“นายครับผมเอากระเป๋าคุณเกวลินไปเก็บข้างบนเรียบร้อยแล้วถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ”เจมส์แจ้งผู้เป็นนายที่ตอนนี้นั่งเล่นที่โซฟากับเกวลินอยู่
“อืม ขอบใจ หิวยังไปกินข้าวจะได้พักผ่อน”เขาตอบรับลูกน้องสั้นๆก่อนหันไปตามเกวลินที่นั่งอยู่ที่โซฟาฝั่งตรงข้าม “ก็ดีเหมือนกันค่ะ” เอริคเดินนำเกวลินมาที่โต๊ะอาหาร “นั่งสิ”เขาผายมือเชิญเธอนั่งก่อนที่ตัวเองจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม “ป้าพิศ ตักข้าวครับ อ้อลืมแนะนำนี่ป้าพิศแม่บ้านของที่นี่ ส่วนนี่เกวลิน…” “สวัสดีค่ะ เรียกเกลเฉยๆก็ได้นะคะ”เธอทักทายแม่บ้านด้วยรอยยิ้มและท่าทางเป็นกันเอง “สวัสดีค่ะคุณเกล คุณเกลสวยมากๆเลยนะคะ สมกับเป็นคู่หมั้นของคุณเอริคเลยค่ะ เหมาะสมกันยังกับกิ่งทองใบหยก”ป้าพิศพูดตามภาพที่เห็น “ป้าพิศ”เอริคปราม “ค่ะๆไม่พูดแล้วค่ะ เชิญคุณๆทานข้าวตามสบายเลยค่ะ ป้าขอตัวก่อน”ป้าพิศพูดด้วยรอยยิ้มก่อนเดินออกไป “คุณป้าเค้าไปไหนคะ”เกวลินถามด้วยความสงสัยหลังเห็นป้าพิศถือกระเป๋าเดินออกจากบ้านไป “กลับบ้าน” “ห๊ะ กลับบ้าน!!!”เกวลินอุทานด้วยความตกใจ “เสียงดังทำไม นี่มันทุ่มนึงแล้วก็ต้องกลับมั้ย?” “แล้วปกติบ้านหลังนี้พี่เอริคอยู่กับใครคะ” “คนเดียว” “คนเดียว!!!”เธออุทานอีกครั้ง “ทำไม กลัวหรอ จะย้ายออกมั้ยล่ะ”เขาเลิกคิ้วถามหญิงสาว “ป่าวซักหน่อย รับปากคุณป้าแล้วก็ต้องทำให้ได้”เธอก้มหน้าบ่นพึมพำ “หึ”เอริคเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว …ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด… “ครับแม่ ถึงแล้วค้าบ”เอริคกดรับสายมารดา “ไหนขอแม่คุยกับหนูเกลหน่อย”เอริคยื่นโทรศัพท์ให้เกวลิน “ค่ะคุณป้า” “เดินทางเหนื่อยมั้ยลูก” “นิดหน่อยค่ะ ตอนนี้โอเคแล้วค่ะ กำลังทานข้าวเย็นกันอยู่” “ถ้าหนูอยากได้อะไรบอกพี่เค้าได้ตลอดเลยนะ แล้วก็ถ้าพี่เค้ารังแกอะไรหนูก็โทรหาป้าได้ตลอดเลยนะ เดี๋ยวป้าจัดการให้” “ค่ะคุณป้า ขอบคุณนะคะ”เกวลินกล่าวขอบคุณพร้อมยิ้มให้แอนนา “ขอป้าคุยกับพี่เค้าหน่อยลูก” “เจ้าตัวดี ดูแลน้องดีๆล่ะเข้าใจมั้ย อย่าทำให้แม่กับน้ามาลาเป็นห่วง” “ค้าบแม่ รู้แล้วครับแค่นี้ก่อนนะผมจะทานข้าวแล้ว เดี๋ยวหลานสาวสุดที่รักเป็นโรคกระเพราะแม่จะว่าผมอีก” “เจ้าลูกคนนี้นี่ แค่นี้แหละแม่วางแล้ว” “เฮ้อ…..”