4. ข้อตกลงของลูกค้าคนแรก

"คุณรัก ไม่เคยทำเหรอคะ"

สิ้นคำถามนั้นเด็กสาวเจ้าของชื่อก็ถึงกับนิ่งไป ที่จริงเธอพอจะเดาได้ว่าเขาคงรู้ตั้งแต่เปิดไฟส่องแล้ว เพราะผู้ชายแบบคุณเสือคงไม่โง่ถึงขั้นมองไม่ออก ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ถาม

คิดได้อย่างนั้นร่างขาวจึงถดกายขึ้นมานั่งกอดเนื้อตัวเปลือยเปล่าของตัวเองเอาไว้ ก่อนจะพยักหน้าแทนการตอบคำถามของเขา

ด้านพยัคฆ์เมื่อเห็นเธอตอบรับแบบนั้นก็พลันเงียบไป หากถามว่าพอเป็นแบบนี้แล้วเขาชอบหรือไม่ ก็คงต้องบอกว่าตัวเขาเองนั้นไม่ได้ต่างจากผู้ชายคนอื่นที่รู้สึกพิเศษยามที่ได้รับอะไรแบบนี้

แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือสงสัยเด็กสาวตรงหน้าเสียมากกว่า ทำไมผู้หญิงอายุน้อยที่สวยซ้ำยังบริสุทธิ์ถึงมาอยู่ในที่แบบนี้ โดนหลอกมาค้าบริการหรือเปล่าถึงได้ดูเกร็งๆ

"คุณรัก โอเคไหมคะ" แต่ถึงต่อให้สงสัยเขาก็ยังไม่ถามออกไปตามตรงอยู่ดี เพราะอย่างนั้นจึงหยิบเสื้อสูทของตัวเองมาคลุมตัวของเธอเอาไว้ จะได้นั่งคุยกันดีๆ ไม่มีอะไรมาทำให้เสียสมาธิมากนัก

"โอเคค่ะ"

"เงยหน้ามองผมหน่อย" ปลายนิ้วเรียวยื่นไปเชยคางสวยขึ้นให้สบตาตัวเอง ในสภาวะแสงน้อยแบบนี้เขายังพอสังเกตเห็นแววตื่นกลัวจากดวงตาของเธอได้อยู่บ้าง

แต่ถึงอย่างนั้นก็ดูจะสู้ไม่ถอยเลยสักนิด

น่าสนใจดี

"เมื่อกี้ที่ถาม ตอบได้ไหมคะหรือไม่อยากตอบ" เขาถามซ้ำ แม้ความจริงจะเห็นอยู่คาตาและเธอเองก็พักหน้าไปแล้ว แต่เขาก็ยังอยากได้คำยืนยันแบบชัดเจนจากเธอ จะได้รู้ว่าควรทำอย่างไรหรือคุยกันอย่างไรต่อไป

"ตอบได้ค่ะ หนูไม่เคยทำมาก่อน" สุดที่รักตอบไปตามตรง มาถึงตอนนี้แล้วคงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปโกหก

เธอเองก็บรรลุนิติภาวะแล้วไม่ใช่เด็กอายุสิบเอ็ดสิบสอง แม้จะยังไม่เคยมีประสบการณ์ในด้านนี้ในชีวิตจริง แต่ก็พอรู้ว่าผู้ชายล้วนชอบอะไรแบบนี้ทั้งนั้น ขนาดวันก่อนที่โดนลวนลามไอ้เฮียขวดยังถามเธอเรื่องนี้

เขาเองก็คงไม่ได้แตกต่างอะไร รู้ว่าเธอไม่เคยผ่านมือชายใดคงมีแต่จะพอใจมากขึ้น

"แล้วยังอยากทำอยู่ไหม" ทว่าปฏิเสธไม่ได้ว่าท่าทางของผู้ชายตรงหน้านั้นเหนือความคาดหมายของเธอไปมาก ตั้งแต่เมื่อครู่ที่ยอมหยุดและเอาเสื้อมาคลุมให้ กระทั่งตอนนี้ที่เอ่ยถามความสมัครใจ

"ถ้าทำผมจะให้ค่าพรหมจรรย์เพิ่มอีกสองเท่า ถือว่าทดแทนสิ่งที่คุณรักต้องเสียไป"

แม้กลัวนักแต่คำพูดของเขาก็ยังทำให้สุดที่รักตาโตอยู่ดี เพราะเงินที่ตกลงกับเจ๊นภาก็นับว่ามากอยู่แล้ว หากเพิ่มอีกสองเท่าก็มันก็ยิ่งมากขึ้นไปอีกจนสามารถปิดค่าผ่าตัด รวมถึงค่ายา ค่ารักษาพยาบาลอย่างอื่นได้

