“จูบผม”
“คุณว่าอะไรนะคะ” เธอถามเขาด้วยท่าทางตื่นตกใจแต่พยัคฆินกลับไม่พูดอะไรแถมยังนั่งนิ่งรอให้เธอจูบเขาอีก
รติรสจ้องมองใบหน้าของเขาที่ดูท่าทางจริงจัง เธอขยับเข้าหาเขาแล้วค่อยๆประกบริมฝีปากของเธอลงบนริมฝีปากหนาด้วยความเงอะงะ ชายหนุ่มสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวานนั้นอย่างช่ำชองและพึงพอใจเป็นที่สุด
“อื้อ” รสจูบของเขาทั้งหนักหน่วงสลับกับอ่อนโยนทำให้เธอนั้นหลงรสชาติอันหอมหวานที่เขากำลังเติมเต็มให้เธออยู่ในขณะนี้ ลมหายใจของเขานั้นรุนแรงและหนักห่วงขึ้นเรื่อย ๆ จนหญิงสาวพยายามผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากหยักหนาของเขาแต่แล้วก็ไม่เป็นผล เมื่อมือใหญ่ก
ตอนที่ 46คุณกล้าตบผมเหรอ“เงินอะไรคะ รติไม่รู้เรื่องสักหน่อย”“ก็เงินที่พ่อผมให้ไปไง”“รติไม่ได้เอาเงินมาจากพ่อคุณเลยนะคะ” พยัคฆินจ้องหน้ารติรสอย่างเอาเรื่อง นี่ก็ผ่านมาเป็นเดือนคงถลุงเงินที่ได้มาจากพ่อเขาจนหมดแล้วสิท่า“เธอไม่ต้องมาตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ ผมไม่เชื่อผู้หญิงหน้าตาใสซื่อแต่ใจข้างในร้ายกาจอย่างคุณหรอก”“ฉันว่าคุณกำลังเข้าใจเพื่อนของฉันผิดนะคะ” ฟ้าระวีพูดขึ้นด้วยท่าทางไม่ค่อยพอใจที่พยัคฆินเดินเข้ามาแล้วก็ต่อว่าเพื่อนเธอโดยที่เขาไม่รู้เลยว่ารติรสใช้เวลาเป็นเดือนที่จะรักษาแผลใจกว่าเธอจะยอมออกมาข้างนอกบ้าน นี่ก็เพิ่งเป็นวันแรกที่พวกเธอสามารถลากรติรสออกมาผ่อนคลายหลังจากที่เธอเศร้าใจมาเป็นเดือน“คุณเงียบไปเถอะ” สีหราชพูดขึ้นแล้วหันไปมองฟ้าระวีที่ชอบเข้ามาสอดเรื่องของชาวบ้าน“คุณเป็นใครไม่ทราบ”“ใช่ คุณยุ่งอะไรด้วย” มินรดาพูดสมทบฟ้าระวี“แล้วพวกคุณสองคนเป็นอะไร ทำไมถึงชอบแทรกแซงเรื่องของผัวเมียเขานัก” สีหราชพูดข
ตอนที่ 45แล้วคนนี้ล่ะ ใช่พี่สะใภ้ของผมไหม“แล้วตาสิงห์ชอบผู้หญิงแบบไหน” สองผู้อาวุโสหันหน้ามาถามอมรพร้อมกัน“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ” อมรที่รีบถอยหลังแล้วเดินไปกดลิฟต์ทันที เมื่อลิฟต์เปิดออกเขารีบเข้าไปในลิฟต์แต่แล้วพรนภารีบตรงดิ่งมากดลิฟต์ค้างเอาไว้“ฉันไปด้วย ฉันไม่อยากจะอยู่ใกล้ ๆ คนรกโลกแถวนี้”“คุณว่าใครรกโลก”“จะใครซะอีกล่ะ คุณนั่นแหละที่รกโลกไม่มีประโยชน์”“ผมมีประโยชน์ก็แค่ให้คุณเป็นบันไดขึ้นไปพอคุณได้อยู่ที่สูงแล้ว คุณก็ก้าวเหยียบหัวผมข้ามไปแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น”“นี่คุณ คุณอย่ามาโทษฉันนะ คุณต่างหากที่ทำงานจนไม่มีเวลาให้ฉันกับลูก”“คุณก็เลยทิ้งลูกกับผมไปมีความสุขกับผู้ชายคนอื่นงั้นเหรอ” พรนภาและคมสันที่ไม่หยุดทะเลาะกันสักทีจนอมรต้องรีบอุดหูแล้วเดินถอยหลังไปอยู่ที่มุมนึงในตัวลิฟต์สีหราชที่ได้รับโทรศัพท์จากผู้เป็นพี่ว่าให้ไปเจอกันที่ผับเดิม เมื่อเขาไปถึงสีหราชก็ยกมือขึ้นโบกให้ผู้เป็นพี่“ทางนี้พี่” เสียงเรียกจากน้องชาย พยัคฆินจึงเดินตรงไปหา
