“หลันฮวา! รีบหนีออกมา!!!” เสียงตะโกนก้องของหวังเหล่ยดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงัน
ร่างสันทัดของหัวหน้าแก๊งฮ่องกงพยายามยันกายของตนออกจากหลุมทรายขึ้นมาอย่างทุลักทุเล จนสามารถประคองร่างของตัวเองให้ลุกขึ้นยืนได้เป็นผลสำเร็จ และเสียงตะโกนดังกล่าวปลุกสติและความเป็นตัวตนของแม่สาวน้อยคนงามให้หวนกลับคืนมา พรึ่บ!!! ดวงตากลมโตคู่งามเปิดขึ้นทันใด ขนตางามงอนกะพริบขึ้นลงติดต่อกันเมื่อเธอพบว่ากำลังจุมพิตตอบโต้ซากโครงกระดูกที่บัดนี้คืนร่างกลับมาเป็นคนได้อีกครั้ง “ยะ..แย่แล้ว! ทำไมเราจะต้องเคลิบเคลิ้มฟินไปกับการจูบด้วยวะเนี่ย นี่ฉันกำลังจูบกับผีอยู่นี่หว่า” หญิงสาวรำพึงในใจ ตุบ! ตุบ! ตุบ! กำปั้นน้อยๆ ทุบลงบนแผ่นอกกว้างตรงหน้าเธออย่างไม่ยั้งมือเลยทีเดียว ทว่าแทนที่ร่างใหญ่นั้นจะรู้สึกแต่ตรงกันข้ามแรงทุบตีของหญิงสาว มิได้สะเทือนผิวกายหรือระคายเคืองแม้แต่น้อย แม่ทัพในตำนานยังคงระดมจุมพิตสตรีสาวโฉมงามตรงพระพักตร์อยู่เช่นนั้น ในขณะที่อีกฝ่ายพยายามขืนร่างของเธออย่างเต็มที่ให้หลุดพ้นจากร่างใหญ่ที่เริ่มจะทำท่าดึงรั้งกายอรชรของไป๋หลมือเรียวรีบคว้าม้วนไม่ไผ่ขึ้นมาจากพื้นอย่างรวดเร็ว พลางรีบคลี่ออกเพื่อดูตัวหนังสือด้านในซึ่งแลดูคล้ายจดหมายเขียนข้อความทิ้งไว้ถึงใครบางคน ดวงตาคู่สวยกวาดสายตาไปตามตัวอักษรแต่ละตัวพร้อมเริ่มอ่านอักษรจีนโบราณออกมา ถึงตัวข้า!ไป๋หลันฮวา ในขณะที่เจ้ากำลังอ่านจดหมายอยู่ในขณะนี้ ข้าซึ่งเป็นตัวของเจ้าในเวลานี้ได้สิ้นลมหายใจไปแล้ว เจ้าอ่านต้องงุนงงเป็นแน่แท้ว่าเพราะเหตุใด ดังนั้นข้าจะอธิบายเพื่อให้เจ้าเข้าใจง่ายๆ นั่นก็คือ ข้าคือชีวิตในชาตินี้ของเจ้า ส่วนตัวเจ้าที่กำลังอ่านจดหมายอยู่ในเวลานี้คือชีวิตใหม่ของข้าในชาติหน้า พรึ่บ! ม้วนไม้ไผ่ถูกปิดเข้าหากันทันใดด้วยความตกใจอย่างยิ่งยวด ครั้นได้อ่านประโยคดังกล่าว “เป็นไปไม่ได้! นี่ฉันกำลังอ่านจดหมายของตัวเองในชาติอดีตอย่างนั้นเหรอ อย่าบอกนะว่าเราย้อนเวลากลับมาในอดีตชาติของตัวเอง!เฮ้ย!เป็นไปไม่ได้!เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!”มาเฟียสาวคนงามกล่าวพร้อมส่ายหน้าไปมาด้วยไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนี้ แต่แล้วเพียงครู่ ภาพความทรงจำกับเหตุการณ์นับตั้งแต่ได้พานพบซากโครงกระดูกกลางทะเลทรายผุดพรายขึ้นมาทันใด เหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไปจนถึงปาฏิหาร
ทางด้านไป๋หลันฮวาบริเวณชายป่าเขตชายแดนแคว้นฉู่ พรึ่บ!!!! แสงสว่างเจิดจ้าปรากฏขึ้นแถบบริเวณชายป่า ซึ่งเต็มไปด้วยทิวเขาและป่าดงดิบตลอดจนเหวลึก ท้องฟ้าเบื้องบนเต็มไปด้วยแสงสว่างมิสามารถมองด้วยตาเปล่าได้ ก่อนจะปรากฏร่างหญิงสาวนางหนึ่งลอยละลิ่วตกลงมาจากท้องฟ้าเบื้องบนร่วงหล่นลงมากระแทกพื้นที่เต็มไปด้วยต้นหญ้าเขียวขจี พลั่ก!!! แรงกระแทกที่ตกกระทบลงพื้นเล่นเอาสตรีสาวนางนั่นเกิดอาการจุกเข้าให้อย่างจัง ร่างอรชรเอวบางร่างน้อยถึงกับบิดไปมาด้วยความเจ็บและจุกจนพูดไม่ออก โอ้ยยย!!! หญิงสาวส่งเสียงโอดครวญพลางส่ายกายไปมาพยายามที่จะลุกจากพื้น แต่กลับต้องหยุดชะงักเมื่อดวงตามองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วพบว่า มีดวงดาวมากมายส่องประกายระยิบระยับสวยงามตื่นตะลึงอย่างยิ่งยวด และท่ามกลางดวงดาวมากมายปรากฏดวงจันทร์สีเหลืองนวลกลมโต มีขนาดใหญ่อย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนลอยเด่นอยู่ตรงหน้าไป๋หลันฮวาอยู่ในขณะนี้ “โอโห่!สวยจัง”หญิงสาวรำพึงออกมาเบาๆ เมื่อได้เห็นพระจันทร์เต็มดวงท่ามกลางดวงดาวนับหมื่นล้านดวง ในขณะเดียวกัน หญิงสาวมิล่วงรู้เลยว่าในยามนี้ร่างของเธอกำลังนอนอยู่ปากเหวหากพลิกกายกลับไปเพียงเสี้ยว ร่างร่วงหล่นล
ฉาด!!! จิ๋นฟานยกฝ่ามือใหญ่ตีเข้าที่หน้าขาของตนทันทีครั้นได้ยินเช่นนั้น“กระหม่อมคาดเอาไว้ไม่มีผิด นึกแล้วเชียวว่าจะต้องเป็นการกระทำของปีศาจและจื่อโหย่วก็คือปีศาจตนนั้น หากแม้นคนผู้นี้ได้ขึ้นครองแผ่นดินแล้วไซร้ ภัยพิบัติจะยิ่งทวีมากขึ้นไปอีกทุกวันนี้ชีวิตของผู้คนต่างสูญหายอย่างไร้ร่องรอยไปนับไม่ถ้วนเลยพ่ะย่ะค่ะ”จิ๋นฟานกราบทูลกลับไปเต็มไปด้วยน้ำเสียงแฝงเร้นความกังวลได้อย่างชัดเจน“สิ่งที่เจ้ากล่าวมามันก็ถูกแต่จะพลีพลามอีกไม่ได้ เพราะสาเหตุที่ข้าต้องจบชีวิตลงเมื่อคราก่อนก็เพราะว่าชะล่าใจจนเกินไปจะต้องวางแผนให้ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องค้นหาผู้ครอบครองเจี่ยกู่เหวินอีกครึ่งซีกให้พบและนำมาอยู่รวมด้วยกันกับข้าในสถานที่อันปลอดภัยที่สุด”“เรื่องนั้นพระองค์มิต้องเป็นห่วง เผ่าจินเจียงมิได้มีกระหม่อมและบุตรชายเพียงสองชีวิตเสียที่ไหนกันเล่า ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาพระองค์มีชนเผ่าของกระหม่อมอยู่เคียงข้างมาโดยตลอดทรงมิล่วงรู้เท่านั้น และคาดว่าอีกไม่นานน่าจะได้พานพบผู้ครอบครองเจี่ยกู่เหวินในเร็ววันนี้ บันทึกของจอมเวทย์มิเคยผิดพลาดแม้แต่ครั้ง
แม่ทัพหนุ่มไม่อยากเชื่อว่าจะทรงได้ยินเช่นนั้น พระองค์ยังทรงเข้าพระทัยว่าได้กลับชาติมาเกิดใหม่หลังจากหมดยุคไค๋หยวนฮ่องเต้ไปเนิ่นนานแล้วเสียอีก ทว่ากลับไม่เป็นเช่นนั้นก่อนจะรีบมีรับสั่งถามสำทับตามติดมา“หากข้าจะถามเจ้า ว่ารู้จักแม่ทัพไร้พ่ายหรือไม่”รับสั่งถามกลับไปใบหน้าใหญ่ของจิ๋นฟานยังคงฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันดำอยู่เช่นเคย“ต้องได้ยินอยู่แล้วพ่ะย่ะค่ะ แม่ทัพไร้พ่ายผู้นั้นเป็นที่เลื่องลือไปทั่วทุกสารทิศ น่าเสียดายที่จู่ๆ ก็หายสาบสูญไปเมื่อ 6 ปีก่อนโดยไม่มีร่องรอยใดๆ เหลือทิ้งเอาไว้เลย และนับตั้งแต่แม่ทัพผู้นั้นหายไปต้าซางก็อ่อนแอลงถูกแคว้นอื่นบุกเข้าตีเพื่อยึดดินแดนอยู่บ่อยครั้ง โชคดีที่ว่าไค๋หยวนฮ่องเต้ทรงให้รัชทายาทนำทัพมาช่วยและทิ้งทหารจำนวนหนึ่งไว้คอยดูแลตามเขตชายแดนจึงทำให้ต้าซางรอดพ้นจากการถูกยึดครองจากแคว้นอื่นมาได้”พระพักตร์งดงามพยักขึ้นลงติดต่อกันครั้นทรงได้ยินเช่นนั้น ภายในพระทัยทรงคาดเดาแล้วว่าผู้ใดคือรัชทายาทของซีโจวในเวลานี้“ถ้าหากข้าคาดเดาไม่ผิด โจวจื่อโหยวก็คือรัชทายาทในขณะนี้ใช่หรือไ
สมัยราชวงศ์โจวตะวันตกพรึ่บ! แสงสว่างเจิดจ้าพลันปรากฏขึ้นกลางทะเลทรายเวิ้งว้างสุดสายตา ขยายเป็นบริเวณกว้างก่อนจะค่อยๆ ปรากฏซากโครงกระดูกมนุษย์จมอยู่บนผืนทรายครั้นแสงดังกล่าวมลายจางหายไปอย่างช้าๆในขณะที่แผ่นฟ้าสีฟ้าครามดวงอาทิตย์กลมโตค่อยๆ สาดแสงรำไรขึ้นสู่ท้องฟ้าเบื้องบนอย่างช้าๆ เผยให้เห็นผืนทรายสีทองอร่ามกระทบกับแสงสุริยันจนเม็ดทรายมากมายสะท้อนเงาระยิบระยับไปทั่วบริเวณ แผ่นน้ำสีฟ้าสะท้อนเงาวูบวาบมาจากทะเลสาบซึ่งเกิดขึ้นตามธรรมชาติกลางทะเลทรายท่ามกลางท้องทะเลทรายอันเงียบงัน ซากโครงกระดูกแห้งกรังของแม่ทัพในตำนานได้หวนกลับคืนสู่ยุคอดีตกาล ณ บริเวณอันเป็นสถานที่เคยตั้งกองทัพของแม่ทัพไร้พ่ายแห่งแคว้นซางเมื่อ 6 ปีก่อน และทันทีที่ดวงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้าซากโครงกระดูกของแม่ทัพในอดีต ค่อยๆ หวนกลับคืนเป็นมนุษย์ดั่งเดิมซากแห้งกรังที่กำลังนอนคว่ำหน้าไปกับผืนทรายอยู่ในขณะนั้น บัดนี้ปรากฏแสงสว่างจากกระดองเต่าศักดิ์สิทธิ์ค่อยๆ ลามเลียตั้งแต่พระเศียรจรดถึงพระบาทพระวรกายใหญ่ที่เต็มไปด้วยเลือดเนื้อแ
บริเวณด้านนอกคฤหาสน์ตระกูลไป๋ “ไม่อยู่แล้วโว้ย! สภาพแบบนี้ยังมาบอกว่าเป็นคนได้อีกอย่างนั้นเหรอพ่อคุณ”หวังเหล่ยแหกปากตะโกนร้องลั่นออกมาจนสุดเสียง ด้วยเพราะเป็นคนกลัวผีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ชายหนุ่มวิ่งออกมาจากห้องโถงพร้อมฉุดลากเพื่อนสาวให้วิ่งตามมาด้วยกัน ในขณะที่สมาชิกแก๊งคนอื่นๆ ที่เห็นเหตุการณ์ต่างพากันวิ่งออกมาด้านนอกของตัวคฤหาสน์ด้วยเช่นกัน ทั้งที่คนกลัวผีและคนที่ไม่กลัวผีต่างก็ผสมโรงวิ่งออกมาด้วยเพราะอยากรู้อยากเห็นนั่นเอง ในขณะที่รัชทายาทในอดีตเริ่มทอดพระเนตรความเปลี่ยนแปลงที่กำลังเกิดขึ้นกับพระองค์อยู่ในขณะนี้ “เกิดอะไรขึ้นกับข้าอีกแล้ว!เหตุใดกายข้าเดี๋ยวก็เป็นมนุษย์เดี๋ยวก็กลายเป็นโครงกระดูก สลับไปสลับมาอยู่เช่นนี้เล่า มีเหตุใดผิดพลาดเกิดขึ้นอย่างนั้นหรือไร”รับสั่งพลางพลิกพระหัตถ์ทั้งสองข้างของพระองค์ไปมา พร้อมก้มลงทอดพระเนตรไปทั่วพระวรกายที่ยังคงผลุบโผล