อย่ามาอ่อย

Latest chapter

• ฉลามไม่เคยรัก   บอกเลิกดีไหม

  เพราะไม่สามารถติดต่อคนที่บอกว่าจะไปเคลียร์กับคนที่บ้านได้ เลยเป็นที่มาที่ไปที่ทำให้ฉลามขับรถมาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ มือหนารัวกดออดที่หน้าบ้าน กระแทกนิ้วซ้ำๆ ใครจะรำคาญก็ช่างแม่ง และบอกเลยว่าถ้าไม่มีคนออกมาเปิดประตู ต่อให้ต้องปีนกูก็จะทำ! แต่สงครามไม่ได้เกิด เพราะคนที่เดินออกมาเปิดประตูคือขนม ข่มความร้อนใจได้ไม่นานมันดันกลับมาร้อนใจอีกครั้งเมื่อเห็นว่าคนของเขาตาแดงก่ำ เธอร้องไห้ หมาตัวไหนวะที่มันเป็นคนทำ! “ทำไมถึงร้องไห้ อีป้ามหาภัยคนเดิมใช่ไหม” ประกายตาของฉลามแข็งกร้าว อย่าได้ริอ่านมาล้อเล่นกับคนอย่างกูเชียวนะ จะด่าเรียงตัวให้ดู“บอกแล้วว่าจะกลับไปหา”“ก็เล่นติดต่อไม่ได้แล้วใครจะอยู่เฉยๆ เป็น” ขนมสบตากับคนตรงหน้านิ่งๆ น้ำตาใสๆ กลอกกลิ้งอยู่ในตากลมสวย สุดท้ายก็เป็นคนเสียน้ำตาที่โผล่เข้าไปกอดฉลามจนเต็มแรงถามว่างงไหม งงดิ งงมาก เกิดอะไรขึ้น? ใครทำ ทำไมต้องร้องไห้หนักขนาดนี้“แค่บอกว่าใครทำอะไร” ที่เหลือเดี๋ยวไอ้หลามจะจัดการให้ ใครจะด่าว่ากูหน้าตัวเมียก็ช่าง เสนอหน้ามาทำคนของกูเสียน้ำตาก็เตรียมรับแรงกระแทกเวลาโดนตบไว้เลย “เรากลับกันไหม” “อย่าทำแบบนี้ อย่าปล่อยให้คนที่มันทำเธอลอยนว

• ฉลามไม่เคยรัก   ถ้าโดนทิ้ง

  ครืด~ ครืด~ “เรียบร้อย มันอยู่หน้าห้องมึงแล้ว” ติณห์ชูโทรศัพท์ที่มีสายเรียกเข้าพลางถอนลมหายใจออกมาเบาๆ เซย์เข้าห้องไม่ได้เพราะพาสเวิร์ดถูกเปลี่ยน เสียงออดหน้าห้องก็ไม่ได้ยินเพราะมันปิดเสียงไว้ ที่โทรมาแบบนี้รู้เลยว่าอะไรเป็นอะไรคนร้อนใจโผล่มาถึงที่นี่แล้ว ก็อย่างว่า เมียมันทั้งคนใครมันจะไปยอม! “ใจเย็น เดี๋ยวกูไปเปิดเอง” ลีโอวางกระป๋องแอลกอฮอล์พลางดันตัวลุก เดินไปตบบ่าไอ้หลามเบาๆ ก่อนจะตรงดิ่งไปที่ประตู เปิดปุ๊บ ไอ้เซย์พรวดพราดเข้ามาทันที“เฮ้ยนี่มันเรื่องบ้าอะไรวะ พ่อเธอเอาเมียฉันไปเพื่อ?” เซย์ถามแฟนเพื่อน แบบนี้มันไม่ได้ไหมวะ เมียกูเกี่ยวอะไร ยุ่งกับจีทำไม! “มึงใจเย็นก่อน” ลีโอรั้งแขนเพื่อนที่กำลังร้อนใจ รู้ว่ามันห่วงเมียมัน แต่อย่าไปตะคอกเด็กไอ้หลามแบบนั้น เดี๋ยวเด็กมันร้องขึ้นมา ปัญหาที่สองจะตามมาอีก เอาทีละเรื่องได้ไหมวะ“ขนมไม่รู้เรื่องนี้ เดี๋ยวกูไปพาจีกลับมาเอง”“เดี๋ยวนี้เว้ย จีไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะเว้ย อย่ายุ่งกับเมียกูดิ มึงต้องเคลียร์เรื่องนี้ไอ้เหี้ยหลาม!”“เออ รู้ๆ โทษทีๆ เดี๋ยวกูจัดการให้” ฉลามแตะแขนของเพื่อน ถ้าพ่อขนมทำเรื่องนี้จริงๆ พวกมันพาลโกรธคนของเขาแน่ๆ แต่ไม่

