เฉินเฟิงคงไม่รู้ว่าในตัวจังหวัดเองก็ใช่ว่าจะสงบ คนจากเมืองใหญ่ที่เสี่ยงขับรถหนีออกมานั้นมีมาก แต่พวกเขาเลือกที่จะพักอยู่รอบ ๆ เพื่อรอดูสถานการณ์มากกว่าขับออกไปไหนสุ่มสี่สุ่มห้า จึงมีชาวบ้านตามชนบทน้อยมากที่รู้ว่าเกิดเรื่องราวใหญ่โตอย่างวันสิ้นโลกขึ้น
และพวกคนในเมืองเองก็เป็นต้นเหตุหนึ่งที่ทำให้ต่างจังหวัดมีซอมบี้เพิ่มขึ้นเพราะพาคนติดเชื้อในระยะแรกมาด้วย... โดยไม่รู้ตัว
“ครับ แต่เพราะนักการเมืองและทหารที่เหลืออยู่ให้ความร่วมมือกัน จึงสามารถใช้ค่ายทหารเป็นที่พักพิงชั่วคราวและออกช่วยเหลือประชาชนที่ติดอยู่ในที่พักอาศัยผ่านเครือข่ายอินเทอร์เน็ต ขอแค่คุณส่ง SMS ขอความช่วยเหลือมาที่เบอร์ฉุกเฉิน ถ้าประเมินว่าไม่อันตรายมาก จะรีบส่งทหารเข้าไปรับตัวมาไว้ในค่ายทันที” อย่างของเขา เพราะอยู่บนดาดฟ้าห้างสรรพสินค้ากับกลุ่มคนจำนวนมากจึงมีเฮลิคอปเตอร์มาลำเลียงไป และไม่นานหลังจากนั้นไฟฟ้าและอินเทอร์เน็ตก็ไม่สามารถใช้งานได้อีก
โชคร้ายตกเป็นของพ่อแม่เขาที่หนีมาไม่ทันและไม่สันทัดเรื่องเทคโนโลยี กว่าที่เขาจะสามารถทำเรื่องขอกำลังเสริมไปช่วย พวกท่านก็กลายเป็นพวกมันไปแล้ว
ทีโอสะบัดไล่เรื่องราวเศร้าหมองออกจากความคิด เวลานี้เขาต้องเข้มแข็ง ต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ทดแทนบุญคุณพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด เขาจะไม่ยอมตายง่าย ๆ เด็ดขาด
เฉินเฟิงนิ่งคิด ก็หมายความว่าซอมบี้ในเมืองล้นทะลักออกมานอกเมือง... หรือไม่ก็ติดมากับพวกผู้ลี้ภัยสินะ
หลังจากนี้โลกจะเป็นยังไงต่อไปกันละเนี่ย
…
กลุ่มสำรวจแลกเปลี่ยนข่าวของแต่ละคนพร้อมกับเดินตรวจสอบโกดังน้ำตาลไปเรื่อย ๆ ประมาณยี่สิบนาทีก็สามารถตรวจสอบเสร็จสิ้น แม้จะมีเสียงเล็บเกาแกรกกรากอยู่หน้าประตูเหล็กแต่ก็ไม่ได้ทำให้การตรวจสอบล่าช้าลง เว้นแต่เจ้ากระต่ายที่เป็นต้องเผลอเหลือบไปมองด้านหลังเป็นครั้งคราว
หูเขาดีนี่นา… ยังปรับตัวไม่ได้ก็เลยระแวง
“ต่อไปก็ในโรงงาน” หลังตรวจดูจำนวนที่แน่นอนก็ต้องไปดูเครื่องผลิตว่ายังสามารถใช้การได้หรือไม่ ตอนนี้สิ่งที่จำเป็นสำหรับมนุษยชาติมากที่สุดก็คืออาหาร กองทัพต้องเดินด้วยท้อง
“วันนี้คงพอแค่นี้ก่อนดีกว่า” โจเซฟมองบรรยากาศ ด้านนอกดวงอาทิตย์คล้อยต่ำลงมามากแล้ว ภายในโกดังที่ไม่มีแสงไฟจึงมืดครึ้มพอสมควร
กลุ่มทหารรับจ้างไม่คิดเดินหาแผงไฟสักนิด พวกเขาเริ่มมองหาสถานที่สำหรับนอนพักเอาแรงในค่ำคืนนี้
“ผมแนะนำว่าคุณควรอยู่ที่นี่ก่อน” โจเซฟมองท่าทีลังเลของเฉินเฟิง ชายหนุ่มคงรู้สึกแปลกแยกและทำตัวไม่ถูก “พวกเราไม่อยากเปลืองแรงพาคุณออกไป”
ปัง!
