บทที่ 156

Latest chapter

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 830

  “หลิงชางคารวะท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน ยังมี...ธิดาศักดิ์สิทธิ์”ฟ่านหลิงชางเดินเข้ามาในห้องรับแขก แม้สีหน้าจะจองหอง แต่เหมือนได้ยินเรื่องราวข้างนอกแล้ว ดังนั้นจึงทำความเคารพตามระเบียบอย่างว่าง่ายเพียงแต่ขณะที่เขาทำความเคารพ สายตาที่มองดูเวินซื่อมีเจตนาบางอย่างที่อธิบายความรู้สึกไม่ถูก ทำให้นางรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเวินซื่อเพิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย เป่ยเฉินหยวนข้างกายนางก็สังเกตเห็นทันทีสายตาของเขากวาดมองฟ่านหลิงชางวินาทีนั้น หลังคอของฟ่านหลิงชางเย็นเยียบ รู้สึกเหมือนถูกบางอย่างจ้องมองแต่เขาไม่ใส่ใจ เพราะอย่างไรที่นี่คือพื้นที่สกุลฟ่านของพวกเขาใครจะกล้าทำอะไรเขา?“เป็นที่ขบขันของทั้งสองแล้ว นี่คือหลานชายคนโตของหม่อมฉัน เป็นลูกชายคนโตของจงเอ๋อร์”“ไม่เป็นไร เด็กอายุยังน้อย”เป่ยเฉินหยวนเอ่ยคำว่าเด็กอายุยังน้อยเสียงเรียบ ทันใดนั้นทำให้สีหน้าฟ่านหลิงชางเปลี่ยนเล็กน้อยท่านอ๋องคนนี้กำลังเอาเปรียบเขาหรือ?ทั้งที่เขาอายุยี่สิบปีแล้ว เพียงมองดูก็รู้ แต่ท่านอ๋องกลับบอกว่าเขาเป็นเด็กอายุยังน้อย หากไม่ใช่เอาเปรียบเขา ก็คือกำลังดูแคลนเขา!ฟ่านหลิงชางแค่นเสียงฮึดฮัดในใจทันทีส่วนเวิ

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 829

  ด้วยการนำของพวกฟ่านเจินซื่อ พวกเขาเดินผ่านถนนเส้นหนึ่งที่ยาวร้อยเมตร เพียงไม่นานก็มาถึงจวนหลังหนึ่งที่สร้างขึ้นอย่างยิ่งใหญ่อลังการทั้งที่อยู่ภายในถ้ำ ไม่รู้ว่าตกลงสกุลฟ่านทั้งตระกูลใช้วิธีการอย่างไร ถึงได้ก่อสร้างเมืองสกุลฟ่านแห่งนี้ออกมาอย่างสมบูรณ์ตลอดทางที่ผ่านมา บ้านเรือนแต่ละแห่งไม่ด้อยไปกว่าในเมืองข้างนอก กระทั่งหรูหรากว่าด้วยซ้ำจะบอกว่าเป็นแดนสุขาวดีคงไม่ถูก กลับเหมือนเมืองหรูหราแห่งหนึ่งในภูเขาอีกอย่างหากไม่มีผู้ใดค้นพบตลอดไป ต่อให้สกุลฟ่านก่อกบฏไม่สำเร็จ ที่แห่งนี้จะกลายเป็นแหล่งกบดานของพวกเขาแต่น่าเสียดาย ตอนนี้ที่นี่ได้ถูกค้นพบแล้วร่ำรวยช่างร่ำรวยเหลือเกินแม้แต่เวินซื่อที่หูตากว้างไกลมาแต่เด็ก ตอนนี้เมื่อเห็นเมืองหรูหราในภูเขาแห่งนี้ ก็ยังอดตะลึงไม่ได้ต่อให้เมืองหลวงมีผู้มากบารมีและร่ำรวยมากมาย แต่หากอยากสร้างเมืองเช่นนี้ขึ้น หรือต่อให้เป็นเมืองเล็กแห่งหนึ่ง คงเป็นเรื่องที่ยากมากจะเห็นได้ว่าสกุลฟ่านนั้นร่ำรวยมหาศาลแล้วแต่ความร่ำรวยมหาศาลนี้ กลับสร้างขึ้นจากชีวิตและเลือดเนื้อของผู้คนนับไม่ถ้วนคนที่ไม่รู้จะลุ่มหลงไปกับความอู้ฟู้ท่ามกลางนั้น แต่หากเป็นค

