มาเฟีย

ใครจะคิดล่ะ ว่าผู้หญิงที่เคยปฏิเสธเขาในวันนั้น จะกลายมาเป็นเลขาส่วนตัวในวันนี้ แม่เลขาตัวดีที่ชอบแสดงท่าทางอวดเก่งและพยศเก่งแบบนี้ ไม่รู้ว่าเวลาอยู่บนเตียงแล้ว...จะครางเก่งเหมือนกันไหม มังกร มาเฟียหนุ่มที่พ่วงมาด้วยตำแหน่งประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ ความเพอร์เฟกต์ของเขาทำให้สาวๆ หลายคนต่างอยากได้มาครอบครอง ภายนอกเขาสวมหน้ากากชายหนุ่มผู้แสนดี แต่ใครจะรู้ว่าจริงๆ แล้วภายใต้หน้ากากนั้นมีความน่ากลัวซ่อนเอาไว้... ซอจิน เลขาส่วนตัวของมังกร สวย เก่ง พูดได้หลายภาษา ใครดีมาดีกลับ ร้ายมาร้ายกลับ ไม่ยอมคน ภายนอกดูเป็นคนแรงๆ แต่ลึกๆ แล้วเป็นคนอ่อนโยนและน่าสงสาร

"พวกแกเป็นใคร? แล้วตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน??" "ทำไมต้องตื่นมาตอนนี้ด้วยวะ จัดการให้มันหลับอีกสิ" "เราไม่ได้เตรียมยามาด้วยครับ" "ตุ๊ยท้องแม่งเลย" "อย่านะ! พวกแกรู้ไหมว่าทำแบบนี้มันผิดกฎหมาย" "ไว้มีชีวิตรอดกลับไปก่อนค่อยพูดเรื่องกฎหมายกับกู" "ตกลงแกสองคนเป็นใคร เมื่อกี้ฉันยังอยู่บ้านของเสี่ยภูริอยู่เลย" "เสี่ยภูริ ฮ่าาาาๆๆ แก่หงำเหงือกขนาดนั้นยังจะเอาทำผัวลงอยู่เหรอ" "มันเรื่องของฉัน ถ้าเสี่ยรู้ว่าฉันถูกลักพาตัวมาพวกคุณไม่ตายดีแน่" "มีอะไรยัดปากมันหน่อยไหม"

ถ้าไม่มีปัญญาใช้หนี้ก็เอาลูกสาวแกมาขัดดอกไปก่อนแล้วกัน พอดีฉันทำธุรกิจไม่ได้ทำการกุศล…

"คุณเชื่อเรื่องความรักไหมคะ" สาวสวยที่นั่งอยู่บนตักตวัดมือเรียวโอบรัดต้นคอของชายที่เพิ่งเคยเจอกันเป็นครั้งแรก "เชื่อ" ดวงตาคมละจากลูกน้องและกลุ่มเพื่อน พื่อมองใบหน้าสวยหวานที่อยู่ใกล้แค่ลมหายใจเข้าออก "คุณลองบอกรักฉันหน่อยสิคะ" "ผมรักคุณ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างเชื่อฟัง "เย้..ฉันชนะแล้ว" ทันใดนั้นหญิงสาวร่างระหงก็พยายามลุกขึ้น เพราะเธอได้สิ่งที่ต้องการจากผู้ชายคนนี้แล้ว แต่เขาจะยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ. "ทำแบบนี้มันไม่ดีมั้งคะนี่ห้องทำงานนะคะ" ออมสินมองไปทั่วๆ ห้องเพื่อมองหาอะไรบางอย่าง เพราะในห้องทำงานของพ่อเธอก็มี "ที่นี่ไม่มีกล้องวงจรปิดไม่ต้องกลัวหรอก" ไอ้บ้านี่มันเหมือนอ่านความคิดเราออกทุกอย่างเลย หรือจะยอมแพ้ดีแต่ถ้าแพ้คราวนี้ต้องโดนเมญ่าถลุงหนักแน่เลย "อุ๊ยเสี่ยคะ ใจเย็นหน่อยสิคะ" หญิงสาวต้องรีบเอนตัวหลบเพราะอีกฝ่ายโน้มใบหน้าเข้ามาหวังจะไซ้ซอกคอ "บอกความจริงมาว่าพวกเธอทำอะไร"เขาขยับออกแล้วก็เดินอ้อมไปนั่งลงเก้าอี้ทำงานแบบหมดอารมณ์ ห้องนี้เป็นห้องทำงานของเจ้าเวหา เขาเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง บางทีก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าเขา

