หลังเดินออกมาจากร้านเสื้อผ้าเอริคก็ตัดสินใจถามเกวลินอีกครั้ง
“อยากกินอะไร” “……”เกวลินไม่ตอบ “เกลพี่ถามว่าอยากกินอะไร อย่าดื้อ”เขาทำเสียงดุเธอ เธอไม่ตอบแต่ชี้ไปที่ร้านสเต๊ก ก่อนจะเดินนำหน้าเขาเข้าไปในร้าน เอริคได้แต่ถอนหายใจให้กับความดื้อรั้นของเธอ เกวลินจากที่น้อยใจอยู่เมื่ออาหารเข้าปากก็ยิ้มแย้มแจ่มใสเปลี่ยนไปเป็นคนละคนกับก่อนหน้านี้เลย เอริคที่นั่งสังเกตุอาการของเธออยู่ก็พลอยโล่งใจไปด้วยที่บรรยากาศไม่แย่อย่างที่คิด “เอาของหวานมั้ย” “ได้หรอคะ”เกวลินถามเขาด้วยน้ำเสียงดีใจ เอริคไม่ตอบแต่ยักคิ้วให้เธอเป็นการตอบรับแทน “เกลอยากกินบิงซูได้มั้ยคะ ไม่ได้กินนานมากแล้ว” “ไปสิ”เขาตอบรับแบบไม่ต้องคิด ตลอดเย็นวันนั้นเขาตามใจเธอทุกอย่าง อยากทำอะไรหรือทานอะไรก็ไม่ขัดสักคำ จนกลับมาถึงบ้าน “ขอบคุณนะคะสำหรับวันนี้” “เป็นสิ่งที่ควรทำอยู่แล้ว ไม่ต้องขอบคุณ” “เอ่อ…เกลว่าเรามาทำข้อตกลงในการอยู่ร่วมกันดีมั้ยคะ หกเดือนนี้เราจะได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข”เกวลินตัดสินใจบอกชายหนุ่มหลังจากคิดเรื่องนี้มาทั้งคืน “ในฐานะที่พี่เอริคเป็นเจ้าของบ้านเกลให้พี่บอกเงื่อนไขของพี่ก่อนเลยค่ะ”เกวลินบอกชายหนุ่มหลังจากที่วิ่งไปเอากระดาษกับปากกามาเตรียมตัวจด “ไม่มี”เขาตอบเสียงเรียบ “คะ ไม่มีเงื่อนไขอะไรเป็นพิเศษเลยหรอคะ เช่น ห้ามเกลเข้าพื้นที่ส่วนตัวอย่างห้องนอน ห้องทำงานอะไรทำนองนี้น่ะค่ะ เอ่อ..คือเกลแค่ยกตัวอย่างให้ฟังค่ะ”เธอรีบบอกเขาเพราะเห็นว่าตัวเองพลั้งปากพูดสิ่งที่ไม่เหมาะสม “ไม่มี”เขานั่งไขว่ห้างบอกหญิงสาวอีกครั้ง “ถือว่าเกลถามแล้วนะคะ จะเสียใจภายหลังไม่ได้นะคะ” “พูดเงื่อนไขของตัวเองมาสิ” “1.ห้ามเข้าห้องเกลก่อนได้รับอนุญาต 2.ห้ามแตะเนื้อต้องตัว 3.ห้ามโมโหหรือโกรธจนลงไม้ลงมือหรือทำลายข้าวของ 4.ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่าย” “หมดแล้วมีแค่นี้ค่ะ” “ได้ ตามนั้น”เอริคตกลงทั้งที่ไม่ค่อยชอบใจนัก เพราะเขาไม่ชอบให้ใครมาบังคับ แต่เพื่อความสบายใจของอีกฝ่ายเขาจึงไม่โต้แย้งกับสิ่งที่เธอเสนอ ส่วนเกวลินเมื่อบอกเงื่อนไขของตัวเองแล้วก็เขียนลงกระดาษ 2 ชุดให้เขาและเธอคนละชุดพร้อมกับลงชื่อกำกับ “พี่เอริคเซ็นชื่อรับทราบด้วยค่ะ” “ต้องลงชื่อด้วย” “อือฮึ” เขาจำต้องจับปากกามาเซ็นโดยไม่เต็มใจนัก “นี่ของพี่เอริค ส่วนนี่ของเกลเก็บไว้คนละชุดนะคะ อ้อเกลขอถามเรื่องนึงค่ะคือว่าป้าพิศมาทำงานกี่โมงกลับกี่โมงคะ” “แปดโมงกลับห้าโมง บางวันก็มาแป๊บเดียว ถ้าอยากได้อะไรโทรเรียกได้ บ้านป้าเขาอยู่ซอยใกล้ๆ ถ้าวันไหนมีธุระอยากให้แกช่วยถึงเย็นก็บอกแกได้” “แล้วทำไมไม่ให้ป้าเขาอยู่ที่นี่ล่ะคะ” “ชอบอยู่คนเดียว”เขาตอบเธอสั้นๆแต่ทำให้เกวลินสะดุ้งเล็กน้อยเพราะกลัวว่าตัวเองจะเข้ามาสร้างความลำบากใจให้เขา “แล้วข้าวเช้า ข้าวเย็น พี่เอริคไม่ทานหรอคะ” “ข้าวเช้าไปทานออฟฟิศ ข้าวเย็นสั่งเอา” “เอ่อ….ถ้าเกลจะขอทำกับข้าวทานเองบ้างจะได้มั้ยคะ” “ตามใจ” “แล้วปกติข้าวเช้าพี่เอริคทานอะไรคะ”เมื่อได้ยินคำถามชายหนุ่มหันมองหน้าหญิงสาวทันทีพลางเลิกคิ้วด้วยความสงสัย “ก็เผื่อเกลทำข้าวเช้าจะได้ทำเผื่อไว้ให้ด้วยไงคะ ถ้าไม่ทานก็ไม่เป็นไรค่ะ” “กาแฟดำ กับอะไรก็ได้”เขาตอบเธอเสียงเรียบ “พรุ่งนี้เกลขอไปเจอเพื่อนหน่อยนะคะ” “ไปยังไง ให้ไปส่งมั้ย” “คะ ไม่ต้องค่ะ เกลไปเองได้” “งั้นก็เอาเบอร์ติดต่อกับไลน์มาเผื่อมีอะไรฉุกเฉิน” “ค่ะ” ทั้งคู่แลกเบอร์ติดต่อกันก่อนเกวลินจะขอตัวขึ้นห้องไปพักผ่อน ….เช้าวันถัดมา…. เมื่อเอริคแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยกำลังเดินออกไปทำงาน สายตาก็เหลือบไปเห็นเกวลินกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่จึงเดินเข้าไปหาเธอ “มาแล้วหรอคะ มาทานข้าวก่อนนี่ค่ะกาแฟดำของพี่ ส่วนนี่ข้าวเช้า ดื่มกาแฟอย่างเดียวเดี๋ยวจะปวดท้องต้องทานข้าวด้วย” เขามองไปในจานเห็นไข่ดาว ไส้กรอกและสลัดจัดวางในจานอย่างสวยงาม 2 ชุดน่าตาน่าทานมากทีเดียว “นั่งค่ะ ทานก่อนค่อยออกไป”เอริคนั่งลงทานข้าวตามคำสั่งของเธออย่างว่าง่าย อาหารง่ายๆแต่กลับทำให้เขารู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก นานมากแล้วที่ไม่มีคนนั่งทานข้าวเช้าเป็นเพื่อนตั้งแต่เขาย้ายกลับมาอยู่ที่เมืองไทยก็ใช้ชีวิตคนเดียวมาโดยตลอด สิ่งที่เธอทำให้เขาแม้จะดูเล็กน้อยแต่กินใจเขามาก ทั้งคู่ทานข้าวเงียบๆจนอิ่มเกวลินจึงเก็บจานไปล้าง “อ้าว ยังไม่ไปทำงานอีกหรอคะ”เกวลินแปลกใจเมื่อออกมาจากห้องครัวยังเห็นชายหนุ่มนั่งอยู่ “จะออกไปรึยัง เดี๋ยวพี่ไปส่ง” “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเกลไปเองยังไม่ได้อาบน้ำเลยค่ะ นี่ก็จะแปดโมงแล้วเดี๋ยวพี่เอริคไปทำงานสาย”เธอบอกเขาด้วยความเกรงใจ “ไม่เป็นไร