มาเฟีย

“คุณแบล็คครับ คุณเอวาทำงานอยู่ที่บาร์XXครับ” “มึงว่าไงนะ!” “กำลังเต้นรูดเสาอยู่เลยครับ” มาเฟียหนุ่มวางปืนสุดหรูที่เพิ่งได้มาเป็นสินค้าใหม่ทันทีด้วยใบหน้าที่บอกบุญไม่รับ บาร์XX เสียงเพลงอีกทึกครึกโครมแสงไฟอันน้อยนิด หญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อย หุ่นเพรียว ผิวเนียนจรดทั่วทั้งตัว กำลังเต้นรูดอยู่บนเสาเหล็กเงาวับกลางบาร์ด้วยท่าทางพาเอาหนุ่มๆของขึ้นไปตามๆกัน “ไม่ได้กลัวตายเลยถูกมั้ย” เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มร่างสูงรูปหล่อผิวขาวใส่ชุดดำสนิททั้งตัวพรางมีแมสสีดำปิดใบหน้า หญิงสาวเหมือนค้างกลางอากาศ แต่ก็ยังคงเต้นต่อจนกระทั่งชายหนุ่มปลดแมสสีดำสนิทที่ปิดหน้าลงจนเผยใบหน้าเต็มๆ “วอนตายมากซินะ” แบล็คเอ่ยพร้อมสายตาแสนน่ากลัว “ว๊ายยยยยยย” ผลัก!!!! ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก หญิงสาวหล่นร่วงลงมาจากเสาที่กำลังเต้นเมื่อตกใจใบหน้าของชายหนุ่มที่ยืนจังก้ามองเธอตรงหน้า

คำโปรย "อื้อออ" หญิงสาวที่ไม่ทันได้ตั้งรับการจู่โจมของเขาก็ส่งเสียงร้องประท้วงในลำคอ รสจูบที่เขามอบให้เธอมันรุนแรงเร้าร้อนจนเกินที่เธอจะตั้งสติได้ "หวาน" ชายหนุ่มถอนจูบออกจากคนตรงหน้า รอบมองทั้งใบหน้าของเธอด้วยความเมา "อะไรคะที่หวาน" คนตัวเล็กเอ่ยถามด้วยความยั่วยวน เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์จึงทำให้เธอแสดงออกไปแบบนั้น "ทำไมเธอถึงชอบยั่ว" เขาเอ่ยถาม ยกนิ้วขึ้นลูบที่ปากของคนตัวเล็กอย่างเบามือ "เรียกว่าหนูได้ไหมคะ เรียกเธอแล้วดูไม่สนิท" คนตัวเล็กยังคงแสดงท่าทางออดอ้อน โดยที่ไม่รู้เลยว่าต่อให้เธอไม่ออดอ้อนเสือก็พร้อมจะขย้ำเธออยู่แล้ว "หนูเหรอ" เลิกคิ้วสูง "หรือจะเรียกว่าฝุ่นก็ได้ค่ะ" ใช้มือสองข้างแนบเข้ากับข้างแก้มของชายหนุ่ม "ชื่อฝุ่น?" ขมวดคิ้วสงสัย "ค่ะ หนูชื่อฝุ่น คุณล่ะค่ะ" เอียงคอถามกลับ "ถ้าครั้งที่สองยังเจอกันอีก ฉันจะบอกชื่อกับเธอนะ" เขายิ้มเจ้าเล่ห์ตอบกลับเธอ ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่กินซ้ำสองไม่กินของเดิม จะกินแค่ครั้งเดียวเท่านั้น แค่ครั้งเดียวแล้วจบกัน ***

เขาคือลูกชายของผู้มีพระคุณ...เขาคือคนที่อยู่สูงเกินกว่าจะเอื้อมถึง เขาเย็นชาและเขารังเกียจเธอมาตลอด แต่ทำไมวันนี้เขาถึงได้... สั่งให้คนที่เขารังเกียจมาตลอดอย่างเธอ... “จูบฉัน” “คะ?” “จนกว่าฉันจะพอใจ!”

