Home / รักโบราณ / สามีข้า เป็นหมีแพนด้าผู้คลั่งรัก / ตอนที่ 16. ข้าก็เป็นสตรีเช่นนี้เอง/1

Share

ตอนที่ 16. ข้าก็เป็นสตรีเช่นนี้เอง/1

last update Last Updated: 2025-03-02 16:38:58

ตอนที่ 16. ข้าก็เป็นสตรีเช่นนี้เอง/1

ในตอนที่กิ่งไม้ปริออกจากลำต้น หลิวชิวเยว่ไม่ทันได้ตั้งตัว นางยื่นมือไปหมายจะคว้ามือของเสิ่นมู่ฉือ แต่ไม่ทันการเสียแล้วเขายื่นมือมาแตะได้เพียงปลายมือของนาง ก่อนที่ร่างอ้วนกลมจะร่วงลงมาพร้อมกับกิ่งไม้เหล่านั้น 

ข้าต้องตายแน่ๆ !

หลิวชิวเยว่หลับตาแน่นรอรับความเจ็บปวดยามร่างกระแทกพื้น แต่นางกลับไม่รู้สึกเจ็บมากมายเท่าใดนัก มีเพียงความจุกเสียดเล็กน้อยเมื่อมีบางสิ่งรองรับร่างหนาหนักของนางเอาไว้

ตุ๊บ !

แอ๊ก !

เสียงหล่นกระแทกดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้อง ของเจ้าเสือตัวใหญ่ ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีของหลิวชิวเยว่หรือเป็นโชคร้ายของเจ้าเสือตัวนั้น ร่างของนางหล่นมาทับมันได้อย่างพอดิบพอดี ด้วยน้ำหนักและความสูงยามดิ่งลงมา ทำให้เจ้าเสือที่อยู่ด้านล่างสิ้นลมไปในทันที 

" โอ๊ย ท่านพี่ช่วยข้าด้วย"

หลิวชิวเยว่จุกจนลุกไม่ขึ้น ได้แต่ส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ ทำให้เสิ่นมู่ฉือที่อยู่บนต้นไม้ได้สติ เขารีบกระโดดลงมาหานาง

"ฮูหยิน นี่เจ้า... เจ้าเจ็บตรงไหนบ้าง"

เสิ่นมู่ฉือรีบเข้าไปพยุงหลิวชิวเยว่ พานางขยับถอยออกมาจากซากร่างของเจ้าเสือที่สิ้นลมไปแล้ว ด้วยน้ำหนักสองร้อยจินบวกกับแรงกระแทกจากที่สูง ไม่ต่างจากหินก้อนหนึ่งร่วงลงมา ทำให้เจ้าสัตว์โชคร้ายตัวนี้สิ้นใจตั้งแต่โดนนางตกลงมาทับ

ยอดฝีมือสามารถฆ่าเสือด้วยมือเปล่า การฆ่าเสือของหลิวชิวเยว่คงต้องเรียกว่า

ฆ่าเสือด้วยตัวเปล่า !

"มันตายหรือยัง"

หลิวชิวเยว่มองซากร่างของเจ้าเสืออย่างหวาดระแวง 

"มันตายแล้ว ตายด้วยฝีมือของเจ้า"

เสิ่นมู่ฉือเอ่ยเสียงขรึม เขามองร่างของเสือตัวนั้นแล้วลอบถอนหายใจ จากสภาพมันคงถูกหลิวชิวเยว่ทับจนกระดูกหักไปทั้งตัว หากมันตัวเล็กกว่านี้อาจจะบี้แบนไปแล้ว 

ภรรยาของข้า ช่างร้ายกาจเสียจริง !

"เราไปกันเถอะ ซากเสือทิ้งไว้ที่นี่ ข้าจะให้คนมาจัดการทีหลัง"

เสือตัวใหญ่ขนาดนี้ร่างของมันย่อมมีมูลค่า แต่จะเอากลับไปตอนนี้คงลำบาก เสิ่นมู่ฉือห่วงความปลอดภัยของภรรยามากกว่า จึงอยากพานางไปให้พ้นจากป่าแห่งนี้เสียก่อน

"ข้าเจ็บไปทั้งตัว ขอข้าพักสักครู่"

หลิวชิวเยว่ยังไม่หายจุก อีกทั้งยังหวาดผวา ตอนร่วงลงมานางนึกว่าจะไม่รอดเสียแล้ว หากไม่ตกใส่ร่างเสือคงเป็นนางที่กระดูกหัก 

"ถ้าเช่นนั้น เจ้าพักสักครู่"

เสิ่นมู่ฉือไม่เร่งรัด เขาปล่อยให้หลิวชิวเยว่นั่งพักใต้ต้นไม้ ตัวเขาไปตัดใบไม้มาคลุมซากเสือไว้ ป้องกันสัตว์ตัวอื่นมากินซากของมัน

ครืน !

เสียงฟ้าร้องดังก้องขึ้น ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี ลมพัดแรงขึ้นจนใบไม้ส่ายไหว 

"ท่านพี่ ฝนกำลังจะตก ดูเหมือนจะเกิดพายุด้วย"

หลิวชิวเยว่เงยหน้ามองท้องฟ้า ก้อนเมฆสีดำเริ่มเคลื่อนเข้ามาปกคลุม ลมพัดพาละอองชื้นมาสัมผัสกาย บ่งบอกว่าอีกไม่ช้าฝนจะตกลงมา 

"เราหาที่หลบฝนกันก่อน ไปเถอะอย่าชักช้า"

เสิ่นมู่ฉือช่วยพยุงหลิวชิวเยว่ กึ่งเดินกึ่งวิ่งหาที่หลบฝน เขามองเห็นถ้ำแห่งหนึ่ง ด้านหน้ามีเถาวัลย์ปกคลุมเอาไว้ จึงรีบพานางเข้าไปหลบฝนในนั้น 

"ข้าคงเดินสะดุดเท้าเทพเจ้าโชคร้าย ถึงได้เจอทั้งเสือทั้งหมี พายุฝนยังซ้ำเติมอีก"

หลิวชิวเยว่บ่นออกมา ตัวนางเปียกฝนไปทั้งตัว นางวิ่งหนีเสือจนหกล้ม มาโดนฝนตกใส่จึงมอมแมม ไม่ต่างจากหมูคลุกโคลน สภาพน่าอนาถยิ่งนัก 

"ฝนตกหนัก ลมแรงเช่นนี้คงเกิดพายุ ต้องรอให้ทุกอย่างสงบ เราถึงจะออกไปได้"

เสิ่นมู่ฉือมองดูพายุฝนที่กำลังพัดกระหน่ำ ต้นไม้ใบหญ้าถูกลมพัดจนกิ่งก้านหัก หากอยู่กลางแจ้งอันตรายยิ่ง โชคดีที่หาถ้ำหลบได้

"ข้าจะก่อไฟให้เจ้าผิง"

พูดจบเขาก็เก็บเศษไม้ที่ลมพัดเข้ามาในถ้ำ มาจัดการก่อไฟ หลิวชิวเยว่นั่งมองเขาอย่างสนใจ ครู่หนึ่งกองไฟก็โชนแสง ขับไล่ความมืดภายในถ้ำ สองคนนั่งข้างกัน ผิงไฟไล่ความหนาวเย็น นับเป็นครั้งแรกที่ได้ใกล้ชิดกัน ยามปกติแม้เคยร่วมห้องแต่ไม่เคยร่วมเตียง เป็นคู่สามีภรรยาเพียงในนาม ไร้ความผูกพัน

"เจ้าหิวหรือไม่"

เสิ่นมู่ฉือเอ่ยถามอย่างอาทร มองร่างกลมด้วยสายตาห่วงใย เขารู้ว่านางต้องหิวแน่ สตรีอ้วนเช่นนางอาหารคือสิ่งสำคัญในชีวิต 

