“ตกลงว่าพี่จะให้ผมลงมาคุมงานทางนี้แทนตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปเลยใช่ไหม” พันแสงถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
“ใช่ สั่งงานแกเสร็จฉันก็จะออกเดินทางในคืนนี้เลย ส่วนแกพรุ่งนี้ต้องเข้าไปตรวจไซต์งานดูแลทางนี้แทนฉันที รวมถึงรอต้อนรับคุณมัดหมี่แทนให้ด้วย บอกกับเขาว่าฉันติดธุระเลยไม่ได้อยู่ต้อนรับเขาด้วยตัวเอง”
“อย่าบอกนะว่า ที่พี่เรียกฉันมาทำงานแทนก็เพราะต้องการหลบหน้าคุณมัดหมี่น่ะ” คนเป็นน้องเอ่ยถามอย่างสงสัย
“มีความจำเป็นอะไร ทำไมฉันจะต้องหลบหน้าเขาด้วย”
“เอ้า...ฉันก็คิดว่าพี่รำคาญพ่อคุณมัดหมี่เขาเต็มกลืน เลยไม่อยากเข้าใกล้เขานะสิ” คนเป็นน้องทำหน้ายิ้ม ๆ เอ่ยแซวอย่างรู้ทัน
“ใครบอกแกว่าฉันรำคาญคุณพิมุกต์ ฉันจะไปรำคาญเขาด้วยเรื่องอะไรในเมื่อบริษัทฯของเขาเป็นคู่ค้าของเรา”
หลังพูดจบเขายกแก้วที่เหลือเหล้าแค่ครึ่ง กระดกเทลงคอรวดเดียวดื่มจนหมดจากนั้นจึงวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะตรงหน้า พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบสนิท
“เอาเป็นว่าฉันจะคิดอะไรกับใคร ยังไงก็ไม่ใช่เรื่องที่แกจะต้องมาสืบสาว ฉันให้แกทำอะไร แกก็ทำไปตามที่ฉันสั่งเท่านั้นก็พอ”
พันแสงแบะริมฝีปาก ไหวไหล่เบา ๆ แล้วยกแก้วเครื่องดื่มในมือที่ยังเหลือเกือบเต็มแก้ว
