LOGINShare
ตอนที่15 เรียกแบบนั้นก็ได้
Last Updated:
2025-05-12 00:01:58หัสดินรู้ว่าคำพูดของตัวเองดูประหลาด แต่เขาก็รู้อีกนั้นแหละว่า เธอคงเจอกับตัวตนอีกด้านหนึ่งของเขาไปแล้ว ในห้องมีกล้องวงจรปิดซ่อนไว้ทำให้รู้ว่าวันนั้นเธอเจออะไรไปบ้าง และเจ้าดาร์กก็ไม่ยอมบอกเขาเสียด้วย
“ขนมอร่อยมาก แพรไม่เคยกินเค้กอร่อยๆแบบนี้มาก่อนค่ะ” หญิงสาวพูดไปตามที่รู้สึก
“พูดเกินไป ฝีมือพี่ไม่เท่าไหร่หรอก” เขาพูดยิ้มๆ พยายามเพิ่มความสนิทสนมยิ่งขึ้น
“อร่อยจริงๆค่ะ” จะเรียกว่าถูกหลอกด้วยของอร่อยก็ไม่ผิดนัก แพรดาวรู้สึกดีกับผู้ชายคนนี้จริงๆ
“แพรขอเอากลับไปฝากแม่ได้ไหมคะ แพรอยากให้แม่ได้กินของอร่อยๆ แบบนี้”
“ไม่ได้” เขาตอบแสร้งทำหน้าจริงจัง แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายหน้าเสียก็รีบพูดขึ้นทันที “พี่หมายถึง ชุดนี้พี่เตรียมมาให้แพร แต่ครั้งหน้าพี่จะเตรียมไว้ให้คุณแม่ของแพรก็แล้วกัน”
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้ก็เกรงใจมากแล้ว แต่ละอย่างดูแพงๆทั้งนั้น” หญิงสาวนิ่งไปเล็กน้อยก็พูดออกไป “คุณ...”
“พี่”
“เอ่อ...”
“เรียกพี่ดินก็ได้ ชื่อเต็มพี่ก็คงรู้แล้ว”
“เอ่อ...พี่ดิน”
ช่างเถอะ เธอคงไม่ได้อยู่ทำงานเป็นแม่บ้านอีก เรียกเขาสนิทสนมก็ไม่ผลอะไรแล้วล่ะ
“ครับ” รอยยิ้มดีใจผุดขึ้นที่ใบหน้า ดีใจที่เธอยอม ‘สนิท’ กับเขาแล้ว
จู่ๆ แพรดาวก็รู้สึกเขินอายขึ้นมา หรือเพราะไม่เคยถูกผู้ชายจ้องหน้าขนาดนี้มาก่อน “คือแพรจะถามว่าพี่ดินซื้อขนมมาจากไหนคะ”
“ร้าน Sugar Haven”
“Sugar Haven...ชื่อเพราะจัง สวรรค์แห่งน้ำตาล ต้องมีของอร่อยเยอะแน่ๆ”
หัสดินลุกขึ้นเดินเร็วๆ ที่ไปหยิบโทรศัพท์มือถือแล้วเปิดเฟซบุ๊คของร้าน Sugar Haven ส่งให้หญิงสาวดู แพรดาวเกรงใจแต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นจึงก้มมองหน้าจอมือถือของเขา
“ร้านน่ารักจังค่ะ ต้องหาโอกาสไปให้ได้”
“ถ้าไปแล้วถามหาพี่นะ”
“พี่ดินทำงานที่นั้นหรือคะ”
“เรียกแบบนั้นก็ได้”
‘ก็ไม่ได้โกหกนี่นะ เขาทำงานที่นั้นจริงๆ เป็นทั้งเชฟและเจ้าของร้านด้วย’
“ได้ทำงานในร้านน่ารักๆ แบบนี้ต้องมีความสุขมากแน่ๆ เลย” แพรดาวอดอิจฉาไม่ได้
“น้องแพรอยากทำงานที่นี่เหรอ” หัสดินถามแล้วก็นึกขึ้นได้ “สนใจมาเป็นพนักงานในร้านไหม ที่ร้านขาดเด็กเสิร์ฟ”
‘เด็กเสิร์ฟอีกแล้วเหรอ?’
