บทที่ 2213

Latest chapter

• อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2324

  ถังอู๋เจวี้ยนมองเซี่ยปั้นเวย"เช่นนั้นแม่นางเซี่ยว่ามาหน่อย ว่าเขากลัวอะไรมากที่สุด?"ฟู่จาวหนิงฉีดพิษทำลายประสาทกับเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายไป นั่นคือร้ายกาจมากจริงๆ ตอนนี้เจ้าลัทธิกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปแล้วจริงๆตัวเขาเองก็รู้ ว่าจะหนีก็คงเป็นไปไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น เขาเองยังมองออกว่า พวกเขาจะไม่ปล่อยเขาไปสุดท้ายเขาก็คงต้องตายเท่านั้นในเมื่อรู้จุดจบตัวเองเช่นนี้ เจ้าลัทธิฝั่งซ้ายยังจะกลัวอะไรอีกล่ะ?ถึงแม้จะรู้ว่าทำให้เจ้าลัทธิฝั่งซ้ายรู้ว่าตนเองจะมีจุดจบอย่างไร พวกเขาก็ถามอะไรออกมาได้ยากมาก แต่ว่าถังอู๋เจวี้ยนกับเซียวหลันยวนก็ยังทำเช่นนี้เพราะพวกเขาไม่ได้ให้ความหวังเขาเลยแม้แต่น้อยแค่ให้เขารู้ว่าตนเองกำลังจะตายอยู่ที่นี่แล้วเท่านั้นสิ่งที่ถังอู๋เจวี้ยนไม่ได้พูดออกมาก็คือ อันที่จริงพวกเขาก็ไม่ได้สนใจหรอกว่าจะถามความลับจากปากเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายออกมาได้มากแค่ไหนนี่เป็นความเคยชินของเซียวหลันยวน ซึ่งถังอู๋เจวี้ยนเองก็เห็นดีเห็นงามด้วยถ้าถามออกมาไม่ได้ก็ไม่ต้องไปรู้ซะ ถึงยังไงตอนที่เจอพวกเขาเข้าสกัดไว้ก็พอถึงยังไง พวกเขากับลัทธิเทพทำลายล้างก็เป็นศัตรูที่ไม่มีวันญาติดีกันได้แล้ว

• อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2323

  เจ้าอารามโยวชิงยอมรับหลานสาวคนนี้แล้ว ฟู่จาวหนิงกับเซียวหลันยวนก็ไม่คิดจะไปสืบสาวราวเรื่องว่าตัวตนน่าเชื่อถือไหมอีก"เช่นนั้นก็ยินดีกับเจ้าอารามด้วย ที่หาตัวหลานสาวกลับมาได้ มีญาติเพิ่มมาอีกหนึ่งคน" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นเซียวหลันยวนก็อวยพรมาให้สองคำ"ปั้นเวยก่อนหน้านี้ถูกเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายลักตัวไป ดังนั้นจึงใช้ชีวิตอยู่ในเขาลึกมานาน"เจ้าอารามโยวชิงมองไปทางเซียวหลันยวน "ในเมื่อเจ้าไปที่นั่นมาแล้ว ก็คงจะเข้าใจดีว่าที่นั่นเป็นอย่างไร นางเจอกับคนในภูเขาน้อยมาก และล้วนเป็นคนของลัทธิเทพทำลายล้าง ซึ้งล้วนไม่ใช่คนปกติกัน"เซียวหลันยวนฟังเขาพูดต่อไป"สำหรับการใช้ชีวิตในโลกภายนอก ปั้นเวยเองก็ไม่ค่อยเข้าใจนัก พูดได้ว่าความรู้ปกติด้านนอกอีกมากที่ไม่รู้จัก ข้ามีเรื่องจะขอร้องสักเรื่อง"ฟู่จาวหนิงพอได้ยินเจ้าอารามพูดว่าขอร้อง ก็รู้สึกไม่ค่อยดีขึ้นมาเสียแล้วและก็ตามคา เจ้าอารามบอกว่า "อยากให้ปั้นเวยติดตามพวกเจ้าไปหน่อย ถือว่าเป็นการเรียนรู้ รอให้นางปรับตัวได้แล้ว พวกเจ้าไม่อยากจะพานางไปอีก แล้วข้าค่อยไปรับนางกลับมาอยู่ข้างกายข้า"เซียวหลันยวนขมวดคิ้วยาว"ในเมื่อเจ้าอารามเป็นน้าของนาง แล้วทำไ

• อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2322

  ฟู่จาวหนิงเองก็ไม่กลัวว่าเจ้าอารามโยวชิงจะได้ยินที่ตนบอกว่าไม่ชอบเขาต่อหน้าเขา คำพูดนี้นางก็ยังกล้าพูดออกมาตรงๆสำหรับคนที่มีความคิดอยากจะจับนางกับสามีแยกกัน นางยังต้องไปชอบด้วยรึ?"ปั้นเวย ทักทายท่านพี่อ๋องเจวี้ยนกับพี่สะใภ้พระชายาของเจ้าสิ"หลังจากเจ้าอารามโยวชิงเข้ามา ก็ส่งสัญญาณให้เซี่ยปั้นเวยคารวะทักทายแต่คำเรียกนี้มัน...ฟู่จาวหนิงมุมปากกระตุกช่างเถอะ อันที่จริงนางก็ไม่ได้เป็นคนใจแคบอะไรนัก เรียกพี่สะใภ้นางไม่ติด แต่เรียกพี่ก็พี่สิ จะมาท่านพี่ไม่ได้!นางเองก็ไม่อยากจะเปลืองแรงตัวเอง เซียวหลันยวนยังไม่ทันเอ่ยอะไร ฟู่จาวหนิงก็โพล่งออกมาตรงๆ"เจ้าอารามเดิมทีก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกับทางโลก มีท่วงท่าดุจเซียนนี่ ทว่าไอ้คำเรียกท่านพี่อ๋องเจวี้ยนนี่ดันตกลงมาอยู่ทางโลกเสียแล้วนะ"ในดวงตาเซียวหลันยวนมีรอยยิ้มอันที่จริงเขาค่อนข้างชอบที่จาวหนิงเกิดความรู้สึกหึงหวงเล็กๆ กับเขา ไม่งั้นเขาก็จะรู้สึกว่านางจะดูมีเหตุผลมากเกินไป จนทำให้เขารู้สึกว่าความรู้สึกมันดูไม่ค่อยจะจริงนักฟู่จาวหนิงที่เป็นแบบนี้ เขาจึงยิ่งรู้ว่านางใส่ใจตนเองน่าจะเพราะเขามีปัญหาตรงจุดนี้อยู่กระมังเจ้าอารามโยวชิง

• อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2321

  ไป๋หู่จงใจไปสืบข่าวมาแม้ตอนนี้อาการบาดเจ็บเขาจะดีขึ้นมากแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ฟื้นฟูกลับมาเต็มร้อย ดังนั้นเรื่องงานหนักๆ หรือฝึกยุทธ์พวกนี้ ฟู่จาวหนิงยังไม่ยอมให้เขาทำ เขาเองก็กลัวจะว่างจนราขึ้น จึงต้องหาอะไรให้ตัวเองได้ทำบ้างอย่างเช่นเรื่องของเซี่ยปั้นเวยคนนั้น เขารู้สึกว่าตนเองควรไปสืบข่าวมาเสียหน่อย อีกเดี๋ยวตอนที่ฟู่จาวหนิงอยากรู้เขาจะได้เล่าได้"คุณชายใหญ่ถังว่ามาแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้น แม่นางเซี่ยคนนั้นกับเจ้าอารามโยวชิงก็จำกันได้ทันทีที่พบหน้า เจ้าอารามยังให้ของขวัญพบหน้ากับนางด้วย บอกว่าเป็นจานผังดาราที่เขาแกะสลักขึ้นมาเองกับมือ"เซียวหลันยวนกลับรู้สึกเกินคาด"จานผังดาราที่เจ้าอารามแกะสลักเองกับมือ ขนาดซางจื่อที่ติดตามมาเป็นสิบปีก็ยังไม่มอบให้ ไม่คิดว่าจะมอบให้กับเซี่ยปั้นเวยแบบนี้"ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นว่า "หรือก็คือ เขามองออกจากใบหน้าของเซี่ยปั้นเวยแล้ว ถึงความสัมพันธ์ทางเครือญาติของพวกเขา""ถ้าแบบนี้ก็ยังพอคิดไปได้อยู่ หลานของน้าชาย เซี่ยปั้นเวยหน้าตาคล้ายเจ้าอารามขนาดนั้น แบบนี้ก็อธิบายได้แล้ว""แล้วพี่สาวของเจ้าอารามนี่ มีอยู่จริงๆ หรือ?" ฟู่จาวหนิงยังรู้สึกอยากรู้อยากเห

• อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2320

  "ขอโทษนะ คนผู้นี้คือ?" เซี่ยปั้นเวยถามเสียงสั่นกับถังอู๋เจวี้ยน ดวงตากลับยังจ้องมองอยู่ที่เจ้าอารามโยวชิง"คนผู้นี้คือเจ้าอารามโยวชิงแห่งยอดเขาโยวชิง ไม่ทราบว่าแม่นางเซ๊่ยเคยได้ยินยอดเขาโยวชิงหรือไม่" ถังอู๋เจวี้ยนเอ่ยขึ้น"ไม่ ไม่เคยเลย"สิ่งที่เซี่ยปั้นเวยรู้ได้ในหลายปีนี้ ล้วนมาจากในคำพูดของเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายกับสาวกคนอื่นๆ ทั้งสิ้นพวกเขาเองก็คุยเรื่องโลกภายนอกกับนางไม่บ่อยนัก เป็นนางที่หาโอกาสเข้าไปฟังพวกเขาคุยกันนางอยากจะออกจากเขาลึกนี้มานานแล้ว เพราะที่นั่นมันเหมือนกับเป็นกรงขังของนาง นางไม่รู้อะไรเลย โลกภายนอกคนจากภายนอกนางล้วนไม่เคยเห็นแต่เรื่องในตอนเด็กนางก็ยังพอจำได้บ้างรู้แค่ว่าภายนอกมีร้านรวงเต็มถนน มีผู้คนหลายแบบ มีของกินหลากหลาย มีดคมดอกไม้ มีถังหูลู่ มีขนมอบพวกของเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายเคยพูดถึงเมืองหลวง พูดถึงองค์จักรพรรดิ พูดถึงอ๋องเจวี้ยน ช่วงสองปีนี้ยังพูดถึงหมอเทวดาฟู่พระชายาอ๋องเจวี้ยน คนเหล่านี้นางล้วนรู้จักอยู่คร่าวๆกระทั่งว่า พวกเขายังเอ่ยถึงต้าชื่อ เอ่ยถึงองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นด้วยเพราะอยู่ไม่ห่างจากเขาชิงถงนัก ดังนั้นก็ยังเอ่ยถึงเขาชิงถง เอ่ยถึงคุณชายใหญ

• อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2319

  ตอนที่เจ้าอารามโยวชิงเข้ามา มีแสงสว่างอยู่ด้านหลังเซี่ยปั้นเวยหันข้างมองมาทางเขาราวกับเห็นเทพเซียนคนหนึ่งลอยเข้ามา บนตัวเขาราวกับมีวงแสงอยู่วงหนึ่งนางตกตะลึงไปทันที มองเขาอย่างงงงันรอจนตอนที่เขาเดินเข้ามา คิ้วและดวงตาคู่นั้นสะท้อนเข้ามาในสายตานาง พอเห็นใบหน้าเขา ดวงตาของเซี่ยปั้นเวยก็ถลึงโตขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ อ้าปากค้างเล็กน้อยนางเกือบจะพูดออกมาว่า ทำไมหน้าตาถึงคล้ายข้าขนาดนี้?แต่คำพูดมาถึงข้างปาก จู่ๆ นางก็ตระหนักขึ้นถึงอะไรได้ ปิดปากลงทันที มองไปทางถังอู๋เจวี้ยนก่อนหน้านี้ตอนที่นางเห็นพวกอ๋องเจวี้ยนในภูเขา สายตาของพวกเขาที่มองนางก็ดูแปลกประหลาด ตอนนี้เซี่ยปั้นเวยรู้แล้วว่าเป็นเพราะอะไรเป็นเพราะเจ้าอารามโยวชิงคนนี้นั่นเองและหลังจากเจ้าอารามโยวชิงเข้ามา สายตาก็ตกอยู่บนหน้าของเซี่ยปั้นเวยถังอู๋เจวี้ยนมองเขา กลับเห็นว่าสายตาของเขายังคงนิ่งเฉย เหมือนไม่มีอารมณ์ใดอยู่เลยเจ้าอารามเองก็เก็บอาการได้ดีเสียจริง เพราะรู้ตัวตนฐานะหญิงสาวคนนี้ หรือเพราะเขารู้สึกว่าการที่ดูคล้ายตนเองขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร?หรือก็คือ ความสามารถของเจ้าอารามแข็งแกร่งมาก แค่ดูหน้าก็มองออกแ