Lucas Point of ViewHabang papaalis sa sala ay nakuyom ko ang aking kamao. Lumalambot na nga ba ako kay Michelle? The anger I had last night was suddenly vapors out when she came home. Nabunutan ako ng tinik sa dibdib dahil maayos siyang nakauwi. Umuwi siya sa kabila ng alam kong takot niya sa akin at sa gagawin ko.But I want to stay angry with her. I want to stay mad kaya hinayaan kong isipin niyang pinapaalis ko siya. Hindi ko lang inaasahan na talagang aalis siya. Muli akong nilukuban ng galit sa sistema.I grabbed her hand. Gusto ko siyang singhalan pero hindi ko nagawa nang makita ang pagngiwi niya na tila ba nasasaktan. Then I saw her hand bruise. At hindi naman ako pinanganak kahapon para hindi alam kung saan galing iyon. Mapapansin ang pinanggalingan ng karayom sa kamay niya. Nang nasa kuwarto na ako ay tinawagan kong muli si Robert."I'm sorry, Robert. I know I put lots on your plate lately...""It's okay, Lucas. Ano bang gusto mong gawin ko?""Can you investigate Michelle'
Michelle's Point of ViewI was so weak that Emman didn't allow me to go home. He wants me to stay the whole night. Just to monitor me. Dahil wala akong lakas, hindi ko na nagawang ipagpilitan ang kagustuhan kong umuwi dahil sa pagdating ni Lucas."Some days are fine. Some are going to be hell for you. It won't be easy, but I'm here for you. Handa kitang tulungan, Michelle."Those are comforting words from Emman. Nakikita ko ang sobrang pag-aalala niya para sa akin. Nakatagpo na naman ako ng taong nagpapahalaga sa akin. Isang kaibigan na alam kong pinadala ng langit dahil sa kalagayan na kahaharapin ko. Maybe His way of making up with the struggles his giving me since I was born. Wala na yata Siyang ginawang tama sa buhay ko. Ako lagi ang talo. Ako lagi ang kawawa sa mga nagaganap sa buhay ko. Though it's my choice. Or because I don't have any choice kahit gustuhin kong kumawala.Ngunit alam kong may kalakip na pagdurusa ang pagdating na muli ni Emman sa buhay ko.Dahil ang kaibigan
Lucas Point of ViewOlivia was still not feeling well, and I needed to go home because of a job related reason. Hindi ko puwedeng ipaubaya na lang kay Robert ang lahat lalo na at may importante kaming proyekto na ginagawa. We are acquiring some businesses as well. Isa na roon ang business na nilugi ng ama nila Michelle at Olivia."Lucas..." Napalingon ako kay Olivia nang lumapit siya sa akin. Nasa balkonahe ako at nakatingin sa labas. She hugged me from my back. Ipinatong niya ang kanyang baba sa balikat ko. "Are you really going home tonight?" tanong niya sa akin sa malambing na boses. Naramdaman kong dumampi ang labi niya sa leeg ko."Yeah," tipid kong sagot. Hinayaan siyang yakapin ako habang nakatanaw pa rin sa malayo."Can you not stay a little longer?" May pagsusumamo sa boses niya. I was stunned a little bit. Dati kasi ay hinahayaan niya ako at hindi kailanman pinipigilan. Ngayon lamang siya nagsumamong mag-stay ako at huwag munang umuwi."I need to go home..." sabi kong hin
Michelle's Point of View"Michelle buti napadalaw ka," masayang bati sa akin ni Nanay Susan. Yumakap ako sa kanya. Halos isang buwan din na hindi ako nakadalaw sa kanila. Mula noong insidente sa picture na na-upload tungkol kay Lucas ay hindi muna ako pinayagan ni Lucas lumabas. Maging noong umalis sila Sonia at Ethan ay hindi ko sila nagawang maihatid at makapagpaalam man lamang."Mag-isa po yata kayo?" tanong ko nang makitang wala si Lea. "Nasaan po si Lea?""Naku, umuwi muna sa kanila at nagkaproblema daw sa kapatid niyang pakialamera at masyadong nagmamarunong sa buhay. Ayon at pinoperwisyo daw ang nanay nila..."Natawa ako kay Nanay Susan. Masyado siyang kampanteng ikuwento ang buhay ni Lea sa akin. Siguro dahil nga mag-isa siya at walang makausap."Bakit daw po?" At ako naman ay isa ding 'marites' na napatanong na lang. Kinuha niya ang kamay ko at hinila ako paupo sa sofa. Nagsimula na siyang kuwentuhan ako. "Si Ning-Ning na kapatid niya. Nakapag-asawa iyon ng may kaya. Ngay
Lucas Point of View You are a asṣhòle Lucas. Make up your mind!Those words are torturing me right now. My anger was above my head. Parang bulkan na gusto ko ng pumutok. Kung wala lang ako rito ngayon, baka nagwala na ako. Kumuyom ang kamao ko at naipukpok iyon sa hawakan sa balkonahe na nagsisilbing harang. Ilang beses din na naipukpok ko iyon at hindi inalinta ang sakit na dulot ng pagpukpok ko. Namula ang kamay ko pero wala akong pakialam. Mas nangibabaw ang galit sa sistema ko. Michelle! Talagang ginagalit mo ako!I was about to dial and call Robert when..."Luke..."Napatingin ako sa nagsalita. I saw Olivia, balot siya ng roba at kagagaling lamang sa loob ng kanyang kuwarto. She looks better now after the bath. Lumapit ako sa kanya. Hindi siya puwedeng lumabas at mahanginan bigla. Sinara ko ang sliding door papunta sa balkonahe at hinila siya sa loob ng kuwarto niya.Niyakap niya ako nang magkalapit na kami. Sa una ay napatda ako. But then my hands slowly hugged her also. Pil
Lucas Point of ViewIt was a tiring and long flight. Pero pagkababa ko, parang biglang nabuhayan ang loob ko. It was a surprised visit. Alam kong nararamdaman na ni Olivia ang biglang pagbabago sa relasyon namin. And I don't want her to do something kapag nalaman niyang paparoon ako para magkausap kami.Sa totoo lang, wala pa akong desisyon na nabubuo. Naiipit pa rin ako whether to break or make it. I'll know once I face her. Nagcheck in ako sa hotel bago pumunta sa bahay na tinutuluyan nila Olivia. Bagaman pag-aari ko iyon, ayaw kong doon tumira sa loob ng dalawang araw. Wala pa akong desisyon at hindi dapat maapektuhan anuman ang meron siya ngayon. I still want her to succeed in life. That is how she's important to me.Hindi pa man nakakapahinga ay agad akong pumunta sa bahay kung nasaan si Olivia."Lucas! Oh my God. Buti at narito ka..."Pagbukas pa lamang ng pinto ay agad na bungad iyon sa akin ni Mrs. Asuncion. Bakas sa mukha niya ang pag-aalala. Napakunot noo ako dahil sa itsu