Share

บทที่ 15

Author: เฉินเจียเสี่ยวเกอ
ฉินเย่ว์โหรวไม่ได้สติมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อกลิ่นผู้ชายของเฉินฝานเข้าใกล้มาก ๆ ยิ่งรู้สึกอยากแนบชิด

สองแขนโอบล้อมคอเฉินฝานและกดลงมา

ปกติเขินอายไร้เดียงสาเหมือนเจ้ากระต่ายน้อย แต่เวลานี้กลับเร่าร้อนดั่งเปลวไฟ

“นายท่าน นายท่าน……”

เสียงออดอ้อนเว้าวอนดังออกมาจากริมฝีปากแดงอมชมพูของนาง

เฉินฝานอดกลั้นอย่างทรมาน เมื่อฉินเย่ว์โหรวใจร้อนถึงเพียงนี้ เช่นนั้นเขาก็จะไม่เป็นสุภาพบุรุษอีกต่อไป

เมื่อทุกอย่างกำลังจะสุกงอม……

ทันใดนั้น……

สีแดงพราวเป็นแผ่นขยายวงกว้างต่อหน้าเฉินฝานช้า ๆ

มาพร้อมด้วยเสียงร้องปวดจากฉินเย่ว์โหรว เสียงหายใจถี่หายไปและปรับเปลี่ยนเป็นเสียงสะอื้นน่าสงสาร

ในดวงตาเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา นางมองเฉินฝานด้วยแววตาตัดพ้อ: “นายท่าน ท่าน……อ่อนโยนหน่อยไม่ได้หรือเจ้าคะ!”

เวลานี้ฉินเย่ว์โหรวรู้สึกเพียงแต่มวนท้อง โดยเฉพาะท้องน้อยที่เจ็บจี๊ดเหมือนโดนมีดบาด

เฉินฝานเข้าใจคำตำหนิทันทีราวกับแววตาของฉินเย่ว์โหรวพูดได้

แต่ตอนนี้เขารู้สึกจนใจและน้อยใจมากกว่า

นี่ไม่ใช่ความเจ็บที่เกิดอาการฉีกขาด!

เขาอยากทำอะไรสักอย่าง แต่เขายังไม่ทันได้เริ่มเลย!

เพราะประจำเดือนของฉินเย่ว์โหรวมาพอดีต่างหาก!

นางอายุไม่น้อยแล้วเหมือนกัน ฉินเย่ว์โหรวกลับสับสนเช่นนี้ คงไม่ใช่เพราะยังไม่เคยมีประสบการณ์หรอกกระมัง!

เฉินฝานรู้สึกสงสัยจากนั้นเข้าใจทันที

สองพี่น้องตระกูลฉินถูกทารุณอย่างหนัก กินสารอาหารไม่ครบ ดังนั้นไม่เคยมีเหตุการณ์รอบเดือนมาก่อน

ช่วงนี้ได้รับการบำรุง ได้รับสารอาหารครบถ้วนประกอบกับร่างกายที่ถูกกระตุ้นด้วยยาตัวนี้ จึงทำให้มีประจำเดือน

เมื่อคิดออกแล้ว เฉินฝานแทบกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยากจากไปทันที

ฉินเย่ว์โหรวกลับยังไม่เข้าใจจึงดึงเฉินฝานไม่ปล่อย กลัวแต่เขาโกรธเพราะตนบอกให้เขาเบามือเมื่อครู่นี้จนใบหน้าซีดเซียว นางกล่าวอย่างเป็นกังวล: “นายท่านอย่าไป เย่ว์โหรวผิดไปแล้ว เย่ว์โหรวไม่เจ็บ ท่านอย่ารังเกียจเย่ว์โหรวเลยนะเจ้าคะ……”

