องค์หญิงซูหยวนรู้เร็วนักว่านางจะไปตำหนักฝูเหอ？
นั่นมันเป็นเรื่องที่พูดกันในเรือนนอนของฮ่องเต้นี่นา!
องค์หญิงซูหยวนถึงกับแฝงคนไว้ข้างกายฮ่องเต้ด้วยหรือ?
นางแอบตกใจอยู่บ้าง แต่ก็รู้สึกโชคดีไปพร้อมกัน
วันนี้ ครที่เอ่ยถึงสวีเหม่ยเหรินต่อหน้าฮ่องเต้นั้นคือฮุ่ยเฟย ไม่ใช่นาง
มิเช่นนั้น สิ่งที่นางอดทนอดกลั้นเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากองค์หญิงก่อนหน้านี้ คงพังทลายลงในพริบตา
สีหน้านางยังคงเปื้อนยิ้มอยู่ “ไม่คาดคิดเลยว่าองค์หญิงจะเป็นห่วงข้าน้อยถึงเพียงนี้ ข้าน้อยปลื้มใจยิ่งนัก!”
เสี่ยวฝูจื่อพยักหน้าแล้วยิ้มบางๆ “ท่านหญิงเฉียวจำคุณความดีขององค์หญิงได้ก็ดีแล้ว”
พูดจบ ก็ค้อมตัวให้เฉียวเนี่ยนอีกครั้ง “ท่านหญิงเฉียว เชิญขอรับ”
“เจ้าค่ะ ฝูกงกง”
เฉียวเนี่ยนค้อมตัวตอบกลับ แล้วก็เดินตามหลังเสี่ยวฝูจื่อมุ่งหน้าไปยังตำหนักฝูเหอ
จริงๆ แล้ว เส้นทางในวังไม่ได้ซับซ้อนนัก
ตำหนักฝูเหออยู่มุมฝั่งตะวันตก เดินตามเส้นทางไป สุดท้ายก็ถึงอยู่ดี
เสี่ยวฝูจื่อเดินนำหน้า ไม่รู้เดินไปนานแค่ไหน บนทางที่เดินไปนั้นก็ยิ่งพบพวกนางกำนัลขันทีน้อยลงเรื่อยๆ
เสี่ยวฝูจื่อเงยหน้าขึ้นมองไปข้างหน้า พอเห็นว่าไม่มีคน ก็หยุด