กรรรซ์
เสียงซอมบี้ด้านนอกเริ่มรุนแรงขึ้นเมื่อตะวันดับแสง
“พวกมันจะเกรี้ยวกราดอย่างมากในเวลากลางคืน” โจเซฟมองประตูโกดังด้วยดวงตาซับซ้อน การเกิดขึ้นของซอมบี้ยังเป็นปริศนา ทั้งเหล่านักวิทยาศาสตร์หรือหมอต่างก็ได้แค่ทำการคาดเดาไปตามทฤษฎี ที่ว่าอาจมาจากอุกกาบาตก็ยังไม่สามารถพิสูจน์ได้แน่ชัด
อีกทั้งเวลานี้ก็ไม่เหมาะกับการมานั่งสืบหาต้นตอ พวกเขาควรเน้นไปที่การให้ความช่วยเหลือคนที่พอช่วยได้ก่อน ควบคู่ไปกับการกักตุนอาหารให้เพียงพอต่อความต้องการและการสร้างสถานที่ปลอดภัยให้พักพิง ถึงเวลานั้นการหาคำตอบของเรื่องราวทั้งหมดคงได้เริ่มต้นขึ้น
เฉินเฟิงค่อนข้างป็นห่วงดาริณีกับเด็กชายดล เขาเป็นคนบอกเองว่าจะไม่อยู่สองถึงสามวัน แต่การได้รับรู้ข่าวสารทำให้เกิดความกังวลขึ้น
ดูเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างจะไม่ใช่เกิดแค่ชั่วคราวแล้ว ถ้าควบคุมไม่ดี... มนุษยชาติอาจต้องอยู่แบบนี้ไปจนถึงวันที่สูญสิ้นเผ่าพันธุ์
คนที่ถูกติ๊กผ่านด้วยปากกาสีน้ำเงินคือคนธรรมดา แต่ถ้าถูกติ๊กช่องผ่านด้วยปากกาสีแดงหมายความว่าเป็นคนที่องค์กรนั้นทำการโคลนนิ่งมาแทนที่คนเก่าที่ต้องแบ่งแยกสีก็เพื่อไม่ให้ผิดสังเกตเกินไป ถ้าหนอนบ่อนไส้ตกรอบกันหมด พวกองค์กรนั้นต้องบุกโจมตีพวกเขาอีก ดังนั้นจึงต้องคละ ๆ กันไป แต่คนที่ถูกติ๊กด้วยปากกาสีน้ำเงินจะถูกพิจารณาคัดเลือกไปเป็นหนึ่งในกองกำลังพิเศษเมื่อครบกำหนดการฝึกฝนร่างกายส่วนพวกหนอนก็ปล่อยให้ทำงานจิปาถะในค่าย หรือไม่ก็พาไปทำภารกิจแล้วถือโอกาสเก็บกวาดเสียตรงนั้น กลับมาก็ค่อยแจ้งว่าตายในหน้าที่แผนการนี้ถูกคิดอย่างรอบคอบโดยท่านนายพลอธิและโจเซฟ ต้องทำให้พวกมันตายใจให้มากที่สุด งานเบื้องหลังจะได้ราบรื่นนอกจากงานคัดเลือกทหารประจำการแล้ว สำนักงานภารกิจยังออกภารกิจใหม่ให้กับผู้ที่มีพลังพิเศษสายโลหะและพลังกายโดยเฉพาะ นั่นก็คือการก่อสร้างเส้นทางรถไฟมิตรภาพเชื่อม 5 ประเทศเข้าด้วยกันหลังจากประกาศภารกิจนี้ไปได้ไม่นานก็มีคนหลั่งไหลเข้ามาสมัครเป็นจำนวนมาก ส่วนใหญ่แล้วเป็นคนต่างชาติที่ติดอยู่ภายในประเทศไม่สามารถหาทางกลับบ้านตนเองได้ ถือโอกาสติดสอยห้อยตามกลับประเทศบ้านเกิด ต่อให้ไปเป็นกรรมกรขน