“อ๊ะ… อ๊อย… ” อัยยาสะดุ้ง กับความรู้สึกที่ว่ากลีบก้นของหล่อนกำลังโดนมือใหญ่บีบขยำ ทำเอาขนลุกซู่ชูชันไปทั้งร่าง รู้สึกถึงความเสียวปลาบวาบแล่นเข้ามาที่ของรักตรงง่ามขา ก่อนที่ความวาบหวามจะหลั่งไหลเข้ามาปั่นป่วนในช่องท้อง “ลุงขออนุญาตล้างตรงนี้ให้นะจ๊ะ… ของผู้หญิงนี่มันซับซ้อนเสียจริง… เดี๋ยวลุงต้องล้างให้สะอาด” เขากล่าวขณะเทสบู่เหลวใส่มืออีกรอบ… จากนั้นก็หงายฝ่ามือสอดเข้ามาใต้ง่ามขา โอบรับพูสาวที่โค้งนูนลงมาเหมือนหลังเต่าคว่ำประกบกับอุ้งมือพอดิบพอดี “อ๊ะ… ” อัยยาสะดุ้ง เมื่อความเป็นสาวที่ไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน กำลังโดนมือของภูผาสัมผัส หล่อนถึงกับหนีบขาด้วยความลืมตัว

เธอยอมได้ทุกอย่างเพื่อเขา แม้จะรู้ว่าหัวใจของเขาไม่เคยมีเธอเลยก็ตาม

"ผมรักพลอยใสเหมือนน้องสาวเท่านั้นครับไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่น" ธารารีบบอกคนเป็นนายออกไปทันที “ก็ดี ต่อไปจะได้ไม่เสียการปกครอง” “ครับ สมภารย่อมไม่กินไก่วัด..เดี๋ยวจะเสียการปกครอง” เข้าถ้ำเสือในฐานะเหยื่อก็ต้องยอมเป็นผู้ถูกล่า คิดจะเป็นเสืออย่าใจดีกับเหยื่อจนเกินไป

โอนิกซ์ประธานบริษัทโลจิสติกส์รายใหญ่ของประเทศ เริ่มมีความสงสัยในตัวเลขาสาวว่าจะแอบเป็นสปายให้ศัตรู เขาจึงกักขังเธอเอาไว้ และรีดเร้นทุกความลับจากร่างกายเย้ายวนของเธอ

เมื่อไหร่จะมีหลานให้พ่อแม่อุ้มสักที... เขาท่องประโยคนี้จนจำขึ้นใจ ทุกครั้งเวลาเจอหน้าครอบครัว ในบทสนทนาไม่มีอย่างอื่นเลยนอกจากเรื่อง แต่งงาน และ หลาน

เขาเสนอตัวขอรับเลี้ยงเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ เธอไม่มีทางเลือกจึงตอบตกลง เพียงเพราะอยากใช้หนี้ที่พ่อของเธอก่อไว้ให้จบสิ้น "ที่พี่บอกว่าจ่ายหนัก หนักแค่ไหนคะ" "หึ...ก็อยู่ที่ว่าเธอทำให้ฉันพอใจแค่ไหน" "หนูต้องการเงินค่ะ แลกกับความบริสุทธิ์ของหนู" ขอตกลงระหว่างเขาและเธอในการเป็นคู่นอน 1 ปีจึงเกิดขึ้น... "หนูต้องทำยังไงบ้างคะ" "แก้ผ้าแล้ว นอนลง" "........." "ถ้าไม่ทำก็ออกไป"