บทที่ 462

Latest chapter

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 838

  “ดี! แค่กๆๆ ...”เหล่าลูกหลานสกุลฟ่านพลันส่งเสียงฮือฮา แต่ทันทีที่ส่งเสียงออกมาก็พลันนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ จึงเหลือบมองไปทางเป่ยเฉินหยวนอย่างระแวดระวัง แล้วรีบหุบปากลง“ธิดาศักดิ์สิทธิ์ ยังจะต่ออีกหรือไม่?”ฟ่านหลิงชางเอ่ยถามเวินซื่อด้วยความภาคภูมิใจอย่างยิ่ง“ต่อ”สีหน้าของเวินซื่อไม่เปลี่ยนแปลงฟ่านหลิงชางเลิกคิ้ว “ดี เช่นนั้นก็ย้ายไปอีกสิบจั้ง”หลังจากย้ายเป้าเสร็จ ฟ่านหลิงชางก็แสร้งถ่อมตนอีกครั้ง “เชิญธิดาศักดิ์สิทธิ์ก่อน”เวินซื่อเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง ในตอนนี้เห็นได้ชัดว่านางรู้แล้วว่าเขาคิดจะทำอะไรแต่เวินซื่อก็ไม่ได้ปฏิเสธนางพยักหน้า แล้วยิงลูกศรออกไปอีกครั้ง เข้ากลางเป้าพอดีฟ่านหลิงชางยิงตาม และยิงผ่าลูกศรของเวินซื่อออกเป็นสองซีกอีกครั้งฟ่านหลิงชางรู้สึกได้ใจอีกครั้ง “ธิดาศักดิ์สิทธิ์ เป็นเช่นนี้แล้วยังจะต่ออีกหรือไม่?”“ต่อ”“ดี เช่นนั้นย้ายไปอีกสิบจั้ง”เวินซื่อยิงออกไป เข้ากลางเป้าเป็นครั้งที่สามฟ่านหลิงชางยิงออกไป ยิงทะลุลูกศรของนางเป็นครั้งที่สาม“ธิดาศักดิ์สิทธิ์...”“ต่อ”คราวนี้ ไม่รอให้ฟ่านหลิงชางได้ภาคภูมิใจจนจบ และไม่รอให้เขาพูดจนจบประโยค เวินซ

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 837

  เป็นอยู่บ้าง?นี่เรียกว่าเป็นอยู่บ้างอย่างนั้นหรือ?ลูกศรเมื่อครู่นั้นเล็งมาที่ศีรษะของเขาโดยตรงหากไม่ใช่เพราะเขาสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างและหลบทัน เกรงว่าบัดนี้ศีรษะของเขาคงถูกยิงทะลุไปแล้วเมื่อตระหนักว่าเวินซื่อดูเหมือนจะมีฝีมืออยู่บ้าง ฟ่านหลิงชางก็หรี่ตาทั้งสองข้างลงเล็กน้อย “ฝีมือยิงธนูของท่านไม่เลว แต่หากคิดจะเอาชนะข้า แค่นี้ยังไม่พอหรอก”“เช่นนั้นก็มาประลองกันเถิด จะได้ทำให้คุณชายฟ่านได้รู้ว่า คำพูดที่ข้าเอ่ยไปก่อนหน้านี้ มิใช่คำพูดโอ้อวด”ฟ่านหลิงชางรู้ดีว่านางหมายถึงอะไร ดังนั้นเมื่อได้ยินแล้วจึงแค่นเสียงเย็นชาออกมา “ดี!”ประลองก็ประลองเขาไม่เชื่อว่าตนเองจะพ่ายแพ้ให้แก่สตรี!“ใครก็ได้ ย้ายเป้าถอยหลังไปอีกสามจั้ง”ฟ่านหลิงชางตะโกนสั่งทว่ายังไม่ทันที่คนรับใช้จะได้ย้ายเป้า เวินซื่อก็ส่ายหน้า “สามจั้งยังไม่พอ”“สามจั้งยังไม่พอหรือ? เช่นนั้นท่านธิดาศักดิ์สิทธิ์คิดว่าควรเป็นเท่าใด?”เวินซื่อเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย “อย่างน้อยต้องครั้งละสิบจั้ง หากยังไม่รู้ผลแพ้ชนะ ก็ให้ย้ายไปอีกสิบจั้ง”“ช่างพูดจาโอ้อวดนัก”ฟ่านหลิงชางหัวเราะเยาะ ไม่ใช่แค่เขา แม้แต่บรรดาลูกหลานสก

