Chapter Three

Luna Amaranthine's Pov

"My queen, I heard that you got injured." Napangiti ako ng mahimigan ang pag-aalala sa boses ng inang reyna.

We are currently walking through the way of the Sunken Garden. Malapit lang dito ang aking silid kaya dito ko siya iginaya para makasagap kami ng sariwang hangin.

Papalubog na ang sikat ng araw kaya lumalamig na ang dampi ng simoy ng hangin. Suot ko parin ang aking damit kaninang umaga na gray michael kors plaid sheath dress three inches above the knee na pinatungan ko ng black margiela cape blazer, pero hindi na ako nakasuot ng tsinelas katulad kaninang umaga. Sout ko na ngayon ang aking black Chanel low cut boots dahil nakakahiya sa aking mother-in law. Hindi naman magtatagal ang aking biyenan kaya matitiis ko pa ang sakit.

"Yes, mother queen, but it's not that serious." Nakangiting sagot ko.

We stopped and stand at the ponds full of koi fish and lily pads. Naaliw akong napangiti ng biglang magtalunan ang mga isda sa itaas ng lily pads.

"Is that it? Pasensiya ka na at hindi na ako nakakadalaw nitong mga nakaraang buwan. Ayaw ko rin namang abalahin ka dahil alam kong marami kang ginagawa."

"Don't say that mother queen. There is no need to apologise. If I find time, I will be the first to visit you on your chamber."

Biglang lumiwanag ang mukha nito.

"Please, do that my queen. I feel so bored lately." Nawala ang kislap ng mga mata nito."It's just that no matter what I do don't satisfy me anymore. Ganito na ba talaga kapag tumatanda na?" Malungkot nitong saad.

Agad kong ginagap ang kamay nito at iginaya ito upang maupo sa upuang kahoy hindi kalayuan sa amin.

"Your are just fifty-five years old mother queen. You are not yet old." Malambing kong saad.

Tumingin ito sa malayo at nagpakawala ng isang malungkot na buntunghininga.

"When will you give me a grandchildren? Siguro maiibsan kahit papaano ang pagkainip ko kapag may  apo na ako. You see, nag-iisa lang si Alexander na anak ko. At ngayong may asawa na siya, mas lalong mawawalan na siya ng oras saakin dahil sa responsibilidad niya bilang isang hari at responsibilidad niya sa'yo bilang kabiyak niya."

Hindi ako nakaimik. How will I say to my mother-in law that having a child with Alexander is impossible? He made sure before that he only want Laura to be the mother of his children.

But seeing how lonely my mother-in law right now, I can't afford to tell her the truth.

"In time queen mother. We will talk about having a child as soon as possible. Besides, I don't think that is possible for now. This past few months, we hardly see each other because our schedules are very tight." Paliwanag ko.

Ang mga pagkakataong nakakasama ko lang ito ng matagal ay kapag sinasamahan ko ito para makipagkita kay Laura.

"Please, don't make it longer. You should make an heir now that you and Alexander are still both young. Mas mahihirapan nang manganak ang isang babae kapag nagkakaedad na. Don't worry, I will also talk to Alexander to have time for you. I understand that he is a king to this country, but he is also a husband to you. He should never forget that."

Naantig ang aking loob sa sinabi nito. Queen mother Adara has always been kind to me. My heart suddenly felt heavy because of guilt. At dala dala ko ang bigat ng aking dibdib hanggang sa makapasok ako sa aking kwarto. Basta ko na lang itinapon ang aking katawan sa aking kama sabay nagpakawala ng isang malalim na buntunghininga.

I knew that in time, I needed to bear an heir, but what would I do if Alexander is opposed to the idea of having a child with me?

Mariin akong napahilot sa aking sentido. Sumasakit ang ulo ko kakaisip ng sagot. I needed to relax my brain and nerves.

"Miss Guada, are you there?" Malakas kong tanong.

Agad naman itong iniluwa ng aking pintuan.

"Yes, your majesty? Do you need something?"

