Library
Search
Home / Romance / MY SECRETARY HATES ME? / Chapter 5: His reason

Share

Chapter 5: His reason

Author: Miss R
last update Last Updated: 2025-05-31 15:37:30

Mr. Locan's POV

Napadaing ako nang bumalatay sa ulo ko ang sakit. Kakagising ko lang at alam kong nasa Hospital ako. "You're awake." Napatingin ako sa pintuan nang pumasok si Carl, ang pinsan ko. Tinulungan nya akong makaupo nang maayos sa kama saka ito umupo sa tabi ko. Ngayon ko lang napansin ang bandage na nasa ulo ko na kaagad kong ikinataka.

"What happened?" tanong ko kay Carl.

"Wala ka bang matandaan? Muntikan ka nang makabangga," sagot nito. Napapikit ako nang bumalatay na naman ang sakit sa ulo ko. Sinubukan kong aalahanin ang nangyari pero sumasakit lang ang ulo ko.

"Wala akong maalala," bawi ko.

"It's ok. Pero sabi ng doctor kailangan mong magpahinga ng ilang araw--" Pinutol ko ang sasabihin nito. "No. Alam mong hindi ako pwedeng mawala, my company needs me," sabi ko.

"Pero Francis, kailangan mo ng pahinga--"

"I'm sorry but I really can't. Don't worry hindi ko naman papagurin ng husto ang sarili ko," seryuso kong sabi. Sumabat pa ito pero kalaunan ay wala rin namang nagawa pa sa desisyon ko. Kailangan ako ngayon ng kompanya at dapat naroon ako.

Matapos ang paguusap naming iyon napagpasyahan nyang paglutuan ako ng pagkain. Ako lang kasi ang nagiisang nakatira dito sa bahay pero paminsan-minsan ay dinadalaw nya ako dito. We've been friends since we were kids kaya gano'n na lang kami ka-close. Si Carl lang ang kaisa-isang taong pinagkakatiwalaan ko.

Naligo ako at nagbihis. Nasa harapan ako ng full body mirror ko nang sinubukan kong alalanin ang nangyari. Pero ang tanging naaalala ko lang ay 'yong babaeng 'yon na tumawag sa akin na magnanakaw. I keep seeing her face everywhere at hindi ko alam kung bakit.

( Flash back )

Nagda-drive ako pauwi pero ang isipan ko ay lumulutang sa nangyari kanina. That girl. Hindi ko alam kong may ano sa babaeng 'yon na sya lang ang nakikita ko. I mean, i have monochromacy disorder. I can't totally see colors. Nagsimula ito when I was 7 years old nagsimulang mawala ang mga colors na nakikita ko. Ang sabi ng Doctor ko ay na inherit ko daw ito from one of my parents which is my mom. Kaya ngayon black and gray nalang talaga ang nakikita ko.

Pero nagtataka ako kung bakit nakikita ko ang kulay ng damit, buhok, at balat ng babaeng iyon. Of all people she stands out the most. Literally. Sya lang ang kaya kong makita and i don't even know why. Sa kalagitnaan nang pagiisip ko ay nakaramdam ako ng pananakit ng ulo kaya inihinto ko ang sasakyan.

Kinuha ko ang bote ng tubig sa backseat at inubos itong ininom. Umuulan ngayon at sobrang lakas na nagpahirap sa akin para makita ang daan. Because of my condition, naapektuhan din nito ang paningin ko kaya i always need to wear thick glasses. Pero sa lakas ng ulan halos hindi ito nakatulong sa akin.

Maya-maya pa ay nakaramdam ako nang pangangati ng gilid ng mata ko at bigla itong sumakit. Nahirapan akong mag-drive nang maayos dahil doon.

And everything went black pero alam kong biglang napahinto ang sasakyan bago pa ako tuluyang nawalan ng malay.

( Flash back ends )

Napasapo ako sa noo ng maramdaman na naman bigla ang sakit. That memory gave me a lot of pain. Pinagmasdan ko muli ang sarili ko sa salamin nang biglang bumukas ang pinto at pumasok si Carl. "Bumaba kana," ani nito saka dumeritso sa kama ko upang kunin ang bag nyang dala-dala. "Susunod ako," sabi ko na lang tapos ay tinapos na ang pagtupi sa laylayan ng pulo ko.

As I walk down the stairs sumalubong sa akin ang magkabilaang flower vase sa paligid ng ding-ding ng bahay ko. But i can't even appreciate the beauty of it. All I can see are gray and black and a blurry atmosphere around me.

"Are you sure?" biglang tanong ni Carl nang makaupo ako sa mesa na puno ng nakahaing pagkaing niluto nya. Nagsimula akong kumain nang tahimik. "You don't have to ask me twice, Carl. You know the answer," sabi ko nalang.