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 836

  นี่คือการดูหมิ่นเกียรติยศและอำนาจของราชวงศ์ เป็นการท้าทายต่อลำดับชั้นของผู้สูงศักดิ์!“ท่านอ๋อง โปรดให้พวกกระหม่อมลงมือเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”กองทัพธงดำหลายนายต่างคุกเข่าลงพร้อมกันเพื่อขอออกรบพวกเขารู้ว่าท่านอ๋องกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ แต่คนพวกนี้ช่างโอหังเสียเหลือเกินในใจของกองทัพธงดำนั้น เป่ยเฉินหยวนก็เปรียบเสมือนเทพเจ้าบัดนี้กลับถูกคนชั้นต่ำเหล่านี้ดูหมิ่น นี่คือความอัปยศที่ใหญ่หลวงที่สุดของกองทัพธงดำพวกเขา!แต่พวกเขากลับคาดไม่ถึงว่า ฟ่านหลิงชางจะโอหังกว่าที่พวกเขาคิดไว้มากนัก“ข้าไม่ประลองกับทหารตัวเล็กๆ เพียงไม่กี่คนหรอก การที่ต้องมารับมือพวกเจ้า มันเป็นการเสียเกียรติของข้ายิ่งนัก”“ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน ท่านไม่ได้บอกว่าฝีมือยิงธนูของหลิงชางก็แค่ ‘ถือว่าไม่เลวนัก’ หรอกหรือ เหตุใดถึงไม่กล้าลงมาสั่งสอนด้วยตนเองเล่า หรือว่าฝีมือยิงธนูของท่านอ๋องแท้จริงแล้วก็แค่งั้นๆ?”“บังอาจ!”กองทัพธงดำหลายนายพลันโมโหอย่างยิ่ง เตรียมที่จะชักดาบออกมาทว่าในตอนนั้นเองเป่ยเฉินหยวนกลับยกมือขึ้น“ในเมื่อเจ้าอยากจะเล่น เช่นนั้นข้าก็จะเล่นเป็นเพื่อนเจ้าสักหน่อย พอดีเมื่อครู่ยังมีบางอย่างที่ยั

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 835

  ฟ่านหลิงชางในตอนนี้ อดใจรอที่จะแสดงความสามารถของเขาไม่ไหวแล้วเมื่อเผชิญกับสายตาที่ท้าทายของเขา เป่ยเฉินหยวนกลับไม่แม้แต่จะชายตามอง เขาเพียงแค่ขยับตัวเข้าไปใกล้เวินซื่ออีกเล็กน้อยเขากดเสียงต่ำพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ที่นี่ไม่ค่อยสะดวกนัก ไว้กลับเมืองหลวงแล้วข้าจะชงชาให้เจ้าด้วยตนเองสักครั้ง”เมื่อเห็นว่าใครบางคนชักจะเหิมเกริม มุมปากของเวินซื่อก็กระตุก นางตวัดสายตาค้อนเขา แล้วกล่าวต่อจากคำพูดของเขา “แค่ครั้งเดียวหรือ? หรือว่าฝีมือการชงชาของท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนยังไม่เข้าขั้น ถึงไม่กล้าชงบ่อยๆ ?”เป่ยเฉินหยวนได้ยินดังนั้น แววตาของเขาก็เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มทันที น้ำเสียงนั้นแฝงไว้ด้วยความเอ็นดูอย่างยิ่ง “หากยังไม่เข้าขั้นคงไม่กล้าแสดงฝีมือต่อหน้าท่านธิดาศักดิ์สิทธิ์ ขอแค่ท่านธิดาศักดิ์สิทธิ์ชอบ ต่อให้ต้องชงทุกวันก็ไม่เป็นไร?”พอแล้ว พอแล้วจริงๆ!คนผู้นี้เหตุใดยิ่งพูดยิ่งได้ใจ?เวินซื่อพลันรู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา ราวกับทนไม่ไหวอีกต่อไปจึงหันหน้าหนีไป และไม่สนใจเขาอีกเป่ยเฉินหยวนยังคงแสดงสีหน้าอิ่มเอมใจท่าทางเช่นนั้น ทำเอาฟ่านหลิงชางที่อยู่ฝั่งตรงข้ามมองจนความโกรธแค้นแทบ

