LOGINShare
ตอนที่ 6 การอาบน้ำแบบใหม่ที่ไม่คุ้นเคย
Last Updated:
2025-06-11 18:44:33หลังจากที่เห็นว่าพระชายาหวังหยู่ได้สติและไม่มีอาการผิดปกติอะไร ทางด้านหมอหลวงก็ยอมให้องค์รัชทายาทหลี่หยางพาองค์ชายหวังหยู่พระชายากลับพระตำหนักได้
เมื่อหลี่หยางพาหวังหยู่มาส่งถึงห้องบรรทมในพระตำหนัก เขาก็ให้พระชายาพักผ่อนส่วนตัวเองจะออกไปทำธุระกับองครักษ์ หลังจากองค์รัชทายาทหลี่หยางออกจากห้องไป วายุในร่างของหวังหยู่ยังรู้สึกขอบคุณองค์รัชทายาทในใจที่ไม่ปล่อยให้เขากลับมาคนเดียว ไม่อย่างนั้นมีหวังเขามาไม่ถูกและหลงทางเป็นแน่ ถ้ามีคนเห็นก็ไม่รู้จะตอบว่ายังไง วายุเริ่มรู้สึกได้ถึงความอ่อนล้าทั้งจากร่างกายและจิตใจ เขายังไม่สามารถที่จะทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้เต็มที่ แต่ก็รู้ว่าต้องเล่นบทบาทนี้ต่อไปอย่างแนบเนียนที่สุดเพื่อความปลอดภัยของตนเอง
เมื่อเขาพยายามรวบรวมสติและสำรวจสภาพร่างกายของตัวเอง วายุมีความรู้สึกไม่สบายตัวจากการสวมใส่ชุดคลุมหนา ๆ ที่เต็มไปด้วยความหรูหรานั้นและตั้งแต่ตื่นฟี้นขึ้นมาเขายังไม่ได้อาบน้ำเลยทำให้เขาตัดสินใจที่จะอาบน้ำเพื่อผ่อนคลาย ร่างบอบบางเดินวนหาห้องน้ำก็ไม่เจอที่ที่จะสามารถอาบน้ำได้ แล้วเขาต้องทำยังไงดี วายุได้แต่เดินวนไปมาในห้องคนเดียว
“พระชายา ท่านต้องการสิ่งใดหรือเปล่าเพคะ” เสียงหญิงสาวดังอยู่หน้าห้อง วายุคิดว่าน่าจะเป็นสาวรับใช้หรือนางกำนัลเป็นแน่
“เอ่อ ข้าเพียงแต่ต้องการที่จะอาบน้ำ” วายุตอบออกไปเสียงเบาให้พอได้ยิน
“รอสักครู่นะเพคะ เดี๋ยวเสี่ยวจินจะจัดเตรียมให้” นางกำนัลตอบกลับมา วายุจึงได้กลับมานั่งรอที่เตียงอย่างใจเย็น
รอไม่นานนัก นางกำนัลหลายคนก็เข้ามาภายในห้อง พร้อมกับอ่างไม้ขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยน้ำอุ่น พวกเธอเตรียมการสำหรับการอาบน้ำของพระชายาหวังหยู่ที่วายุสวมบทบาทอยู่
วายุในคราบหวังหยู่มองนางกำนัลหลายต่อหลายคนที่พากันเตรียมน้ำให้เขาที่จริงเขาอยากที่จะเข้าไปช่วยมากเพราะมีแต่ผู้หญิง แต่ถ้าเขาเข้าไปช่วยมีหวังโดนจับได้แน่เลย
“น้ำอุ่นได้ที่แล้วเพคะพระชายา เชิญพระชายาเพคะ” เสียงนางกำนัลเข้ามาตามวายุให้ไปอาบน้ำ
วายุยืนมองดูอ่างไม้ขนาดใหญ่ด้วยความตื่นเต้นและความแปลกใจ นี่คือครั้งแรกที่เขาจะได้สัมผัสกับการอาบน้ำแบบจีนโบราณ ซึ่งแตกต่างจากการอาบน้ำในชีวิตประจำวันของเขาอย่างสิ้นเชิง
อ่างน้ำไม้ที่ตั้งอยู่กลางห้องถูกเติมน้ำอุ่นจนเกือบเต็ม มีกลีบกุหลาบลอยอยู่เต็มผืนน้ำ สาวใช้คนหนึ่งเดินถือขวดเล็กๆเข้ามาด้วย ดูแล้วน่าจะเป็นน้ำมันหอมระเหยที่มีกลิ่นดอกไม้และสมุนไพร นางกำนัลวางลงในน้ำเพื่อเพิ่มความหอมและผ่อนคลาย วายุพยายามปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ เขาพยักหน้าเบา ๆ ให้กับสาวใช้ที่มองดูอย่างเป็นห่วง