Pagkatapos kumain ay si Carl na ang nagprisintang maghugas ng pinggan. Ako naman ang naglagay ng mga pinagkainan namin sa lababo.

Maya-maya pa ay pumasok na ako sa company pero sa hindi inaasahang pagkakataon. Na-stock ako sa elevator. Tinawagan ko si Ms. Gada para humingi ng tulong. Ilang minuto lang ang nakalipas ng umandar na ulit ang elevator na sinasakyan ko.

"Are you ok, Sir?" alalang tanong nito nang makalabas na ako.

"Can i have the name of the applicants?" pagiiba ko ng paguusap. Kaagad naman nitong iniabot sa akin ang folder ng mga nag-apply bilang sekretarya ko. Pero nang buksan ko ang folder iisang tao lang ang kumuha ng atensyon ko.

"Tatlo ang nakapasok sa recruitment sir--"

"I want this girl." Turo ko sa babaeng ilang araw ng hindi mawala sa isip ko.

"Ah..kasi sir kulang kasi ang mga recruitments nya tsaka hindi sya nakapasa sa sinabi nyong--"

"I said i want her to be my secretary. End of discussion," ani ko saka nauna nang pumasok sa office ko.

I don't know kung bakit gusto ng isipan kong makilala pa sya. Nakaupo ako sa swivel chair ko at pinagmasdang mabuti ang mukha ng bago kong secretary.

Ano bang meron ka na kaya kong makita ang kulay mo? Sino kaba at bakit kakaiba ka sa lahat?

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Previous Chapter Next Chapter

Latest chapter

  • MY SECRETARY HATES ME?   Chapter 52: As if we're ok

    Ala una na ng hapon nang mapatingin ako sa oras sa cellphone ko. Pinatay ko ito at ibinalik ang atensyon sa ginagawa ko nang biglang maramdaman ang yakap ng kung sino sa aking likuran. Hindi na ako nagulat dahil nalaman ko ka agad kung sino ito. Amoy pa lang ng hininga nya sa balikat ko ay kilala ko na ka agad."Alis nga," sita ko rito pero dumaing lang sya, sinasabing ayaw nitong sundin ang sinabi ko. "Baka may pumasok bigla. 'Diba sinabi ko naman sa'yo--""Fine. Fine." Umalis ito sa pagkakayakap sa akin saka dahan-dahan at papilay-pilay na bumalik sa kama nya. Nandito na kami sa Manila at sa bagong hospital dito. Mag-iisang linggo na syang nananatili rito pero hindi pa sya pwedeng lumabas dahil inuubserbahan pa raw ng doctor ang kalagayan nya. Pero ito sya at kung saan-saan na pumunta kahit na ilang beses na syang sabihan ng doctor na 'wag syang galaw nang galaw."I'm hungry," reklamo nito na parang bata. Hindi ko tuloy maiwasang mapangiti pero itinago ko.Oo. Ok na kami. Sabihin ny

  • MY SECRETARY HATES ME?   Chapter 51: Stay

    Nagising ako sa hindi pamilyar na lugar. Ka agad akong bumangon at takang inilibot ang paligid. Puro puti lang ang nakikita ko. Ngunit ka agad ko namang nahulaan kung na saan ako nang makita ang mga aparato sa gilid ng mesa. Nasa hospital ako. Teka. Bakit ako nandito? Gano'n na lang bumalik ang kaba ko nang maalala ang nangyari kay Francis. Umalis ako ng kama at akmang hahakbang nang matumba ako. Nagtaka ako kung bakit tila ang tamlay ng mga buto at kalamnan ko. "Ate, ayos ka lang?" Biglang iniluwa ng pintuan si Jen na may dala-dala pang plastic. Ka agad nya akong tinulungang tumayo at inupo sa kama. "Hindi pa seguro nakaka-recover ang katawan mo ate 'wag mo sanang pwersahen," ani nito saka tinalikuran ako. Maya-maya pa ay binuksan nito ang dalang plastic. Laman nito ay paper bag na may lamang kung ano at maliit na pinggan at kutsara. "Kumain ka muna, ate. Mainit-init pa'to." Inilagay nya ang laman ng paper bag sa pinggan na dala nito. Kanin pala ito at pakbet. Saka ibinigay sa aki

