Wala namang pag-aalinlangan si Anna na bantayan at alagaan si Ezekiel habang may sakit. Hindi naman ito part ng kanyang trabaho bilang secretary; hindi rin nito hiningi o inutos pero kusa niyang inobliga ang sarili na samahan at alagaan ito. Bukod sa nag-alala siya sa kalagayan ng binata ay hindi rin maatim ng kanyang konsensiya na basta na lamang iwanan ito sa ganoong sitwasyon.“Morning, ate, kumusta si kuya Kiel?”, si Lance sa kabilang linya. Eksaktong pababa siya sa maganda at may kataasang hagdan ng tumunog ang kanyang cellphone na nakatago sa kanyang bulsa.„Ayun, sa awa ng Diyos unti unti ng bumubuti ang kanyang pakiramdam.”, turan niya at napataas ang kanyang kilay sapagkat tila nakahinga ng maluwang ang kapatid.„Salamat naman kung ganon, Ate, kawawa naman si kuya Kiel. Diyan ka muna, ate, alagaan mo muna si Kuya.”, si Lance at sa tinuran nito ay napatigil siya sa gitna ng hagdanan at pinamaywangan ang kapatid kahit hindi siya nito nakikita.„Aba! Aba! Ginawa mo pa akong yaya
“Kuya, sa hospital po tayo.”, instruct ni Anna kay kuya Delfin. Sa lagay ni Ezekiel ay parang hindi na tatalab ang pilit niyang pinainom na tableta. Mas lalong namula ang mukha nito at namamaga.„Sa bahay na lang Ms. Anna, naghihintay na si Dr. Rick doon.”, kalmadong tugon ni Kuya Delfin habang nagmamaniobra sa manibela.„Hindi ba mas safe kung sa hospital natin siya dadalhin?”, may pag-aalalang turan niya kasabay ng pagsulyap niya sa binata. Nanatili lamang itong nakapikit at kalmado ngunit halatang nahihirapan sa paghinga sapagkat napakabilis ng pagtaas-baba ng dibdib nito.“Baka mas lalong makasama sa kanya, ayaw na ayaw ni bossing ang pumupunta sa ospital.”, turan ni Kuya Delfin. Napatingin siya sa driver ngunit nagkibit ito ng magkasalubong ang paningin nila sa salamin. Pumasok tuloy sa isip niya na takot ang binata sa ospital o di naman kaya ay may phobia. Muli ay ibinalik niya ang paningin kay Ezekiel na noon ay biglang nagmulat kasabay ng paglagay ng kamay sa may dibdib pataa
Chapter 49“Ms. Anna, kanina pa sa loob ng sasakyan sina bossing, saan ka nagpunta?”, si kuya Delfin ng agad binuksan ang pang-unahang pintuan ng sasakyan.„Sorry, kuya, may binili lang.”, paliwang niya ngunit sumenyas sa kanya si kuya Delfin na dalian na niyang sumakay."Where have you been? We've been stuck here for ages!", hindi pa man siya nakakasampa sa loob ay sinalubong na siya ng yamot na yamot na binata.“Sorry, sir, akala ko malapit lang yung binilhan ko pero may kalayuan pala.”, nakayukong turan niya dahil sa sobrang hiya.“Whatever! Let’s move.”, supladitong saad nito at lihim siyang napasulyap kay kuya Delfin habang nakakimkim ang bibig. Pasimple namang ngumiti ng bahagya sa kanya ito kung kayat binalewala lang niya ang kasungitan ng binata. Kahit ulanin siya ng katakot takot na sermon ay tatanggapain na lamang niya sapagkat may kasalanan naman talaga siya. Mabuti na lamang at hindi nito naisipang iwanan siya kundi magkakaproblema siya ng mas malaki.Gaya ng sinabi ni Eze
“Sir, thank you po pala sa binigay niyong opportunity kay Lance. Tatanawin ko pong malaking utang na loob sainyo.”, saad niya kay Ezekiel ng makahanap ng tiyempo upang makapagpasalamat dito. Hindi niya agad agad nakausap ang binata sapagkat kaliwat kanan ang meeting nito sa labas. Sa ngayon ay nasa loob lamang ng upisina ang binata at nagbabasa ng mga reports.“It was his talent that opened this door for him; there’s no need for that.”, uninterested na tugon ng binata habang nakatuon sa ginagawa; ni hindi man lamang ito nag-angat ng mukha.“Salamat pa din po kung ganon. May ipag-uutos po kayo saakin? Itimplahan ko po kayo ng kape?.”, saad niya dito.„Send this back to the respective departments, and require compliance within 24 hours.”, sa halip ay turan ng binata sabay patong sa harap niya ang ilang folders.“Yes sir, masusunod po.”, wika niya at agad kumilos upang kunin ang mga ito.“Make a lunch reservation for three in Moonlight.”, saad nito matapos niyang makuha ang mga folders
After ng ingkwentro nila ni Ezekiel sa upisina nito ay bumalik sa pagiging seryoso at non-chalant ang binata. Yung tipong tahimik at saka lamang kikibo kapag may iniuutos. At kung dumadating naman ay parang wala itong nakikita kahit binabati niya ito ng good morning. Pero okey lang naman para sa kanya, mabuti nayun para matigil na ang kahibangan niya sa binata. Hindi sila magkauri ni Ezekiel at baka mas marami pang panghahamak ang kanyang matanggap kung hahayaan niya ang sariling mafall ng tuluyan dito. Magtiis na lang muna siya, siguro kapag grumaduate na si Lance pwede na siyang umalis sa pagiging secretary nito at mag-abroad na lamang. Marami kasi ang mga kailangan ng mga kapatid ngayon kaya hindi siya basta basta umayaw na lamang sa kanyang trabaho. Hindi niya kikitain sa iba ang sweldo niya sa ngayon pwera na lamang kapag mataas ang kanyang pwesto. Pero sa katulad niyang ilang years pa lamang na nagtatrabaho ay imposibleng makakahanap siya ng trabahong mataas agad ang posisyon.
Ezekiel was furious after being rejected by her a few days ago. Despite his status and accomplishments, he felt small and unwanted after she declined his proposal. Hindi niya ubos maisip kung ano ang kulang sa kanya upang ayawan siya ng dalaga. Ilang araw na ang nakakalipas ngunit nararamdaman pa rin niya ang galit sa kanyang dibdib. The hurt ran too deep, and he couldn't forgive her for shattering his confidence, for making him feel so utterly insignificant.Pero hindi niya alam kung paano ilalabas ang galit dito. He often felt the urge to be harsh, cold, and sarcastic, but the moment he saw her hurt and disappointed expression, his anger melted, replaced by an overwhelming desire to hold and kiss her. He'd planned revenge, but it fell apart. Instead, he found himself holding her, kissing her with a passion he never knew he possessed, a desperate attempt to suppress the longing he had felt. To his surprise, she yielded completely. He lifted her, undressed her, his touch burning wit