หน้าหลัก / มาเฟีย / ดวงใจอินทรีย์ / เปิดตัวพ่อคุ้มอินทรีย์

แชร์

เปิดตัวพ่อคุ้มอินทรีย์

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-16 21:08:06

"พี่อินทรีย์ข้าได้ข่าวว่าจะมีโจรมาปล้นวัวปล้นควายที่หมู่บ้านเราอีกแล้ว เราจะทำเช่นไรดี"

ไอ้สนลูกน้องมือขวาของอินทรีย์หรือพ่อคุ้มแห่งเมืองโคราช ถึงแม้หมู่บ้านจะไม่ใหญ่มากมายนักแค่ 100 กว่าหลังคาเรือน ที่อยู่ภายใต้การดูและคุ้มครองของ พ่อคุ้มอินทรีย์ผู้คนต่างนับหน้าถือตา

"ถ้างั้นมึงก็เตรียมลูกสมุนของเราให้พร้อมอาวุธทั้งหมดที่เรามีมึงตรวจตราให้ดี อย่าให้ขาด"ใบหน้าเรียบเฉยที่นั่งขัดปืนอยู่บนแคร่ สั่งงานลูกน้องโดยไม่มองหน้าเพราะเขาชินชากับการอยู่กับพื้นผาหน้าไม้ซะแล้ว

"ได้พี่อินทรีย์ ฉันจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้เลย"ไอ้สนที่ได้รับคำสั่งก็รีบวิ่งแจ้นไปบริเวณที่ฝึกอาวุธและคลังอาวุธที่อยู่ในสุดของหมู่บ้าน เข้าถึงยากที่สุดเพื่อป้องกันการปล้นคลัง

"พ่อคุ้มอินทรีย์จ๊ะ กระแตเตรียมข้าวกับแกงไว้ให้ที่เรือนของข้า แล้วก็มีเหล้าหมักชั้นดีอีกไหหนึ่งคืนนี้ พ่อคุ้มอินทรีย์จะมาหาข้าหรือเปล่าจ๊ะ"

เสียงของนางกระแตหญิงหม้ายผัวตายแต่ไม่มีลูกติดที่พ่อคุ้มมักจะเรียกมานวดแล้วก็ให้อัดกลับไปเสมอ

"ใครใช้ให้มึงมาทำอะไรที่นี่อีกระแต"พ่อคุ้มหยุดมือจากการนั่งขัดปืนปรายตาไปมองร่างบางที่นุ่งกระโจมอกพร้อมกับผ้าถุงเก่าๆ แต่งหน้าจัดจ้านจนดูไม่น่ามอง

"ก็กระแตคิดถึงพ่อคุ้มอินทรีย์ยังไงล่ะจ๊ะ พ่อคุ้มไม่เรียกหากระแตเลย กระแตก็เลยมาหาพ่อนะจ๊ะ"

นางกระแตที่กลัวจะตกกระป๋องเพราะช่วงนี้ พ่อคุ้มอินทรีย์ไม่ได้เรียกใช้ให้มันมานวดเนื้อนวดตัวให้เหมือนเมื่อก่อน

"เอาไว้ถ้ากูว่าง ๆ กูจะแวะเข้าไปหา"อินทรีย์พูดจบก็ไม่สนใจนางกระแตหันกลับมานั่งดูอาวุธปืนขัดจนเงาวับ เพราะเขารู้ว่าตอนนี้สถานการณ์โจรปล้นควายค่อนข้างรุนแรงต้องเตรียมพร้อมทุกเมื่อ

"แต่ว่าพ่อคุ้ม..."นางกระแตกำลังจะพูดต่อยังไม่ทันได้พูดจบ

"ถ้ามึงยังยืนดื้อดึงอยู่ตรงนี้ กูจะให้ลูกสมุนที่กำลังขัดปืนอยู่ในกระท่อมมาลากมึงไป มึงจะได้หายคันสักที"

อินทรีย์ที่ไม่ชอบคนพูดไม่รู้เรื่องคำเดียวก็ยังไม่ยอมไป ใบหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์จนทำให้นางกระแตรู้สึกเสียวสันหลัง

"ฉันไปก็ได้จ้ะพ่อคุ้ม"นางกระแตที่ไม่ได้ดั่งใจก็เดินกระทืบเท้าออกไป

"โถ่พ่อคุ้มอินทรีย์ จะไปไล่นางกระแตมันทำไมมันอุตส่าห์มาให้ท่าพ่อคุ้มจนถึงที่"เสียงลูกน้องที่เดินออกมาจะกระท่อมเอ่ยแซว

"มึงอยากได้มันหรือเปล่าล่ะ ถ้ามึงอยากได้มันกูเบื่อแล้วมึงเอาไปเลย"อินทรีย์ไม่สนใจผู้หญิงอย่าง นางกระแตที่เป็นเจ๊กลากไปไทยลากมาเขาใช้ครั้งเดียวก็เบื่อ

"ถ้าพ่อคุมอินทรีย์เอ่ยปากขนาดนี้ ข้าก็คงต้องสนองให้พ่อแล้วล่ะ"ไอ้ต้นกล้ายิ้มร่า

"ตามใจมึงเถอะไอ้กล้า..."

"พี่อินทรีย์คืนนี้เราจะไปรอไอ้พวกโจรปล้นควายตรงช่องเขาแคบที่จะตัดมาก่อนถึงหมู่บ้านเราหรือเปล่าจ๊ะพี่ไอ้ต้นกล้าเอ่ยถาม

"เราก็ต้องไปจัดการพวกมันก่อนอย่าให้มันมีโอกาสได้เหยียบเข้ามาถึงประตูบ้านเรา"

"ได้พี่เดี๋ยว ข้าจะไปสมทบกับไอ้สนให้เตรียมอาวุธปืนพร้อมกระสุนรวมถึงกำลังคนที่เรามีด้วยจ้ะพี่"

"พวกมึงไปเถอะ....อินทรีย์ที่รู้ข่าววงในว่าโจรปล้นควายพักอยู่ไม่ไกลจากบริเวณหมู่บ้านของเขา อินทรีย์จึงเลือกวางแผนจะชิงลงมือก่อน เพราะเส้นทางช่องเขาแคบจะมีเนินหน้าผาช่องแคบด้านบนมีเพียงชาวบ้านในหมู่บ้านของเขาเท่านั้นที่รู้ทางเข้าออกบนหน้าผาเป็นอย่างดี

ค่ำคืนที่มีเพียงแสงจันทร์ กลุ่มคนปริศนาได้ซุ่มอยู่บนภูผาสูงชัน ช่องแคบทางตัดผ่านเข้าเมืองโคราชเป็นช่องแคบเดียวที่จะสามารถผ่านตัวเมืองเข้าไปได้พวกโจรปล้นควายได้พักค้างแรมรวมกลุ่มกันนับ 10 คน

"เฮ้ยพวกมึงสังเกตการณ์ให้ดีนะอย่าให้ใครเข้ามาใกล้บริเวณพื้นที่พักของเราได้"เสียงหัวหน้ากลุ่มในเหล่าบรรดาโจรปล้นควายได้พูดขึ้นมา

"ได้พี่ พวกข้ากำลังเดินเปลี่ยนเวรกันพี่ไม่ต้องเป็นห่วง พี่ไปพักเถอะ"ลูกน้องคนนึงที่ถือมีดดาบกับปืนเหน็บอยู่ข้างเอวได้พูดขึ้น

"งั้นกูฝากพวกมึงด้วย"พูดจบหัวหน้าโจรปล้นควายก็เดินหายลับกลับเข้าไปในกระโจม

โดยพวกมันไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาหลายสิบคู่ที่จ้องมองลงมาจากด้านบนหน้าผาสูงชัน เพื่อเฝ้ารอเวลายามที่พวกมันหลับสนิท จะได้ลงมือทำการปลิดชีพพวกมันเสีย

"พี่อินทรีย์เท่าที่ข้าสังเกตการณ์พวกมันมีกันประมาณสิบคน พวกเรามา 25 คนเราเป็นต่อเรื่องพละกำลังและชัยภูมิ พี่จะให้ข้าทำอย่างไรต่อ"ไอ้กล้ามือซ้ายคนสนิทของอินทรีย์เอ่ยปากถาม

"รอจนกว่าพวกมันจะหลับสนิท มึงค่อย ๆ ใช้ลูกดอกอาบยาสลบ ยิงไปที่คนที่เฝ้าเวรยาม หลังจากนั้นมึงเอาสมุนไพร โยนเข้ากองไฟของพวกมันเพื่อลมยาให้พวกมันหลับไหลจนไม่รู้สึกตัว"