  • MY SECRETARY HATES ME?   Chapter 50: Say it

    Napayakap ako sa sarili ko nang dumampi sa akin ang malamig na hangin. Nandito ako sa labas dahil naisipan kong maglakad-lakad muna dahil hindi ako makatulog. 8:30 na ng gabi pero ito ako at nasa labas pa rin. Marami lang seguro akong iniisip kaya gising parin ang takbo diwa ko. Hindi ko pa rin talaga maalis sa isipan ko 'yong sinabi ni Ken sa akin kaninang umaga.[ FLASHBACK ] Hindi ko na namalayan na nakakuyom na pala ang kama-o ko habang nakatitig kina Rachelle at Francis na nagtatawanan sa Hardin ng tinutuluyan naming bahay. Kaninang umaga lang sya dumating dito para bumisita raw. Pero ewan ko ba at kumukulo ang dugo ko. Nandito ako ngayon sa harapan ng bintana habang nakasilip sa kanilang dalawa.Bumalik na lang ako sa realidad nang may humawak ng nakakuyom kong kamay. Paglingon ko bumungad sa akin ang nakangiti ngunit may bahid ng lungkot na si ken. "I think...you should tell him," ani nito. Ka agad kong binawi ang kamay ko rito at tumingin sa ibang deriksyon. "Pinagsasabi mo?

  • MY SECRETARY HATES ME?   Chapter 49: Men's

    "Grabe naman 'yong ginawa ng taong 'yon dito. Ang laki ng sira.""Malaki-laki 'tong kawalan sa kompanya.""Sana mahuli na 'yong taong 'yon."Naririnig kong mga komento ng mga kasamahan ko habang naglalakad kami papunta sa sunog na factory. Marami ng tao doon na humahakot ng malalaking bakal galing saa loob ng sirang bahagi ng factory. Hindi ko maiwasang magulat nang makita ko ng buo ang sunog na bahagi ng factory. Sobrang laki noon at halos kinain na ang kalahati ng building. Hayop pa sa hayop ang gumawa nito. Napakuyom ako ng kama-o sa iisang taong pumasok sa isipan ko. Hindi ko lang alam kung bakit aabot sila sa ganito kalalalang gawain. Tsk. Sa laki ng sira nito ay alam kong panigurado itong may malaking epekto sa mga nagtratrabaho rito. "Doon tayo, Ms. Gianna." Sinamahan kami ng isa sa mga tauhan rito, sa office ni Mr. Leron. Pagkarating naman doon ay naabutan namin si Mr. Leron na may hawak na ipad. Binati namin ito saka kami naupo sa sofa.Ka agad itong lumapit sa akin sabay a

  • MY SECRETARY HATES ME?   Chapter 48: First Day

    Maaga akong nagising dahil pupuntahan namin 'yong factory ngayong araw. Naisipan kong bumaba muna upang magtimpla ng kape dahil madilim pa naman sa labas. Nasa hagdan na ako pababa nang makasalubong ko si Jen, sya 'yong anak ni Aling Remy. Ka agad itong lumapit sa akin na may dala pang basket ng labahin. "Good morning po ate Gianna. Ang aga nyo naman yatang gumising 5:30 palang po ng imaga ah," ani nito sa akin. ",Kailangan eh. Pwede mo bang ituro kung saan 'yong kusina dito?" toanong ko. Ibinaba nya ang dala sa gilid. "Magkakape po ba kayo? Ako na po magtitimpla," ani nito. "Tara po." Sumunod ako dito nang maglakad sya paalis.Nakarating kami sa kusina at namangha ka agad ako sa desinyo nito. May kalakihan ito at maraming malalaking painting sa paligid. Ang ganda. Dumeristo si Jen sa kabilang bahagi para mag-init ng tubig, ako naman ay nilibot ng tingin ang paligid. Lumapit ako sa isang painting na kasing laki yata ng bintana dito. "Ang ganda noh ate?," pagsasalita ni Jen habang k

  • MY SECRETARY HATES ME?   Chapter 47: Cebu

    "Kailangan ko ng tatlong tao mula sa grupo nyo na sasama sa akin sa Cebu," panimula ko. Inilibot ko ang paningin sa kanilang lahat. "Vanesya, migo, at Maggy. Kayo ang sasama sa amin bukas ok?" tawag ko sa mga pangalan nila. "Limang araw tayo roon kaya magdala kayo ng kailanganin nyo. Bukas tayo aalis. 'Yon lang, pwede na kayong bumalik sa trabaho," Huling anunsyo ko bago sila tinalikuran. Bukas ay pupunta kami ng Cebu upang tumulong umasikaso sa malaking problema na ng mga tauhan ngayon doon. Pumili ako ng tatlong employee para samahan ako at tulungan sa maaring gawin ko roon. Bukas na ang alis namin kaya nang mag-uwian na ay sumunod na rin ako upang makapagimpake."Alam mo bang gustong-gusto kitang pigilan, Gianna. Pero wala akong magagawa eh trabaho mo 'yaan," Sarkastikong komento ni Gael. "Ano kaba. Ok lang 'yon limang araw lang naman tsaka hindi naman sya sasama do'n," aniko. Kahit hindi ko sabihin ay na gets nya ka agad kung sino ang tinutukoy ko. Huminga ito nang malalim. "Ok

More Chapters

You may also like

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status