"Prepare me a hot bath please? Put lavender and chamomile oil then add rose petals."

"Yes."

Ipinikit ko saglit ang mga mata ko habang hinihintay matapos si Miss Guada at hindi ko namalayang nakaidlip na pala ako habang hinihintay ito. Naalimpungatan ako ng yugyogin nito ang aking balikat.

"Your majesty, forgive me for interrupting your sleep,but your hot bath is already prepared."

Tinatamad akong bumangon.

"It's okay. Pwede ka nang magpahinga. Kaya ko na dito."

"Then, should I tell the maids to prepare your dinner at your dining table or you want to eat here?"

"I will eat at the dining area. Just tell the maids to prepare my dinner there."

"Yes, your majesty."

Dumiretso ako sa banyo pagkalabas ni Miss Guada.

Ang pinaghalong amoy agad ng lavender, chamomile at rose ang bumungad sa ilong ko pagkapasok ko. I love the smell of these three when combined together.

Tinanggal ko ang aking damit at inilublob ang katawan sa tubig. Narelax agad ang aking katawan. Wala akong balak matulog pero hindi sinasadiyang nakaidlip nanaman ako.

Nagising na naman ako sa malakas na pagyugyog ng aking katawan kasabay ng isang pamilyar na boses na tumatawag sa pangalan ko. Dahan dahan kong iminulat ang aking mga mata at halos lumuwa ang mga ito ng mapagsino ang taong gumigising sa akin.

Alexander is towering over me. He is now changed into a fitted white t-shirt and gray cargo shorts. 

Napatili ako ng malakas ng mapagtanto ang ayos namin. Mabilis naman nitong tinakpan ang aking bibig.

"What the hell. Why are you screaming?" May bahid inis na tanong nito.

Marahas kong tinanggal ang kamay nito na nasa bibig ko at inilublob ang katawan hanggang sa mukha ko na lang ang nakikita.

"How dare you barge in, in my bathroom without my permission? Get out!" Halos lumabas ang litid na sigaw ko.

Natigilan ito sa sinabi ko. Humakbang ito ilang metro mula saakin at bumaba ang tingin nito sa bath tub na kinaroroonan ko. Mabuti na lang at scented candle ang nagsisilbing ilaw sa loob ng banyo ko kaya hindi niya masiyadong makikita ang kabuuan ko.

Biglang sumeryoso ang mukha nito ng bumalik ang tingin nito sa aking mukha.

"Why? Am I not allowed to enter in your room?"

"Room? Hindi mo ba nakikitang banyo ko itong pinasukan mo? Do you even know the word privacy?" Asik ko.

He chuckled sarcastically. Kumuyom ang aking mga kamao. Kung hindi lang ako natatakot na makita nito ang aking kabuuan ay baka kanina ko pa ito binigwasan sa galit na nararamdaman.

"Privacy? Ofcourse. Who wouldn't value their privacy, but since you brought out that topic; I am expecting that what happened this morning won't come to the knowledge of the officials. You see, I also value my privacy... a lot." He answered sternly.

Now it's my time to laugh sarcastically. How dare him? Is he doubting me? Sa tingin niya, tutulungan ko siya kong may plano akong magsumbong?

" Then, I also expect that you'll be careful with your actions next time. Don't give the officials a reason to doubt your competency." Nang-uuyam na sagot ko.

His jaw clenched. Is he angry? Why? I am just telling the truth. He should atleast be grateful because I helped him.

Matagal na naghinang ang aming mga mata. Hinihintay ko kong ano ang isasagot nito pero nagulat ako ng iba ang lumabas sa bibig nito.

"Next time. Don't sleep in the bathroom. It is dangerous. Kaya nga naimbento ang kama para may tulugan." Malamig nitong saad bago lumabas sa aking banyo.

Napatunganga ako sa sinabi niya. What was that? Did I sensed concern and mocking at the same time?

Nang makahuma ako ay nanginginig ang katawan na umahon ako at halos matumba ng ihakbang ko ang aking mga paa. Hindi ko ipinahalata kanina pero sobra pa sa sobra ang pagka nerbiyos ko sa kaisipang kaming dalawa lang sa loob ng banyo at wala pa akong ni isang saplot sa katawan.

