Under The Oak Tree Ch 17

"Sierraaaaa… oh sieerrrraaa… where are you??? Enough of your hide and seek already. You should come out so we will play my favorite game." I heard that masculine voice again and I froze into my place. I looked at the girl who had saved me. She was shivering with fear. "No, he is here. We need to hide. If he sought us, he would play his games again. We need to hide." She whispered and jumped inside the tree. The log of the tree was very big. And with the big hole, Sierra was able to hide inside its log. I also jumped into the tree and hid myself from that devil. His voice was more scary than the demons. I have not seen his face ever. But I could imagine his demonic face with the scary voice he had. "Don't worry, Sierra. The angels are coming. They will rescue you."

My father found me too rebellious, so he gave me to Marco, tasking him with making a lady out of me. To the outside world, Macro was the ruthless boss to a Mafia empire, but to me, he was just a man with a perpetually stern face. I tried everything to defy him. I smashed his car. Then I swapped his PPT for the lowbrow stand-up he hated most. And he opened it during a company meeting. Yet, every rebellion ended the same. He cornered me, his massive frame dominating mine on the silk sheets of his king-sized bed, the polished oak of his desk, or the leather confines of the car's backseat. His hot skin against mine, his fingers tracing fire along my curves. He moved with a primal hunger that left me breathless. My body arched in unwilling ecstasy, in a dance of punishing pleasure, until my fight dissolved into moans, my will shattered under his relentless claim. I fell for him hard, convinced this was love, and he was the beacon of my dark world. But the truth shattered me: it was all a calculated game to tame me, to stop my war with my sister Karen. My guiding light went out, or maybe it never existed at all. So I became a good girl. I stopped fighting back. He thought he had me tamed, chained to his will. But in the end, I slipped free, leaving him alone with his shattered heart.

Chérifa, orpheline de mère dès le bas âge, sera élevée par sa belle-mère. Elle va passer son adolescence entre mensonge, favoritisme, maltraitance jusqu'à ce que....

*Excerpt from a small excerpt: Shophia Marin ran as fast as she could to escape the large mansion. Running a long distance, he probably couldn't catch up, she turned her head to see that the mansion was no longer there, so she took a break under the tree. System, is Ralius still chasing me? [ Host, stop chasing but... ] But what? [But when people ran out of here, it pissed him off... the host made him black... he was right behind the host] Huh!!! "Shophia Marin, I'm too far from the villa to run away to relax." - Ralius lifted Marin's chin and forced her to lean against the tree trunk to support her head with her hands, dark eyes looking at her. The black male villain is terrible, the system saves me. [Sorry host I can't help] "You are becoming more and more intelligent, next time I will monitor you." - Ralius carried Marin on his shoulder and returned to the mansion. "Forgive me, I don't want to be here." - Don't trust this useless system in the first place.

The tree I fell from was rotten. It's leaves were rotten, it's bark was rotten, and it's roots were rotten. Unfortunately, I am an apple that didn't fall far from that rotten tree. I was groomed in the shadow of that rotten tree and sprayed with poison to ensure I would be nothing but it's germinated seed. My earliest memories are dark and painful. My most vibrant memories are coated in crimson red and shame. The small pieces of my soul that I kept hidden and protected are the only parts of myself I can tolerate. The rest of who I am... The despicable trash that haunts my dreams... I hate. Death is the only answer to my life. Not love. I don't deserve love. A tainted apple is never put amongst the ripe juices apples. It is thrown away, discarded... As I should be.

สาววัย17 ปี ถูกขายแปลกหน้าข่มขืนจนท้องลูกแฝดอัจฉริยะทั้งห้า โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของเด็กนั้นคือผู้ใด

ชีวิตก่อนถูกแผนร้ายทำให้พลัดพรากจากสามี ลูกสาวที่คลอดไม่ได้เลี้ยงดู ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งตอนอายุ 17ปี ตอนถูกส่งไปชนบท เธอจะกลับมาแก้แค้นและเปลี่ยนชะตาร้าย กลับมาเกี้ยวพาสามีให้มารักกันอีกครั้ง

ในลมหายใจสุดท้ายของชีวิตวัย 35 ปี ‘ซูเยว่ซิน’ ได้ตระหนักว่าการถูกครอบครัวที่แท้จริงรับกลับไปดูแลนั้นคือจุดเริ่มต้นของโศกนาฏกรรมทั้งหมด เธอถูกสลับตัวไปเมื่อแรกเกิด เติบโตอย่างยากลำบากแต่เปี่ยมสุขกับครอบครัวชาวนา ก่อนจะถูกพรากไปสู่คฤหาสน์ของตระกูลซูผู้ให้กำเนิด ที่นั่นเธอไม่ได้พบกับความรัก แต่กลับถูก ‘ซูเหม่ยลี่’ ลูกสาวตัวร้ายที่เติบโตมาในฐานะคุณหนูคอยกดขี่ข่มเหง จนสุดท้ายถูกใส่ร้ายและทอดทิ้งให้ตายอย่างโดดเดี่ยว แต่แล้วสวรรค์กลับมีตา ทำให้เยว่ซินได้ย้อนเวลากลับมาในร่างวัย 17 ปี ซึ่งเป็นหนึ่งวันก่อนที่ตระกูลซูจะมารับตัว! ครั้งนี้เธอจะไม่เลือกเส้นทางเดิมอีกต่อไป เยว่ซินจึงปฏิเสธสายเลือดอย่างเด็ดขาด ประกาศตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเศรษฐี และเลือกที่จะอยู่กับครอบครัวหลินผู้ยากจนแต่รักเธอสุดหัวใจ

ดาวถูกพ่อไล่ออกจากบ้านเพราะเมียใหม่ของพ่อทำให้ปัญหากันปากเสียงกันมาตลอด ตั้งแต่เธออายุ 17 เธอต้องทำงานอย่างหนักเพื่อส่งตัวเองเรียนจนจบกระทั่งได้มาทำงากับทศราช ประธานบริษัทผู้ที่มีโลกส่วนตัวสูงดูเข้าถึงได้ยากแต่จริง ๆ แล้วกลับมีจิตใจดีคอยช่วยเหลือเธอตลอด ความสัมพันธ์เกิดขึ้นจากการใกล้ชิดทั้งสองช่วยกันพัฒนาธุรกิจและความสัมพันธ์ไปด้วยกันอย่างดีแต่ระหว่างทางกลับมีอุปสรรคมากมายรายล้อมอยู่เต็มไปหมด

As floodwaters rushed into the garage, I called my boyfriend. "Wade, help me... I'm trapped in here! The emergency exit's locked!" He sounded annoyed. "Tia, stop. Mandy's cat is stuck in a tree—we're handling it!" Then he hung up, taking the rescue team with him. My last hope was gone.