“พระชายา น้ำอุ่นพร้อมแล้วเพคะ” หนึ่งในนางกำนัลกล่าวกับวายุพลางยิ้มแย้มอย่างสุภาพ
“พวกเจ้าออกไปก่อน เดี๋ยวข้าจัดการเอง” วายุบอกกับนางกำนัลทั้งหลาย เขาก็รู้สึกอายเหมือนกันที่ต้องมาแก้ผ้าให้ใครก็ไม่รู้ดู ถึงแม้จะเป็นร่างกายของหวังหยู่ก็เถอะ ก่อนที่จะออกไปนางกำนัลก็ปลดผ้าซึ่งใช้เป็นผ้าม่านลงมาบังให้กับพระชายา
หลังจากที่วายุบอกกับนางกำนัลเสร็จ เขาก็พยายามปั้นหน้านิ่งพยายามที่จะไม่อายทำให้เหมือนเป็นเรื่องปกติขณะค่อยๆ ถอดชุดคลุมออกอย่างงงๆ เขายังคงรู้สึกแปลกแยกกับร่างกายของตัวเองที่บอบบางกว่าเดิมมาก แต่ก็ต้องยอมรับว่าเขาต้องอยู่ในร่างงดงามของหวังหยู่นี้ชั่วคราว เขาต้องดูแลร่างนี้ให้ดี ก่อนที่จะก้าวลงสู่อ่างน้ำอุ่นอย่างช้า ๆ
ทันทีที่ร่างของเขาจมลงในน้ำอุ่น ความรู้สึกผ่อนคลายก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้และสมุนไพรช่วยให้จิตใจของเขาผ่อนคลายลง แม้จะยังคงสับสนกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น แต่การอาบน้ำในแบบจีนโบราณนี้ก็ทำให้เขารู้สึกสงบได้บ้าง
ในขณะที่วายุลงแช่อยู่ในอ่างน้ำและหลับตาลง นางกำนัลคนหนึ่งเข้ามาพร้อมกับผ้าขนหนูที่ทำจากผ้าลินินเนื้อดี เพื่อทำความสะอาดร่างกายอย่างนุ่มนวล เธอค่อย ๆ ชำระล้างผิวกายให้กับเขาตามธรรมเนียมการดูแลพระชายาในราชสำนัก การสัมผัสของนางทำเขาวายุถึงกับสะดุ้งโหยงเพราะไม่คิดว่าจะมีคนมาถูเนื้อถูตัวให้ขนาดนี้ ดีนะที่มีกลีบดอกกุหลาบลอยน้ำปิดบังส่วนสงวนของเขาอยู่
“พระชายา ท่านดูเงียบสงบกว่าปกติ ท่านมีสิ่งใดให้ข้ารับใช้ดูแลเพิ่มเติมหรือไม่เพคะ” นางกำนัลอีกคนถามขึ้นมาอย่างสุภาพ ขณะที่เธอเริ่มล้างผมยาวสลวยของวายุ
วายุสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถามนั้น ในใจของเขายังเต็มไปด้วยความกังวลที่กลัวว่าจะตอบผิดพลาด แต่เขารู้ดีว่าการรักษาท่าทีเงียบขรึมและสุภาพอ่อนโยนแบบหวังหยู่คงเป็นทางรอดเดียวที่ทำให้เขาไม่ถูกสงสัย
“ข้า เอ่อ ไม่เป็นไร ข้ารู้สึกดีขึ้นมากแล้ว” วายุตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้ พยายามเลียนแบบท่าทีสงบที่คิดว่าองค์ชายหวังหยู่น่าจะเป็นแบบนี้
หลังจากการอาบน้ำเสร็จสิ้น วายุก็รู้สึกถึงความผ่อนคลายและความสบายตัว แม้ว่าจะเป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่สำหรับเขา แต่ก็ทำให้เขาได้โอกาสพักผ่อนจากความเครียดที่ถาโถมเข้ามา ถึงตอนออกจากอ่างแล้วเขาจะออกยังไงถึงจะไม่โป้