เมื่อเห็นนางกลัวเช่นนี้ เฉินฝานพลางกอดฉินเย่ว์โหรวและจุมพิตที่หน้าผากนางอย่างแผ่วเบา: “เด็กโง่ ข้าจะรังเกียจเจ้าได้อย่างไรเล่า เพียงแต่ว่าเวลานี้เจ้ารู้ไม่สบายมากใช่หรือไม่ สถานการณ์เช่นนี้ หากข้าทำอะไรเจ้าก็มีแต่จะทำให้เจ้าล้มป่วย เชื่อข้านะ”

เขาปลอบใจอยู่นานกว่าฉินเย่ว์โหรวจะหยุดร้องไห้

เฉินฝานตรวจดูอีกครั้ง โชคดีที่ยาของจูต้าอันออกฤทธิ์สำหรับกระตุ้นเท่านั้น

เมื่อเวลาผ่านไประยะหนึ่ง ฤทธิ์ยาก็หายไปมาก ฉินเย่ว์โหรวเริ่มได้สติกลับมาช้า ๆ

เมื่อรอนางสงบลง เฉินฝานจึงปล่อยมือและห่มผ้าให้นาง จากนั้นเรียกฉินเย่ว์เจียวเข้ามา

เมื่อครู่นี้ฉินเย่ว์เจียวเห็นเฉินฝานอุ้มฉินเย่ว์โหรวเข้าไปก็ชะงักไปแวบหนึ่ง และเดาได้ว่าสองคนนี้จะร่วมหอกันวันนี้

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร นางทั้งรู้สึกดีใจกับฉินเย่ว์โหรวและรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจเล็กน้อย

เพื่อบรรเทาความรู้สึกนี้ นางจึงไปต้มน้ำและหลบอยู่ในห้องครัว

เฉินฝานเรียกอยู่หลายครั้ง เมื่อฉินเย่ว์เจียวได้ยินนางจึงรีบไปหา

ทันทีที่นางเข้าไปในห้อง นางเห็นฉินเย่ว์โหรวนอนห่มผ้าห่มอยู่ และเฉินฟานก็แต่งตัวเรียบร้อยอยู่ข้าง ๆ นางพลันเกิดความสงสัยขึ้นมาทันที

……นายท่านร่วมหอกับเย่ว์โหรวไม่ใช่หรือ ทำไมเสร็จเร็วขนาดนี้!

เฉินฝานยังไม่รู้ว่าฉินเย่ว์เจียวกำลังสงสัยความสามารถของเขาแต่กลับกล่าว: “เย่ว์เจียว เจ้าช่วยเย่ว์โหรวเปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อย……”

ยังไม่ทันพูดจบ หางตาของฉินเย่ว์เจียวพลันเห็นรอยเลือดที่เปื้อนเตียง

นางหน้าตึงทันใด จึงเดินเข้าไปสำรวจฉินเย่ว์โหรว นางโมโหและลงมือตีทันที “ท่านมันสัตวเดรัจฉาน ท่านทำร้ายเย่ว์โหรวได้อย่างไร!”

ความรุนแรงของฉินเย่ว์เจียวไม่เคยออมมือ เฉินฝานจับจุดอ่อนตรงข้อมือของนางและดึงนางเข้ามาทันที

ฉินเย่ว์เจียวไม่ทันระวังจึงล้มลงไปยังอ้อมกอดของเฉินฝานโดยตรง ความเว้านูนบริเวณข้างหน้ากดทับอยู่บนร่างกายเฉินฝานจนเฉินฝานเกือบมีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง

นางพยายามดิ้นรนแต่เฉินฝานล็อกตัวและกล่าวอธิบาย “ข้าเปล่า เพราะเย่ว์โหรวมีประจำเดือนต่างหาก”

“ท่านพี่ ท่านเข้าใจผิดแล้วเจ้าค่ะ”

เสียงของฉินเย่ว์โหรวกับเฉินฝานดังพร้อมกัน ฉินเย่ว์เจียวจึงหยุด

ฉินเย่ว์เจียวมองทั้งสองคนด้วยแววตางุนงง “ประจำเดือนคือสิ่งใด!”

