LOGINShare
ตอน 16 แพ้ทาง
Last Updated:
2025-05-23 21:30:16“ของคุณหญิงรับแค่สลัดก็พอนะน้า ตอนอยู่วัดท่านถือศีลแปด งดกินอาหารหลังเที่ยงมาเป็นเดือนจนเริ่มจะชินแล้ว กลับมากินอะไรเบา ๆ ก่อนก็พอ”
“ได้ค่ะคุณวีณา” รำพึงรับคำเมื่อผู้ช่วยส่วนตัวของคุณหญิงธัญญาเดินมาสั่ง วีณาทำงานกับคุณหญิงมาตั้งแต่เรียนจบปริญญาตรีด้วยทุนของมูลนิธิธนกิจการศึกษาจนตอนนี้เธอก็อายุ 42 ปีแล้ว ถ้าเป็นงานของบริษัท คุณหญิงธัญญาในฐานะประธานกรรมการของธามเอนเตอร์ไพรซ์จะมีจำรัสเป็นเลขานุการและทีมผู้ช่วยอีกสามคน แต่ถ้าเป็นเรื่องทั่ว ๆ ไปตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบ คนเดียวที่รับจบก็คือวีณาคนนี้ เรียกได้ว่าเป็นคนที่รู้ใจและได้รับความไว้วางใจจากคุณหญิงธัญญามากที่สุด แม้แต่การไปปฏิบัติปีละครั้งก็ยังต้องให้วีณาตามไปด้วย “แต่ว่าอาหารอย่างอื่นของคุณธามกับคุณเพิร์ล ก็จัดเหมือนเดิมเลยนะ เคยทำอย่างไรก็ทำอย่างนั้น” “ค่ะคุณวีณา” “อืม...” หญิงสาวมองไปรอบ ๆ พลางนึกไปด้วยว่ายังมีอะไรที่หล่อนต้องกำชับอีกหรือไม่ ห้องครัวในบ้านธนกิจมีถึงสามห้อง แบ่งเป็นครัวไทย ครัวฝรั่ง และครัวเบเกอรี่ แต่ละห้องมีอุปกรณ์ทำอาหารเพียบพร้อมไม่ต่างจากครัวของโรงแรมใหญ่ ๆ วันดีคืนดีก็จะจ้างเชฟนานาชาติมาทำอาหารให้ แต่ปกติลำพังฝีมือของแม่ครัวชุดนี้ที่อยู่ด้วยกันมานาน คุณหญิงธัญญาก็บอกว่าอร่อยถูกปากดีแล้ว “ตอนคุณหญิงไม่อยู่ ครัวทำอาหารเย็นกี่อย่างเหรอ” “คุณธามเธอขอให้ทำแค่วันละสองสามอย่างเท่านั้นล่ะค่ะ บางวันทำสามอย่างแกยังว่าเยอะไป เสียดายของ” “แล้วพอเหรอ กินกันสองคน กับข้าวแค่สามอย่าง” ผู้ช่วยสาวหยิบผลอะโวคาโดที่เพิ่งซื้อจากเชียงใหม่มาคลึงในมือ พลางถามเหมือนชวนคุยมากกว่าจะจับผิด แม่ครัวใหญ่ยังไม่พูดอะไร แต่แม่ครัวน้อยที่ยังเป็นลูกมือเอ่ยออกมาระหว่างหั่นซอยผักไปด้วย “สองคนที่ไหนล่ะคะ คุณธามแกก็นั่งกินข้าวของแกคนเดียวทู้กวัน หนูไปตักข้าวเติมน้ำให้แกทีไร สงสารแกทุกที หน้างี้หงอยเหมือนกินอะไรไม่ค่อยลง แกคงเหงา...” “นังข้าวสวย!” รำพึงเอ็ดเบา ๆ ข้าวสวยจึงเพิ่งรู้สึกตัว รีบยกมือปิดปาก “หนู...