“พวกเจ้าออกไปก่อนไป เดี๋ยวข้าขอเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้แห้งก่อน” วายุสั่งนางกำนัล ก่อนที่จะรับผ้าที่คิดว่าเป็นผ้าสำหรับเช็ดตัวจากนางมาถือไว้เอง
เมื่อออกจากอ่างน้ำและเช็ดตัวให้แห้งแล้ว นางกำนัลทั้งหลายก็เข้าช่วยทาน้ำมันบำรุงผิวพร้อมกับเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับเขาเป็นชุดคลุมไหมเนื้อละเอียดสีอ่อนที่เหมาะสำหรับพักผ่อนในค่ำคืน วายุได้แต่ทำตามสิ่งที่นางกำนัลจัดเตรียมให้ โดยพยายามควบคุมท่าทีให้เป็นธรรมชาติมากที่สุด ดีนะที่ไม่ให้แต่งตัวเองไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าจะต้องใส่ชิ้นไหนก่อนหลังดี
หลังจากการอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย นางกำนัลก็พาพระชายามาที่ห้องนอน ขณะที่วายุนอนลงบนเตียงนุ่ม ๆ เขาหลับตาลงและหายใจลึก แม้ความจริงที่เกิดขึ้นจะยังคงตามหลอกหลอนเขา แต่การอาบน้ำในค่ำคืนนี้ก็ทำให้เขารู้สึกสงบลงได้บ้าง แต่ยังต้องมีเรื่องราวอื่นยังคงรอคอยเขาในวันพรุ่งนี้ เขาต้องสวมบทบาทเป็นพระชายาในราชสำนักโบราณนี้ไปอีกนานแค่ไหนหรือต้องเป็นตลอดไป วายุคิดก่อนที่จะหลับไป
Latest chapter
ย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท ตอนที่ 33 แผนการร้ายของหลี่จิ้ง
ท่ามกลางความสงบสุขและความรักที่แน่นแฟ้นขึ้นระหว่าง องค์รัชทายาทหลี่หยางและพระชายาหวังหยู่กลับมีเงาแห่งความอิจฉาแฝงอยู่ในมุมมืดของราชสำนัก ผู้ที่รู้สึกขัดเคืองใจและเต็มไปด้วยความอิจฉาคือโอรสจากพระสนมที่ไม่ได้รับการแต่งตั้งให้มีตำแหน่งสำคัญในราชสำนัก องค์ชายหลี่จิ้งพระโอรสของพระสนมฉินฮวา ที่เติบโตขึ้นมาด้วยความทะเยอทะยาน และรู้สึกว่าตัวเองสมควรได้รับตำแหน่งที่สูงกว่า เขามักจะเห็นว่าหลี่หยางได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้อยู่เสมอ อีกทั้งยังได้รับการสนับสนุนจากขุนนางต่าง ๆ จนเป็นรัชทายาทผู้ที่เหมาะสมจะสืบทอดบัลลังก์ แต่ในสายตาของหลี่จิ้ง สิ่งนี้ช่างไม่ยุติธรรมสำหรับเขาเลย เขามองว่าตนเองมีความสามารถและควรคู่ที่จะได้รับตำแหน่งรัชทายาทเช่นกัน ความทะเยอทะยานที่ล้นเกินกลายเป็นความอิจฉาริษยา จนในที่สุดเขาก็เริ่มวางแผนที่จะโค่นล้มหลี่หยางและขึ้นเป็นรัชทายาทแทน องค์ชายหลี่จิ้งใช้เวลาหลายคืนเฝ้าคิดหาทางทำลายชื่อเสียงขององค์รัชทายาทหลี่หยาง และลอบวางแผนที่จะก่อการบางอย่าง แผนเเรกที่ตำหนักนอกเมืองพลาด เขาเริ่มหาพันธมิตรจากเหล่าขุนนางที่ไม่พอใจในอำนาจของรัชทายาท และรู้ดีว่ามีหลายคนในราชสำนักที่ไม่พอ