รอยยิ้มแข็งค้างทันทีที่ได้ยินคำว่า ‘เด็กเสิร์ฟ’ ก็จริงนะ ไม่เลือกงานไม่ยากจน ที่เธอมาทำงานแม่บ้านก็เพราะเหตุผลนี้ แต่...ทำไมมีแต่งานเด็กเสิร์ฟวิ่งเข้ามาล่ะ!
“ขอโทษนะ พี่พูดอะไรผิดไปใช่ไหม” เขาถามเพราะเห็นสีหน้าของเธอไม่ดีนะ
“ปะ..เปล่าค่ะ” แพรดาวโบกมือไปมา “คือแพรเพิ่งได้ที่ทำงานใหม่เป็นพนักงานเสิร์ฟค่ะ”
“ที่ทำงานใหม่ หมายความว่าแพรจะไม่มาที่นี่แล้วเหรอ”
“เอ่อ...ค่ะ พอดีว่าเป็นงานกลางคืน แพรอาจจะตื่นมาทำงานกลางวันไม่ไหว”
หัสดินขมวดคิ้ว เขารู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ก้าวก่ายในชีวิตของคนตรงหน้า แต่...เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียวไปทำงานกลางคืนที่ไหนก็ไม่รู้...จะไม่อันตรายเอารึ
“ที่นั้นให้เงินเดือนเท่าไหร่”
“คะ?” แพรดาวกระพริบตาปริบๆ ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาถาม ไม่สิ เธอเข้าใจ แต่ที่ไม่เข้าใจก็คือท่าทางไม่พอใจของเขา
“ออกจากที่นั้นแล้วมาทำงานที่ Sugar Haven ผมจ่ายค่าแรงให้เพิ่มเป็นสองเท่า”
แพรดาวได้ยินแล้วก็นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะหวานใสละลายความขุ่นมัวในใจของชายหนุ่ม เขาเห็นใบหน้าหวานหัวเราะจนดวงตาพราวระยับทำให้หัวใจของเขาเต้นแปลกๆ เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมานานแล้ว
นานมากจริงๆ
“พี่ดินจะเอาเงินเดือนตัวเองมาจ่ายให้แพรเหรอ” เธอหัวเราะเพราะเขาทำเหมือนเด็กอยากเอาชนะ จริงอยู่ที่คอนโดของเขาหรูหราแต่เธอก็คิดว่าเขาก็ต้องทำงานหาเงินเหมือนเธอ แต่เงินเดือนเขาคงเยอะกว่าเธอ
หัสดินได้แต่ยิ้มเก้อๆ เขาคงใจเร็วปากเร็วไปหน่อย เธอเองก็ไม่ได้รู้จักเขามากนัก จะบังคับให้ทำตามที่เขาต้องการก็ไม่ใช่เรื่อง เฮ้อ! นิสัยเจ้าดาร์กติดมาที่เขาแน่ๆ แต่จริงๆ แล้ว เขาอยากรู้ว่า วันนั้นที่เธอเจอเขาในลักษณะนั้น...รู้สึกอย่างไร ดูจากกล่องวงจรปิดแล้ว เธอกลัวดาร์กมากทีเดียว แต่เขากลับมา เธอก็ไม่ได้เอ่ยถามเรื่องที่เกิดขึ้น ที่จริง...เขาแจ้งรปภ.ของคอนโดไว้แล้ว ถ้าแพรดาวเข้ามาให้โทรบอกเขา และเขาก็เห็นเธอลังเลอยู่หน้าห้องหลายนาทีจนเขาเป็นฝ่ายหมดความอดทน เขากลัวว่าจะไม่ได้พบเธออีก