…“เชิญนั่งเลยครับ” เมื่อเข้าประตูห้องสอบสัมภาษณ์ก็ได้พบกับชายแปลกหน้าที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน“...? ” เขาเป็นกระบอกเสียงซุบซิบนินทามาตั้งแต่เริ่มก่อตั้งค่าย มั่นใจว่าต่อให้ไม่รู้จักมักจี่ก็จำหน้าคนในค่ายได้เกือบหมดแต่กับชายตรงหน้า… ทั้งที่มีหนวดโค้งเป็นเอกลักษณ์แท้ ๆ ทำไมเขาถึงไม่เคยเห็นเลยล่ะ?“มีอะไรติดหน้าผมเหรอครับ” วิทย์เกิดอาการร้อนตัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน คนที่เข้ามาใหม่เป็นมนุษย์กลายพันธุ์แมว แถมตั้งแต่เข้ามาก็จ้องหน้าเขาไม่เลิกหรือว่าคนคนนี้จะเป็นหนอนบ่อนไส้!! แล้วเริ่มระแคะระคายว่าเขาไม่ใช่คนในค่ายนี้!!ฉิบหายแล้ว!“เปล่าครับ ผมคิดว่าคงจำคนผิดเฉย ๆ ขอโทษที่เสียมารยาทด้วยครับ” ชายหนุ่มโค้งศีรษะ รอกระทั่งเจ้าหน้าที่อนุญาตถึงยอมไปนั่งเก้าอี้สำหรับสัมภาษณ์ปากบอกว่าจำคนผิด แต่แมวหนุ่มก็ยังคลางแคลงใจไม่หาย“ครับ งั้นเรามาสัมภาษณ์กันเลยดีกว่า” วิทย์รู้ดีว่าตนเป็นประเภทโกหกไม่เก่ง ทางเดียวที่จะรอดได้ก็คือเบี่ยงไปเรื่องอื่น“จากที่ผมอ่านใบสมัครที่คุณกรอกมา เหตุผลที่เข้ากองทัพเป็นเพราะอยากแข็งแกร่งขึ้น ถูกไหมครับ” วิทย์ถามพลางแสร้งเงยหน้าสบตากับผู้เข้าสมัคร และทันทีที่อีกฝ่ายต้องสบต
“ในการสร้างทางรถไฟครั้งนี้จะต้องเป็นที่จับตามองของคนในองค์กรนั้นแน่ ผมเลยคิดว่าในระหว่างที่ความสนใจถูกเบี่ยงไปทางอื่น พวกเรามาเตรียมกองกำลังให้พร้อมสำหรับการโต้กลับกันดีกว่า”“คุณก็จะเข้าร่วมด้วยเหรอ” โจเซฟเลิกคิ้วมองไปที่ชาวต่างชาติคนเดียวในกลุ่ม“แน่นอนสิ เรื่องสนุกแบบนี้ผมไม่พลาดหรอก” คนติดเล่นยิ้มหัวเราะ“คุณนี่นะ เพลา ๆ เรื่องเล่นบ้างเถอะ” อดีตลูกจ้างชั่วคราวส่ายหัว ตอนเขารับงานของอีกฝ่ายก็ปวดหัวไม่หาย รู้ว่ามีฝีมือพอตัว แต่นายจ้างไม่ควรมาอยู่แนวหน้าหรือเปล่า?“...”