ย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท ตอนที่ 31 การบาดเจ็บของหลี่หยาง
หลังจากใช้เวลาหลายวันพักผ่อนท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงาม และการผ่อนคลายทางกาย หวังหยู่รู้สึกว่าร่างกายของเขาเริ่มฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว เขารู้สึกสดชื่นและมีพลังมากขึ้น ความอ่อนเพลียจากอาการป่วยหายไปจนหมดสิ้น และหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความรักและความสุขจากการได้ใช้เวลาร่วมกับหลี่หยาง ส่วนองค์รัชทายาทหลี่หยางไม่ต้องพูดถึง ตอนนี้สุขยิ่งกว่าไหนๆ เพราะชวนพระชายาทำเรื่องผ่อนคลายทุกคืน การเดินทางครั้งนี้ไม่เพียงแต่ช่วยให้หวังหยู่ฟื้นตัว แต่ยังเป็นช่วงเวลาที่ทั้งสองคนได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น ความรักและความผูกพันระหว่างพวกเขาทั้งสองได้แน่นแฟ้นยิ่งกว่าเดิม ในช่วงเย็นขณะที่องค์รัชทายาทและพระชายากำลังพากันเดินเล่นอยู่รอบตำหนักเพื่อชมความงามของธรรมชาติท่ามกลางเสียงน้ำไหลและสายลมที่พัดผ่าน อย่างเป็นส่วนตัวเพียงสองคน แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้นจากพุ่มไม้ที่อยู่ใกล้เคียง ทำให้ทั้งสองหยุดชะงัก ก่อนจะหันมองไปรอบ ๆ ด้วยความระแวง ทันใดนั้น กลุ่มชายฉกรรจ์ในชุดดำหลายคนปรากฏตัวออกมาจากพุ่มไม้ พวกเขาถือดาบในมือและพุ่งเข้ามาใกล้ทั้งสองคนอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางความมืดที่เริ่มคืบคลานเข้ามา กลุ่มคนร้ายเข้าโจมตี
ย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท ตอนที่ 31 การบาดเจ็บของหลี่หยาง
หลังจากใช้เวลาหลายวันพักผ่อนท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงาม และการผ่อนคลายทางกาย หวังหยู่รู้สึกว่าร่างกายของเขาเริ่มฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว เขารู้สึกสดชื่นและมีพลังมากขึ้น ความอ่อนเพลียจากอาการป่วยหายไปจนหมดสิ้น และหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความรักและความสุขจากการได้ใช้เวลาร่วมกับหลี่หยาง ส่วนองค์รัชทายาทหลี่หยางไม่ต้องพูดถึง ตอนนี้สุขยิ่งกว่าไหนๆ เพราะชวนพระชายาทำเรื่องผ่อนคลายทุกคืน การเดินทางครั้งนี้ไม่เพียงแต่ช่วยให้หวังหยู่ฟื้นตัว แต่ยังเป็นช่วงเวลาที่ทั้งสองคนได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น ความรักและความผูกพันระหว่างพวกเขาทั้งสองได้แน่นแฟ้นยิ่งกว่าเดิม ในช่วงเย็นขณะที่องค์รัชทายาทและพระชายากำลังพากันเดินเล่นอยู่รอบตำหนักเพื่อชมความงามของธรรมชาติท่ามกลางเสียงน้ำไหลและสายลมที่พัดผ่าน อย่างเป็นส่วนตัวเพียงสองคน แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้นจากพุ่มไม้ที่อยู่ใกล้เคียง ทำให้ทั้งสองหยุดชะงัก ก่อนจะหันมองไปรอบ ๆ ด้วยความระแวง ทันใดนั้น กลุ่มชายฉกรรจ์ในชุดดำหลายคนปรากฏตัวออกมาจากพุ่มไม้ พวกเขาถือดาบในมือและพุ่งเข้ามาใกล้ทั้งสองคนอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางความมืดที่เริ่มคืบคลานเข้ามา กลุ่มคนร้ายเข้าโจมตี
ย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท ตอนที่ 30 ผ่อนคลายแบบไม่ต้องสอดใส่ NC
หลังจากที่หวังหยู่ ฟื้นตัวจากอาการป่วยตามลำดับด้วยการดูแลอย่างใกล้ชิดจากหลี่หยาง แต่ทว่าพระสวามีอย่างหลี่หยางยังคงเป็นห่วงสุขภาพของพระชายาอยู่ แม้อาการไข้จะทุเลาลง แต่ร่างกายของหวังหยู่ยังคงดูอ่อนเพลียและต้องการการฟื้นฟูมากกว่านี้ เพื่อให้พระชายาของเขาฟื้นตัวขึ้น หลี่หยางจึงตัดสินใจพาหวังหยู่ออกไปพักผ่อนในสถานที่ที่เต็มไปด้วยธรรมชาติที่งดงามและบริสุทธิ์ เพื่อให้หวังหยู่ได้ผ่อนคลายทั้งร่างกายและจิตใจตามคำเเนะนำของฮองเฮา เมื่อเห็นว่าหวังหยู่ดีขึ้นน่าจะสามารถเดินทางไหว องค์รัชทายาทก็มอบหมายให้เหล่าข้ารับใช้เตรียมการออกเดินทางไปยังตำหนักนอกเมืองซึ่งตั้งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติที่งดงาม บริเวณรอบ ๆ มีภูเขาและลำธารไหลผ่าน เป็นสถานที่ที่เงียบสงบและเหมาะแก่การพักผ่อน หลี่หยางตั้งใจจะพาหวังหยู่ไปที่นั่นเพื่อให้ร่างกายของเขาฟื้นตัวได้เร็วขึ้น “ข้าคิดว่าเจ้าต้องการพักผ่อนในที่ ที่มีอากาศบริสุทธิ์” หลี่หยางกล่าวขณะกำลังเตรียมการเดินทาง “ที่ตำหนักนอกเมืองแห่งนี้จะช่วยให้เจ้าผ่อนคลาย และข้าจะอยู่ข้างเจ้าเสมอ เราสองคนจะได้ใช้ชีวิตด้วยกันที่นั่น” หวังหยู่มองหลี่หยางด้วยสายตาอ่อนโยน “ขอบคุณที่ท่านใส่ใ
ย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท ตอนที่ 29 ข่าวพระชายาล้มป่วย
หลังจากที่องค์รัชทายาทหลี่หยางได้ป้อนอาหารและยาบำรุงให้ พระชายาด้วยความใส่ใจ พระชายาของเขาก็เริ่มมีอาการดีขึ้นอย่างช้า ๆ แต่ถึงกระนั้น หลี่หยางยังคงกังวลในสุขภาพของหวังหยู่ เขาตัดสินใจจะไม่ละสายตาจากพระชายาของเขาแม้เพียงสักวินาทีเดียว และตัดสินใจที่จะเฝ้าไข้หวังหยู่ด้วยตนเอง ค่ำคืนนั้น หลังจากที่หวังหยู่ทานยาและอาหารบำรุงเรียบร้อยแล้ว ร่างกายของเขายังอ่อนแรงอยู่มาก หลี่หยางจึงจัดเตรียมที่นอนข้างเตียงของพระชายาเพื่อคอยเฝ้าดูแลอย่างใกล้ชิด หากเกิดอะไรขึ้นเขาจะสามารถช่วยเหลือได้ทันที หวังหยู่ที่นอนอยู่บนเตียงมองดูการกระทำของพระสวามีด้วยความรู้สึกซาบซึ้งและอบอุ่นใจ เขารู้ดีว่าหลี่หยางมีภาระหน้าที่มากมายในฐานะองค์รัชทายาท