"แล้วค่อยลงมือเก็บพวกมันทีละคน"คำสั่งที่ดูเหี้ยมโหดราวกับปีศาจผู้ประทานความตาย เป็นความตายที่ไม่รู้ตัว ทุกคนถึงได้ยินแล้วหวาดกลัวจนสันหลังเย็นวาบ พ่อคุ้มอินทรีย์สั่งฆ่าได้โดยที่ไม่รู้สึกผิด

"ได้พี่อินทรีย์ ข้าจะจัดการทุกอย่างไว้ให้ สมุนไพรที่พี่ให้เตรียมมา ข้าเตรียมมามากพอที่จะล้มช้างได้ทั้งโขลงเลย"ไอ้กล้าพูดขึ้นอธิบาย

"ดีมากหากเป็นอย่างนั้น มึงก็ไปจัดการตามแผนซะส่วนพวกเราที่เหลือ ล้อมกรอบเข้าไป พยายามอาศัยจังหวะที่มันสับเปลี่ยนเวรยาม โยนสมุนไพรไร้ควันนี้ให้พวกมันค่อย ๆ ได้สูดดม จากภายในกระโจม"

"พวกมึงแยกย้ายกันไปได้แล้ว"อินทรีย์สั่งการลูกน้องทุกคนอย่างเข้มงวด เพราะหากเขาปล่อยไอ้โจรพวกนี้ไป ก็มีหวังไปฆ่าแกงชาวบ้านพร้อมกับก้นวัวปล้นควายปล้นสะดมให้ชาวบ้านเดือดเนื้อร้อนใจทุกหย่อมหญ้า

ตอนนี้เป็นเวลายามสามเหล่าบรรดาโจรปล้นควายหลับลึกสะลึมสะลือโดยที่ไม่รู้สึกตัว ไอ้กล้าที่ก่อนหน้านี้ได้เอาสมุนไพรไปโยนเอาไว้ที่กองไฟของมันด้วยวิธีการใช้ลูกดอกเป่าไปที่กองไฟ ทำให้เวรยามทั้งหมดที่นั่งหน้ากองไฟค่อย ๆ หลับไหลไม่รู้ตัว

"เฮ้ย..! ไอ้สนพวกมันหลับกันหมดแล้วว่ะ เหลือแต่ไอ้พวกในกระโจม น่าจะต้องค่อย ๆ เข้าไปใกล้กว่านี้ว่ะ"ไอ้กล้าพูดคุยเพื่อเตรียมแผนกับไอ้สน

"พวกมึงดูไอ้เวรยามนั่นสิ มันสลบเหมือนกันไม่เป็นท่าเลยว่ะมันมีกี่คนวะ"

"เท่าที่กูส่งไอ้ทองมีไปดู เห็นว่ามีประมาณ 10 คนเฝ้าเวรยามแค่ 3 ที่เหลืออยู่ในกระโจมทั้งหมด......

"เดี๋ยวพวกที่เหลือตามกูไปที่กระโจมส่วนอีกสิบคนตามเก็บพวกมันที่นอนสลบทั้งหมด อย่าให้ใครเหลือลมหายใจเล็ดลอดกลับออกมา....."ไอ้สนสั่งคำสั่งเด็ดขาดและกระจายกำลังทันที