"หิว แต่จะกินอะไร"

หลิวชิวเยว่ถอนหายใจออกมา พอเขาถามท้องเจ้ากรรมก็นึกถึงอาหาร มันร้องครางประท้วงขึ้นมาในทันที นางออกแรงวิ่งหนีเสือใช้พลังงานจนแทบหมดตัว ยามนี้หิวจนไส้กิ่ว แทบอยากวิ่งกลับไปแล่เนื้อเสือตัวนั้นมาปิ้งกิน 

"ฝนคงจะตกอีกนาน เจ้าอดทนสักนิด แล้วข้าจะหาอะไรให้เจ้ากิน"

"อืม..."

หลิวชิวเยว่ได้แต่ครางรับในคอ ในใจอดคิดไม่ได้ว่า 

ไม่มีอะไรให้กิน แล้วจะถามทำไม...

นางห่อไหล่อังมือกับไฟไล่ความหนาวเหน็บ ผ้าเปียกชื้นเปรอะเปื้อนทั้งตัวแบบนี้ ยังหิวจนไส้จะขาดอีก

น่าอนาถเกินไปแล้ว !

"เช็ดหน้าสักหน่อยเถอะ ผ้าผืนนี้สะอาด"

ผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าถูกส่งให้ เจ้าของผ้าดึงออกมาจากอกเสื้อ หลิวชิวเยว่มองผ้าแล้วหันไปมองหน้าเจ้าของ เมื่อสบสายตาอบอุ่นของเขา ใจก็กระตุกแรงขึ้นมา

แสงสว่างจากกองไฟสาดกระทบโครงหน้าได้รูป ขับเน้นให้เห็นความหล่อเหลาของอีกฝ่าย ดวงตายาวเรียว คิ้วดาบคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักงามเจือสีระเรื่อโดยไม่ต้องแต้มชาด เครื่องหน้าคมคายเหมาะเจาะนี้ราวกับสวรรค์ปั้น 

หลิวชิวเยว่ตกภวังค์จ้องหน้าของแม่ทัพหนุ่มอย่างลืมตัว ยกมือขึ้นหมายจะแตะแก้มของเขา แต่อีกฝ่ายกลับสนองตอบด้วยการยัดผ้าเช็ดหน้าใส่มือของนาง 

"เจ้าใช้ได้ตามสบาย ไม่ต้องคืนข้า"

"ขอบคุณเจ้าค่ะ"

หลิวชิวเยว่หลุดจากภวังค์เคลิ้มฝัน รับผ้ามาเช็ดหน้าตัวเองแรงๆ ปลุกให้ตื่นสู่โลกความเป็นจริงแสนโหดร้าย 

เขาใจดี แต่เขาไม่ได้ชอบสตรีเช่นข้า...

ข้างนอกฝนยังตกไม่หยุด จนเวลาล่วงพ้นไปหลายชั่วยาม คนในถ้ำนั่งผิงไฟจนเสื้อผ้าเริ่มแห้ง ยังไร้วี่แววว่าจะออกไปได้ 

โครก คราก !

ท่ามกลางความเงียบ เสียงท้องของหลิวชิวเยว่ดังขึ้น 

"ท้องข้าร้องเฉยๆ ข้าไม่ได้หิวมาก ไม่หิวเลยจริงๆ"

เจ้าของเสียงพยายามแก้ตัว แม้ว่าท้องไส้จะบิดด้วยความหิว นางลดอาหารจากหกมื้อมาเป็นสามมื้อเท่ากับคนทั่วไป แต่วันนี้นางกินไปแค่มื้อเดียวในช่วงเช้า เวลาผ่านไปหลายชั่วยามจนน่าจะมืดค่ำ ท้องเจ้ากรรมจึงส่งเสียงประท้วง 

"เจ้ารอสักครู่ ข้าจะออกไปหาอะไรให้เจ้ากิน"