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 828

  “ข้าเป็นเพียงแม่ชีตัวน้อยใต้ร่มเงาของพระพุทธองค์ จะให้ผู้อื่นมากราบไหว้ได้อย่างไร? ฮูหยินผู้เฒ่าฟ่านอย่าล้อข้าเล่นเลย”ฟ่านเจินซื่อยังคงยิ้มแย้ม “จะล้อเล่นได้อย่างไร ข้ามีภาพวาดของธิดาศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ หากธิดาศักดิ์สิทธิ์ไม่เชื่อความจริงใจของข้า ข้าสามารถพาไปดูเดี๋ยวนี้เลย”เวินซื่อกลับหรี่ตาลงเล็กน้อย รอยยิ้มจางลงเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้นคิดว่าน่าจะเป็นภาพวาดที่เพิ่งได้รับในสองวันนี้สินะ? ก่อนหน้านี้ข้าเองก็เคยได้พบคุณหนูรองสกุลฟ่าน หากสกุลฟ่านเคยกราบไหว้ภาพวาดของข้าจริง เหตุใดคุณหนูรองสกุลฟ่านจึงไม่รู้จักข้า? ยังมีเจ้าเมืองฟ่าน นายอำเภอฟ่าน...คนเหล่านี้ยังต้องให้ข้าพูดซ้ำหรือ?” เวินซื่อเปิดโปงคำโกหกของฟ่านเจิจซื่ออย่างไม่ไว้หน้าอยากลากนางเข้าไปเกี่ยวในเรื่องสกปรกนี้ด้วยหรือ ฝันไปเถอะ!สายตาเย็นเยียบของเวินซื่อกวาดมองฟ่านเจินซื่อรอยยิ้มเมตตาของฟ่านเจินซื่อชะงัก จากนั้นถอนหายใจ “เฮ้อ ช่างเถอะ ช่างเถอะ ในเมื่อธิดาศักดิ์สิทธิ์ไม่เชื่อ ข้าจะไม่พูดอีก ตอนนี้ก็มืดค่ำแล้ว ธิดาศักดิ์สิทธิ์กับท่านอ๋องเข้าไปพักผ่อนในเมืองก่อนเถอะ ข้าจะไปจัดเตรียมที่พักให้พวกท่านทั้งสอง”นึกไม่ถึงว่าธิดา

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 827

  ในเมื่อมาแล้ว ฟ่านเจินซื่อจะปล่อยให้เขาจากไปได้อย่างไร?ใบหน้าแก่ชราของนางสีหน้าแปรเปลี่ยน เอ่ยอย่างรู้สึกผิด “ท่านอ๋องโปรดอภัยเพคะ ต้องโทษหม่อมฉันที่ยามปกติสั่งสอนไม่เข้มงวด ทำให้เด็กเหล่านี้นิสัยเสีย”นางหยุดไปครู่หนึ่ง จากนั้นหันไปตำหนิ “เจ้าพวกเด็กไร้ระเบียบ ยังไม่รีบคุกเข่าทำความเคารพอีก!”พวกสีหน้าของชายหนุ่มเหล่านั้นยิ่งดูแย่มากกว่าเดิมพวกเขาหันมองเป่ยเฉินหยวนแวบหนึ่ง จากนั้นหันมองมารดาและท่านย่าแวบหนึ่ง อดกลั้นความไม่สบอารมณ์ แล้วคุกเข่าลงด้วยสีหน้าไม่เต็มใจ“เช่นนี้ ท่านอ๋องพอใจหรือไม่เพคะ?”ฟ่านเจินซื่อมองเป่ยเฉินหยวนอีกครั้ง บนใบหน้าชราเต็มไปด้วยรอยยิ้ม คนไม่รู้อาจนึกว่านางมีเมตตา แต่เมื่อดูให้ละเอียด ภายในดวงตาขุ่นมัวคือความแหลมคม“พอใจหรือ? อาจจะกระมัง”เป่ยเฉินหยวนเอ่ยเสียงเรียบ จากนั้นก้าวเท้าไปข้างหน้า “ในเมื่อทำความเคารพแล้ว ทั้งหมดจงลุกขึ้นเถอะ พอดีข้าเองก็เหนื่อยแล้ว ในเมื่อมาถึง...เมืองสกุลฟ่านของพวกเจ้า คิดว่าคงไม่ถือสาให้ข้าเข้าไปนั่งพักหรอกนะ”“ย่อมเป็นเช่นนั้นแน่นอน เรียนเชิญท่านอ๋อง”ฟ่านเจินซื่อยังคงยิ้มแย้มนางย่อมไม่ถือสาแน่นอน นางยังกลัวเป่ยเฉิน