“อะแฮ่ม เรื่องการโต้กลับผมเห็นด้วยเต็มที่ครับ ลูกทีมของผมเองก็คงอยากตั๊นหน้านายท่านใจแทบขาดเหมือนกัน” โดยเฉพาะคนที่สูญเสียครอบครัวไป“แล้วจะใช้ที่ไหนฝึกซ้อมกันล่ะครับ จำนวนคนที่ต้องหาเพิ่มอีก” มีแค่พวกเขาไม่กี่คนน่ะ ไปไม่รอดหรอกนะ ถ้าฐานบัญชาการของพวกมันอยู่ที่ทะเลจริงละก็ อยากบอกว่าปลาพวกนั้นน่ากลัวจนขนหัวลุกเลยล่ะ“นั่นแหละเป็นเรื่องที่พวกเรากำลังเครียดกันอยู่ เลยอยากมาขอคำปรึกษาว่าคุณพอจะมีที่ดี ๆ ในใจบ้างหรือเปล่า” ให้ฝึกซ้อมที่ค่ายก็กลัวว่าจะถูกจับตามอง“จะบอกว่ามีก็มีนะครับ” โจเซฟนึกถึงหมู่บ้านด้วงสาคู เขาเพิ่งไ
เขาโชคดีมากที่ชาล็อตไม่ใช่กระต่ายธรรมดาทั่วไป หลังจากรักษาตัวได้ไม่กี่วันอาการบาดเจ็บก็หายเป็นปลิดทิ้ง แต่ก็แลกมากับการกินอาหารในปริมาณมาก“มีความเป็นไปได้สูง เอบอกว่าตอนที่หมอนั่นถูกฉีดยาก็มีสีหน้าดีใจมาก” นายพลอธิพูดเสริม“แล้วคนที่มารับข่าวล่ะ”“พอฉีดยาให้เสร็จก็กางปีกบินไปเลย” เอประเมินตนเองแล้วว่าไม่สามารถไล่ตามต่อได้จึงกลับมารายงานแทน“แล้วเรื่องคริสตัลสีเขียวล่ะ” ยามาโมโตะที่นั่งนิ่งมานานถามสิงหาบ้าง ในวันนั้นพวกเขาเห็นกับตาว่ามนุษย์ค้างคาวกลืนคริสตัลสีเขียวลงไป จากนั้นไม่นานจากที่เสียเปรียบก็มีพละกำลังมากขึ้นอย่างน่าตกใจตอนที่ฟังเรื่องการต่อสู้ของยามาโมโตะกับมนุษย์ค้างคาว โจเซฟหวนนึกไปถึงคริสตัลสีเขียวที่นิโคลัสมีไว้ในครอบครอง อีกฝ่ายเองก็ไม่รู้วิธีใช้มันเช่นกัน ได้แต่เก็บไว้ก่อน“ได้ความแล้วครับ คริสตัลสีเขียวเป็นคริสตัลที่จะเกิดขึ้นเฉพาะมนุษย์กลายพันธุ์ที่กลายเป็นซอมบี้” สิงหาหยิบคริสตัลออกมาจากกระเป๋าในอกเสื้อ “ซอมบี้ทั่วไปจะให้คริสตัลสีใส คริสตัลสีเหลืองจะช่วยในการเลื่อนระดับพลัง ส่วนสีเขียวจะช่วยเพิ่มพลังให้เกินขีดจำกัดในระยะสั้น” อันที่จริงในตลาดมีการขายสิ่งนี้อยู่บ้าง
พวกเขาไม่ได้เร่งจัดการเรื่องหนอนบ่อนไส้ในทันทีตามคำแนะนำของนายพลอธิ แต่จะคอยจับตามองอย่างใกล้ชิด นอกจากนี้งานบางส่วนที่เป็นความลับก็ต้องเติมแต่งข้อมูลเสียใหม่ ไม่ให้ถูกเข้าถึงได้อย่างง่ายดายเกินไปนักส่วนเชลยในห้องสอบสวนก็พบว่ากลายเป็นศพไปแล้วในเช้าวันถัดมา ซึ่งดูจากสภาพแล้วอาจกลายเป็นซอมบี้ในอีกไม่นานเมื่อสิงหาเก็บตัวอย่างของมนุษย์ค้างคาวเรียบร้อยก็กำจัดทิ้งพร้อมกับเผาในคราวเดียวกัน