เขาถอนหายใจเสียงดังกับความเยอะของผู้เป็นแม่ “มองอะไรทานข้าวได้แล้วหลานรัก จะได้ไปพักผ่อน”เขาบอกเกวลินที่กำลังนั่งยิ้มมองหน้าเขาอยู่ “ถ้าพี่เขาขัดใจบอกป้าได้ตลอดเลยนะ”เธอทวนคำพูดของป้าแอนนาให้เขาฟัง ก่อนนั่งทานข้าวต่อ “ยัยตัวแสบ” หลังทั้งคู่ทานข้าวเสร็จเกวลินจะเก็บจานไปล้าง แม้ว่าเธอจะไม่ถูกกันกับเขาแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นคนไม่รู้จักกาลเทศะ อีกอย่างเรื่องพวกนี้ตอนอยู่เมืองนอกเธอก็ทำเองเป็นประจำ ถึงแม้จะโตมาในครอบครัวที่ร่ำรวยแต่แม่ก็สอนให้เธอดูแลตัวเองให้ได้ “จะทำอะไร เดี๋ยวพี่ทำเอง ไปพักเถอะ” “ไม่เป็นไรค่ะเกลล้างแป๊บเดียว” “พี่บอกว่าไม่ต้องไง วันนี้กลับมาเหนื่อยๆไปพักก่อน” “เอางี้งั้นเราช่วยกันล้างจะได้เสร็จเร็วๆ ตามนี้นะคะ เกลจะได้รีบไปพัก” เอริคจำใจต้องทำตามเธออย่างขัดไม่ได้ เขาได้แต่คิดในใจเด็กคนนี้หัวรั้นจริงๆ แต่ความรั้นของเธอทำให้เขาแอบสนใจในตัวเธอซะแล้วสิ “ไปเดี๋ยวจะพาไปดูห้อง”เอริคบอกเกวลินหลังเก็บจานใบสุดท้ายเสร็จเรียบร้อย “เป็นไงชอบรึป่าว ถ้าอยากได้อะไรเพิ่มก็บอกแล้วกัน ห้องพี่อยู่ฝั่งตรงข้าม” “ค่ะ งั้นเกลขอตัวเข้าห้องก่อนนะคะ” “ลืมบอก งานค่อยเริ่มทำวันจันทร์หน้าแล้วกัน อาทิตย์นี้ก็พักผ่อนไปก่อน” “ค่ะ ขอตัวนะคะ” หลังเข้าห้องมาเกวลินนั่งคิดทบทวนถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อช่วงเย็นที่ผ่านมา เธอค่อนข้างแปลกใจว่าเอริคในภาพจำของเธอไม่ใช่คนแบบนี้ ทั้งเย่อหยิ่ง เย็นชา เอาแต่ใจ เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง แต่นี่เขากลับดูสุขุม อบอุ่น แม้จะเงียบขรึมไปหน่อยก็เถอะ ดูไม่ใช่คนใจร้ายเหมือนที่เธอรู้สึกตอนเด็กเลย หรือเพราะเขาโตขึ้นเลยทำให้เปลี่ยนไปทำให้เธอคิดไม่ตกอยู่พักใหญ่ “ช่างเถอะ คอยดูไปเรื่อยๆแล้วกัน นี่อาจจะเป็นแผนของเขาที่จะทำให้เราตายใจก็ได้ ใครดีมาก็ดีกลับ ใครร้ายมาก็ร้ายกลับ”เธอพูดกับตัวเองก่อนจะเลิกคิดฟุ้งซ่านแล้วไปอาบน้ำเข้านอน เอริคเมื่อกลับถึงห้องก็มานั่งทำงานต่อ แต่คืนนั้นจิตใจเขาไม่อยู่กับเนื้อกับตัว