เมื่อเห็นใบหน้าที่เคร่งขรึมของฉินเย่ว์เจียวแสดงสีหน้างุนงงเช่นนี้ เฉินฝานก็ถอนหายใจลึกและอธิบายความรู้ทั่วไปให้แก่สองสาวอย่างละเอียด

……

ในเวลาที่ตระกูลเฉิน “รักใคร่ปรองดอง”

มีคนบุกรุกหอนางโลมอี๋ชุนย่วนและไปหาลูกเถ้าแก่พร้อมรายงานเรื่องที่จูต้าอันบุกรุกเรือนเฉินแล้วยังไม่เห็นออกมา

เวลาผ่านไปไม่นาน ชายหนุ่มคนหนึ่งตามมาด้วยอันธพาลตัวสูงมากกว่ายี่สิบคนเดินออกไปด้วยท่าทางดุร้าย

เมื่อเฉินฝานอธิบายให้สองพี่น้องเสร็จแล้ว เขาจึงให้ฉินเย่ว์เจียวดูแลฉินเย่ว์โหรว ส่วนตัวเองออกไปเตรียมทำอาหาร

ที่ประตูใหญ่ พลันมีเสียงที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนดังเข้ามา

ชายหนุ่มสวมเสื้อสีน้ำเงินคนหนึ่งแสดงตัวขึ้นในสายตาของเฉินฝาน และมีผู้ติดตามจำนวนมากยืนข้างหลังเขา หนึ่งในนั้นคือคนที่มากับจูต้าอันเมื่อวันก่อน

เฉินฝานกวาดสายมองคนกลุ่มนั้นแวบเดียวก็นับจำนวนคนได้ทันทีว่ามีอันธพาลกว่ายี่สิบคน

ลักษณะท่าทางดุร้ายมาก!

“เฉินฝาน ส่งคนออกมาซะ!”

เวลานี้ ฉินเย่ว์โหรวเดินมาถึงประตูห้องใหญ่ด้วยการช่วยพยุงจากฉินเย่ว์เจียวและเห็นสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าอย่างชัดแจ้ง

“พี่สาม พี่ไม่ต้องสนใจข้า รีบไปช่วยนายท่านก่อนเถอะ!”

ฉินเย่ว์โหรวแสดงสีหน้าเป็นห่วง คนมามากมายขนาดนี้นางกลัวว่าเฉินฝานจะสู้ไม่ไหว

แววตาของหลี่ซานมองข้ามเฉินฝานและตกสู่สองพี่น้องตระกูลฉินที่ยืนตรงประตูห้องใหญ่ ดวงตาของเขาเป็นประกาย

“คนไหน!” หลี่ซานถาม

“คนนั้นขอรับ” หนึ่งในคนที่มาพร้อมกับจูต้าอันวันก่อนชี้ไปที่ฉินเย่ว์โหรวและกล่าว

หลี่ซานมองฉินเย่ว์โหรวที่ขาพิการแล้วหันกลับมากล่าวด้วยน้ำเสียงรังเกียจ “สภาพเช่นนี้ พวกเจ้าให้ถึงหนึ่งร้อยเหวินเชียวรึ”

พูดไป สายตาของหลี่ซานพลางย้ายไปที่ฉินเย่ว์เจียว “ถ้าเป็นคนนั้นยังพอรับได้ เอาเถอะ……”

หลี่ซานปัดมือ “พากลับไป!”

เมื่อสั่งเสร็จ ผู้ชายถึงห้าคนที่อยู่ข้างหลังหลี่ซานเดินออกมาและตรงไปหาฉินเย่ว์โหรว
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (13)
goodnovel comment avatar
เพชร หลากสี
บางเรื่องก็อ่านสนุก แต่ไม่ได้บทดู
goodnovel comment avatar
ปวริศร์ ชุมเชื้อ
จะอ่านต่อให้จบทำอย่างไรต่อ
goodnovel comment avatar
ไกรสิทธิ อินเอี่ยม
อ่านสนุกครับ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1315

    “อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1314

    “ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1313

    “นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1312

    สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1311

    เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1310

    การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status