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 834

  คาดไม่ถึงว่าเพิ่งจะนั่งลง ทางฝั่งของเวินซื่อก็เกิดเรื่องขึ้นเสียแล้วฟ่านชิงเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย น้ำเสียงดูเหมือนจะสุภาพนอบน้อมแต่กลับแฝงไปด้วยการซักไซ้“ข้าไม่ชอบดื่มชาแดง และก็ไม่ชอบชาที่คุณชายสกุลอื่นชงด้วยตนเอง”เวินซื่อกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชาใบหน้าของสาวใช้พลันซีดเผือดนางคาดไม่ถึงเลยว่าเวินซื่อที่ภายนอกดูอ่อนโยน จะมีนิสัยตรงไปตรงมาถึงเพียงนี้ ทั้งยังไม่ไว้หน้าคุณชายใหญ่ของพวกเขาแม้แต่น้อยหากรู้ว่าเป็นเช่นนี้ เมื่อครู่นางไม่ควรพูดประโยคนั้นออกไปเลยเมื่อฟ่านชิงเฟิงได้ยินดังนั้น เขาก็เหลือบมองฟ่านหลิงชางแวบหนึ่ง แล้วกวาดตามองสาวใช้คนนั้นอีกครั้ง ในใจคงจะพอเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว จึงสบถด่าออกมาเบาๆ อย่างไม่พอใจ จากนั้นก็ปรับสีหน้าให้กลับมาสุภาพนอบน้อมดังเดิม“เป็นเช่นนี้นี่เอง เป็นฟ่านชีที่ดูแลไม่ทั่วถึง ธิดาศักดิ์สิทธิ์โปรดอภัย ข้าจะให้คนไปยกชามาให้ธิดาศักดิ์สิทธิ์ใหม่...”“ไม่จำเป็น”ยังไม่ทันที่ฟ่านชิงเฟิงจะพูดจบ เวินซื่อก็พูดตัดบทขึ้นมาอย่างเย็นชา“สกุลฟ่านของพวกท่าน ไม่มีชาที่ข้าอยากดื่ม”หากยกมาอีก ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นความหวังดีของใครอีก จะทำให้สูญเปล่าไม่ได้อีกสีหน้

• หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 833

  เดิมทีฮูหยินผู้เฒ่าฟ่านคิดว่าเป่ยเฉินหยวนจะต้องหาเรื่องต่อแน่ แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะเปลี่ยนเรื่องไปที่การประลองเสียอย่างนั้นฟ่านเจินซื่อพลันเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมาหลังจากขมวดคิ้วเล็กน้อย นางกำลังจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่าง เป่ยเฉินหยวนก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ว่าอย่างไร โอกาสที่ข้าให้ไม่ต้องการอย่างนั้นหรือ ฮูหยินผู้เฒ่าฟ่านอยากจะเห็นเลือดตอนนี้เลย?”“ขอเตือนฮูหยินผู้เฒ่าฟ่านไว้สักประโยค หากข้าลงมือที่นี่ ในห้องโถงเล็กๆ แห่งนี้ เช่นนั้นเรื่องคงไม่จบแค่ที่นิ้วมือนิ้วเดียวแล้ว”คนในห้องโถงนี้ก็มีไม่น้อยเฉพาะคนรับใช้ที่คอยปรนนิบัติก็มีสิบกว่าคนแล้ว ไหนจะยังมีฟ่านเจินซื่อและฟ่านหลิงชางซึ่งเป็นสองบุคคลที่สำคัญที่สุดของสกุลฟ่านอยู่อีก ฟ่านเจินซื่อไม่กล้าพอที่จะเสี่ยงจริงๆนางรีบฉีกยิ้มประจบประแจง “มิกล้าเพคะ ในเมื่อท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนอยากไป หม่อมฉันย่อมต้องรีบจัดการให้ทันที หลิงชาง รีบไปจัดเตรียมที่นั่งที่ลานประลองยุทธ์ให้เรียบร้อย”“จริงสิ เช่นนั้นธิดาศักดิ์สิทธิ์...”“ข้าจะติดตามท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน เขาไปที่ใดข้าก็จะไปที่นั่น”เวินซื่อกล่าวลอยๆ ออกมาหนึ่งประโยค