คิดถึงแต่ยัยตัวแสบคู่ปรับในวัยเด็ก ที่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้นแล้ว เขาคิดถึงใบหน้าที่ทั้งสวยและน่ารัก กลิ่นตัวหอมชวนหลงใหลจนเผลอยิ้มออกมา “ไอ้ริคคิดอะไรของแกอยู่วะ นั่นมันศัตรูนะโว้ย”เขาตีหัวตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติ “แต่ก็ช่างเถอะ ถ้าเธอดีมาก็ดีตอบแล้วกัน ยังไงแม่ก็ฝากฝังไว้” …บริษัท IT ของเอริค… “นายให้จัดโต๊ะคุณเกลไว้ที่ไหนดีครับ” “นั่งกับพี่เกตุหน้าห้องแล้วกัน เดือนหน้าพี่เกตุจะลาคลอดแล้วระหว่างนี้ให้สอนงานให้เกล พอลาคลอดจะได้ไม่ต้องหาคนอื่นแทน” “ครับนาย” “วันนี้มีงานอะไรอีกมั้ยถ้าไม่มีผมจะขอตัวกลับก่อน” “ไม่มีแล้วครับ นายกลับได้เลยครับ” เจมส์มองเวลาจากนาฬิกาข้อมือเห็นเป็นเวลาบ่ายสามโมง นึกแปลกใจว่าปกตินายอยู่ทำงานจนค่ำมืดแต่วันนี้กลับรีบกลับก่อนเวลา เมื่อนึกขึ้นได้ว่ามีใครบางคนรออยู่ที่บ้านก็รีบรายงานคุณนาย แอนนาทันที “พี่เอริคทำไมกลับมาเร็วล่ะคะ พึ่งสี่โมงเอง” เกวลินถามชายหนุ่มเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาในบ้าน “จะพาไปซื้อของ หายเพลียรึยัง” “คุณป้าสั่งมาหรอคะ” “พูดมากไปแต่งตัว” “ชิ เผด็จการ”เธอจิ๊ปากและย่นจมูกใส่เขาก่อนจะเดินขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่นานเกวลินก็ลงมาพร้อมมินิเดรสแขนสั้นเปิดไหล่สีชมพูอ่อน แต่งหน้าเบาๆ ริมฝีปากอวบอิ่มแต่งแต้มด้วยลิปติกสีชมพู ปล่อยผมยาวลอน เรียวขายาวขาวเนียน ทำเอาเอริคอึ้งกับภาพที่เห็นตรงหน้า ยัยลูกเป็ดขี้เหร่ในวันนั้น ทำไมถึงโตมาแล้วสวยได้ขนาดนี้ “พี่เอริค ไปกันได้แล้วค่ะ” “อืม”เขาทำเสียงเรียบเฉยเพื่อกลบอาการใจเต้นแรงของตัวเองก่อนจะเดินนำหญิงสาวไปที่รถ “วันนี้อยากได้อะไรบ้าง จะได้พาไปถูก” “อืม ของใช้ส่วนตัวกับชุดทำงานอีกนิดหน่อยค่ะ ฉุกละหุกไปหน่อยเลยไม่ได้เตรียมมา” เมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้าเอริคพาเกวลินเดินตรงไปยังโซนของใช้ก่อนจะเดินไปหยิบรถเข็นเดินตามเธอ “พี่เอริคเกลเข็นเองก็ได้ค่ะ” “รีบซื้อจะได้รีบกลับ อย่าพูดมาก” “คนเผด็จการ เดี๋ยวก็ฟ้องคุณป้าซะเลย” เขาไม่ตอบโต้เธอ เดินตามเธอแบบเงียบๆ เกวลินได้ทีก็ซื้อของเต็มที่เลย