Nakakatawa mang sabihin pero sa loob ng apat na buwan, wala pang nangyayari sa amin. Hindi ko alam kong ipagpapasalamat ko iyon o ikasasakit ng pride ko.

"Your majesty, the king left this and he told me to give it to you as soon as you get out of your room." Iyon agad ang bungad na sabi ng nakatokang maid na mag aasist sa akin pagkalabas na pagkalabas ko sa aking kwarto para sana kumain na ng aking panggabi.

Inabot ko ang nakaputing paper bag at ng silipin ko kong ano iyon ay nalaman kong isa pala itong ointment para sa paa.

Ibinalik ko agad dito ang paper bag.

"Give it back." Walang emosiyon kong saad bago ito iniwan na nakatunganga sa akin.

*************

Alexander Viturin's Pov

Malakas kong hinampas ang aking lamesa dahilan para mabitawan ni Mr.Gonzalo ang ischedule na binabasa nito.

"Y-your majesty, is there a problem?" Nahihintakutan na tanong nito.

"How dare that woman. Why did she reject the medicine I gave?" Nanggigigil kong tanong.

"Pardon?" Naguguluhan na tanong ni Mr. Gonzalo.

Hindi ako sumagot. Padarag akong tumayo. Pupunta ako sa opisina ni Luna.

"Y-your majesty, saan kayo pupunta? You have a meeting in 30 minutes." Natatarantang sumunod ito sa kanya.

"Mauna ka na doon. Susunod ako." Utos ko.

"But your majesty."

"I swear, susunod ako." Bulyaw ko sa kanya.

Natakot yata ito kaya hindi na sumunod sa akin.

Tiim ang panga na mabibilis ang hakbang ko patungo sa opisina ni Luna.

Malinaw naman ang pandinig ko kahapon ng sabihin nito na kailangan nito ng gamot sa kanyang paa, pero bakit tinanggihan nito ang aking ibinigay?

Bakit hindi na lang ito magpasalamat dahil nag-abala akong bigyan ito? Wala naman sana akong pakialam sa babae, pero dahil tinulungan siya nito kaninang umaga, napag isip isip ko na ibalik ang pabor na ginawa nito, pero tinanggihan nito. How dare she insult my true intentions?

Diego immediately bowed his head when he saw me approaching.

"Your majesty, what brings you here?"

"Where is the queen?" Hindi na nagpapaligoy ligoy na tanong ko.

"She is not here, your majesty."

Kumunot ang nuo ko. At saan naman ito pupunta ng ganito kaaga?

"Where did she go? And why didn't you accompany her?"

"My apologies your majesty, but the queen wants an alone time. She is at the Sunken Garden right now."

That is near at her chamber. And it will take me fifteen minutes before I arrived there. I will be late for our meeting if I insist to go. I guess, this is not yet the time to confront her.

"Is that so? Don't tell that I came here." Utos ko bago umalis.

Nakatayo na sa labas at hinihintay na ako ni Mr. Gonzalo ng makadating ako sa royal court.

"Your majesty, nandoon na silang lahat sa loob." Agad na imporma nito.

"Okay then, let's head inside." Sagot ko.

Pagkabukas ni Alwar ang pintuan ay sabay-sabay na tumayo ang mga opisyal.

"Your Majesty, goodmorning." Pagbati nila.

Napansin kong napaka aliwawas ang kanilang mga mukha.

"It seems like all of you is in a good mood. What could be the possible reason?"

Umupo ako sa aking upuan at pinadaanan ko sila ng tingin isa-isa.

"Your majesty, why would we not be in a good mood if our country is so peaceful right now? No one is rallying outside. There is no epidemic. Walang nagbabantang darating na digmaan dahil dinadaan ng ating mga sundalo sa magandang usapan kong anuman ang problema sa mga boundaries natin. So basically, everybody is doing fine. Isn't that enough to make us happy?" Proud na sagot ni Prime Minister Mauricio.

"However---." Nabaling ang tingin ko kay Vice Priminister Ignacio ng bigla itong sumabat.

"What is it Vice Premier?" Nakakunot nuong tanong ko sa kanya.

Sunod sunod ang ginawa nitong pag-alis ng bara sa lalamunan bago sumagot.

"The problem is, you don't have an heir yet, your majesty. You knew that aside from taking care of your people which is your top priority, it is also important to produce an heir for the future of the next generations."

Natigilan ako. Hindi agad ako nakasagot. Nang tignan ko sila isa-isa ay napakaseryoso ng mga mukha nila habang naghihintay ng sagot mula saakin.

Bigla akong napangiti, maya maya ay napahalakhak.

"Is that so? Don't worry. The queen and I will talk about that as soon as possible." Labas sa ilong na sagot ko.

Ayaw kong magsinungaling dahil alam kong hinding-hindi naman mangyayari ang gusto nila, pero hindi pa ito ang tamang panahon para sabihin ko iyon. I don't want to drag Laura's name in this kind of situation. It is still too early.

"We can't wait to see your children now your majesty. Siguradong katulad niyo ng mahal na reyna ay magiging magaganda at gwapo din ang mga magiging supling niyo."

"That's true." Hindi ko na alam kong sino ang sumagot.

The topic suddenly made me uncomfortable. And before it became worse I already changed the topic.

Dalawang oras din ang  inabot ng aming pagpupulong pagkatapos ay tumuloy ako sa aking opisina para ituloy ang iba ko pang trabaho. But in the middle of my work, the topic about producing an heir suddenly invaded my mind.

Napapabuntunghiningang itinigil ko ang aking ginagawa at sumandal sa aking kinauupuan.  Mariin kong hinilot ang aking sentido dahil bigla itong sumakit. I felt pressured all of a sudden. Do I really need to rush my plans now?

"Your majesty, are you okay?" Nag-alalang tanong ni Mr. Gonzalo nang makita siguro ang problemado kong mukha.

"I'm fine. You can now go and take a rest. Pasensiya na at nagabihan na tayo. Hindi ko namalayan ang oras."

"It's okay your majesty, but are you really okay?"

"I am really fine Mr. Gonzalo. Mauna ka na. Susunod na din ako." Pagtataboy ko sa kanya.

Naramdaman niya sigurong wala ako sa mood kaya sumunod agad ito sa sinabi ko.

Nang mawala ito ay naiwan akong nakatulala sa kawalan. Kalahating minuto pa ang dumaan bago ko naisipang lumabas. Sinundan agad ako ni Alwar ng makalabas ako sa aking opisina.

Wala ako sa huwisyo habang naglalakad kaya hindi ko napansing direksiyon na pala ng silid ni Luna ang tinutunton ko.

I remembered that I still need to confront her, pero masiyado nang gabi. Baka natutulog na ito kaya lumiko ako at dumaan sa Sunken Garden dahil mas mapapabilis ang pagdating ko sa aking silid kapag nag short cut ako doon.

Dere-deretso ang tingin ko habang naglalakad pero bigla na lang akong napasulyap sa may maliit na man-made pond. Kabilugan ng buwan kaya naman maliwanag ang paligid.

My brows furrowed when I saw a silhouette of a man and a woman. The woman is sitting on the wooden bench while the man is facing the woman while he is on his bended knee.

Bigla na lang kumabog ng malakas ang dibdib ko. May hinalang namumuo sa utak ko pero kailangan ko itong kumpirmahin kaya naman humakbang ako ng kaunti husto lang para maaninag ko ang dalawa. At tumalim agad ang tingin ko ng magkatotoo ang aking hinala.

"Alwar, tell me that I am not just hallucinating. Tell me that what I am seeing is also what you are seeing." I asked in between my gritted teeth.

"You are not hallucinating, your majesty." Kumpirma naman nito.