เดี๋ยวไปส่งไปอาบน้ำสิ” เมื่อรู้ว่าขัดเขาไม่ได้เธอจึงรีบขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว ส่วนเอริคก็โทรบอกลูกน้องว่าวันนี้จะเข้าสายหน่อย ทำเอาคนปลายสายอย่างเจมส์งงว่าทำไมอยู่ๆเจ้านายตนถึงมาทำงานสายเพราะร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นเขามาสายเลยสักครั้ง ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาเกวลินก็รีบลงมาในชุดเดรสสายเดี่ยวกระโปรงยาวบานสีขาว เผยให้เห็นช่วงคอและไหล่ แต่งหน้าอ่อนๆ แก้มแดงระเรื่อ ริมฝีปากสีชมพู รวบผมไว้ด้านหลัง “มาแล้วค่ะ” ชายหนุ่มไม่พอใจกับชุดที่เธอใส่นักแม้ว่าช่วงอกจะไม่เว้าลึกลงมาจนเห็นร่องอกก็ตาม เพราะเขามองว่ามันดูโป๊เกินไป “ไปเอาเสื้อคลุมมาใส่” “คะ?”เธอถามด้วยความงง “พี่บอกว่าไปเอาเสื้อคลุมมาใส่ หรือจะให้พี่บอกน้ามาลาว่ามาอยู่ที่นี่ไม่กี่วันก็แต่งตัวแบบนี้ออกไปข้างนอกแล้ว” “พี่เอริค!!”เธอขึ้นเสียงใส่เขาแต่ก็ยอมเดินกลับขึ้นไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ เพราะขี้เกียจทะเลาะกับแม่ “พอใจยังคะ”เธอเดินหน้ามุ่ยลงมา “หึ”เอริคหัวเราะในลำคอด้วยความพอใจ …ร้านเบอเกอรี่… “ถึงแล้วค่ะร้านนี้ ร้านของเพื่อนเกลเอง” “ตอนเย็นให้มารับมั้ย” “ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวเกลกลับเอง” “ไม่หลงทาง”เขาถามย้ำเธอ “ไม่หลงค่ะ เกลโตแล้วนะคะ ไปทำงานได้แล้วค่ะสายมากแล้วขอบคุณที่มาส่งค่ะ”พูดจบเธอก็รีบลงรถเดินเข้าร้านไปหาเจนเพื่อนรักทันที เจนเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของเกวลินตอนอยู่ที่เมืองไทย ก่อนที่ครอบครัวของเธอจะย้ายไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศ แต่ทั้งสองคนก็ติดต่อกันตลอดแม้จะไม่ได้เจอกันนานหลายปีก็ตาม “ยัยเจน”เกวลินวิ่งไปกอดเพื่อนรักด้วยความดีใจ เอริคเมื่อเห็นสาวๆเจอกันแล้วก็ขับรถออกไปทำงาน “จะห่วงเขาทำไมไอ้ริค ยัยเด็กนั่นแสบจะตาย”เขาบ่นให้ตัวเอง“เป็นไงบ้างคะเหนื่อยมั้ย เจนแวะเอาข้าวมาให้”เจนถือกล่องข้าวเที่ยงเดินเข้ามาหาเจมส์ในห้องทำงาน“เหนื่อยนิดหน่อยครับ ยังต้องปรับตัวอีกเยอะ แต่มีกำลังใจดีอย่างนี้พี่สู้ตาย”เจมส์เดินเข้าไปกอดและหอมเจนหลายฟอดตอนนี้เป็นเวลาเกือบสองเดือนแล้วที่เจมส์ออกมาดูแลบริษัทใหม่ที่เอริคสร้างไว้ให้ เขาทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจอย่างหนักเพื่อเรียนรู้งาน