มันเป็นความรู้สึกที่แปลกจริงๆ แพรดาวไม่ใช่คนสวยโดดเด่นสะดุดตา เขาพบเจอผู้หญิงสวยระดับนางงามมามากแต่แพรดาวเป็นคนน่ารักแบบที่มองแล้วไม่เบื่อ มีความใสซื่อน่าเอ็นดูและเปราะบาง แต่เขาก็รู้ว่าภายใต้ความเปราะบางนี้คือจิตใจที่เข้มแข็งดีงาม เพราะไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มาทำงานนี้แทนแม่ที่ประสบอุบัติเหตุจนเดินเหินไม่สะดวกหรอก
“แพรเองก็เพิ่งได้ทำงานค่ะ ทำงานไม่กี่วันจะให้ลาออกก็คงไม่ดีนัก ทุกตำแหน่งก็ถูกระบุตัวไว้แล้ว ถ้าพูดไปพี่ดินอาจจะคิดว่าแพรหัวสูงก็ได้ แพรอยากทำงานประจำมีเงินเดือนดีๆ การงานมั่นคง แพรอยากให้แม่สุขสบายไม่ต้องทนทำงานหนักเพราะแพร แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ แพรยื่นใบสมัครไว้หลายที ทั้งราชการทั้งเอกชน ถ้ามีหนทางที่ดีกว่านี้ แพรก็จะคว้าไว้”
หากรู้ว่าเธอเที่ยวหาสมัครงานขนาดนี้ เขาคงฝากแพรดาวเข้าไปทำงานที่บริษัทของหัสวีร์แล้ว เขาช้าไปหนึ่งก้าวสินะ
“ถ้าพี่จ้างน้องแพรเป็นส่วนตัวล่ะครับ มาทำความสะอาดที่นี่สัปดาห์ละครั้ง หรือถ้าเหนื่อยไป สองสัปดาห์มาครั้งหนึ่งก็ได้”
“ทำไมต้องเป็นแพรล่ะคะ?” เธอมองเขาด้วยสายตาเปี่ยมคำถาม “ก่อนหน้านี้คนอื่นก็เคยมาทำความสะอาดคอนโดของพี่ดิน”
“พี่เป็นคนห่วงความเป็นส่วนตัว พอคิดว่ามีคนอื่นเข้ามาวุ่นวายในห้องก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ”
“อ่อ...” หญิงสาวพยักหน้ารับ ทำงานแทนแม่มาหลายเดือน เคยเจอลูกค้าที่เป็นอินโทรเวิร์ตอยู่บ้าง เห็นแก่ที่เขาใจดีกับเธอ เอาขนมอร่อยๆ มาให้กินและยังเคยจ้างเธอทำไข่พะโล้หม้อล่ะพันบาทอีก เธอจึงตัดสินใจพยักหน้ารับ
“ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้น พี่ดินโทรนัดแพรมาได้ค่ะ แพรจะเข้ามาทำความสะอาดให้ พี่ดินเอาเบอร์ส่วนตัวของแพรไว้นะคะ”
“ขอบใจมากนะ”
“แล้ววันนี้แพรไม่ต้องทำงานจริงๆหรือคะ” เธอมองรอบห้องอีกครั้งก็เห็นว่ามันค่อนข้างสะอาด พลันนึกไปถึงครั้งก่อนที่รกไปด้วยกระป๋องเบียร์และขวดเหล้า
“วันนี้กินขนมแล้วก็กลับได้” หัสดินยิ้มแล้วคะยันคะยอให้เธอกินขนมอีก แพรดาวจึงกินเค้กแสนอร่อยอย่างมีความสุข ชายหนุ่มเห็นมุมปากของเธอเลอะครีมเค้กก็หยิบกระดาษทิชชู่เช็ดมุมปากให้
“เลอะแล้วเด็กน้อย”
การเอาใจใส่เล็กๆน้อยๆ ทำให้จิตใจของหญิงสาวหวั่นไหว เขาคงแค่สงสารและเอ็นดูเธอ...อย่านะ! แพรดาว! ห้ามคิดไปไกลเด็ดขาด!