มาเฟียผู้กุมอำนาจหลายอาณาจักร ต้องพลิกผันเมื่อพี่ชายบุญธรรมเสียชีวิตอย่างกะทันหัน ทำให้เขาต้องรับ หลานสาวที่ไม่ได้มีความผูกพันทางสายเลือดเข้ามาอยู่ในการปกครอง รักต้องห้ามระหว่างผู้เป็นอา กับหลานสาวผู้บริสุทธิ์ เธอจึงกลายของต้องห้ามที่เขาไม่อาจปฏิเสธ เขาไม่ได้อยากเป็นแค่ผู้ปกครองของเธอ... แต่อยากเป็นเจ้าชีวิตที่พร้อมจะครอบครองเธอได้ทุกเมื่อ

เขาต้องก้าวเข้ามาเป็น ‘มาเฟีย’ เพราะถูกบังคับด้วยคำว่า ‘ความกตัญญู’ ต้องหันหลังให้ชีวิตสุขสงบ มาผจญกับคนเลวสารพัดรูปแบบ มือต้องเปื้อนเลือด เท้าต้องเดินข้ามซากศพของศัตรูและคู่แข่ง เพื่อก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งเจ้าพ่อมาเฟียแห่งเกาะฮ่องกง เธอคือลูกสาวของอดีตหัวหน้าแก๊งค์มาเฟียที่โดนลูกน้องคนสนิททรยศจนถูกฆ่าตาย เมื่อขาดผู้ปกป้องเธอจำต้องเข้ามาอยู่ภายใต้ร่มเงาของเจ้าพ่อมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ บุญคุณของเขามากมายล้นฟ้า หากต้องแลกด้วยชีวิตและพรหมจรรย์เพื่อตอบแทนบุญคุณเธอก็พร้อมยอมทำ

"ปล่อยนะคุณสมิง" "ทำไมทีนั่งกับแขกคนนั้นยังนั่งได้นั่งกับฉันไม่ได้หรือไง" "ฉันเลือกค่ะ" "เลือก?" กระแสเสียงห้วนผ่านริมฝีปากหนาออกมาเพียงเบาๆ "ออกไป" ทันใดนั้นเขาก็สั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ในห้องให้ออกไป

เขาคือมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล ทว่าคืนหนึ่งกลับถูกดึงเข้าไปพัวพันกับการเลิกรากันของใครบางคน ด้วยความที่เขาไม่เคยไว้ใจใครง่าย ๆ และเธอก็เป็นคนรักของน้องชายคู่อริ จึงคิดว่าอีกฝ่ายจงใจเข้าหาเพราะมีแผนการบางอย่าง และในเมื่อทุกอย่างมันเป็นแค่เกม ความสัมพันธ์ที่ต่างฝ่ายต่างมุ่งหวังเพียงผลประโยชน์จึงเริ่มต้นขึ้น เขาดึงเธอเข้ามาเพื่อแก้แค้นคู่อริ และเพื่อไม่ให้ถูกจับคู่กับคนที่แม่หามาให้ ส่วนเธอต้องการเพียงแค่เงินเพื่อประคองธุรกิจครอบครัวและจ่ายค่าเล่าเรียน นำมาสู่การตัดสินใจอยู่ร่วมบ้านกันโดยไร้งานแต่ง มีเพียงทะเบียนสมรสที่ผูกมัดกันและกันเอาไว้ ท่ามกลางส่วนลึกของความรู้สึกสับสน เร่าร้อน กลืนกินจิตใต้สำนึกแรกเริ่มของการมาอยู่ด้วยกัน "ครบหนึ่งปีแล้ว ถึงเวลาที่เราต้องหย่ากัน" "ไม่ ฉันไม่หย่า นอกจากฉัน เธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปมีคนอื่น"

"ของที่เป็นของฉัน ใครหน้าไหนกล้าแตะ...มันตาย! เธอเองก็เหมือนกัน ถ้าระริกระรี้ลับหลังฉัน ระวังจะได้ตายคาเตียง!"

ฉันไม่ถนัดทำตามคำสั่งของใคร เพราะฉันชอบให้คนอื่น...ทำตามคำสั่งของฉันมากกว่า

ไรอัน มาเฟียหนุ่ม ผู้มีชีวิตเต็มไปด้วยความโกรธเคือง เขาตัดขาดจากครอบครัวนานถึงสิบปี เพราะความโกรธเคืองที่มีต่อบิดาบังเกิดเกล้า เพชรพราว หญิงสาวผู้เต็มไปด้วยความลับ เรื่องราวความรักที่เต็มไปด้วยความกังขาและความลับจะลงเอยอย่างไร ติดตามได้ใน… Bad boy จำนนรัก มาเฟียร้าย