หนูไม่ได้พูดอะไรนะน้า ข้าวไม่ได้พูดอะไรนะคะคุณวีณา” วีณาสีหน้าเรียบนิ่ง วางผลอะโวคาโดคืนลงที่เดิม ก่อนจะหันไปสบตาเด็กข้าวสวยที่ยืนยิ้มเจื่อน ๆ อยู่ “ระวังคำพูด ถ้าคุณหญิงท่านได้ยินจะไม่สบายใจ เข้าใจไหม” “เข้าใจค่ะ เข้าใจ หนูขอโทษ จะไม่ปากมากอีกแล้วค่ะ” วีณายังคงมีหน้าไม่แสดงอารมณ์ตอนที่เดินออกจากครัวไป ข้าวสวยพ่นลมออกจากปากอย่างโล่งใจเสียงดังฟู่ “นึกว่าจะโดนดุเสียแล้ว บอกตรงนะน้ารำพึง นอกจากคุณท่านกับคุณผู้หญิงแล้ว ก็มีคุณวีณานี่แหละที่หนูล่ะกั๊วกลัว ถึงแกจะไม่เคยด่าหรือพูดจาเสียงดัง ๆ แบบคุณผู้หญิง แต่แค่แกมองมาเฉย ๆ หนูก็กลัวแกทุกที” “มีแค่นั้นรึ คนที่แกกลัวน่ะ” ป้ารำพึงถาม ข้าวสวยพยักหน้าหงึก ๆ “ก็แค่นั่นน่ะสิ ส่วนคุณธามน่ะ ถึงแกจะนิ่ง ๆ แต่แกก็ใจดีนะ หนูเคยทำกาแฟหกหกใส่หนังสืออ่านเล่นแก แกไม่ว่าอะไรสักคำแค่เรียกให้เอาผ้าไปเช็ด” “อ้อ...งั้นมีมีอีกคนนะที่แกควรจะกลัว” “ใครล่ะน้า ป้าละอองเหรอ” “ไม่ใช่ป้าละออง แต่เป็นข้านี่แหละ ปากไม่มีหูรูดดีนัก ขืนแกพูดมากแล้วพวกในครัวซวยไปด้วยข้าจะเอาอีโต้เคาะตาตุ่มแกให้หายปากเบาสักทีสองที...ไป ไปหั่นผักต่อ...” รำพึงเอ็ดไม่จริงจังนัก ข้าวสวยหัวเราะแหะ ๆ แล้วรีบง่วนทำงานของตัวเองต่อเพื่อให้ทันจัดสำรับเย็นให้คนเป็นนาย * * * * * ไข่มุกปวดเมื่อยไปทั้งตัวจนแทบจะขับรถกลับบ้านเองไม่ไหว แต่เมื่อเลี้ยวผ่านประตูรั้วเข้ามาแล้วเห็นว่ารถแวนเบนซ์สีดำของใครจอดอยู่ เธอก็แทบจะหายปวดเป็นปลิดทิ้ง “นายธง! คุณแม่กลับมาแล้วเหรอ” หญิงสาวร้องถามเสียงแหลม นายธงหรือธงไชย คนรถวัยห้าสิบที่กำลังปัดถูเช็ดรถอยู่บริเวณนั้นหันมาตอบรับอย่างนอบน้อม “ครับ คุณท่านกลับมาเมื่อตอนสาย ๆ นี้เอง” “แล้วทำไมไม่มีใครบอกฉัน!” ธงไชยไม่รู้ว่าจะตอบกระไร ไข่มุกก็คงไม่ได้จะถามเขาเพราะเมื่อพูดจบ ไฮโซสาวก็รีบคว้ากระเป๋า ปิดประตูรถแล้วเดินสับฉับ ๆ ไปทางตัวบ้านทันที ที่ห้องรับประทานอาหาร คุณหญิงธัญญานั่งอยู่หัวโต๊ะ เก้าอี้ด้านขวามือคือลูกชายคนเดียวที่รีบกลับมาบ้านเพื่อรับประทานร่วมโต๊ะกับมารดาหลังไม่ได้เจอหน้ากันนานนับเดือน ส่วนเก้าอี้ด้านซ้ายที่ปกติเป็นของลูกสะใภ้ ยังคงว่างเปล่า ว่างเปล่าเหมือนจานกระเบื้องขอบขลิบทองที่วางอยู่ตรงหน้าในเวลานี้ “ผมว่าเราทานกันเถอะครับแม่ ผมชักจะหิวแล้ว” “แม่อยากให้รอ ธามก็รู้ว่าแม่ไม่ชอบที่คนอยู่บ้านเดียวกันแท้ ๆ แต่พอถึงเวลากินกลับต่างคนต่างกิน” “ธามทราบครับแม่ แต่บางทีเพิร์ลอาจจะติดธุระจำเป็นอะไรอยู่ เพราะผมพยายามโทรหาเขามาตลอดทั้งวันแล้ว แต่เหมือนโทรศัพท์เขาจะปิดเครื่อง” “โทรไม่ติดเพราะปิดเครื่อง แล้วลูกไม่เป็นห่วงว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับน้องบ้างหรือไง” “เพิร์ลเขาไม่เป็นไรหรอกครับแม่ มือถือเขาอาจจะแค่แบตหมด” สีหน้าของผู้เป็นแม่ ไม่พอใจขึ้นมาเล็กน้อย “แค่นั้น? แล้วแกก็ไม่กระวนกระวายที่จะตามหาเมียแกเลยหรือ นี่แม่คิดไปเองหรือเปล่า ทำไมแม่รู้สึกว่าธามไม่ค่อยใส่ใจหนูเพิร์ล นี่เราสองคนทะเลาะอะไรกันอีกแล้วหรือยังไง” “เปล่าหรอกครับแม่...” ชายหนุ่มปฏิเสธเสียงค่อย ใจไม่อยากจะโกหกเพียงแต่ยังไม่อยากเอ่ยมันออกมา แต่บางทีธามแน่ใจว่าแม่ของเขาน่าจะดูออกมาเกือบปีแล้วว่าลูกตัวกับลูกสะใภ้นั้นตึง ๆ ใส่กัน เวลาพูดคุยหรือยิ้มให้กันก็ดูฝืดเฝือเหลือทน และถ้าคุณหญิงธัญญาดูออก ก็แสดงว่าที่ผ่านมา นางเพียงเลือกจะไม่พูด... “ธาม ถ้าลูกมีปัญหาอะไรกัน ก็ควรจะบอกกับแม่ตรง ๆ นะ หรือว่าอยากจะให้แม่หาคำตอบด้วยตัวเอง” “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับแม่ ผมก็แค่ยัง...” “คุณแม่คะ กลับมาแล้วหรือคะ...” เสียงหวานค่อนข้างแหลมสูง ดังขึ้นก่อนเจ้าตัวจะเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร ไข่มุกยิ้มน่ารักแล้วเข้าไปประนมมือไหว้แม่สามีด้วยกิริยามารยาทที่ดูอ่อนหวานนุ่มนวลมากกว่าจะขัดลูกนัยน์ตา แม้แต่ธามก็ยังยอมรับว่าภรรยาตามกฎหมายของเขาแสดงละครเก่ง ตอนหนึ่งเธออาจเป็นคนเย่อหยิ่งไม่เห็นหัวใคร อีกตอนก็เกรี้ยวกราดโมโหร้ายเหมือนนางยักษ์นางมาร แต่หากจะต้องทำตัวนุ่มนิ่มไร้พิษสงเหมือนเช่นตอนนี้...ก็ดูสมจริงจนชวนให้ใจอ่อน นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ธามทั้งขันและทั้งแปลกใจ... นักธุรกิจหญิงเขี้ยวลากดินอย่างคุณหญิงธัญญา ธนกิจ จะดูสะใภ้ไม่ออกเชียวหรือ "เพิร์ลขอโทษนะคะคุณแม่ที่มาช้า เพิร์ลไปทำธุระกับเพื่อนมากว่าจะปลีกตัวมาได้ก็ยากเย็น" "แม่นึกว่าหนูลืมไปแล้วเสียอีกว่าบ้านเราจะต้องมากินข้าวอย่างตรงเวลา ด้วยกันทุกเย็น" คุณหญิงธัญญาเอ่ยเยือกเย็น แต่แม้แต่คนเอาแต่ใจอย่างไฮโซไข่มุกก็ยังเสียวสันหลังวาบ "เพิร์ลขอโทษค่ะคุณหญิงแม่" ไข่มุกประนมมือไหว้ เอ่ยเสียงแผ่ว สีหน้าเจื่อนไปอย่างไม่ต้องเสแสร้ง แต่วินาทีต่อมา แม่สามีก็กลับยิ้มอ่อนโยนราวกับเมื่อครู่เป็นคนละคน "แม่กำลังเป็นห่วงอยู่เลยว่าเพิร์ลเป็นอะไรอยู่ที่ไหนหรือเปล่า ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว รีบขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วกลับลงมากินข้าวด้วยกัน...แม่กับพี่เขาจะรอจนกว่าหนูจะลงมานะจ๊ะ" "ค่ะ ค่ะ" หญิงสาวรับคำแล้วรีบกลับขึ้นห้องส่วนตัวไปอย่างว่องไว โดยตลอดเวลานั้นมีสายตาเรียบเฉยของวีณาที่ยืนอยู่เงียบ ๆ จนแทบจะกลืนไปกับผนังห้องกินข้าว มองตาม 'คุณผู้หญิง' ของบ้านไปด้วยด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก
ลิขิตา Likitaบอกเลยว่าบ้านนี้ไม่มีใครปกติสักคนค่ะ ฮ่าๆๆ ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ อ่านเรื่องนี้ได้ที่ good novelที่เดียวเท่านั้นค่าา
Latest chapter
อุ้มรักสัญญาเถื่อน His Hidden Bride ตอน 49 He came!
แต่วีณายังไม่ทันได้ถาม... ก้อยก็รีบวิ่งกลับมาเคาะประตูด้วยท่าทางตื่นเต้น"คุณท่านคะ คุณท่าน!""อะไร! มีอะไร!""คุณธามกลับมาแล้วค่ะ มาถึงก็ถามหาคุณท่านทันทีเลยค่ะ!"* * * * * ตอนแรกธามคิดว่าอาจจะพักสมองอยู่ที่เชียงรายต่ออีกสองสามวันแต่ปีขาลเตือนเขาว่า เรื่องบางเรื่อง ปล่อยไว้นานก็จะยิ่งคุยกันไม่รู้เรื่อง 'ถึงยังไงคุณน้าก็เป็นแม่ของมึงนะธาม เลี้ยงดูกันมาขนาดนั้น จะไม่มีเยื่อใยความผูกพันกันเลยก็คงไม่ใช่ มึงกลับไปคุยกับแม่ดี ๆ เถอะ อย่างน้อยก็จะได้ใช้ชีวิตต่อไปโดยไม่มีอะไรค้างคา'ขนาดคนที่หุนหันพลันแล่นอย่างปีขาลยังบอกแบบนี้ ธามจึงนั่งเครื่องบินกลับกรุงเทพฯ มาทันทีเมื่อเลขาฯ บอกว่าท่านประธานฯ ไม่เข้าบริษัท เขาจึงมาที่บ้าน และก็เจอธัญญาจริง ๆ ในห้องทำงานของธัญญา มีกันเพียงสองคนแม่ลูก ชายหนุ่มใจชื้น อย่างน้อยแม่ก็ไม่ได้ไล่เขาทันทีที่เห็นหน้า"มาทำไม ต้องการอะไร""ผมอยากรู้ความจริงครับ ว่าผมเป็นลูกของ...คุณทีน่า...จริง ๆ ใช่ไหม""แกยังไม่ได้ไปถามมันอีกเหรอ""ผมยังไม่ได้ไปเจอเธอเลยครับ ผมอยากมาคุยกับแม่ก่อน เพราะสำหรับผม คุณทีน่าก็ไม่ต่างจากคนแปลกหน้า แม่ต่างหากที่ยังเป็นแม่ของผม""แต่สำ
อุ้มรักสัญญาเถื่อน His Hidden Bride ตอน 48 อะไรคือเหตุผล???