• ฉลามไม่เคยรัก   เพื่อนซวย

  แกร๊ก~“ไอ้สัด! นี่พวกมึงสองตัวยังอยู่กันอีกเหรอวะ!” ฉลามผงะ ก้าวถอยหลังทันทีที่ดันประตูเปิดแล้วพบไอ้สองตัวที่มาหาเขา มันยังรออยู่ที่เก่า ทั้งที่เขาคิดว่าพวกมันกลับกันไปแล้วด้วยซ้ำลีโอละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์ ชูถุงน้ำแข็งที่ละลายจนเป็นน้ำใส่หน้าไอ้หมาที่ติดผู้หญิงจนทิ้งเพื่อนทิ้งฝูง กล้าแม้กระทั่งเปลี่ยนพาสเวิร์ดห้องทั้งที่ก่อนหน้านี้เคยบอกว่าอยากมาตอนไหนก็มาไอ้เหี้ยหลามแม่งโคตรเปลี่ยนเลยว่ะ มันไม่เหมือนเดิม! “มึงแลดูหิวนะ จัดเหี้ยไรนานขนาดนั้นวะ” ท่อนแขนแกร่งดันตัวไอ้หน้าหมาออกห่าง จากนั้นก็สบตากับเด็กของมัน เคยน่ารักสดใสยังไงขนมก็ยังเป็นแบบนั้น แฟนเพื่อนยกมือไหว้ มองหน้าเขาสลับกับไอ้ติณห์แบบอายๆ “พี่ลีโอมานานแล้วเหรอคะ”“ตั้งแต่ตอนที่หมามันบอกว่าแข็งแล้ว ก็ไม่รู้อ่ะนะว่าอะไรแข็ง สงสัยหัวมันมั้ง” “หึ!” ติณห์ยกยิ้มที่มุมปาก มองสภาพของคนที่ปล่อยเพื่อนให้รอหน้าห้องสองชั่วโมงส่วนมันกกหญิงสบายใจเล่นกับใครไม่เล่น เสือกเล่นกับพวกกู แน่นอนว่าพวกกูไม่กลับ รอจนกระทั่งมันออกมาเปิดประตู“แล้วใครใช้ให้พวกมึงรอวะ กูไม่ออกไปเปิดพวกมึงก็ควรกลับดิ แล้วนี่จะเข้ามาทำไม กูจะออกไปกินข้าวแล้วจะกลับ

• ฉลามไม่เคยรัก   มาเก็บศพกูที NC+++

  “วางสายเลยเหรอ…” คนโดนแกล้งที่พร้อมแกล้งกลับยิ้มมุมปาก หัวใจเต้นโครมครามเมื่อฉลามหยัดตัวลุก ถอดเสื้อที่สวมใส่ก่อนจะโน้มตัวเข้ามาประชิด“เครื่องติดแล้วอ่ะดิ แข็งจัด”“แข็งไวจัง หนูจับแค่นิดเดียว” จากนั้นก็ใช้นิ้วจิ้มอกแน่นๆ ด้วยความมันเขี้ยว มองไปมองมาตาก็เริ่มเยิ้มเหมือนจะไหว ก็ไม่ใช่แค่เธอที่วุ่นวายกับตัวเขา แต่ตัวเขาเองก็วุ่นวายกับเธอเหมือนกัน“นุ่มจัง อยากดูด” “พูดตรงไป~” “แล้วอยากให้พูดแบบไหน ใช้ลิ้นแตะแล้วใช้ปากครอบครอง?”“คนบ้า” มันไม่ต่างกันเลย แบบไหนก็เหมือนกัน“อยากถอดเองหรืออยากให้พี่ถอดให้”“แล้วเพื่อนพี่…”“ปล่อยมัน รอได้ก็รอ รอไม่ได้เดี๋ยวมันก็กลับไปเอง”“ใจร้ายกับเพื่อนเกินไปไหม”“ก็ใจดีแค่กับเธอ” พูดจบปุ๊บพุ่งเข้ามาจูบปั๊บ ครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่หัวใจดวงน้อยมันเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ริมฝีปากหยักได้รูปตะโบมจูบราวกับโหยหา เป็นเธอที่ยอมเผยอปาก เปิดทางให้ลิ้นสากสอดเข้ามาควานหาความหวาน ตากลมหลับพริ้ม ตวัดลิ้นจูบตอบอย่างเงอะงะ ไม่เก่งมาก แต่ก็พร้อมเรียนรู้ทุกอย่าง แค่เขาสอน เธอก็พร้อมจดจำจะเป็นงาน จะเก่งให้เหมือนพี่หลามเลย!“นมโคตรสวย” ฉลามชมเปราะเมื่อถอดอาภรณ์ชิ้นบนพร้อม