เสิ่นมู่ฉือลุกขึ้น เขาทนเวทนาหลิวชิวเยว่ไม่ไหว นางคงหิวมากแต่ก็ยังอดทนได้ดี 

"ฝนยังตก ท่านไม่ต้องออกไปหรอก มันอันตราย"

"ไม่ต้องวิตก เจ้าอยู่ที่นี่คอยเติมฟืนอย่าให้ไฟดับ อีกเดี๋ยวข้าจะกลับมา"

///

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • สามีข้า เป็นหมีแพนด้าผู้คลั่งรัก    ตอนที่98.ชีวิตของข้าและสามีแพนด้าผู้คลั่งรัก/3(จบ)

    ตอนที่98.ชีวิตของข้าและสามีแพนด้าผู้คลั่งรัก/3(จบ)"นี่คือยาที่ข้าปรุงมาจากเห็ดเซียน ข้าใช้มันกับอาจารย์หญิงของเจ้าไปหนึ่งเม็ด อีกเม็ดเก็บไว้ให้เจ้าใช้ หลังจากเจ้ากินยาเม็ดนี้แล้ว เจ้าจะปลอดภัยไม่ถูกการตั้งครรภ์คุกคามร่างกาย รีบกินเสียสิ""เจ้าค่ะท่านอาจารย์ ข้าจะกินเดี๋ยวนี้"หลิวชิวเยว่รีบรับยามากินทันที พอกินลงไปแล้ว นางรู้สึกดีขึ้นมาก ไม่มีอาการใดๆ ที่น่ากังวลเลย "ฮูหยิน เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง""ข้ารู้สึกสดชื่นเจ้าค่ะท่านพี่ ดูเหมือนข้าจะไม่หิวข้าวแล้ว"ได้ยินเช่นนี้เสิ่นมู่ฉือก็ผ่อนคลายความตึงเครียดลง แต่ยังรู้สึกเป็นห่วงว่ายาจะมีผลกระทบกับภรรยาหรือไม่"ท่านอาจารย์ ยานี้จะมีผลกระทบต่อภรรยาข้าหรือไม่""ยานี้มีส่วนผสมล้ำค่าอย่างเห็ดเซียน ยอมมีสรรพคุณล้ำเลิศ ไม่มีผลกระทบแน่นอน อีกทั้งยังช่วยทำให้เด็กในครรภ์ของนาง มีความพิเศษกว่าเด็กทั่วไป""พิเศษอย่างไรเจ้าคะ"หลิวชิวเยว่เอ่ยถามอย่างตื่นเต้น บุตรของนางมีความพิเศษนั่นย่อมเป็นเรื่องดี"เรื่องนี้ข้าให้คำตอบไม่ได้ ต้องรอดูตอนเขาคลอดออกมาก่อน เจ้าวางใจเถอะข้าบอกว่าดี ก็ย่อมดี"หลิวเฝิ่นตัดบทด้วยคำนี้ ก่อนจะเอ่ยถึงศิษย์คนโตที่เพิ่งออกเรือนไ

  • สามีข้า เป็นหมีแพนด้าผู้คลั่งรัก    ตอนที่ 97. ชีวิตของข้าและสามีแพนด้าผู้คลั่งรัก/2