ไหนๆก็มีคนเข็นรถให้แล้วนี่นา เธอเดินเลือกซื้อของจนได้ของใช้ครบตามต้องการ “ทั้งหมด 8,000 บาทค่ะ”แคชเชียร์แจ้งราคา ขณะที่เธอกำลังหยิบเครดิตการ์ดในกระเป๋า เอริคก็ยื่นบัตรของตัวเองให้พนักงานไปแล้ว “พี่เอริคไม่ต้องค่ะ เกลจ่ายเอง” “อยู่เฉยๆ” “ขอบคุณนะคะ ถึงแม้จะเป็นคำสั่งคุณป้าก็ตาม”เกวลินขอบคุณชายหนุ่มหลังเดินออกจากร้าน “พูดเยอะ จะไปซื้อชุดทำงานไม่ใช่หรอไปสิ”เขาบอกหญิงสาว “เอ่อ…วันหลังก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเกลมาเองเดี๋ยวพี่ เอริครอนาน” “จะมาทำไมหลายครั้ง ไปซื้อให้เรียบร้อยทีเดียว” พูดจบเขาก็เดินนำเธอมาที่ร้านก่อนจะนั่งเล่นมือถือรอ ปล่อยให้หญิงสาวเดินเลือกเสื้อผ้าตามสบาย ผ่านเวลามาพักใหญ่เกวลินก็เลือกชุดเสร็จเรียบร้อย “เลือกนานขนาดนี้ทำงานได้ถึงเดือนรึป่าว”เขากัดเธอ “ถึงไม่ถึงก็รอดูเองแล้วกันค่ะ วันหลังถ้าไม่อยากพามาก็บอกคุณป้าตรงๆก็ได้”เธอต่อว่าเขาบ้าง “พี่ไม่ได้…..”เขานึกโทษตัวเองที่ปากไว ใจจริงแค่อยากจะแซวเธอเท่านั้น และอีกอย่างแม่เขาก็ไม่ได้บังคับให้พามา เขาตั้งใจพาเธอมาเองต่างหาก แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดยังไง เขาเลยตัดปัญหาโดยการเดินไปจ่ายตังค์แล้วรีบเดินออกจากร้านไป ทำให้ เกวลินเข้าใจว่าเขาไม่ได้เต็มใจพาเธอมา หากแต่มาตามคำสั่งของป้าแอนนาเท่านั้น“อื้อ เพลียจังเลย”เกวลินบ่นเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาตอนสองทุ่ม เธอหันไปมองข้างๆยังเห็นเอริคนอนหลับตาพริ้มอยู่“เป็นไงล่ะคะคนแก่ ตอนกลางวันรังแกคนอื่นไม่ยอมหยุด ทีตอนนี้หลับเป็นตายเลยนะ คิคิ”เกวลินถือโอกาสบ่นเขาตอนเขาหลับอยู่และบีบจมูกเขาเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยวหมับ!!เอริคดึงเกวลินเข้าไปกอดทันทีที่เธอพูดจบ“ว่าใครแก่ ยัยเด็กแสบถือโอกาสว่าพี่ตอนหลับหรอ”“ป่าวนะ เกลไม่ได้ว่าอะไรเลย”เธอยังคงโกหกเขาตาใส“ป่าวหรอ”…ฟอด…เขาหอมแก้มเธอซ้ายทีขวาทีไม่ยอมหยุดจนเกวลินต้องยอมแพ้เขา“ยอมแล้ว เกลยอมแล้ว จะไม่ว่าพี่แก่อีกแล้ว แต่ถึงจะแก่เกลก็รักนะ”เธอได้ทีอ้อนเขาใหญ่“หึ หึ แพ้ทางจนได้สินะ”เอริคบ่นให้ตัวเองที่แพ้ลูกอ้อนของเธอตลอด“รักแล้วจะแต่งงานกันได้ยัง”“เกลยังไม่พร้อม”“จะพร้อมตอนไหนเดี๋ยวท้องป่องก่อนใส่ชุดเจ้าสาวไม่สวยไม่รู้ด้วยนะ”ทุกครั้งเวลาร่วมรักกันเอริคไม่เคยป้องกันตัวเองเลยแถมยังตั้งใจทำให้เธอท้องด้วยซ้ำ แต่เจ้าตัวเล็กก็ยังไม่ยอมมาเกิดซักที“เกลอายุแค่ 23 เองนะคะจะให้แต่งงานแล้วหรอ”“ทำไมหรือเกลไม่อยากแต่งกับพี่ ได้พี่แล้วจะไม่รับผิดชอบหรอ”“คนบ้าพูดยังกะตัวเองเป็นคนเสียหาย”“พี่เสียหายสิหมดแร
ตั้งแต่คุณนายแอนนาสั่งห้ามเขาเข้าใกล้เกวลิน ปัญหาอะไรที่เขาคิดว่าจะทำให้เธอลำบากใจในภายภาคหน้าเขาก็เคลียร์จนเสร็จเรียบร้อย รอแค่วันที่ทุกคนอนุญาตให้เขาได้ใช้ชีวิตคู่กับเธอ แต่นี่ก็ผ่านมาจะสองอาทิตย์แล้วที่เขาแทบไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดเธอเลย ความคิดถึงวิ่งพล่านเต็มอกจนเขาทนไม่ไหวอีกต่อไป“พี่เอริคเรียกเกลมามีอะไรรึป่าวคะ”เกวลินถามเขาเมื่อเข้ามาแล้วเห็นชายหนุ่มทำหน้าเคร่งเครียด“ป่าว เก็บของเตรียมตัวออกไปประชุมข้างนอกกับพี่ บอกแม่ด้วยว่าวันนี้ทำโอทีกลับดึก”“ค่ะ”เกวลินที่เห็นสีหน้าเคร่งเครียดของเขาก็ไม่ถามอะไรต่อรีบเก็บข้าวของเดินตามเขาไป“เราจะไปที่ไหนกันคะ”“ประชุมกับบริษัท Z”เอริคพาเกวลินเข้ามาประชุมติดตามงาน ระหว่างประชุมทุกอย่างก็ราบรื่นไปด้วยดี ไม่มีปัญหาติดขัดอะไรแม้แต่น้อย จนเกวลินนึกแปลกใจว่าก่อนหน้านี้ทำไมเอริคถึงได้ทำหน้าเครียดนัก“พี่เอริคมีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึป่าวคะ”เธอตัดสินใจถามเขาเมื่อเข้ามาในรถ“ทำไม”“ก็ตอนแรกเกลนึกว่าเครียดเรื่องงาน แต่ก็ไม่เห็นจะมีอะไรให้เครียดช่วงนี้บริษัทไม่ได้มีเรื่องอะไรซักอย่าง”“รู้ดีจังนะ”“ก็เกลเป็นเลขาก็ต้องรู้สิคะ”“แสดงว่าคุณเลขายังไม่เก่งพ
คุณนายแอนนาและมาลาแม่ของเกวลินเดินทางมาถึงในวันรุ่งขึ้น ทั้งคู่รีบตรงกลับบ้านเอริคทันที เมื่อถึงบ้านก็เห็นเอริคและเกวลินนั่งรออยู่ที่บ้าน“มานี่เลยไอ้ลูกตัวดี แม่บอกว่าให้ดูแลน้องให้ดี ทำไมปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ดีนะที่น้องไม่เป็นอะไรไม่อย่างนั้นแม่จะมีหน้าไปบอกน้ามาลาเค้ายังไง”คุณนายแอนนาเดินตรงมาทุบลูกชายทันทีที่เจอหน้าเขา“พี่แอนนาใจเย็นๆค่ะ ยัยเกลปลอดภัยก็ดีแล้ว เด็กๆเขาไม่ได้ตั้งใจ ไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นหรอกค่ะ”มาลาพยายามบอกให้แอนนาใจเย็น“ไม่เกี่ยวยังไง เหตุมันก็เกิดจากแม่ผู้หญิงทั้งหลายของลูกไม่รักดีของพี่เอง ชอบกินไม่เลือกเป็นยังไงล่ะทีนี้ สัญญาหกเดือนนั่นเป็นโมฆะไปเลยนะ แกจะไปควงผู้หญิงที่ไหนก็เชิญแม่จะพาหนูเกลกลับ”“ไม่ได้นะครับ”เอริครีบห้ามแม่เสียงดังก่อนจะเดินมานั่งคุกเข่าต่อหน้ามาลาและขอโทษที่ดูแลลูกสาวเธอไม่ดี“คุณน้าครับผมขอโทษที่ดูแลน้องไม่ดี ต่อจากนี้ผมขอสัญญาว่าจะรักและดูแลเกลให้ดีที่สุดด้วยชีวิตของผม คุณน้าให้โอกาสผมอีกครั้งนะครับ”มาลาหันมองหน้าลูกสาวก็เห็นแววตาอ่อนโยนบอกให้แม่ให้โอกาสเขาอีกครั้ง“เรื่องแบบนี้น้าตัดสินใจแทนน้องไม่ได้หรอก น้าเองก็
เย็นวันหนึ่งเกวลินขอเอริคไปทานข้าวกับเจน เขาจะไปส่งเธอก็ไม่ยอมให้ไป“ถึงแล้วไลน์บอกพี่ด้วยแล้วกัน”เอริคบอกเกวลินด้วยความเป็นห่วง“ค่ะ คุณพ่อ”เกวลินแกล้งเย้าเขาเล่นก่อนรีบเดินออกจากห้องทำงานไป“คุณพ่อหรอ หึ ยัยเด็กแสบกลับบ้านมาจะจัดให้หนักเลยคอยดู”เขายิ้มและพูดกับตัวเอง“ไปร้านอาหาร A ค่ะ”เกวลินบอกคนขับแท็กซี่ แม้ว่าเธอจะกลับมาได้หลายเดือนแล้วแต่ถนนหนทางหลายที่เธอเองก็ยังไม่คุ้นต้องเปิด map ดูไปด้วยแต่ร้านนี้อยู่ไม่ไกลจากที่ทำงานนักเกวลินจึงไม่ได้สนใจดูเส้นทางก่อน“ใกล้ถึงยัง”เสียงข้อความจากเจนเด้งขึ้นมาเมื่อเห็นว่าหกโมงเย็นแล้วเพื่อนยังมาไม่ถึง เพราะร้านอาหารอยู่ห่างจากบริษัทแค่สิบกว่ากิโลเธอออกมาตั้งแต่สี่โมงกว่าก็น่าจะถึงแล้ว“พี่คะเราใกล้ถึงรึยังคะ”เกวลินถามคนขับแท็กซี่ วันนี้เห็นว่าร้านอาหารอยู่ไม่ไกลมากเธอจึงไม่ได้เปิด map ตอนขึ้นรถทำให้ไม่รู่ว่าตอนนี้ถึงไหนแล้ว“อีกนิดเดียวก็ถึงแล้วน้อง”เกวลินที่นั่งอยู่ในรถเมื่อมองออกไปนอกหน้าต่างก็เห็นว่าสองข้างทางเริ่มเป็นป่า รถเหมือนจะวิ่งออกนอกเมืองไปเรื่อยๆ จึงรู้สึกไม่ปลอดภัยรีบบอกให้คนขับจอดรถ มือก็กดส่งโลเคชั่นให้เจนไปด้วย“พี่คะจอดตรง