ตอนที่ 44ตาสิงห์ชอบผู้หญิงแบบไหน“พ่อลองบอกเหตุผลมาสิครับว่าทำไมผมถึงจะต้องแต่งงานกับหนูพิมของพ่อ”“ก็พ่อชอบหนูพิม พ่ออยากได้หนูพิมมาเป็นลูกสะใภ้ไม่ใช่ผู้หญิงที่ลูกจ้างมาแต่งงาน” เมื่อพูดถึงผู้หญิงที่ทำให้เขาแทบไม่เป็นอันกินอันนอนอยู่ในตอนนี้ขึ้นมาก็สะกิดใจเขาอีกครั้งทำให้ชายหนุ่มโกรธจนหน้าแดง“พ่อจะพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีกทำไม”“ถ้าลูกไม่อยากให้ฉันพูด ลูกก็แต่งงานกับหนูพิมรสาให้รู้แล้วรู้รอดไปสิวะจะให้ฉันมาพูดเรื่องเดิม ๆ ซ้ำ ๆ อีกทำไม ก็ลูกเองไม่ใช่เหรอที่สร้างเรื่องนี้ขึ้นมา พ่อหาให้ก็ดีพร้อมอยู่แล้วเป็นทั้งลูกผู้ดีเก่ามีเงินมีทอง แถมมีหน้ามีตาในสังคมอีกด้วยจะยิ่งทำให้ธุรกิจโรงแรมของเรายิ่งมั่นคง”“แต่ผมไม่ได้ชอบเธอนี่ครับ ถ้าพ่อชอบเธอมากนัก พ่อก็แต่งไปเองสิครับ”“ไอ้สิงห์” ผู้เป็นพ่อตะโกนเรียกชื่อลูกลั่นจนอมรที่ยืนอยู่หน้าห้องทำอะไรไม่ถูกแต่แล้วเสียงหนึ่งก็ดังมาจากหน้าประตู“ต๊อก ๆ ๆ” เสียงส้นสูงที่กระทบกับพื้นกระเบื้องเดินมุ่งหน้ามาใกล้ ๆ กับอมร อมรหันหลังกลับไปดูก็ต้องเ
ตอนที่ 43ผมต้องการหย่าเมื่อไปถึงห้องทั้งสองก็ปล่อยพยัคฆินนอนไว้บนที่นอน“หนักฉิบหายไอ้พี่บ้า”“ไปอมรทิ้งไว้แบบนี้แหละ” ทั้งสองคนที่ทำหน้าที่ส่งพยัคฆินไว้ในห้องแล้วก็ออกไปจากห้องทันทีพยัคฆินที่รู้สึกตัวขึ้นมาในตอนเช้าเขาเอื้อมมือไปจับที่นอนข้าง ๆ แต่ก็เหลือแต่เพียงความว่างเปล่า ชายหนุ่มขมวดคิ้วมุ่นและพยายามลืมตาที่หนักอึ้งขึ้น เขารับรู้ว่ารติรสนั้นได้จากเขาไปแล้วจริง ๆ ดวงตาคู่คมนั้นมีน้ำตาเอ่อคลอขึ้นมาที่ขอบตาแต่แล้วเขาพยายามปรับม่านสายตาและพลิกตัวนอนหงายมองเพดานภาพที่เขากับเธอนั้นมีความสุขหยอกล้อกันอยู่ในห้องก็ฉายวนเวียนไปมาจนในที่สุดชายหนุ่มถอนหายใจและลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำพอเขาอาบน้ำออกมาก็ตัดสินใจกดส่งข้อความไปหารติรส“ผมต้องการหย่า” เขาส่งข้อความเพียงสั้น ๆ ไปหาเธอ“ติ่ง!” รติรสที่ร้องไห้กับเพื่อนทั้งคืนด้วยความเจ็บช้ำที่เธอก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเธอนั้นได้ให้ใจกับพยัคฆินไปหมดแล้ว เธอเพิ่งจะหลับลงก็เมื่อตอนตีสามนี่เองแต่พอตื่นขึ้นมาก็ได้เห็นพยัคฆินส่งข้อความมาชวนเธอไปหย่า เขาไม่