• ฉลามไม่เคยรัก   มึงติดเมีย

  ขนมยืนมองเจ้าของคอนโดมิเนียมหรูที่กำลังเปลี่ยนพาสเวิร์ดห้องตาใส ทันทีที่เอ่ยขอ ฉลามไม่ลังเลเลยที่จะพาเธอมาที่นี่ พามาตัวเปล่า เสียงของใครจะพูดตามหลังว่ายังไงเขาไม่สนใจเลย “เรียบร้อย” ดวงตาคมกริบตวัดมามองหน้า รอยยิ้มผุดขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเธอกำลังมองเขาอยู่“ตาแดงหมดแล้วเนี่ย ไม่ร้องแล้วได้ไหม” “ขอบคุณน้า~ ที่อยู่ตรงนั้น ขอบคุณที่พาออกมา”“ถึงไม่ได้อยู่ตรงนั้น แต่ถ้าเธอมีปัญหาก็พร้อมไปหาเธอเหมือนเดิม เราเป็นแฟนกันแล้วนะ ไม่ได้เป็นแค่คนคุยแล้ว” เอ่ยออกมาพลางวางมือจับแก้ม ลูบไล้ไปมาเบาๆ อย่างอ่อนโยน ขนมวางมือทับฝ่ามือใหญ่ เป็นแบบนี้แล้วอุ่นใจจัง“น่ารักจัง~” “คนที่น่ารักขนาดนี้เป็นของคุณน้า~” ขนมยิ้มกว้าง ย่นจมูกใส่คนตัวโตที่หยอกเธอ พยายามทำให้เธอยิ้ม ดีจังที่เจอเขา ดีจังที่มีเขาเข้ามา“หิวจัง มีของให้กินไหม~”“กินพี่หลามไหม”“ไม่เอา มันกินไม่ได้” “กินได้ อร่อยด้วย” “ไม่เชื่อ” “เธอรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้ว ของอร่อยขนาดนี้เก็บไว้ให้เธอกินคนเดียวเลย” ที่ผ่านมาช่างมัน ก็มีระบายบ้างตามประสาผู้ชาย แต่ก็ไม่เคยเอาเปรียบใคร ไม่เคยผูกมัด ไม่เคยให้ความสำคัญ ก็บอกแล้วว่ายกเว้นเธอ “แต่มันยัง

• ฉลามไม่เคยรัก   มีน้ำตา

  หลายวันต่อมา หมับ~แขนขาวผ่องสอดเข้าไปโอบรัดร่างหนาพลางซุกใบหน้าเข้ากับแผงอกกว้างทันทีที่ประตูห้องถูกดันให้ปิดลง เราทั้งคู่อยู่ด้วยกันตามลำพัง จนคนตัวเล็กกล้าที่จะกอดเพื่อเรียกร้องหาความอบอุ่นจากกายหนาอีกครั้งฉลามอมยิ้ม ก้มหน้ามองคนที่กอดตัวเขาจนแน่นก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “เป็นอะไร อ้อนแบบนี้อยากให้พี่อุ้มไปที่เตียงใช่ไหม” “เปล่า~ เหนื่อยจัง” บอกความรู้สึกที่เป็นพลางรัดตัวเขาแน่นกว่าเก่า ชอบกลิ่นน้ำหอม ชอบความแน่นทุกสัดส่วน ชอบคนนี้ทุกที่เลย“เรียนหนักมากเลยเหรอ”“อือ” “เครียดเรื่องอะไรไหม เล่าให้พี่ฟังได้นะ” “บอกไม่ถูกอ่ะ ไม่ค่อยรู้สึกแบบนี้เท่าไหร่ นานๆ ถึงจะเป็นที” ขนมผละจากแผงอกกว้างเป็นการโอบเอวสอบเอาไว้หลวมๆ เงยหน้ามองคนที่สูงกว่าก่อนจะหลับตาพริ้มเมื่อริมฝีปากหยักได้รูปกดลงมาจูบที่หน้าผากมนอย่างอ่อนโยน“โกดหนวดแล้ว~ เมื่อวานมันทิ่มแก้ม วันนี้ปากนุ่ม หนวดไม่โดนเลย”“เรียบร้อยแล้ว จัดการให้เกลี้ยงเลย” กล้าพูดได้เต็มปากว่าที่ผ่านมาฉลามไม่เคยต้องทุ่มเทให้ใครแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องทำตามที่ใครร้องขอ แต่กับคนนี้เขากลับเต็มใจทำให้ ขอแค่เธอบอกออกมามันอาจจะเป็นเพราะว่าเรารู้