Latest chapter
สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด ตอนที่ 57 เผยความจริง
แววตาที่เปลี่ยนไปจากอ่อนโยนกลายเป็นแข็งกร้าว ทำให้แพรดาวได้แต่กัดริมฝีปากไม่กล้าแม้แต่ครึ่งคำ “อุตส่าห์ว่าจะนอนแล้วเชียว ก็ดันถูกปลุกจนได้” เขาทำเสียงรำคาญในลำคอแล้วเลื่อนมือข้างหนึ่งมาแตะลำคอของหญิงสาว “คะ...คุณ...คุณเป็นใคร” “แล้วคิดว่าไงล่ะ” เขาถามย้ำอีกครั้ง “นี่ห้องพี่ดิน...” “แล้วไงต่อ...คิดหน่อยสิ ปกติเธอก็ไม่ใช่คนโง่นี่นะ” ทุกอย่างบนตัวมิสเตอร์ดาร์กเหมือนกับพี่ดิน ตอนที่เปิดประตูเธอก็คิดว่าเขาเป็นพี่ดิน แต่ตอนนี้ น้ำเสียงที่ใช้และวิธีการเรียก ‘เธอ’ ไม่ใช่ ‘น้องแพร’ ตอกย้ำว่าเขาคือมิสเตอร์ดาร์ก “แพร...แพรไม่รู้ค่ะ...ไม่รู้จริงๆ” “ก็เธออยากรู้ไม่ใช่เหรอ รู้ไหม คนที่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องคนอื่น มันไม่ค่อยได้ตายดีนักหรอกนะ” มือใหญ่เลื่อนมากำลำของหญิงสาว นิ้วกร้านสัมผัสผิวบอบบางปลายนิ้วกดที่ลำคอของเธอ เพราะแรงบีบจากฝ่ามือของอีกฝ่ายทำให้แพรดาวหน้าซีดลงไปทันที เธอยกมือขึ้นทุบแผ่นเปลือยเปล่า เขาใช้เพียงมือข้างเดียวก็บีบคอเธอได้แล้ว “อะ...อึก...พะ...พี่
สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด ตอนที่ 56 กลัวเหรอ?
“มีเรื่องแบบนั้นด้วยเหรอ” ชายหนุ่มเอนตัวไปด้านหน้ากอดพวงมาลัยรถหลวมๆ แล้วเปลี่ยนเรื่องพูด “พักที่นี่สินะ คอนโดหรูเชียว นี่ถ้าไม่รู้ว่าแบ็คของเธอเป็นใคร คงนึกว่ามีเสี่ยเลี้ยงแน่ๆ” “แบ็คคืออะไรคะ” เธอเอียงคอถามเขา “คนที่หนุนหลังเธอไง” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ “คนที่จ่ายค่ารักษาพยาบาลให้แม่ของเธอ” “อ้อ...จะเรียกแบบนั้นก็ไม่ถูก...แต่...” เรื่องนี้ไม่อนุญาตให้พูดกับคนอื่น เธอก็เลยอ้ำอึ้งไม่รู้จะอธิบายยังไง “เข้าใจแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรหรอก” เขาโบกมือไปมา “ไปนอนเถอะ” “ขอบคุณค่ะ” แพรดาวยกมือไหว้แล้วลงจากรถ ถ้าคืนนี้ไม่มีเขาช่วยต้องแย่แน่ๆ “นี่!” “คะ” หญิงสาวหันกลับมามอง สายลมยามค่ำคืนพัดผ่านทำให้ผมยาวปลิวไหวเล็กน้อยจนเธอต้องยกมือขึ้นจับปลายผม “เธอบอกว่ามีคนหน้าเหมือนผม” “อ้อ! ใช้ค่ะ” เธอพยักหน้ารับ “แต่นิสัยไม่เหมือนกันเลย” “งั้นที่เธอละเมอก็คือเรียกชื่อคนๆนั้นสินะ” เพราะอยู่ในแสงสลัวจึงไม่เห็นว่าตอนนี้ใบหน้
สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด ตอนที่ 55 ราวกับความฝัน