ไม่ยอมให้กลายเป็นซอมบี้เพิ่มปัญหาเด็ดขาดท่านนายพลแสร้งทำสีหน้าเจ็บใจ ทั้งยังระบายเรื่องที่ไม่ได้ข้อมูลอะไรเลยจากมนุษย์ค้างคาวกับเลขาฯ คนสนิท พอสบโอกาสหนอนบ่อนไส้ก็รีบออกไปนอกค่ายแล้วทำงานของตนเองอย่างแข็งขันด้วยการติดต่อกับคนที่คาดว่าน่าจะคอยรับข้อมูลเหล่านี้ไปแจ้งให้นายท่านของพวกมันทราบส่วนคนที่รับหน้าที่สะกดรอยตามไปก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเอ ลูกชายเพียงคนเดียวของท่านนายพลนั่นเอง ด้วยความที่ชายหนุ่มเป็นมนุษย์กลายพันธุ์หมาป่า ย่อมมีประสาทการฟังที่ดีเยี่ยม ไม่ต้องติดตามในระยะใกล้ก็สามารถตามไปโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัวได้การทำงานภายใต้ความรู้สึกที่ว่า กำลังถูกจับตามองอยู่ตลอดเวลา ช่างเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่
“เอ่อ ผมต้องขอโทษด้วยครับที่ห้ามคุณยามาโมโตะไว้ไม่ทัน” เลขาฯ หนุ่มมีสีหน้าไม่ดีนักราวกับว่าตนทำงานผิดพลาด ทั้งที่ไม่ได้ยื้อหัวหน้าหนุ่มแห่งค่ายประเทศ L อย่างจริงจังมากนัก ส่วนหนึ่งก็เพื่อใช้เป็นข้ออ้างเข้ามาภายในห้องสอบสวนเพื่อตรวจดูว่า W01 ถูกสอบสวนไปหรือยัง แล้วเรื่องที่ตนเป็นหนอนบ่อนไส้ถูกแพร่งพรายออกไปหรือไม่“ไม่เป็นไร จริงสิ ช่วยลิสต์รายการอาวุธที่เสียหายด้วยนะ จะได้ให้ช่างประจำกองทัพตรวจดูอีกที” นายพลอธิไม่อยากเห็นหน้าเลขาฯ คนนี้นานนัก เขายังทำใจไม่ได้ที่ลูกน้องคนสนิทเปลี่ยนไปถ้าเป็นการโคลนนิ่งเขาก็ยินดีแก้แค้นแทนให้ แต่ถ้าเป็นการหักหลัง… เขาอยากรู้จริง ๆ ว่าคนพวกนั้นยื่นข้อเสนออะไร ถึงทำให้ลูกน้องที่อยู่ข้างกายเขานับสิบปียอมสวามิภักดิ์ด้วย“ผมจะรีบจัดการให้ครับ” เมื่อเห็นว่าคนเป็นนายยังสั่งงานเหมือนเดิม ตุ้มถ่วงในใจถึงเบาบางลงและรีบออกจากห้องไปปฏิบัติหน้าที่ของตนตามคำสั่ง“ลูกน้องคุณนี่กระตือรือร้นดีนะ” ยามาโมโตะเอ่ยทีเล่นทีจริง “ผมว่าคุณน่าจะตรวจสอบเขาสักหน่อยนะ ตอนที่ผมถามเรื่องมาที่ห้องนี้เขาก็ทำเป็นห้าม แต่ก็ยอมบอกทางให้” แถมยังพาตัวเองเข้ามาพร้อมเขาอีก หากเป็นคนอื่นถ้ากล