หลังเพื่อนสนิทเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง ปีขาลถึงกับนั่งงงอยู่เป็นนานสองนานถ้าไม่ใช่เพราะคนเล่าคือ "ธาม" เพื่อนที่แสนจะสุขุม จริงจัง และไม่เคยล้ออะไรใครเล่น เขาก็คงนึกว่ากำลังฟังละครวิทยุอยู่แน่ ๆ"แล้วป่านนี้แม่มึง...ทั้งสองแม่ ไม่ตามหาตัวมึงให้วุ่นหรือวะ จู่ ๆ หลบมาแบบนี้""ไม่รู้"ธามตอบเนือย ๆ "แม่...หมายถึงแม่ตามกฎหมาย คงไม่อยากเห็นหน้ากูเท่าไหร่ แต่คุณทีน่า บอกตรง ๆ ว่ากูยังช็อก..."ชายหนุ่มนึกถึงหญิงคนนั้น คนที่ดวงตาซึ้งดูเศร้าแต่ก็จับใจเขาไว้ได้ตั้งแต่แรกเห็น"กูถูกชะตาเขามากตั้งแต่วันแรกที่เจอที่โรงแรม รู้สึกอยากเข้าใกล้ อยากรู้จัก... ไม่ใช่เชิงชู้สาว แต่เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก...""เขาเองก็คงอึดอัดอยากบอกมึงเหมือนกันว่าเป็นแม่..."ปีขาลคาดเดาจากที่เพื่อนเล่าให้ฟังก่อนหน้า"ที่จริงมันก็ไม่มีอะไรซับซ้อน ถ้าไม่เพราะคุณน้าธัญญาดันเกลียดแม่ที่ให้กำเนิดมึงน่ะไอ้ธาม..."นี่ปีขาลก็เดาอีก แต่ธามพยักหน้าเห็นด้วย"เท่าที่ได้ยิน แสดงว่าพ่อกับคุณทีน่าลักลอบมีอะไรกัน จนเกิดเป็นกูขึ้นมา กูก็คือลูกชู้ ลูกนอกสมรส ที่แม่เก็บมาเลี้ยง ไม่ใช่เพราะรัก แต่เพราะอยากทำร้าย เพื่อที่แม่แท้ ๆ จะได้เ
อุ้มรักสัญญาเถื่อน His Hidden Bride ตอน 47 ระเบิดมือ
เวลาสองทุ่ม จังหวัดเชียงรายไร่อรุณเบิกฟ้าเปิดไฟสว่างไสวตั้งแต่ปากทางเข้าไร่มาจนถึงตัวเรือนด้านในเพราะผู้มาเยือนโทรศัพท์มาบอกล่วงหน้าหลายชั่วโมงแล้วว่ากำลังจะมา เมื่อรถเล็กซัส แอลเอ็กซ์-หกร้อย มาถึงจึงมีคนงานคอยเปิดประตูให้ และเจ้าของไร่ตัวสูงใหญ่ยืนเท้าสะเอวรอต้อนรับด้วยสีหน้าดีใจแกมโล่งใจที่เพื่อนมาถึงโดยปลอดภัย"ไงมึง"ปีขาลทักสั้น ๆ พลางเข้าไปโอบเพื่อน ตบหลังเบา ๆ หนึ่งที แล้วหันไปทักทายลุงธงคนขับรถของเพื่อนสนิท"สวัสดีครับลุง ขับมาไม่ได้พักเลยสินะครับ""ก็มีแวะปั๊มบ้างครับ"ลุงธงยิ้มเหนื่อย ๆ ไม่รู้กี่สิบปีแล้วที่ไม่ได้ขับรถออกต่างจังหวัด เพราะปกติที่ขับรถให้นาย ไกลสุดก็แค่อยุธยา"ที่จริงคุณธามแกจะขับเองครับ บอกให้ผมกลับบ้านได้เลย แต่ผมขอมาด้วย อย่างน้อยจะได้เปลี่ยนมือกัน...นี่ก็ออกมาเลย เสื้อพงเสื้อผ้าอะไรไม่มีสักตัวเลยครับ"ลุงธงบอกอย่างเป็นห่วงมากกว่าจะฟ้อง"ผมให้แม่บ้านเตรียมห้องกับพวกกับข้าวกับปลาไว้ให้ลุงแล้ว ไปกินข้าวก่อนก็แล้วกันนะลุง เดี๋ยวเสื้อผ้าสะอาด ๆ ให้แม่บ้านหาให้แป๊บเดียว...แม่ต้อย ฝากดูแลลุงเปิ้นกำเน่อ""เจ้า"แม่บ้านวัยกลางคนรับคำแล้วพาลุงธงเดินหายเข้าไปด้านหลั