ตอนที่ 42 จะยอมตายหรือจะคายความลับ “ไม่ครับผมไม่แต่ง” พยัคฆินพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและหมุนตัวเดินออกไปจากห้องทันที “ทำไมหรือว่าลูกรักผู้หญิงที่ลูกจ้างมาแต่งงานงั้นเหรอ” คำพูดของผู้เป็นพ่อทำให้พยัคฆินนั้นชะงักฝีเท้าแล้วหมุนตัวกลับมามองหน้าผู้เป็นพ่ออีกครั้ง “ใช่ครับ ผมรักเธอ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นจนผู้เป็นพ่อหัวเราะ ฮึ ๆ อยู่ในลำคอตลกกับเรื่องที่เขาพึ่งได้ฟัง “คุณพ่อหัวเราะอะไรครับ” “ก็หัวเราะความโง่ของแกน่ะสิ แกไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงคนนั้นพอโดนฉันจับได้แล้วพอฉันเสนอเงินให้แค่เพียงสามล้านบาท เธอก็รับเงินไปซะงั้น” “ผมไม่เชื่อ” “ถ้าลูกไม่เชื่อลูกจะดูไหมล่ะ” คมสันที่ทำท่าจะเปิดโทรศัพท์ให้ลูกชายดูแต่แล้วพยัคฆินก็ไม่อยากที่จะดูสลิปที่พ่อของเขาโอนเงินให้กับรติรสไม่นึกเลยว่าเธอจะไม่รักษาสัญญาทั้ง ๆ ที่เธอเซ็นสัญญาไว้กับเขา เธอเห็นแก่เงินเพียงแค่สามล้านบาทมีค่ามากกว่าเวลาที่เธอกับเขานั้นอยู่ด้วยกันคิดแค่นั้นพยัคฆินก็กำมือแน่นและกำลังจะเดินออกไปจากห้อง
ตอนที่ 41แกต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับหนูพิม“เธอทำอะไร หรือว่าเธอส่งข้อความฟ้องลูกชายฉันอีก”“เปล่าหรอกค่ะ ฉันแค่คุยกับเพื่อนนะคะ ถ้าคุณพ่อไม่มีอะไรแล้วเดี๋ยวรติขอตัวไปทำความสะอาดก่อนนะคะ”“เชิญ” คำพูดที่ไม่สบอารมณ์เมื่อรู้ว่าลูกสะใภ้ตัวดีไม่อยากจะคุยกับเขาสักเท่าไหร่ เมื่อรติรสเดินไปทำความสะอาดในห้องทำงานของพยัคฆินแล้วคมสันจึงที่ยืนมองไปรอบ ๆ ห้องแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของลูกชายตัวเอง เขายืนมองไปรอบ ๆ แต่แล้วก็ตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวของพยัคฆินที่เปิดแง้มเอาไว้เพียงเล็กน้อย เขาอยากจะรู้นักว่าลูกชายตัวดีนั้นหลงเสน่ห์ผู้หญิงคนนี้หัวปักหัวปำจนดื้อดึงที่จะแต่งงานกับเธอจนได้ไม่รู้ว่าลูกชายหัวดื้อของเขาจะซื้ออะไรให้ผู้หญิงคนนี้บ้างเมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องก็เห็นชุดแบรนด์เนมยี่ห้อดังที่ราคาแพงหูฉี่จนผู้เป็นบิดาเบิกตากว้าง เขาจับดูเสื้อผ้าแต่ละชุดของหญิงสาวถึงจะมีไม่มากแต่ทุกตัวก็เป็นแบรนด์เนมทั้งนั้น คมสันรู้สึกโกรธจนควันออกหูคมสันกำลังจะเดินออกมาจากห้องแต่แล้วสายตาก็พลั