แถมยังอาจจะสามารถเหลือให้เธอได้จ่ายค่าหอ ค่ากินใช้ของตัวเองและน้องสาวตอนที่ป้านอนโรงพยาบาลอีกด้วย มาถึงขั้นนี้แล้วเธอจะตอบว่าไม่อยากได้อย่างไรกัน

"ทำค่ะ หนูอยากทำต่อ" เพราะอย่างนั้นเด็กสาวจึงตอบเขาไปอย่างมั่นใจแม้จะจำความเจ็บเมื่อครู่ได้เป็นอย่างดี ใบหน้าสวยพยักสำทับไปอีกรอบเพื่อให้คุณเสือมั่นใจว่าเธอจริงจัง

เพราะดูทรงเขาแล้วน่าจะเป็นพวกไม่ชอบบังคับจิตใจใคร เขาถึงมานั่งจับเข่าคุยกับเธออย่างนี้ ที่มีนาบอกมาว่าลูกค้าของเจ๊นภาทุกคนไว้ใจได้เห็นทีจะจริง

"แต่คงไม่ได้ทำที่นี่นะคะ เราไปห้องผมกันดีกว่า ต้องพาคุณรักไปที่ที่พร้อมกว่านี้ เดี๋ยวผมไปคุยกับคุณนภา"

เอาเถอะ แค่ครั้งแรกได้เจอกับเขาที่ใจเย็นขนาดนี้ก็ถือเป็นบุญกับชีวิตอาภัพๆ ของเธอแล้วล่ะ

ภายในคอนโดหรูอันกว้างขวางในย่านทองคำ ปรากฏร่างของเด็กสาววัยยี่สิบเอ็ดปียืนมองภาพตรงหน้าตะลึงงัน ดวงตาสวยกวาดมองเครื่องเรือนหรูหราทุกชิ้น ตั้งแต่โซนห้องครัว โซฟา และของตกแต่งอื่นๆ

รวมไปถึงทิวทัศน์เมืองหลวงยามค่ำคืนที่มองเห็นผ่านบานกระจกเบื้องหน้าที่กินพื้นที่ตั้งแต่เพดานสูงลงมาถึงพื้นที่ยืนอยู่ นี่มันคอนโดที่เธอเคยเห็นในทีวีชัดๆ

ก่อนได้เจอกับพยัคฆ์สุดที่รักเดาไม่ออกเลยว่าครั้งแรกของเธอในที่แบบนี้จะออกมาในรูปแบบไหน จะน่ากลัวมากหรือไม่ เธอจะทำพังตั้งแต่ครั้งแรกไหม กระทั่งเจอเขาแล้วความกลัวก็ยังไม่จางหายไปไหน

ตอนที่ชายหนุ่มใส่นิ้วเข้ามาเธอกลัวแทบตาย ทั้งกลัวทั้งเจ็บ ยิ่งตอนที่เขาถามด้วยใบหน้านิ่งๆก็ยิ่งเกรงเพราะไม่รู้ว่าคิดอะไร หรือหงุดหงิดในระดับไหนที่เธอดิ้นขัดขืนแบบนั้น

แต่พอสุดท้ายเขาตัดสินใจพาเธอกลับมาที่คอนโดแบบนี้ หญิงสาวถึงได้รู้ว่าตัวเธอเองก็ไม่ได้ดวงกุดเกินไปนัก

"ตามสบายนะคะ" เสียงกระซิบเบาๆ ข้างหูจากด้านหลังดึงเด็กสาวให้กลับมาสู่ปัจจุบันอีกครั้ง และแม้จะพูดว่าตามสบายแต่ชายหนุ่มเจ้าของห้องกลับเริ่มกระชับอ้อมกอดจนแผ่นหลังเล็กของเธอแนบไปกับหน้าท้องแกร่ง

"คะ…คุณเสือคะ" เธอเอ่ยตอบกลับไปเสียงตะกุกตะกักขณะที่ย่นคอน้อยๆ ยามที่โดนเขาซุกไซร้ พยัคฆ์ทั้งหอมทั้งดมหลังคอของเธอจนเด็กสาวขนลุกซู่ กระนั้นก็ยังไม่กล้าดิ้นหนีแต่อย่างใด

เธอมาอยู่ในถิ่นของเขาแล้วอีกทั้งรับปากมาเสียดิบดี ไม่มีอะไรให้ทำนอนจากยอมโดนเขาขย้ำจนไม่เหลือซาก