ไม่ใช่เพียงเพื่อตัวเองเท่านั้นแต่เขายังไม่อยากให้คนที่ไว้ใจและเชื่อใจเขามากที่สุดอย่างเอริคต้องผิดหวัง เจนที่รับรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดีจึงคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆเสมอ “หวานเกินไปแล้ว”เอริคที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาแซวคนทั้งคู่“พี่มาได้ไงครับ”เจมส์รีบผละออกจากเจนทันที“ได้ยินข่าวว่ายุ่งเลยแวะมาดู แต่ได้กำลังใจดีขนาดนี้น่าจะไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วมั้ง”“กำลังใจดีครับ แต่เรื่องงานก็ยังต้องปรึกษาพี่อยู่ดี”“กำลังใจอะไรคะเกลได้ยินไม่ถนัด”เกวลินที่พึ่งถือถุงอาหารเดินตามมาถามทุกคน“ก็คนที่เรากำลังห่วง ดูท่าจะไม่ต้องการเราแล้ว”เอริคยังแซวเจมส์ไม่เลิก“พี่เอริคก็แซวเกินไปค่ะเจนเขินไปหมดแล้ว”เจนพูดติดตลกกับทุกคน ทำเอาคนอื่นๆพลอยหัวเราะไปด้วย“ใช่ค่ะ พี่ก็แซวเกินไป แต่แกก็หวา
“เกลเสร็จยัง”“มาแล้วค่ะ”วันนี้ทั้งคู่มีนัดแคมป์ปิ้งกับเจมส์และเจน เมื่อ เอริคขนของขึ้นรถเรียบร้อยแล้วจึงเรียกภรรยาที่ตอนนี้ยังแต่งตัวไม่เสร็จ“เร่งจัง เกลเลือกชุดอยู่”เกวลินที่พึ่งแต่งตัวเสร็จรีบวิ่งลงมาหาสามีข้างล่างหาพร้อมกับชุดเอี๊ยมสีน้ำตาลน่ารัก“สวยแล้ว แต่งอะไรขนาดนั้นพี่หวง วันนี้เมียพี่แต่งตัวน่ารักจัง”เขาบอกภรรยาหลังจากมองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าและดึงเธอเข้าไปกอดและหอมอย่างหมั่นเขี้ยว “อื้อ พอแล้วค่ะเครื่องสำอางลบหมดแล้ว”“เมียพี่ถึงไม่แต่งก็สวย อย่าสวยให้มันมากนักพี่ไม่ชอบให้คนอื่นมอง”“ขี้หวง ไปกันได้แล้วค่ะเดี๋ยวถึงช้ายัยเจนจะบ่นเอา”ทั้งคู่ใช้เวลาเดินทางเกือบสามชั่วโมงก็ถึงสถานที่ แคมป์ปิ้ง โดยมีเจมส์และเจนที่รออยู่ก่อนหน้าแล้ว “ยัยเกลทางนี้”เจนโบกมือเรียกเพื่อนรัก“สดชื่นจังเลยอากาศดีมาก”เกลคุยกับเพื่อนรักเมื่อเดินมาถึงเดิมทีวันนี้เอริคกับเจมส์อยากมากางเต้นท์นอนแต่กลัวสาวๆลำบากเกินไปจึงเลือกที่แคมป์ปิ้งที่มีรถบ้าน จะได้สะดวกสบายหน่อยหากสาวๆชอบครั้งหน้าถึงจะพาพวกเธอไปกางเต้นท์นอน“รถบ้านก็น่าอยู่จัง ข้างในสวยมากเลยพี่เอริคมาดูทางนี้ค่ะ”เกวลินที่ตื่นเต้นกับทุกสิ่