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ดวงใจอินทรีย์   บทสุดท้าย

    ศึกในวันนี้ผลสุดท้ายถ้าถามว่ามีใครแพ้หรือชนะหรือเปล่าสำหรับอินทรีย์เขามองเพียงว่านี่เป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ไม่มีใครอยากลาจากโลกนี้ไปโดยทิ้งครอบครัวไว้เบื้ิองหลัง อินทรีย์ทำได้เพียงปล่อยให้ผู้หญิงและเด็กรวมถึงคนชราที่อยู่ที่นี่ได้ใช้ชีวิตที่เหลือของตัวเองต่อไป "ข้าจะถามพวกเอ็งว่าจะติดตามกลับไปที่หมู่บ้านของข้าหรือไม่ข้าจะดูแลทุกคนอย่างดีไม่ให้มาลักเล็กขโมยน้อย ปล้นฆ่าแบบนี้" อินทรีย์ถึงแม้จะดูโหดเหี้ยมอำมหิตแต่เขาก็ไม่เคยคิดจะทำร้ายผู้หญิงเพศแม่ "พวกข้าไม่มีอะไรที่พึ่งใบบุญได้แล้ว หากพ่อคุ้มอินทรีย์จะเมตตา พวกข้าก็ยินดีจะติดตามและจงรักภักดีกับพ่อคุ้มอินทรีย์จนกว่าชีวิตของพวกข้าจะลาจากโลกนี้ไป" ยายเฒ่าคนหนึ่งที่ดูเป็นคนที่น่าจะมีวุฒิภาวะและผู้คนน่าจะนับหน้าถือตาอยู่ไม่น้อย "หากยายเฒ่ามะเกลือว่าเช่นนั้นพวกฉันก็ว่าตามนั้นจ้ะ"ลูกเด็กเด็กแดงของเหล่าเสือโจรก็พากันน้อมรับที่จะติดตามอินทรีย์ตลอดชีวิต "พี่อินทรีย์มันจะดีหรือที่รับลูกเสือลูกจะเข้มาเลี้ยง สักวันหนึ่งมันอาจจะแว้งกัดพวกเราตอนที่มันโตขึ้นก็ได้นะพี่"ไอ้สนหันมาบอกอินทรีย์ "หากเป็นเช่นนั้นมันก็เป็นเวรกรรมของกูแล้วล่

  • ดวงใจอินทรีย์   ศึกสุดท้าย

    ตัดภาพมาที่ปัจจุบันเมื่ออินทรีย์ร่ำลาอัญชันแล้วมาที่ลานอาวุธของเขาพร้อมกับเตรียมยุทโธปกรณ์ในการไปกำจัดพวกไอ้โจรปล้นควายให้สิ้นไป"ในวันนี้ กูไม่รู้ว่า กูจะพาพวกมึงไปตายหรือรอดกลับมาครบทุกคนหรือเปล่า""แต่กูอยากจะบอกพวกมึงว่า การในครั้งนี้เพื่อลูกหลานของเรา และครอบครัวของเรากูขอให้พวกมึงสู้อย่างสุดกำลัง..!"อินทรีย์พูดปลอบขวัญลูกสมุนทุกคนต่างส่งเสียงเฮลั่นอินทรีย์เตรียมไพร่พลไปนับห้าสิบคนในการทำศึกครั้งนี้ไม่ว่าจะออกมาแพ้หรือชนะนั่นหมายถึงความเป็นและความตายของหมู่บ้านแห่งนี้ใช้เวลาไม่นานจากเส้นทางลับที่อินทรีย์และทุกคนได้ล่วงรู้จึงได้ไปตั้งหลักที่นั่นเพื่อเตรียมถอนรากถอนโคนไอ้โจรปล้นควายถึงถิ่น"พวกมึงแบ่งกำลัง เป็นสองกอง กองแรกไปหลอกล่อพวกมันให้ออกมาจากหมู่บ้าน""กองที่สองไปอยู่บนหน้าผาสูงชันบริเวณที่มันเคยกลิ้งหินลงมาใส่พวกเราแล้วยิงธนูไฟใส่หลังคาบ้านของพวกมัน""กองที่สามลัดเลาะไปตามเส้นทางที่ไอ้สนได้แจกแจงให้พวกมึงเป็นทางลอบเข้าหมู่บ้านของพวกมัน""แล้วพวกมึงค่อยเข้าไปเผาบ้านเรือนของพวกมันทีละหลัง และฆ่าพวกมันอย่าให้เหลือหากเป็นผู้หญิงกับเด็กไว้ชีวิตมัน"อินทรีย์สั่งเสียงเข้มทุกคนจึ