“คุณรักชื่อจริงว่าอะไรคะ” เขาถามขณะที่มือยุ่มย่ามอยู่กับซิxด้านหลังชุดเดรสของมีนาที่เธอยืมใส่ออกมากับเขาในคืนนี้ ด้านหญิงสาวที่เป็นฝ่ายโดนถามนั้นชั่งใจอยู่ชั่วครู่ เนื่องจากชื่อของเธอนั้นไม่ธรรมดานัก

ชื่อสุดที่รัก ใครได้ยินก็ร้องหืมกันทั้งนั้น กระทั่งเพื่อนที่คบกับมาตั้งแต่ปีหนึ่งอย่างมีนา ตอนที่รู้ชื่อเธอครั้งแรกยังแปลกใจเลยว่าทำไมถึงชื่อแบบนี้

“ทำไมเงียบล่ะคะ ไม่อยากบอกเหรอ” เส้นผมสีดำขลับถูกดัดเป็นลอนคลายสวยถูกเกี่ยวไปทัดกับใบหูเล็ก เขากดจูบลงบนขมับของเธออีกครั้งขณะที่เอ่ยถามเสียงค่อย มือก็รูดซิปชุดของเธอลงไปด้วย

“บอกได้ค่ะ หนูชื่อสุดที่รัก” แน่นอนว่าชื่อของเธอทำให้เขาชะงักไปเล็กน้อย เล็กน้อยจริงๆ เพราะหลังจากนั้นเขาก็ทำการรูดซิปชุดของเธอต่อจนเสร็จ มือหนาค่อยๆ ปลดชุดเดรสสีดำสนิทลงจากร่างเพรียวบาง

ตามด้วยชุดชั้นในของเธอในเวลาอันรวดเร็วเพียงไม่กี่ลมหายใจ

“ผมชื่อพยัคฆ์ หนูเรียกผมว่าพี่เสือก็ได้” คล้ายกับผู้ชายชื่อพยัคฆ์คนนี้ตั้งใจใช้บทสนทนาเบี่ยงเบนความสนใจในยามที่กำลังปอกเปลือกตัวเธอจนไม่เหลือเสื้อผ้าสักชิ้น

มือหนากอบกุมหน้าอกนิ่มเอาไว้จนเต็มสองมือ ขณะที่ย่อตัวลงมาหอมมันเสียฟอดใหญ่ รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมทำให้สุดที่รักไม่รู้สึกเกร็งมากนัก

ตรงกันข้ามเธอรู้สึกผ่อนคลายมากกว่าที่ตึกของแชงกรีล่ามากนัก อาจเพราะตอนนี้เริ่มไว้ใจเขาแล้ว

“พี่เสือ”

“เก่งมาก แล้วให้ผมเรียกหนูว่าอะไรดี”

“เรียกรักเฉยๆ ก็ได้ค่ะ ชื่อเล่นของหนู”

“คนอื่นเรียกหนูแบบนั้นเหรอคะ”

“ค่ะ”

“งั้นผมเรียกที่รักดีกว่า ผมไม่ชอบซ้ำรอยใคร”

“...”

ผู้ชายอย่างเขาจะอันตรายแค่ไหนสุดที่รักไม่อาจบอกได้ แต่หากวัดจากประสบการณ์การดูละครและอ่านนิยายมา เธอว่าเขาเข้าขั้นที่เรียกว่าอันตรายมาก

ถ้าเป็นพระเอกก็คงเป็นแบดบอยหล่อร้ายที่ปากหวานมากๆ และเล่นกับใจของผู้หญิงไปทั่ว

สุดท้ายถึงจะไปแพ้ทางนางเอกแต่ก็เล่นผู้หญิงที่ผ่านๆ มาเสียอ่วม และเธอที่เป็นผู้หญิงที่เขาซื้อมานอนชั่วครั้งชั่วคราวก็คงจัดอยู่ในประเภทแรกที่ไม่ใช่ประเภทเดียวกับนางเอกแน่นอน

“วันนี้ผมจะสอนให้ว่าต้องทำยังไง แต่ครั้งหน้าที่รักต้องเป็นงานกว่านี้นะคะ” เขาว่าด้วยน้ำเสียงที่เธอไม่รู้สึกได้ถึงการตำหนิ ถึงคำพูดของเขาจะเป็นแบบนั้นทว่ามือหนากลับชักนำมือทั้งสองข้างของเธอให้คล้องคอตัวเอง

ปากหยักกดจุมพิตลงบนริมฝีปากนิ่มแผ่วเบา

เพราะจูบกับเขามาแล้วบนโซฟาตัวนั้นสุดที่รักจึงพอจับทางได้บ้างว่าต้องทำอย่างไร เธอเอียงใบหน้ารับจูบของเขาขณะที่มือเล็กสองข้างลูบหลังคอแกร่งไปด้วย