    ตอนที่ 97. ชีวิตของข้าและสามีแพนด้าผู้คลั่งรัก/2"วาสนาคนเราไม่เท่ากัน ท่านกุนซือทำใจเสียเถอะ"หมอจินซีถิงรินสุราให้กุนซือจ้าวปลอบใจ ตัวเขามิได้คิดอิจฉาหลี่ซวน ด้วยเป็นสหายกันมานาน อีกทั้งยังบังเอิญล่วงรู้ความลับว่า แม่นางเสี่ยวฮวามีอีกร่างเป็นหมีดำ จึงนึกชื่นชมหลี่ซวนที่มีความรักที่แท้จริง มิได้มองสตรีที่รูปโฉม "หากท่านกุนซืออยากแต่งภรรยา ยังมีสตรีตระกูลดีในเมืองหลวงอีกมากมาย แค่เอ่ยปากแม่สื่อคงมาเยือนจนท่านเวียนหัวเป็นแน่"จางหมิ่นเอ่ยขึ้น พลางยกจอกสุราเทเข้าปาก เขาเห็นกุนซือจ้าวอิจฉาหลี่ซวนแล้ว ก็อยากจะเพิ่มเชื้อไฟในดวงตาอีกฝ่ายอีกสักนิด หากกุนซือจ้าวรู้ว่า หลี่ซวนกำลังจะมีลูก คงตาร้อนผ่าวแน่ แต่เขามิใช่คนปากสว่าง นำเรื่องของผู้อื่นมานินทาต่อ จึงต้องสงบใจไว้"วันข้างหน้าพวกเจ้าจะได้พบคนที่เหมาะสมกับพวกเจ้า"เสิ่นมู่ฉือเดินผ่านมาได้ยิน จึงเข้ามาพูดคุยกับคนสนิททั้งสาม"ท่านแม่ทัพ"ทั้งสามลุกขึ้นทำความเคารพ เสิ่นมู่ฉือโบกมือให้นั่งลง"ไม่เป็นไร พวกเจ้าตามสบายเถอะ ข้าแค่ออกมาหาของกินให้ฮูหยิน ช่วงนี้นางหิวทุกชั่วยาม หมอจินพรุ่งนี้เจ้าช่วยตรวจอาการให้นางได้หรือไม่"เสิ่นมู่ฉือออกมาหาขอ

  • สามีข้า เป็นหมีแพนด้าผู้คลั่งรัก    ตอนที่ 96. ชีวิตของข้าและสามีแพนด้าผู้คลั่งรัก/1

    ตอนที่ 96. ชีวิตของข้าและสามีแพนด้าผู้คลั่งรัก/1หลิวชิวเยว่อยู่ที่เผ่าเยว่เซียนราวสิบวัน ก็ได้เวลากลับเสียที ทางด้านศิษย์พี่หมีกับหลี่ซวนเดินทางกลับหลังจากงานเลี้ยงเลิกราแล้ว เฟิ่งอี้หลันกับหลงเฟยมาส่งลูกสาวตรงประตูทางเข้าออก ผ่านไปยังดินแดนเผ่าจินสวง "เยว่เอ๋อร์ เจ้าแวะมาเยี่ยมแม่กับพ่อบ้างนะลูก"เฟิ่งอี้หลันยังอาลัยอาวรณ์บุตรี นางอยากให้หลิวชิวเยว่กับเสิ่นมู่ฉืออยู่ที่เมืองหลวงเผ่าเยว่เซียนกับนาง แต่เสิ่นมู่ฉือเป็นแม่ทัพใหญ่แห่งชิงเป่ย มิอาจละทิ้งหน้าที่ได้ หลิวชิวเยว่เองไม่คุ้นชินกับชีวิตของเผ่าสัตว์ นางจึงขอกลับบ้านพร้อมสามี"เยว่เอ๋อร์เจ้าใช้กำไลศิลาสวรรค์ ติดต่อพูดคุยกับพ่อแม่ได้ตลอดเวลานะลูก พ่อจะคอยมองดูเจ้าอยู่ทางนี้"หลงเฟยบอกกับลูกสาว เขาได้สร้างกำไลศิลาสวรรค์อีกชิ้น เพื่อใช้ติดต่อกับนาง"ท่านพ่อ ท่านแม่ดูแลสุขภาพด้วยนะเจ้าคะ ข้าจะหมั่นมาเยี่ยมพวกท่านบ่อยๆ หากท่านคิดถึงข้า ก็แวะมาหาข้าได้นะเจ้าคะ ข้าอยากให้ท่านทั้งสอง มาเยี่ยมข้าที่จวนแม่ทัพบ้าง"หลิวชิวเยว่อยากให้บิดามารดา ออกมาท่องเที่ยวเปิดหูเปิดตานอกดินแดนเยว่เซียนบ้าง แต่ติดตรงทั้งสองมีภารกิจในฐานะผู้นำเผ่า จนปลีกเวล

