“อยากครางก็คราง จะกลั้นไว้ทำไม ฉันไม่ชอบความเงียบ มันไม่เร้าใจ ถ้าเธอไม่ครางอย่าหาว่าฉันรุนแรงก็แล้วกัน”
ธีรดนย์บอกเสียงเข้มต่ำ เขาไม่ชอบใจนักที่อีกฝ่ายดูไม่มีอารมณ์ร่วม ไม่เคยมีสาวไหนเมินเขาอย่างนี้ พวกเธอเต็มอกเต็มใจกระโดดร่วมวงและยังเป็นฝ่ายปลุกอารมณ์เขาก่อนด้วยซ้ำ
ทรวงอวบเต่งตึงถูกเคล้นอย่างไม่เบามือ ตั้งใจกระตุ้นเร้าอารมณ์สาว ทั้งมืออีกข้างยังไล้ไปทั่วหน้าท้อง ต่ำลงไปแถวท้องน้อยแต่มือบางก็ตามมาปัดออกอย่างน่าหงุดหงิด และนั่นก็ทำให้เขายิ่งฉุนจัด
ร่างสูงใหญ่ขยับขึ้นปลดกางเกงของคนใต้ร่าง เจ้าตัวก็จิกข่วนมือเขาพัลวันอย่างไม่ยอม
“ให้ตายสิ จะดีดดิ้นให้เสียเวลาไปทำไม มาสนุกด้วยกันดีกว่า รับรองฉันจะทำให้เธอลืมทุกคนที่เคยผ่านมาเลย”
“ฉันยังไม่...ว้าย!”
ยังไม่ทันแย้งจบกางเกงของเธอก็ถูกดึงหลุดจากสะโพก นิชาดารีบจับผ้าห่มมาคลุมตัวเองแทบไม่ทัน พร้อมกับที่กางเกงพ้นปลายเท้า เธอทั้งงอขาทั้งถอยหนีพร้อมกันนั้นก็เห็นอีกฝ่ายจัดการกับกางเกงของเขาจนต้องรีบหันหน้าไปทางอื่น
“อะไรอีก ตกลงจะเอาไง”
เหมือนชายหนุ่มจะหงุดหงิดที่เธอมีท่าทางไม่เต็มใจและไม่ให้ความร่วมมือใดๆ
“ไม่เต็มใจหรือไง”
“นายก็รู้อยู่แล้วยังจะถามอีก”
“อ้อ สรุปคือไม่เต็มใจจะเป็นเมียฉันสินะ”
ธีรดนย์เท้าเอว ตาคมเข้มจ้องคนที่ซุกใต้ผ้าห่มด้วยท่าทีเคืองจัด เขาไม่เคยนอนกับคนที่ไม่ยินยอมพร้อมใจ ถึงจะรักสนุกแต่ก็เป็นลูกผู้ชายพอ ทว่าผู้หญิงตรงหน้าที่เขาเป็นเจ้าของเธอเพราะจ่ายเงินซื้อมาแล้ว แต่กลับไม่ได้แตะต้องมันน่าโมโหจริงๆ
“โธ่เว้ย!”
ชายหนุ่มสบถ นั่งลงตรงขอบเตียงหันหลังให้เจ้าของร่างอรชรอย่างกระแทกกระทั้นพลางเสยผมแรงๆ ด้วยความหัวเสีย
นิชาดาแอบหวั่นใจกับอาการขัดอกขัดใจของอีกฝ่ายกลัวจะหันมาลงไม้ลงมือกับตน แต่อยู่ๆ เสียงเข้มก็เอ่ยถาม
“หนึ่งชั่วโมงพอไหม”
“อะ...อะไรเหรอ”
“เวลาทำใจ”
ริมฝีปากอิ่มเผยอค้าง อีกฝ่ายก็หันมามองอย่างคาดคั้น
“ฉันจะให้เธอเตรียมตัวเตรียมใจเป็นของฉันหนึ่งชั่วโมง ฉันไม่เคยบังคับขืนใจใคร”
หญิงสาวอึ้งไปครู่หนึ่ง หนึ่งชั่วโมงสำหรับเธอนั้นไม่พอ ทว่าการที่ชายหนุ่มยังมีข้อเสนอให้เธอ และประวิงเวลาออกไปแม้จะดูน้อยนิดสำหรับตน นิชาดาก็คิดว่าอีกฝ่ายน่าจะไม่ขืนใจเธอจริงๆ อย่างที่เขาพูด เพราะครั้งแรกที่พาเธอมาบ้านหลังนี้ พอเธอบอกว่าไม่เต็มใจ เขาจะไม่รู้สึกดี ชายหนุ่มก็ยังชะงักไปเช่นกัน
“เอ่อ ฉันขอเวลาอีกหน่อยได้ไหม”
“เท่าไร”
“อย่างน้อยเดือนนึง ถ้าเป็นไปได้ก็...สาม...สี่เดือน”
“นี่เธอ...”