…ก๊อก ก๊อก ก๊อก…“พี่เจมส์มีอะไรคะ”เจนนึกแปลกใจที่เจมส์มาเคาะประตูกลางดึกแต่เมื่อถามไปก็ไม่มีเสียงตอบกลับจึงเดินออกมาเปิดประตูเจมส์ไม่พูดพร่ำทำเพลงเข้าไปจูบเธออย่างเร่าร้อนทันทีที่เห็นหน้าหญิงสาว“อื้อ คนบ้าเป็นอะไรคะ อยู่ดีๆมาเคาะห้องจูบคนอื่น”“เป็นคนที่รักเจนไงครับ”“นี่พี่ดื่มเหล้ามาหรอคะ พี่เมารึเปล่า”“ไม่เมาพี่แค่ย้อมใจ”“ย้อมใจทำไม”เจนถามเขาเสียงสั่นชายหนุ่มไม่ตอบแต่ก้มลงไปจูบเธอพร้อมกับผลักประตูออกและดันเธอเข้าห้อง เขาเลื่อนสองมือลงมาบีบเค้นสะโพกงามพลางจูบแลกลิ้นกับเธออย่างเร่าร้อน เจนที่โดนรสจูบของเขาเข้าไปถึงกับอ่อนระทวยยืนแทบไม่อยู่จนต้องใช้สองแขนโอบรอบคอเขาไว้“วันนี้พี่ขอได้มั้ย”“ขะ…ขออะไรคะ”“เป็นของพี่นะ”เขากระซิบข้างหูเธอด้วยเสียงกระเส่า“พี่เจมส์เจนไม่เคย”“พี่จะสอนเจนเองนะครับ”พูดจบเจมส์ไม่รอคำตอบประกบปากจูบเธอทันทีพร้อมกับดันหญิงสาวให้เดินไปนั่งบนเตียงก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมานั่งบนตักตัวเองเจมส์ใช้สองมือบีบคลึงสองเต้างามของเจนจากด้านนอกก่อนจะสอดมือเข้าไปสัมผัสและบีบคลึงสองเต้าอวบอิ่มในชุดนอน“อื้อ”เจนสะดุ้งและร้องครางออกมา“หืม ไม่ได้ใส่เสื้อในด้วยจะยั่วพี่หรอ”“บ้า
เจมส์นั่งดื่มกับญาติๆของเจนจนดึกดื่นก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนพ่อกับแม่ก็เข้านอนกันหมดแล้ว เหลือเพียงเจนที่นั่งดูทีวีรอเขาอยู่ที่ห้องนั่งเล่น“ยังไม่นอนอีกหรอ”“รอพี่นั่นแหละ ดื่มอะไรขนาดนั้น ไปค่ะเดี๋ยวเจนพาไปดูห้องนอน”เจนพาเขาเดินขึ้นชั้นสองของบ้าน ข้างบนมีห้องนอนสองห้องคือห้องของเธอกับอีกห้องเอาไว้รับรองแขก ส่วนพ่อกับแม่นอนข้างล่างเพราะอายุมากแล้วเดินขึ้นข้างบนไม่ไหว“พี่นอนห้องนี้นะคะ ตรงนั้นห้องนอนเจนถ้าอยากได้อะไรก็บอก”“อยากได้เจน”“ไอ้พี่เจมส์บ้าเข้าห้องไปเลย”“งั้นขอพี่มัดจำไว้ก่อน”พูดจบเขาก้มลงประกบริมฝีปากจูบเธออย่างดูดดื่มทันที ก่อนจะผลักประตูห้องนอนของตัวเองและดึงเธอล้มลงไปนอนด้วยกัน“พี่กลัวผีคืนนี้นอนด้วยกันนะ”“ไม่เอา ปล่อยเลยเจนจะกลับห้อง”“สัญญาว่านอนกอดเฉยๆไม่ทำอะไร นะครับ”เจนที่แพ้ลูกอ้อนของเขาก็ยอมใจอ่อนตามใจเขาจนได้“งั้นก็รีบนอนค่ะ”เมื่อแสงจากแดดในยามเช้าส่องลอดผ้าม่านหน้าต่างเข้ามาทำให้เจนลืมตาตื่น เธอมองไปรอบๆก็ไม่พบเจมส์อยู่ในห้อง เจนเดินกลับห้องไปอาบน้ำและเดินลงไปข้างล่างเห็นเจมส์เดินถือผักเต็มตะกร้ากำลังกลับเข้าบ้านพร้อมพ่อของตน เธอมองดูทั้งคู่