  • สามีข้า เป็นหมีแพนด้าผู้คลั่งรัก    ตอนที่ 95.ถอนคำสาป ครอบครัวพร้อมหน้า/2

    ตอนที่ 95.ถอนคำสาป ครอบครัวพร้อมหน้า/2ก่อนจะปรากฏขึ้นบนพื้นดิน อีกฝั่งของอุโมงค์ หลิวชิวเยว่หลับตาแน่น ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองรอบๆ ก่อนจะอุทานออกมา"เอ๊ะ ! ที่นี่คุ้นตาข้าเหลือเกิน" ร่างของนางยืนอยู่ที่ริมขอบเหว ที่ซึ่งก่อนหน้านี้เคยถูกคนร้ายไล่ล่าจนตกเหวไป ก่อนจะฟื้นขึ้นมาในร่างอ้วนกลมของหลิวชิวเยว่ บุตรีคหบดีหลิวกวาน"นี่คือดินแดนที่เจ้าเคยอยู่ใช่หรือไม่"หลงเฟยเอ่ยถาม เขายกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นหลิวชิวเยว่เบิกตากว้าง แล้วพยักหน้ารับ"ครั้งนั้นข้ากับเฟิ่งอี้หลัน ให้กำเนิดบุตรีฝาแฝด เพื่อปกป้องพวกนาง ข้าได้นำบุตรีคนแรกไปฝากหลิวกวานให้เลี้ยงดู ส่วนบุตรีอีกคนข้าได้นำนางมายังดินแดนแห่งนี้ จากนั้นก็ส่งนางให้ครอบครัวตระกูลหลิวเลี้ยงดู โดยผนึกความทรงจำให้พวกเขาเชื่อว่า นางคือคนในตระกูลของพวกเขา ตั้งชื่อให้ว่าหลิวชิวเยว่ เช่นเดียวกับคนแรก"หลงเฟยแตะมือบนกำไลศิลาสวรรค์ ฉายภาพให้หลิวชิวเยว่ดู เด็กน้อยฝาแฝดสองคนถูกแยกออกจากกัน คนหนึ่งถูกฝากให้หลิวกวานเลี้ยงดู อีกคนถูกหลงเฟยนำมาให้ครอบครัวหลิวจิ้งหมิงเลี้ยงดู "ขะ ข้าไม่ใช่คนของที่นี่ ไม่ใช่ลูกของคุณพ่อ"หลิวชิวเยว่รู้สึกมึนงงราวกลับโลกพลิกคว่ำ นางไม