คราวนี้ร่างสูงใหญ่เหลือยเปล่าหันมาเผชิญหน้าตรงๆ นิชาดารีบเมินหน้าไม่มองเขา แม้ว่าชายหนุ่มยังใส่บอกเซอร์อยู่ก็ตาม
“คิดจะให้ฉันเฉาตายหรือไง นานไป”
“นายมีผู้หญิงตั้งเยอะแยะไม่ใช่หรือไง”
ธีรดนย์กัดฟันกรอด ไม่ยอมเอ่ยสิ่งที่ตนตั้งใจเอาไว้ออกไป ทว่าพูดอีกอย่างแทน
“ลืมไปหรือไงว่าฉันจะแต่งกับเธอ”
“ตอนนี้ยังนี่นา”
“งั้นถ้าพรุ่งนี้ไปจดทะเบียน ก็เท่ากับเธอเป็นเมียฉันตามกฎหมาย จะว่าไง”
สีหน้าจืดเจื่อนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกบนดวงหน้าสวยหวานทำให้ธีรดนย์ยิ่งอารมณ์ขุ่น
“อย่าลืมนะ เธอเป็นลูกหนี้ แล้วก็ไม่มีปัญญาหาเงินมาคืนฉันด้วย ตอนนี้ฉันกำลังขาดทุนอยู่ สิบล้านที่ให้พี่เธอไปฟรีๆ กับชีวิตแต่งงานที่ต้องผูกติดกับเธอ ฉันควรได้อะไรกลับคืนมาบ้าง”
เขาตอกย้ำเสียงเข้มขึ้น
“ไม่คิดบ้างหรือไงว่าเธอกับพี่ชายได้ประโยชน์อยู่ฝ่ายเดียว ไอ้เมฆได้เงินไปใช้หนี้โดยที่ไม่ต้องใช้คืนสักบาท ส่วนเธอก็ได้เป็นนายหญิงไร่ชาดิฐวัฒน์ ทำไมฉันต้องรอนานขนาดนั้น ทำไมฉันต้องเสียเปรียบ ถามหน่อยเถอะ”
นิชาดาหน้าเสียยิ่งกว่าเดิม ฟังแล้วดูเหมือนเธอกับพี่ชายเป็นแก๊งต้มตุ๋นอย่างไรอย่างนั้น ถ้าหากหาเงินมาคืนได้เธอก็อยากทำ แต่มันยากเกินกว่าจะทำได้ง่ายๆ
“ถ้านายอยากให้ฉันทำงานใช้หนี้ ฉันก็ทำได้ ฉันไม่ได้จะโกงนาย พี่เมฆก็เหมือนกัน”
“หักเงินเดือนเธอทั้งหมด สิบปีก็ยังไม่ครบ”
ชายหนุ่มสวนขึ้นทันที
ที่อีกฝ่ายพูดถูกทุกอย่าง เธอเองก็รู้ดี แต่หากมีทางไหนที่จะหลุดพ้นจากตำแหน่งเมียลุกหนี้ที่ต้องชดใช้ด้วยร่างกายได้เธอก็อยากเลือกหนทางนั้น ทว่าชายหนุ่มดูจะไม่ให้ทางเลือกเธอ
“ฉันให้เวลาเธออีกหนึ่งคืน พรุ่งนี้ไปจดทะเบียน”
นิชาดาถึงกับเหวอเมื่ออีกฝ่ายรีบร้อนตัดสินใจในเรื่องสำคัญราวไม่คิดหน้าคิดหลัง
“ถึงจะจดทะเบียนแล้ว ยังไงฉันก็ยังไม่พร้อม นายไม่เข้าใจหรือไง ฉันกับนายเป็นคนแปลกหน้า อยู่ๆ ก็จะให้...ให้นอนด้วยกัน...”
เธอพูดตะกุกตะกักเพราะอาย
“จะให้ฉันโกนหนวดเคราก่อนไหม”
หญิงสาวอดค้อนคนที่ถามกวนโมโหไม่ได้ เธอรู้ว่าเขาเพียงแค่ประชดเท่านั้น
ธีรดนย์รู้สึกเหมือนตนเองกำลังถูกปั่นหัวและคิดผิดที่เลือกแต่งงานกับน้องสาวของนภณต์ แต่เขาจะไม่ยอมเสียเปรียบเด็ดขาด
“เอางี้ไหม มาลองดูก่อน เผื่อเธอจะชอบ”
ดวงหน้าส่ายหวือทันใด ทว่าร่างสูงใหญ่โน้มลงมาทับผ้าห่มหนาที่คลุมตัวเธออยู่อย่างใจร้อน พลางจับคางเล็กให้หยุดนิ่ง
“น่า ฉันจะยังไม่ทำจริงๆ แต่ถ้าเธออยากต่อก็ลุยเลย”
แววตาคู่กลมโตเต็มไปด้วยความตื่นกลัว แต่กลับดึงดูดอารมณ์ความรู้สึกของคนเห็นนัก ธีรดนย์ไม่แน่ใจว่าเหตุใดตนถึงไม่ลดละความตั้งใจที่อยากจะครอบครองคนใต้ร่างเลย หรืออาจเพราะนิชาดาเป็นผู้หญิงคนแรกที่แสดงออกชัดเจนว่าไม่มีเขาอยู่ในสายตา ทั้งที่เจ้าตัวเป็นรองเขาทุกอย่าง เป็นลูกหนี้ที่ไม่อาจบิดพลิ้วหนีหายได้ ทว่ากลับมีทีท่าต่อต้านไม่ยอมจำนนต่อเขาง่ายๆ
จะอย่างไรก็ตาม ธีรดนย์ตัดสินใจแล้ว นิชาดาต้องเป็นเมียเขา
======
ให้เวลาทำใจน้อยไปนะนายดนย์ ^-^"