“มีเรื่องอะไรรึป่าวคะ” เกวลินถามเอริคเมื่อเห็นเขาคุยโทรศัพท์ไปพลางมองหน้าเธอเป็นระยะ“ป่าว ไอ้เจมส์ไม่สบายโทรมาลางาน”“ตายจริง แล้วเป็นอะไรมากมั้ยคะ ไปหาหมอรึยัง”“ไม่ต้องห่วงมันหรอก มันมีคนดูแลแล้ว”“มีใครก็คุณเจมส์เค้าอยู่คนเดียวนี่คะ”“แฟน”“คุณเจมส์เค้ามีแฟนแล้วหรอ ก็ว่าช่วงนี้ดูสดใส เห็นคุยไลน์แล้วยิ้มอยู่บ่อยๆ ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันน๊า”“เดี๋ยวมันพร้อมก็บอกเองแหละ ไม่ต้องไปยุ่งเรื่องของเค้า”“รู้แล้วค่ะ แค่พูดเล่นเฉยๆ ทำเป็นจริงจังไปได้”เอริคได้แต่คิดในใจว่าถ้าเกวลินรู้เรื่องนี้เธอจะรู้สึกยังไง ใจนึงก็ดีใจกับเจมส์ที่มีคนมาอยู่เคียงข้างซักที เพราะเขาเองก็เป็นห่วงเจมส์มากเหมือนน้องชายแท้ๆ ตัวเองยิ่งก่อนหน้านี้เขาเปลี่ยนผู้หญิงบ่อยยิ่งนึกเป็นห่วง พอรู้ว่าได้คนดีๆ มาดูแลเขาก็หายห่วง“อาบน้ำไหวมั้ยหรือจะให้เช็ดตัวให้ก่อน” เจนถามเจมส์หลังเห็นว่าเขาอาการดีขึ้นแล้ว“อาบได้ครับ”“งั้นก็ไปใช้ห้องน้ำข้างบน คืนนี้ก็นอนห้องตรงข้ามห้องเจนก็ได้ค่ะ เจนจัดห้องให้แล้วจะได้นอนสบายๆ หน่อย”“ขอบคุณครับ แฟนพี่น่ารักจัง”“ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะจะได้ลงมาทานข้าวทานยา”“ค้าบ ไปเดี๋ยวนี้เลยค้าบ”เจมส์
แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่เข้ามาในบ้านทำให้เจนลืมตาตื่นขึ้นมา“อื้อ เมื่อยจังเลย”เจนบิดขี้เกียจและรู้สึกปวดเมื่อยนิดหน่อยเพราะนอนบนโซฟาทั้งคืน“กลิ่นอะไรหอมจัง”เธอสูดดมกลิ่นหอมของข้าวต้มที่โชยออกมาจากในครัวเจนเดินตามที่มาของกลิ่นหอมนี้มาถึงในครัวก็เห็นเจมส์กำลังง่วนกับการทำอาหารอยู่ เธอรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เขาทำอาหารเป็นท่าทางดูคล่องแคล่วใช้ได้ทีเดียว เจนยืนกอดอกพิงประตูมองเขาอยู่อย่างนั้น“จะมองอีกนานมั้ยครับคุณนาย”“คะ..ใครมอง ไม่มี๊ เอ่อเจนแค่มาหาน้ำดื่ม”เมื่อโดนจับได้เจนจึงรีบเฉไฉแก้เขินรีบเดินไปเปิดตู้เย็นหาน้ำดื่มเจมส์ยิ้มเอ็นดูกับท่าทางของเธอก่อนเดินมาซ้อนหลังเจนและก้มลงช่วยเธอหยิบขวดน้ำ เมื่อเธอเห็นมือเขาเอื้อมมาหยิบขวดน้ำก็รีบปล่อยพร้อมทั้งปิดประตูตู้เย็นหันกลับไปหาคนข้างหลังทันที“เจนหยิบเองก็ได้”“พี่หยิบมาดื่มเอง พี่ก็หิวน้ำเหมือนกัน”เจนที่ตอนแรกคิดว่าเขาจะหยิบน้ำให้ตัวเองก็อายที่เข้าใจผิดใช้กำปั้นทุบอกเขารัวๆ จนเจมส์ต้องจับข้อมือเธอไว้และดันหลังเธอติดกับตู้เย็น“พี่ล้อเล่น อ่ะให้เจนนั่นแหละ”เขายิ้มบอกเธอ“แกล้งเจนอีกแล้วนะ”เจนบ่นเขาพร้อมกับยื่นมือไปรับน้ำดื่