Mahigpit na napakuyom ang aking mga kamao ng marinig ang pagkumpirma nito. What the hell is Prince Gilmore doing here with the queen?

Prince Gilmore is my cousin on the father side. We are not close. Maybe because even if we are relatives, we don't get along well. And our five years age gap added to it. I am already 25 years old while Prince Gilmore is now 30, but our height and physics are almost the same. Nakakapanginig ng kalamnan dahil parang hindi man lang ito tumanda. Ganoon na ganoon parin ang itsura nito noong huli ko itong makita sa libing ng aking ama.

"Just leave me here Alwar. I guess, I need to finish now my unfinished business with the queen." Sambit ko habang hindi inaalis ang tingin sa dalawa.

"Yes, your majesty." Sagot nito bago tumalikod at naglakad palayo.

Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili bago ako naglakad papalapit sa dalawa.

"What a romantic scene, under the moonlight." Nakakalokong sambit ko hustong paglapit niya sa dalawa.

Mukhang engrossed na engrossed ang mga ito sa anumang ginagawa nila dahil hindi man lang nila namalayan ang paglapit ko.

Parang walang anuman na lumingon si Luna sa akin habang si Prince Gilmore naman ay nanlaki ang mga mata ng makita ako.

Tumalim agad ang tingin ko nang bumaba ang aking mga mata sa dalawang kamay ni Prince Gilmore na nakahawak sa paa ni Luna.

Nang mapagtanto ni Prince Gilmore kong ano ang tinitignan ko ay agad nitong tinanggal ang kamay sa paa nito sabay tumayo.

"Y-your majesty, w-what brought you here?" Halos mautal na tanong nito.

Ngumisi ako.

"Why? Do I need a reason if I want to see my wife?" Ipinagdiinan ko talaga ang huling salitang binanggit ko para iparating dito na pagmamay-ari ko ang babaeng katabi nito at wala itong karapatan na hawakan ni dulo ng daliri nito. 

Kinakabahang napatawa si Prince Gilmore.

"Ofcourse, you don't need to. You can see her whenever you want. Huwag ka sanang mag-isip ng masama. Nilagyan ko lang ng gamot ang mga paa ni Luna." Paliwanag nito.

Tumaas ang aking kilay. Tama ba ang pagkakadinig ko? Did he addressed the queen on her first name? Napaka komportable ng pagkakasabi nito. Matagal na ba niyang kilala si Luna?

"Should I fire the royal doctor then? Nakakahiya naman at isang prinsipe pa ang gumamot sa sugat ng mahal na reyna."

Akward na napatawa si Prince Gilmore.

"You don't need to, your majesty. It was my own will to treat Luna's wound. Besides, hindi na rin naman siya iba saakin."

Napatango tango ako. Kung ganoon matagal na pala talaga silang magkakilala. Paano at kailan kung ganoon?

"Salamat sa pagmamalasakit sa aking reyna. Pwede ka nang umalis. Ako na ang bahala sa kanya." Harap harapang pagtataboy ko sa kanya.

"Ofcourse." Nakangiting humarap ito kay Luna. "Mauna na ako. See you tomorrow." Paalam nito.

My lips pressed into a hard line. At balak pa nitong makipagkita kay Luna bukas? Hindi ako papayag.

"Maraming salamat ulit Gil." Sagot ni Luna at kiming ngumiti.

Nagulat ako sa inasta ni Luna. Kailan pa ito umastang parang hindi makabasag pinggan? At tinawag pa nito si Prince Gilmore sa palayaw nito? Why don't they use formality since they are in the palace and I am just here standing infront of them? They are too comfortable with each other for an acquaintance.

Hinintay ko muna na makalayo si Prince Gilmore bago ko tinapunan ng nanunuyang tingin si Luna na kalmadong inaayos ang mga bagay na ginamit nila sa panggagamot sa paa nito.

Parang wala itong ginawang hindi kaaya-aya sa paningin kong makaasta ito.

"So, kaya pala tinanggihan mo ang gamot na ibinigay ko dahil gusto mong ang pinsan ko ang gumamot sa'yo?"