femme écoute et se tait. Moi: Maman!... 0_0... Je n'arrive pas à croire qu'elle soutienne la décision de papa. Qu'est-ce que je dis?... Elle a toujours été de son côté de toute fâçon. Mais j'espérais pour une fois qu'elle prenne ma défense vu les enjeux. Moi: comment vous pouvez prendre de telles décisions? Lui: Ce n'est pas à toi de décider ma fille mais à moi. Et j'estime que tu as trop fait l'école. Dans nos traditions la femme ne doit même pas y mettre les pieds mais toi tu y es allée alors maintenant c'est fini. Moi:...mais... Quoi? À cause de ces stupides traditions encore?...je ne sais même plus quoi dire, quoi faire pour les convaincre de me laisser continuer.

Prologue La nuit tombait sur la vieille demeure des Smith, drapant ses murs austères d’une ombre épaisse. Le vent murmurait entre les branches des arbres centenaires, comme s’il portait les échos d’un passé que tous avaient préféré oublier. Il y a bien des années, alors que la fortune des Smith était encore fragile, un pacte avait été scellé dans le plus grand secret. Deux patriarches, liés par une dette de sang et d’honneur, avaient échangé une promesse : un jour, leurs lignées s’uniraient par le mariage. Mais avec le temps, la prospérité des Smith avait grandi, tandis que celle des Anthony s’était effritée. Et lorsque Levy Anthony, le dernier héritier d’un nom autrefois puissant, avait hérité de ruines, les Smith avaient feint d’ignorer l’existence de cet accord. Pourtant, les mots tracés sur ce vieux parchemin n’avaient jamais perdu leur pouvoir. Dans l’ombre, une jeune femme aux yeux froids observait. Sandra, la méprisée, l’invisible. Celle qu’on avait reléguée aux marges de la famille, comme si son sang était moins noble. Elle savait ce qu’ils ignoraient : un pacte ne meurt jamais. Il sommeille, attendant son heure. Et cette heure venait de sonner. Lorsque les Anthony franchirent le seuil de la maison Smith, ce ne fut pas en suppliants, mais en créanciers. Leur présence réveilla une vérité que les Smith avaient enfouie : on ne rompt pas impunément une promesse faite aux morts. Et alors que les voix s’élevaient, que les accusations fusaient, Sandra se tenait immobile, un sourire glacé aux lèvres. Car elle, l’oubliée, allait devenir leur seul salut.

Bah voilà jme présente ! Moi, c'est Zaïna, orpheline, j'ai 15 ans, je suis Comorienne mais avant tous Musulmane. Malheureusement je ne sais pas pratiquer. J'y connais rien. On ne m'a jamais apprise. On m'a poser à mes 1 ans apparemment. Bref ma vie jvous la racontera après. Bref physiquement ? Jfais 1m60, un truck comme ça ! J'ai une couleur de peau matte. J'ai un corps normal et les formes la où il faut. J'ai les yeux marron claiiiir qui vire au marron foncé quand jsuis énervé. Les cheveux noir/marron, tous est en fonction du soleil. A l'ombre tu les verras noir et au soleil tu les verras marron. Bref ils sont long et y'a beaucoup de volume ! Mais personne sais. C'est chignon ou natte, jamais je les montre. Bref assez parler dmon physique. Jsuis une meuf genre qui parl pas, qui calcule personne mais quand il faut j'ai une grosse bouche et sa peut aller loin en deux quatre six. Dans cette orphelinat, jparle à dégun depuis le drame (A suivre...). On m'appelle même la "muette". Ok leur délire mais m'en bas les couilles je leur répond pas. J'ai un coeur en pierre, double portes blindé, double serrure et trois codes. Rien ne m'atteint à part mon passer mais personne la connait. Bref mes journées se passe comme ça: Réveille => école => boxe => chambre et je bouge plus de la journée. Ah oui oui depuis cette incident j'ai décidé de plus me laisser faire. Mes parents ? Même vu pas jparle. Ils m'ont abandonné dès ma naissance tsssss et voilà ou je suis maintenant DANS UN ORPHELINAT DE MERDE . A suivre...

Pendant la journée familiale à la maternelle, mon mari, Guillaume Simon a refusé d’y aller sous prétexte d’une urgence au travail et a demandé à ma fille et à moi de ne pas y aller. Ma fille, Lilas, était très déçue, ça m’a fait de la peine et j’ai décidé d’y participer avec ma fille. Dès que nous sommes arrivées, j’ai vu que mon mari tenait un petit garçon dans ses bras et tenait la main de sa meilleure amie d'enfance, Sabrina Martin. Tous les trois, parlant et riant, étaient heureux, comme une famille. Quand Guillaume nous a vues, ma fille et moi, il a légèrement froncé les sourcils avant de lâcher la main de Sabrina. « Lola, ne te méprends pas, Sabrina élève seule son enfant, ce n’est pas facile pour elle. Aujourd’hui, c’est l’anniversaire de cinq ans de son enfant, elle voulait juste que son fils ressente l'amour d'un père. » Je lui ai jeté un coup d'œil avec un sourire énigmatique, puis je me suis accroupie et j'ai pris la main de ma fille : « Chérie, dis bonjour à l’oncle. »