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 826

  ในขณะที่เวินซื่อและเป่ยเฉินหยวนพบเมืองสกุลฟ่าน ด้านข้างพวกเขาที่มืดมิด จุดสีดำจุดหนึ่งบินออกจากเงามืดกะทันหัน แล้วพุ่งเข้าหาเวินซื่อทันที“เพียะ!”“เคร้ง!”อวิ่นซินและเป่ยเฉินหยวนข้างกายเวินซื่อแทบจะลงมือพร้อมกันปีกของอวิ่นซินกระพือใส่จุดสีดำจนปลิวออกไป เป่ยเฉินหยวนนำมีดสั้นออกมาทันที แล้วแทงไปที่จุดสีดำซึ่งกระเด็นออกมาตลอดกระบวนการเกิดขึ้นในพริบตา แม้แต่เวินซื่อยังไม่ทันตั้งตัวรอให้นางเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จุดสีดำนั้นถูกแทงติดผนังถ้ำแล้ว เมื่อมองดูอย่างละเอียด เห็นได้ชัดว่าเป็นแมลงกู่ที่มีขนาดเท่าเล็บมือ“ระวัง มีมากกว่าหนึ่งตัว”แววตาเป่ยเฉินหยวนมีจิตสังหารแวบผ่าน ยื่นมือไปป้องกันเวินซื่อไว้ข้างหลังอวิ่นซินส่งเสียงแมลงร้องเล็กแหลมใส่เบื้องหน้าทันที ราวคำรามด้วยความโกรธทันใดนั้นแววตาเวินซื่อสั่นไหว มองดูประตูเมืองสกุลฟ่าน เอ่ยเตือนพวกเป่ยเฉินหยวน “มีคนออกมาแล้ว”ในไม่ช้า หลังจากเสียงฝีเท้าวุ่นวายดังขึ้น ภายในเมืองสกุลฟ่านมีคนออกมาหลายสิบคน ในมือแต่ละคนล้วนถือดาบและกระบี่ ท่าทางดุดันโหดเหี้ยม“ใครกล้าบุกเข้ามาในเมืองสกุลฟ่านของพวกข้า!”ชายหนุ่มที่เป็นผู้นำคำรามอย่างโม

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 825

  จะว่าไปก็เป็นเพราะเหล่าแมลงพิษของเวินซื่อสุดท้ายตะขาบพิษหลายตัวนั้นยืนหยัดอยู่ใต้หิมะนานที่สุด แต่เพราะหนาวเกินไป ต่างทยอยหนีไปสถานที่ซึ่งอุ่นกว่าเล็กน้อยแต่ใต้หิมะจะมีสถานที่อบอุ่นได้อย่างไร แต่สุดท้ายนึกไม่ถึงว่าจะถูกพวกมันค้นพบหลุมเล็กแห่งนั้นจนได้เดิมทีเพื่อหาความอบอุ่น แต่ไม่นึกว่าตัวที่เป็นผู้นำยิ่งคลานลึกลงไปเรื่อย ๆ ต่อมาตะขาบพิษที่เหลือก็คลานตามลงไป ดังนั้นจึงค้นพบพื้นที่กว้างใหญ่ภายในนั้นเวินซื่อรีบสั่งให้ทหารกองทัพธงดำหลายคนไปขุดจุดที่พวกมันอยู่ทันที เมื่อขุดจึงพบหลุมขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งกว้างประมาณห้าหกคนโอบ อย่าว่าแต่คนเข้าไป แม้แต่รถม้าเข้าไปพร้อมกันก็ไม่มีปัญหาอีกทั้งตำแหน่งยังตรงกับที่หน่วยสอดแนมคนนั้นบอกไม่ไกลจากต้นไม้ ห่างกันไม่ถึงเจ็ดแปดเมตร“ดังนั้นคนเหล่านั้นไม่ได้หายไปไหนเลย แต่กลับอาศัยช่วงเวลาที่หิมะถล่ม ใช้หิมะมากมายปิดบัง แล้วเข้าไปซ่อนตัวในหลุมพร้อมกันหรือ?”เวินซื่อเดินไปข้างปากหลุม มองดูด้านในด้วยความแปลกใจ“เห็นได้ชัดว่าเป็นเช่นนั้น”หลังเป่ยเฉินหยวนเดินเข้าไป พบร่องรอยของคนและรถม้าเข้ามาในถ้ำแห่งนี้ตามที่คาดการณ์“ข้างในนี้ลึกมาก เป็นไปได้