ราวกับความฝัน แพรดาวลืมตามองเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย เธอนอนมองคนที่หลับตาพริ้มอยู่จนมั่นใจว่าไม่ได้ฝัน แต่เกิดลังเลว่าคนที่เธอมองเห็นตรงหน้านี้เป็นใคร ‘พี่ดิน’ หรือ ‘มิสเตอร์ดาร์ก’ ก่อนที่เธอจะทันตั้งตัว คนที่แกล้งหลับอยู่นานก็ทนไม่ไหว ยื่นหน้าไปประกบริมฝีปากฉกจูบอย่างรวดเร็ว เสียงร้องอุทานถูกดูดกลืนไปหมดสิ้น กลายเป็นเสียงอู้อี้ครางในลำคอ ดวงตาที่เมื่อครู่ยังปิดอยู่นั้นลืมตาจ้องมองขณะที่เรียวลิ้นร้อนแทรกในโพรงปากสาว ดวงตาร้อนแรงทำให้แพรดาวดันแผ่นอกเขาออก ทว่าอีกฝ่ายกลับโอบรัดร่างนุ่มนิ่มแน่นขึ้น ราวกับรู้ว่าหญิงสาวจูบไม่เป็นและไม่เคยถูกจูบมาก่อน เธอเหมือนจะเป็นลมเพราะหายใจไม่ออก เขาจึงยอมผละจากริมฝีปากหวาน “พี่...พี่ดิน” ชายหนุ่มชะงักไปทันที เขาพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างหอมกรุ่นที่โอบกอดตลอดคืน “เมื่อกี้...เรียกว่าอะไรนะ” “เอ่อ...” แพรดาวทำตาปริบๆ เธอก็ไม่รู้ทำไมเมื่อครู่คิดว่าเขาคือ ‘พี่ดิน’ ทั้งที่ตอนนี้เธอนอนอยู่ในห้องทำงานมิสเตอร์ดาร์ก เพราะไม่ได้ยินคำตอบที่พอใจ เขาโน้มหน้าลงกดหน้
สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด ตอนที่54 จะกลับบ้านสภาพนี้เหรอ
แพรดาวขมวดคิ้ว มือเรียวกระชับสาบเสื้อจนมั่นใจแล้วค่อยๆ เดินออกมา เธอเพิ่งเห็นว่าโซฟาในห้องของเขาถูกปรับเป็นเตียงนอนได้ด้วย และมันก็มีหมอนวางอยู่ “เสื้อผ้าเปียกเอาใส่ถุงซักผ้าแล้วไปวางหน้าห้อง” เขาสั่งโดยไม่มอง แม้ปากบ่นว่าขนมไม่อร่อยแต่ก็กินจนแก้มตุ้ย “ค่ะ” แพรดาวเอาเสื้อผ้าเปียกของตัวเองใส่ถุงพลาสติกสำหรับรอซัก และมองหาเสื้อผ้าของเขา ชายหนุ่มเห็นเธอมองไปมองมาก็เอ่ยปากถาม “หาอะไร” “สะ..เสื้อ...เสื้อของมิสเตอร์ล่ะคะ” “ฉันไม่เคยซัก มีแต่ทิ้ง” เขาพูดแล้วปัดมือไปมา แล้วกวาดตามองหญิงสาว เพราะผมเธอเปียกแต่ก็ยังมองออกว่าเธอตัดผมสั้นกว่าเดิมไปเล็กน้อย แพรดาวเขินอายที่ถูกจ้องมองจึงก้าวเร็วๆ เอาถุงเสื้อไปวางที่หน้าประตูแล้วเดินกลับเข้ามา “ห้องนี้ไม่มีผ้าห่ม” เขาพูดห้วนๆ แล้วชี้ไปที่เตียง “ไปนอน” “คะ?” “จะกลับบ้านสภาพนี้เหรอ” แพรดาวส่ายหน้าไปมาแล้วไปนั่งบนเตียง เธอไม่รู้จะทำอะไรก็เอาหยิบหมอนมาวางบนตัก “ให้นอนไม่ใช่ให้นั่ง” โดนดุอีกครั้งทำเอาหญิงสาวสะด
สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด ตอนที่53