มีนาบอกเธอว่าผู้ชายเวลาจูบบางคนชอบให้ลูบหัว แต่บางคนที่ไม่ชอบให้เล่นหัวลูบหลังคอก็ยังพอไหว พยัคฆ์คงเป็นผู้ชายประเภทหลังเพราะทันทีที่เธอลูบเขาก็ส่งเสียงครางต่ำๆ ในลำคอ

ปากหยักบดขยี้หนักขึ้น ลิ้นร้อนสอดเข้ามาด้านในรุกไล่เด็กสาวในอ้อมกอด มือข้างหนึ่งกอดรัดเอวของเธอแนบแน่นจนหน้าอกนิ่มบดบี้ไปกับแผ่นอกแกร่ง ส่วนอีกข้างบีบขยำบั้นท้ายกลมอย่างเมามัน

“อื้อ” เล่นเอาหญิงสาวประสบการณ์น้อยถึงกับเข่าอ่อน ต้องกอดคอเขาเอาไว้แน่นต่างที่ยึด เนิ่นนานกว่าที่ชายหนุ่มจะยอมผละออกไปให้เธอได้หายใจหายคอ

“เกาะแน่นๆ นะคะ” ยังไม่ทันที่เธอจะได้เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร บั้นท้ายกลมกลึงก็ถูกโอบอุ้มขึ้นด้วยมือหนาทั้งสองข้าง เรียวขาสวยตวัดรอบเอวสอบด้วยความตกใจ

“ว้าย!คุณ…พี่เสือจะทำอะไรคะ”

“ที่รักตัวเล็กค่ะ ยืนจูบนานกว่านี้ผมเมื่อยคอตายเลย” เขาว่าพลางกดจมูกหอมหน้าอกนิ่มและลำคอขาวไปเสียอีกหนึ่งครั้ง ก่อนจะพาเธอเดินลึกเข้าไปในห้องนอนของตัวเองซึ่งอยู่ด้านซ้ายสุด โดยที่สลับหอมสลับจูบดูดดื่มอยู่อย่างนั้นไม่หยุดเลย

สุดที่รักแทบจะหายใจไม่ทัน เพราะการกระทำของพยัคฆ์นั้นหวานทุกอย่างไม่เหมาะกับหน้าตาดุๆ เลยสักนิด อยู่กับเขาแล้วเธอรู้สึกเหมือนสติสตางค์กระเจิงไปเป็นช่วงๆ

รู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยอยู่ท่ามกลางปุยเมฆอย่างไรอย่างนั้น รู้ตัวอีกครั้งก็ตอนที่แผ่นหลังสัมผัสกับที่นอนนุ่ม ผ้านวมสีเทาเข้มตัดกับผิวขาวสว่างของเด็กสาวสะท้อนอยู่ในดวงตาคม

“สวยค่ะ” เขาเอ่ยชมเปาะขณะที่ปลดกระดุมที่ข้อมือ ดวงตาไล่มองเด็กสาวที่นอนเปลือยอยู่บนที่นอนของตัวเองอย่างพึงพอใจ

ปกติเวลาไปเที่ยวที่แชงกรีล่าพยัคฆ์ไม่ค่อยได้พาใครกลับห้อง ขนาดเด็กที่เลี้ยงไว้เป็นขาประจำก็ยังไม่เคยพามาเอาบนเตียงนี้ ไม่มีสทธิ์ได้เหยียบเข้ามาในห้องนี้ด้วยซ้ำ

อย่างมากก็ใช้ห้องเล็กที่เป็นห้องนอนแขก เพราะส่วนใหญ่เขาจะเป็นฝ่ายไปหาพวกเธอที่คอนโดเลย เวลาหิ้วบางคนไปไหนไกลๆ ด้วยก็นอนโรงแรม เพราะอย่างนั้นสุดที่รักจึงเป็นคนแรกที่เขาพาเขามาทำนห้องนี้

“ยังยืนยันคำเดิมไหมคะว่าจะทำ” เสียงทุ้มเอ่ยถามซ้ำขณะที่ถอดเสื้อเชิ้ตเนื้อดีออกแล้วโยนลงพื้นอย่างไม่ใส่ใจราคาของมัน

ด้านคนโดนถามเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็พลันพยักหน้าโดยที่ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย เธอใจกล้ามากับเขาขนาดนี้แล้ว เงินก้อนใหญ่รออยู่ตรงหน้าถ้าจะเปลี่ยนใจตอนนี้มันก็ยังไงอยู่

“ยืนยันคำเดิมค่ะ”

“ถ้ายืนยันก็อ้าขากว้างๆ ค่ะ ผมทำอะไรไม่ได้หรอกนะถ้าหนูยังหุบขาอยู่แบบนั้น”