  • สามีข้า เป็นหมีแพนด้าผู้คลั่งรัก    ตอนที่ 94. ถอนคำสาป ครอบครัวพร้อมหน้า/1

    ตอนที่ 94. ถอนคำสาป ครอบครัวพร้อมหน้า/1ทั้งสองผ่านเข้ามายังดินแดนเผ่าหลงเทียน ราชครูมองไปรอบๆ เห็นหลิวชิวเยว่บินอยู่บนท้องฟ้าข้างกายมีภูติจิ๋วรูปหยดน้ำอยู่ด้วย "เจ้ารู้หรือไม่ว่า แม้แต่ราชาเผ่าหลงเทียนก็ตายด้วยน้ำมือข้ามาแล้ว บิดาเจ้าพ่ายแพ้ต่อข้าจนถูกสาปให้กลายเป็นมังกรเพลิง"ราชครูเอ่ยถึงชัยชนะที่เคยมีเหนือชาวเผ่าหลงเทียนอย่างภาคภูมิใจ เขาเคยสังหารราชาเผ่าหลงเทียน หลังจากที่อีกฝ่ายสังหารบุตรชายและสะใภ้ของตน ครั้งนั้นราชครูได้สาปหลงเฟย ให้กลายเป็นมังกรเพลิงทำลายผู้คนในเผ่าหลงเทียนจนหมดทั้งเผ่า "ราชครู เจ้าช่างภูมิใจในความชั่วของตัวเองเหลือเกินนะ ข้าในฐานะที่มีสายเลือดของเผ่าหลงเทียนครึ่งหนึ่ง ครั้งนี้จะขอเอาชีวิตเจ้าล้างแค้นให้ผู้คนเผ่าหลงเทียน""เหอะ เจ้าฝันไปหรือเปล่า นังเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ข้าจะสั่งสอนเจ้าให้รู้สำนึก"ราชครูเบ้ปากเอ่ยดูแคลน ก่อนจะโบกคฑาในมือเรียกลูกไฟจากบนฟ้าให้ตกใส่หลิวชิวเยว่ตูม ตูม ตูม !ลูกไฟตกจากฟ้าราวกับห่าฝน"เล่นแบบนี้เลยเหรอ เจ้าราชครูบ้า!"หลิวชิวเยว่ขยับปีกบินหลบไปมา ลูกไฟร่วงกระทบพื้นระเบิดเปลวไฟออกมา เผาไหม้ไปทั่วจนเปลวเพลิงแดงฉาน "เสี่ยวเที

  • สามีข้า เป็นหมีแพนด้าผู้คลั่งรัก    ตอนที่ 93.จัดการคนชั่ว/3

    ตอนที่ 93.จัดการคนชั่ว/3"ฉางตี้ เจ้ายอมแพ้เสียเถอะ มิเช่นนั้นข้าจะสังหารเจ้าเสีย"เฟิ่งอี้หลันใช้คฑาสายฟ้าของตนฟาดลำแสงสีฟ้าเข้าใส่อีกฝ่าย แต่ราชครูไม่ยอมแพ้ใช้คฑาศิลาโลหิตฟาดลำแสงสีแดงตอบโต้ ลำแสงสีฟ้าและสีแดงปะทะกันจนเกิดเสียงเปรี้ยงปร้าง ราวกับฟ้าผ่า ประกายไฟแตกกระจายลงมายังพื้นเบื้องล่าง"เฟิ่งอี้หลัน เจ้ามีฝีมือเพียงแค่นี้คิดจะฆ่าข้าได้หรือ หึ ข้าจะทำให้เจ้าตายด้วยน้ำมือของคนที่เจ้ารัก"พูดจบราชครูก็โบกคฑาศิลาโลหิต บังเกิดเป็นอุโมงค์สีดำขนาดใหญ่เปิดกว้างขึ้นด้านบน จากนั้นก็มีร่างของสัตว์ตัวใหญ่สีดำตัวหนึ่ง ลอยออกมาจากอุโมงค์นั้นเบื้องหน้าเฟิ่งอี้หลัน"ระวัง นั่นคือมังกรเพลิง หากถูกพ่นไฟใส่จะลุกไหม้และกลายเป็นหิน"หลิวชิวเยว่รีบตะโกนบอก แล้วบินขึ้นไปอยู่เคียงข้างเฟิ่งอี้หลัน"ท่านแม่ ข้าคือหลิวชิวเยว่บุตรีของท่านกับท่านพ่อหลงเฟย ข้าจะช่วยท่านกับท่านพ่อเอง"นางบอกความจริงให้เฟิ่งอี้หลันรับรู้ ก่อนจะหันไปมองราชครูที่กำลังตกตะลึง"นี่เจ้าคือลูกของเฟิ่งอี้หลันกับหลงเฟย หึ ดี ถ้าเช่นนั้นพวกเจ้าสองแม่ลูก ก็จงถูกบิดาและสามีฆ่าตายเถอะ มังกรเพลิงจัดการมัน!"ราชครูโบกคฑาบังคับให้มังกรเพลิง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status