แต่การที่หลี่หยางเลือกจะอยู่ข้างกายเขาในเวลานี้ แสดงให้เห็นถึงความใส่ใจและความรักที่เขาไม่เคยคาดหวังมาก่อน “ท่านไม่ต้องอยู่ที่นี่ก็ได้ ข้าจะพักผ่อนและคงดีขึ้นในไม่ช้า” หวังหยู่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงแต่เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง เขาไม่อยากให้หลี่หยางต้องเหนื่อยล้าจากการเฝ้าดูแลเขาทั้งวัน “ข้าไม่ปล่อยให้เจ้าอยู่คนเดียวแน่” หลี่หยางตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเพื่อเป็นการ
ย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท ตอนที่ 28 การดูแลจากใจของหลี่หยาง
เมื่อพระชายาเริ่มฟื้นตัวจากไข้ที่ทำให้เขาอ่อนแรง หลี่หยางยังคงไม่หยุดที่จะใส่ใจในรายละเอียดเพื่อให้พระชายาของตนฟื้นตัวอย่างรวดเร็วที่สุด หลังจากดูแลหวังหยู่ทั้งคืน หลี่หยางตัดสินใจลงไปที่ห้องเครื่องด้วยตนเอง เพื่อดูแลเรื่องอาหารบำรุงสำหรับหวังหยู่ องค์รัชทายาทหลี่หยางไม่เคยทำสิ่งเช่นนี้มาก่อน การที่องค์รัชทายาทผู้สง่างามและทรงอำนาจจะเดินลงมาถึงห้องเครื่องเป็นเรื่องที่ไม่เคยมีใครคาดคิดมาก่อน เมื่อเขาก้าวเข้ามาในห้องครัว เหล่าแม่ครัวพ่อครัวและนางกำนัลต่างตกใจและรีบก้มศีรษะคำนับด้วยความเคารพ “องค์รัชทายาท ท่านมีสิ่งใดให้พวกข้ารับใช้” พ่อครัวใหญ่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย หลี่หยางมองไปยังพ่อครัวด้วยสายตาเฉียบคม น้ำเสียงทุ้มก็แจ้งกับแม่ครัว “เจ้าเป็นซั่งซู ใช่หรือไม่ ข้าต้องการให้พวกเจ้าทำอาหารบำรุงร่างกายที่ดีที่สุดสำหรับพระชายา เขาเพิ่งฟื้นตัวจากไข้และต้องการสารอาหารที่เหมาะสม ข้าต้องการให้ทุกจานที่ออกไปมีคุณค่าทางอาหารและช่วยให้พระชายาฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว” ซั่งซูหรือพ่อครัวใหญ่พยักหน้าอย่างรวดเร็วพร้อมกับตอบกลับอย่างสุภาพ “พ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาท ข้าจะจัดเตรียมอาหารบำรุ
You may also like
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน
อันอี่หราน103.9K viewsอีกด้านของนางร้าย
l3oonm@11.2K viewsยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี
ดอกถังร่วงหล่น242.0K viewsทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70
Ainthira06 / โจวเหว่ยฟาง9.8K viewsทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70!
ต้นไม้แห้ง2.7K viewsมารดามือใหม่ของนางร้ายอันดับหนึ่ง
มิณิณ/ชงฉีป๋อซาน6.6K viewsทวงคืน
Scince626 viewsข้าลุ่มหลง แต่พระองค์กลับไร้ใจ
ฟู่จินเฟย2.1K views