“เกลคืนนี้ไปงานวันเกิดเพื่อนกับพี่นะ”เอริคบอกเกวลินขณะนั่งทำงานอยู่ หลังกลับจากเที่ยวเอริคก็ตัวติดกับเกวลินตลอดขนาดมาทำงานยังให้เธอเข้ามานั่งทำงานกับตนบ่อยๆ“เกลไม่ไปไม่ได้หรอ ไม่รู้จักใครซักคน”“ก็พี่ไง นะครับไปกับพี่นะ”“ก็ได้ค่ะ แต่เกลขอไปหาเจนก่อนแล้วจะตามไปนะเกลนัดกับเจนไว้แล้ว”“ให้พี่ไปเป็นเพื่อนมั้ย”“ไม่ค่ะ ผู้หญิงเค้าจะคุยเรื่องส่วนตัวกัน”“หัดมีความลับ ก็ได้ครับเดี๋ยวพี่แชร์โลเคชั่นไปให้รีบตามมานะพี่คิดถึง”“ค่า วันนี้เกลขอกลับก่อนเวลาชั่วโมงนึงนะคะ”“เชิญตามสบายเลยครับ บริษัทเกลอยู่แล้วนี่ไม่เห็นต้องขออนุญาตพี่เลย”“พูดเรื่อยเปื่อย เกลไปแล้วนะคะเดี๋ยวเจนรอนาน”วันนี้เกวลินนัดกับเจนเพื่อนรักเพื่อเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเอริคให้เจนฟัง เจนเองก็ดีใจมากที่เพื่อนเปิดใจรักใครซักคนเพราะที่ผ่านมามีคนเข้ามาจีบเธอเยอะมากแต่เธอก็ไม่เคยสนใจใครเลย เหมือนมีบางสิ่งติดค้างอยู่ในใจหรือในใจลึกๆเฝ้ารอใครคนหนึ่งอยู่“จริงๆที่แกไม่ยอมคบใครเพราะแกแอบรักพี่เค้าตั้งแต่เด็กแล้วใช่มั้ย สารภาพมาซะดีๆยัยเกล”“ไม่ใช่ซักหน่อย พึ่งมาชอบนี่แหละ”เธอบอกเพื่อนด้วยท่าทีไม่มั่นใจนัก“แน่ใจ”“ไม่แน
“อูย เกลพี่เสียวจังเลย”เอริคบอกเธอหลังจากเธอคลายจูบออก เกวลินมองเขาด้วยสายตาเซ็กซี่ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเขาออกทีละเม็ด เมื่อถอดเสื้อเอริคออกเรียบร้อยมือของเกวลินลูบไล้ไปทั่วแผงอกแกร่งและหัวนมเขา ก่อนจะลากลิ้นเลียวนทั่วทั้งอกเขา“โอ้ อ่า เกลพี่เสียว”ยิ่งได้ยินเสียงเขาครางยิ่งทำให้เธอได้ใจยิ้มออกมาอย่างพอใจ“เกลขอกินไอติมหน่อยนะคะ เกลหิว”พูดจบเธอก็ลุกขึ้นถอดกางเกงเขาออกทันทีเผยให้เห็นไอติมแท่งโปรดของเธอที่ตอนนี้ผงกหัวรอเธอมาดูดกินอยู่ เกวลินไม่รอช้ารีบดูดกินมันทันที“โอ้ อา อูย ซี๊ด เสียวชิบ”เกวลินดูดกินไอติมแท่งยักษ์จนหนำใจท่ามกลางเสียงร้องครางด้วยความเสียวของเอริค ก่อนลุกขึ้นไปนั่งแหกขายั่วเขาบนโต๊ะ“พี่เอริคเลียให้เกลหน่อย”เธอส่งสายตาหวานเยิ้มออดอ้อนเขา“ได้สิ พี่จะเลียให้ดิ้นเลย”เอริครีบทำตามคำขอของเกวลินทันที เขาดูดเลียและขบเม้มติ่งเสียวของเธอสลับกันไปมา เกวลินที่เสียวจากการปรนเปรอของเขาก็บิดกายเร่า แอ่นสะโพกให้เขาดูดกินน้ำหวานอย่างเต็มที่ พลางส่งเสียงครางไม่ขาดสาย ทั้งคู่เพลิดเพลินกับรสสวาทที่มอบให้กันและกันจนลืมไปว่าตรงนี้คือระเบียงบ้าน แต่เพราะเป็นบ้านพักส่วนตัวไม่มีคนอื่นอยู่ด้ว