  • ดวงใจอินทรีย์   ทรมานสอบความ

    หลังจากกลับมาอินทรีย์ก็ได้เค้นสอบถามเรื่องความจริงจากปากคนของตาเฒ่าเสือดำด้วยวิธีการที่โหดเหี้ยมด้วยการจับมันถอดเล็บทีละเล็บถอดฟันทีละซี่เมื่อไหร่ที่มันไม่พูดความจริงก็ถอดออกทีละข้างอ๊าค....!เสียงร้องโหยหวนของไอ้แคระและลูกน้องรวมถึงไอ้โกสุมผู้ที่คิดคดทรยศแม้กระทั่งคนที่ให้ข้าวให้น้ำโดนทรมานอยู่ด้านหลังลานฝึกอาวุธที่มีบ่องูพิษอยู่ด้านข้าง"มึงฆ่ากูซะเถอะถ้ากูรอดไปได้กูจะฆ่ามึงซะ"ไอ้โกสุมจากที่รักและเคารพกลายเป็นเครียดแค้นและโกรธเกลียดอินทรีย์เป็นเท่าตัว"ฮึ ฮึ ฮึ ฮ่า ฮ่า" เสียงแค้นหัวเราะอันเย็นยะเยือกของอินทรีย์ทำให้ทุกคนอยู่ตรงนั้นถึงกับขนรกเกลียวเพราะไม่เคยเห็นอินทรีย์ในเวอร์ชั่นดูโหดร้ายเป็นเท่าทวีคูณจากปกติมาก"ถ้าเป็นกูกูยอมตายว่ะ กูไม่ยอมให้พ่อคุ้มทรมานกูแบบนี้แน่"ไอ้บุญทองที่เห็นการทรมานก็รู้สึกว่าความตายมันดูหอมหวานกว่าการที่เป็นอยู่แน่นอน"มึงอยากจะลองดูไหมล่ะไอ้ห่าอย่าพูดไป"ไอ้สนหันไปตีปากไอ้บุญทอง"กูไม่อยากลองอ่ะ แค่กูได้ยินเสียงมันร้องกูก็จะตายแล้วโอ๊ยขนลุก..บรื้อ.."ไอ้บุญทองถึงกับใช้มือลูกต้นแขนตัวเอง"ต่อให้มึงอยากตาย..กูก็จะไม่ให้มึงตายคนอย่างมึงควรค่า แก่การทรมาน..ส่

  • ดวงใจอินทรีย์   จับพิรุธคนทรยศ

    ย้อนกลับไปวันที่อินทรีย์ได้บอกให้ไอ้โกสุมพาลูกสมุนนับสิบคนออกไปตรวจตราและแก้มือเพื่อเอาความดีมาลบล้างความผิดที่มันได้หักหลังรอบส่งศาลให้กับฝ่ายศัตรูตรงข้าม"พวกมึงรอกูอยู่ที่นี่ เดี๋ยวกูจะไปเดินดูนอกถ้ำสำรวจอีกทีว่าเราจะโจมตีพวกมันได้จากทางไหน"ไอ้โกสุมที่วางแผนจะออกไปส่งข่าวให้กับพวกโจรปล้นควายคนเดียวจึงสั่งให้ลูกน้องนับสิบรอภายในถ้ำและจะเปิดเผยที่อยู่ของลูกน้องรวมถึงทางรับเข้าออกที่มันได้ค้นพบ"พี่ให้ข้าไปเป็นเพื่อนดีกว่า หากพี่ไปคนเดียว ข้ากลัวจะเกิดอันตราย"ลูกสมุนคนนึงตะโกนขึ้นมาเพราะเป็นห่วงไอ้โกสุม"มึงต้องฟังคำสั่งกูไอ้ชัช ถ้ามึงไม่ฟังคำสั่งกูคนอื่นก็จะพาลเดือดร้อนไปด้วยมึงต้องดูแลทุกคนที่นี่จนกว่ากูจะกลับมาเข้าใจหรือไม่" ไอ้โกสุมทำแทรกเป็นห่วงทุกคน"ได้พี่ข้าขอให้พี่ปลอดภัยกลับมา"ไอ้ชัชได้กล่าวคำอวยพรให้กับไอ้โกสุม"ขอบใจมึงมากไอ้ชัชมึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกู"ไอ้โกสุมที่ทำท่าซึ้งอกซึ้งใจทั้งที่เป็นการโกหกหลอกลวงผู้อื่นทั้งสิ้นผ่านไปไม่นานไอ้โกสุมเดินลัดเลาะออกจากถ้ำทางลับเพื่อจะไปส่งข่าวแก่ไอ้มอญที่อยู่ในชุมโจรและมันอยากไปดูลูกกับเมียให้เห็นกับตาว่าสบายดีหรือไม่ มันคิดแล