อุ้มรักสัญญาเถื่อน His Hidden Bride ตอน 46 แม่
ธามยังจับต้นชนปลายไม่ถูก...เขาอยากจะคิดว่านี่เป็นเรื่องตลก เขากำลังถูกแกล้ง แต่สีหน้าของผู้หญิงสูงวัยสองคนที่กำลังมองมาที่เขาก็จริงจังเกินกว่าจะคิดเช่นนั้น"ทำไมแม่พูดอย่างนั้นล่ะครับ ก็แม่เป็นแม่ผม...""ใช่ แม่ควรจะเป็นแม่ของแก แม่ก็เคยเชื่อแบบนั้น"ธัญญาหันกลับไปมองทิพย์ลาวัณย์อย่างเจ็บแค้น"ฉันให้แกมาอุ้มบุญลูกของฉัน แต่แกกับทิมกลับสวมเขาให้ แอบไปมีอะไรกันตอนไหนฉันก็ไม่รู้ ไม่เคยคิดจะระแวงเลยสักครั้ง แต่ตอนแกเกิด สายตาของแกกับทิมทำให้ฉันสงสัยและตัดสินใจแอบตรวจดีเอ็นเอ จึงได้รู้ว่าเด็กคนนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย... แกหลอกฉันตลอดแปดเก้าเดือนที่ท้อง แกกับทิม เลวทั้งคู่""แม่...นี่มันอะไรกัน ผมงงไปหมดแล้วนะครับ""จนป่านนี้แล้วยังไม่ชัดอีกหรือไง"ธัญญาหันมาตอบเสียงดังจนแทบเป็นตะโกน"ฉันไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของแก ฉันแค่เลี้ยงแกมา เพราะว่าแม่แท้ ๆ ของแกมันเป็นชู้ มันแค่อุ้มท้องแล้วก็คลอด แล้วก็ต้องหนีไปอยู่เมืองนอกเพราะทนขายขี้หน้าไม่ได้ที่แอบนอนกับผัวของพี่สาว..."ธามหน้าซีดเผือด ไม่กล้ามองทิพย์ลาวัณย์ให้ชัด ๆ ด้วยซ้ำ ธัญ
อุ้มรักสัญญาเถื่อน His Hidden Bride ตอน 45 ระเบิด
ธัญญาก้าวเข้าไปในห้องโดยไม่ต้องรอให้เชิญ ทิพย์ลาวัณย์เบี่ยงตัวหลบให้โดยอัตโนมัติทั้งที่ตอนนี้เธอไม่ใช่เด็กสาวคนเดิมที่ต้องฟังคำสั่งของญาติผู้พี่อยู่เสมอ...แต่เธอก็อนุญาตให้ธัญญาเข้ามาแค่คนเดียว บรรดาผู้ช่วยผู้ติดตามของเขา เธอให้รออยู่ด้านนอกธัญญามองไปรอบ ๆ ห้องพักที่มีห้องนอนย่อยสองห้อง มีชุดครัว มุมนั่งเล่นดูโทรทัศน์ และมุมอ่านหนังสือ ทุกอย่างดูสะดวกสบายครบครันสมเป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดของโรงแรม"ฉันไม่ได้มาที่นี่ตั้งนานแล้ว ธามเขายังดูแลได้ดีทีเดียว ดูดีกว่าตอนทิมยังอยู่เสียอีก""พี่ธัญมาทำไมคะ"ทิพย์ลาวัณย์ถามออกไปอย่างไม่อ้อมค้อม ญาติผู้พี่ของเธอคงไม่ได้มาที่นี่เพื่อแค่ทักทายอย่างแน่นอนธัญญาหันกลับมาทันที "แกต่างหากกลับมาทำไม 'กล้า' กลับมาทำไม หรือมันนานเกินไปจนแกลืมไปแล้วว่าแกสัญญาอะไรกับฉัน""ใช่ค่ะพี่ธัญ มันนานเกินไปแล้ว"ทิพย์ลาวัณย์ยอมรับ แววตาและน้ำเสียงอ่อนลงอย่างอ้อนวอน"มันสามสิบกว่าปีแล้วนะคะ พี่จะไม่ให้ฉันกลับมาเหยียบบ้านเกิดเมืองนอนตัวเองเลยหรือไง ฉันแค่อยากพาลูกชายฉันกลับมาเที่ยว... ไม่ได้มาเพราะต้องการจะรบกวนอะไรพี่... ขนาดงานศพพี่ทิม ฉันยังไม่มาเลย เท่านั้นยังไม่มา
อุ้มรักสัญญาเถื่อน His Hidden Bride ตอน 44 เสียงเคาะประตู
เย็นนั้นลูกชายบอกว่าจะขอออกไปดินเนอร์กับเพื่อนใหม่ 'ที่อื่น'"มีบาร์ชั้นดาดฟ้าที่มองลงไปเห็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยาครับ แวนอยากลองไปที่นั่น""ไปกับสาวก่อน แล้วค่อยพาแม่ไปวันหน้าใช่ไหม"ทิพย์ลาวัณย์แกล้งถาม แต่อีแวนยิ้มและพยักหน้าจริงจัง"แน่นอนครับ ถ้าร้านโอเคแวนจะพาแม่ไปอีกแน่นอน...""แล้วจะกลับดึกไหมลูก"อีแวนลังเลเล็กน้อย"น่าจะดึก หรืออาจจะค้างที่อื่นครับ"ทิพย์ลาวัณย์ตกใจนิด ๆ อดห่วงขึ้นมาไม่ได้ตามประสาคนเป็นแม่"ระมัดระวังตัวให้ดีนะแวน ที่นี่เมืองไทย ไม่ใช่อเมริกา""ครับ ไว้ใจได้ครับ"ชายหนุ่มวัยยี่สิบเอ่ยก่อนก้มลงจูบแก้มสองข้างของมารดา แล้วขอตัวออกจากห้องไปเพื่อไปตามนัดกับเพื่อนใหม่ที่เขาว่า ทิพย์ลาวัณย์ไม่เซ้าซี้ถามว่าใคร แม้จะพอเดาได้ว่าน่าจะเป็นสาวสวยคนที่ส่งยิ้มให้ลูกชายเธอเมื่อเช้าเมื่อลูกชายไม่อยู่ ทิพย์ลาวัณย์เลยคิดว่าอาจจะโทรสั่งรูมเซอร์วิสขึ้นมาก่อนบนห้อง แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้สุภาพสมวัยแล้วหยิบผ้าคลุมไหล่สีเลือดหมูลงไปที่ห้องอาหาร..."วันนี้มีดนตรีสดด้วยหรือคะ"เธอเอ่ยกับพนักงานอย่างแปลกใจตอนที่พนักงานมารับออเดอร์"ใช่ค่ะ ทุกวันศุกร์เสาร์อาทิตย์ กับวันหยุดย
You may also like
ร้าย ย้อน รัก (ภาคต่อของเรื่อง ป้าน่ะเมียผมนะ รุ่นลูก)
ศานิชล431 viewsเมื่อไหร่จะเลิกร้าย
ฮิวโก้4.5K viewsบ้านเลขที่ 13
หน่วยพลังงาน371 viewsบริษัทหนังโป๊ของยิ่งยศ (NC20+)
สนามอารมณ์442 viewsไม่ขอ(รัก)คนเลว
โบตั๋นสีกลีบบัว483 viewsรวมหนังสือ ชุด จักรวาลวันดับ
ดวงดาหลา สรีสามัญ คมงิ้วเริงรำ273 viewsเส้นทางเชื่อมใจ
Bosskerr63 viewsรวมเรื่องสั้นบนเตียง
theoneyoulove895 views