เขาอยู่ในด้านมืดแต่ไม่ชอบเห็นผู้หญิงถูกรังแก โดยเฉพาะคนที่อ่อนแอกว่า เขาสั่งให้ลูกน้องจัดการคนนั้นแล้วหันมาสนใจหญิงสาวที่อยู่ในรถ "อวดเก่ง" แพรดาวได้ยินเสียงคุ้นเคยจึงปรือตาขึ้นมอง เธอครางเสียงแผ่วขอความช่วยเหลือ "ร้อน ทรมาน"มิสเตอร์เลิกคิ้วแล้วยื่นมือไปแตะเนื้อตัวผ่าวร้อนของเธอ "ไอ้ระยำ!" ไม่รู้ว่าเขาด่าใคร แต่เวลานี้ ร่างกายไร้เรี่ยวแรง และยังรู้สึกแปลกประหลาดไปหมด สัมผัสได้เพียงความแข็งแกร่งที่โอบอุ้มเธอ มือเรียวเล็กยื่นไปคล้องคอเขาไว้ แล้วขยับหน้าเข้าหาแผ่นอกกว้างหาความปลอดภัย "จัดการมัน""ครับเจ้านาย"ยุ่งกับใครไม่ยุ่ง ไปยุ่งกับผู้หญิงของมิสเตอร์ดาร์ก "อดทนหน่อย" น้ำเสียงแข็งกระด้างแต่แฝงความห่วงใยทำให้แพรดาวรู้สึกปลอดภัยในอ้อมแขนนี้มิสเตอร์ดาร์กอุ้มร่างอ่อนปวกเปียกมาทางส่วนตัวกลับมาที่ห้องทำงาน เขาวางเธอบนเก้าอี้แต่หญิงสาวยังไม่ยอมปล่อยมือที่คล้องคอเขาอยู่"รู้ตัวไหมว่าเธอโดนวางยา""ไม่..ไม่รู้ค่ะ""เหอะ! ทำงานร้านเหล้าแต่ไม่รู้จักระวังตัว" เขาบ่นแล้วแกะมือออก "ทรมานจัง" เสียงครางหวานปลุกเร้าชายหนุ่มให้แทบคลุ้มคลั่ง แต่เขาต้องกัดฟันข่มใจเดินไปหยิบน้ำเย็นมาให้เธอดื่ม
สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด ตอนที่ 52 Pina Colada
คงเพราะต่างรู้ว่ามิสเตอร์ดาร์กโหดขนาดไหน ต่อให้ห้องทำงานไม่ได้ล็อกก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปเฉียดใกล้แพรดาวเดินมาตามทางที่คุ้นเคย เธอเปิดประตูเข้าไปแล้วเอาขนมไปวางบนโต๊ะทำงาน หญิงสาวลลังเลอยู่คู่หนึ่งหันซ้ายหันขวาหยิบกระดาษโน๊ตบนโต๊ะเขียนข้อความสั้นๆวางไว้ให้เขา‘ขนมค่ะแทนคำขอบคุณอร่อยมากๆเลยกินกับกาแฟได้เลยนะคะ’แพรดาวดวงตากลมกวาดตามองในห้อง เธอคงไม่ได้กลับมาที่นี่อีกภาพความทรงจำต่างๆ ก็ผุดขึ้นมา หน้านิ่งๆดุๆ แต่ก็ยอมให้เธอปล่อยโฮโดยไม่ขับไล่ไปไหน หรือตอนที่เขาสั่งให้เธอนั่งรอที่นี้จนผล็อยหลับไป รอยยิ้มผุดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว คนๆนั้นก็ไม่ได้น่ากลัวแบบที่คนอื่นหวาดกลัวนักหรอก เธอหันซ้ายหันขวาแล้วเห็นกล้องวงจรปิดที่อยู่มุมห้อง มือเรียวหยิบถุงขนมชูขึ้นแล้วพูดว่า“หวังว่าจะชอบขนมนะคะ” มือเรียววางกระดาษบนโต๊ะแล้วเอาถุงขนมทับอีกที มองดูจนมั่นใจว่าจะอยู่ในตำแหน่งที่เขามองเห็นแล้วเดินออกมาใจจริงแพรดาวอยากกลับที่พักมากกว่า แต่เกรซโทรเข้ามาพอดี สมองกำลังคิดหาทางหลบเลี่ยงแต่จู่ๆ ก็มีคนมาคล้องแขนเธอ“ว้าว! แพรดาวนิวลุค!เกือบจำไม่ได้เลยนะเนี้ย” เกรซทำตาโตแล้วจับไหล่เพื่อนสาวหมุนตัวไปมา
You may also like