  • ดวงใจอินทรีย์   เมียเต็มตัว

    เมื่อความรักเริ่มเบ่งบานและสุกงอมทุกอย่างดูจะสวยงามและโรยไปด้วยกลีบกุหลาบโลกทั้งใบเปลี่ยนสีกลายเป็นสีชมพูระหว่างอินทรีย์และอัญชันที่ดูอบอุ่นไปด้วยมวลความรัก เหมือนผีเสื้อบินรายล้อมอยู่รอบตัว"พ่อคุ้มอินทรีย์จ๊ะอัญชันจะไปบ้านตาเขียวไปดูแลทำความสะอาดสักพักแล้วจะรีบกลับมา"บ้านของตาเขียวที่ทิ้งทรัพย์สมบัติไว้ให้หลานสาวอย่างอัญชันมากมาย อัญชันกลายเป็นทายาทโดยชอบธรรมเพียงคนเดียวของตาเขียวที่มีสิทธิ์ในทรัพย์สมบัติทั้งที่นาบ้านเรือนไทยและเงินสดอีกจำนวนหนึ่งทองแท่งอีกเป็นหีบ"ให้นางชมพู่ติดตามเอ็งไปด้วยนะอย่าไปไหนมาไหนคนเดียวแล้วเดี๋ยวข้ากลับจะไปลานฝึกอาวุธจะรีบตามเอ็งไป"อินทรีย์ที่รีบแต่งตัวเพื่อต้องไปทำภารกิจวางแผนที่จะปิดฉากล้างบางถอนรากถอนโคนพวกโจรปล้นควายที่อยู่ในหุบเขาฝั่งตรงข้ามกับช่องเขาแคบให้มันหมดสิ้นไปเสียที"ได้จ้ะพ่อคุ้ม พ่อไม่ต้องเป็นห่วงอัญชันดอกหนาอัญชันมีชมพู่ไปเป็นเพื่อนแล้วไหนจะบ่าวไพ่ที่เรือนของตาเขียวอีก ไม่มีใครกล้าทำอะไรอัญชันดอก" อัญชันแต่งกายด้วยเสื้อแขนยาวสีน้ำตาลปกปิดไปจนถึงต้นคอกระดุมเม็ดสุดท้ายนุ่งผ้าถุงสีน้ำตาลเรียบๆแต่กลับทำให้อัญชันดูสง่าผ่าเผย"เดี๋ยวข้าจะใ

  • ดวงใจอินทรีย์   ทำโทษเด็กดื้อ

    การจูบที่เนิ่นนาน เหมือนกับกระชากวิญญาณของอัญชันให้หลุดลอยออกจากร่างแววตาระยิบระยับหยาดเยิ้มจ้องมองประสานกันหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้ง อินทรีย์ถอนจูบออก แล้วกดจมูกโด่งลงไปบนซอกคอขวาขบเม้มเบา ๆ พอให้อัญชันรูสึกเจ็บแปล็บ ๆ เหมือนเป็นการลงโทษเด็กดื้อไปในตัว"พะ พ่อคุ้ม อย่ากัดนะจ๊ะ ฮืม อัญชันเจ็บ.!"อัญที่ถูกเอารัดเอาเปรียบเอาแต่ใจโดยคนตัวโตเพราะไม่พอใจในคำตอบที่เธอตอบ"ข้าไม่กัดหรอก แต่ข้าจะเปลี่ยนเป็นเลียหัวนมที่ตั้งแข็งชูชันจนทะลุกระโจมอกเอ็งแล้ว ฮืม เด็กดื้อ... "อินทรีย์เลื่อนจมูกมาถูไถกลางร่องอกอวบอิ่มที่นุ่มนิ่ม กลิ่นหอมอ่อน ๆ ยังเยาว์เชื้อเชิญเสียเหลือเกิน"พ่อ อย่านะ ฮืม ไม่เอาแบบนี้" อัญที่แผลเก่ายังไม่ทันจะหาย เหมือนจะโดนทำแผลให้ใหม่เสียแล้ว"เอ็ง อยากดื้อกับข้า ทำไม ฮึ ..! ดูซิว่านมเอ็งอร่อยไหม ขอข้าชิมอีกทีนะ เด็กดื้อ.."อินทรีย์ไม่พูดเปล่า กระชากกระโจมอกของอัญชันออก เผยให้เห็นเต้าอวบอิ่มใหญ่โต และยอดจุกปทุมสีชมพูหวาน ชูชันราวกับเชื้อเชิญให้เขาพุ่งเข้าหา อินทรีย์ใช้ปากหนาก้มลงไปดูดดึงราวกับเด็กหิวนม ไม่พอใจอินทรีย์ใช้สองมือหนา รวบสองเต้าให้มาอยู่ตรงกลางแล้วลงลิ้นที่จุกสีชมพูหวา

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status